Cefuroxim Kabi

Wyszukaj produkt

Cefuroxime

inj./inf. [prosz. do przyg. roztw.]

750 mg

op. 10 fiol.

Iniekcje

100%

84,00

Cefuroxim Kabi

inj./inf. [prosz. do przyg. roztw.]

1500 mg

op. 10 fiol.

Iniekcje

100%

153,00

Cefuroxim Kabi - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Cefuroxim Kabi jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń u pacjentów dorosłych i dzieci, w tym u noworodków:

Pozaszpitalne zapalenie płuc
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek
Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego i ginekologicznych (również po cesarskim cięciu)

W przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia bakterii beztlenowych, cefuroksym należy podawać w skojarzeniu z odpowiednimi dodatkowymi lekami przeciwbakteryjnymi. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Cefuroksym wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, co czyni go skutecznym w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych. Jego zastosowanie w profilaktyce okołooperacyjnej może znacząco zmniejszyć ryzyko powikłań infekcyjnych po zabiegach chirurgicznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów	Wskazanie	Dawkowanie
Dorośli i dzieci ≥40 kg	Większość zakażeń	750 mg co 8 h (dożylnie lub domięśniowo)
	Powikłane zakażenia dróg moczowych	1,5 g co 8 h (dożylnie lub domięśniowo)
	Ciężkie zakażenia	750 mg co 6 h (dożylnie) lub 1,5 g co 8 h (dożylnie)
	Profilaktyka okołooperacyjna	1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia, ewentualnie uzupełnione 2 dawkami 750 mg (domięśniowo) po 8 i 16 h
Niemowlęta >3 tyg. i dzieci <40 kg	Większość zakażeń	30-100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) w 3-4 dawkach podzielonych
Noworodki (0-3 tyg.)	Większość zakażeń	30-100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) w 2-3 dawkach podzielonych

Dawkowanie należy dostosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Cefuroksym można podawać we wstrzyknięciach dożylnych (3-5 min), w kroplówce (30-60 min) lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Nie należy wstrzykiwać jednorazowo więcej niż 750 mg domięśniowo.

Właściwe dawkowanie i droga podania cefuroksymu są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u noworodków i małych dzieci.

Przeciwwskazania

Stosowanie cefuroksymu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na cefuroksym lub jakikolwiek składnik preparatu
Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe
Ciężka reakcja nadwrażliwości (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy, karbapenemy) w wywiadzie

Znajomość przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania leku. Szczególnie istotne jest dokładne zebranie wywiadu alergologicznego przed rozpoczęciem terapii cefuroksymem.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania cefuroksymu należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

Ryzyko reakcji nadwrażliwości - należy monitorować pacjenta pod kątem objawów anafilaksji
Jednoczesne stosowanie z silnymi lekami moczopędnymi lub aminoglikozydami - zwiększone ryzyko nefrotoksyczności
Pacjenci w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek - konieczne monitorowanie funkcji nerek
Ryzyko nadmiernego wzrostu Candida lub Clostridium difficile - możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych (test Coombs'a, oznaczanie glukozy)

Świadomość potencjalnych zagrożeń związanych ze stosowaniem cefuroksymu pozwala na wczesne wykrycie i odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na monitorowanie funkcji nerek u pacjentów z grupy ryzyka oraz obserwację pod kątem objawów nadkażeń.

Warto zapamiętać

Cefuroksym wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, obejmujące zarówno bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest dostosowanie dawki cefuroksymu, aby uniknąć kumulacji leku i potencjalnych działań toksycznych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Cefuroksym może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

Probenecyd - wydłuża wydalanie cefuroksymu i zwiększa jego stężenie w surowicy
Silne leki moczopędne (np. furosemid) - zwiększone ryzyko nefrotoksyczności
Antybiotyki aminoglikozydowe - zwiększone ryzyko nefrotoksyczności
Doustne leki przeciwzakrzepowe - możliwe zwiększenie wartości INR

Znajomość potencjalnych interakcji lekowych jest istotna dla optymalizacji terapii i minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania cefuroksymu z wymienionymi lekami, należy rozważyć modyfikację dawkowania lub ścisłe monitorowanie pacjenta.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie cefuroksymu w ciąży i podczas karmienia piersią:

Ciąża: Ograniczone dane, stosować tylko gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko
Karmienie piersią: Cefuroksym przenika do mleka w niewielkich ilościach, możliwe ryzyko biegunki i zakażeń grzybiczych u dziecka

Decyzja o stosowaniu cefuroksymu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i ryzyka. W przypadku konieczności zastosowania leku u karmiącej matki, należy monitorować dziecko pod kątem potencjalnych działań niepożądanych.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane cefuroksymu to:

Neutropenia i eozynofilia
Przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub stężenia bilirubiny
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Rzadziej obserwowane, ale potencjalnie poważne działania niepożądane obejmują:

Reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja
Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego
Ciężkie reakcje skórne (np. zespół Stevens-Johnsona)

Świadomość możliwych działań niepożądanych pozwala na szybkie ich rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego postępowania. Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy sugerujące ciężkie reakcje nadwrażliwości lub rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Właściwości farmakologiczne

Cefuroksym jest antybiotykiem cefalosporynowym II generacji. Jego mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii poprzez wiązanie się z białkami PBP. Skutkuje to lizą i obumarciem komórki bakteryjnej.

Oporność bakterii na cefuroksym może wynikać z różnych mechanizmów, w tym produkcji β-laktamaz, zmian w białkach PBP czy zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii.

Zrozumienie mechanizmu działania i potencjalnych mechanizmów oporności jest kluczowe dla właściwego stosowania cefuroksymu w praktyce klinicznej. Pozwala to na optymalizację terapii i minimalizację ryzyka rozwoju oporności bakteryjnej.

Podsumowanie

Cefuroxim Kabi jest skutecznym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, stosowanym w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych. Jego właściwe stosowanie, z uwzględnieniem wskazań, przeciwwskazań i potencjalnych działań niepożądanych, może przyczynić się do poprawy wyników leczenia pacjentów z infekcjami bakteryjnymi. Kluczowe jest indywidualne podejście do każdego pacjenta, uwzględniające jego stan kliniczny, współistniejące choroby i stosowane leki.

Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u pacjentów dorosłych i dzieci, w tym u noworodków (od urodzenia). Pozaszpitalne zapalenie płuc. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli. Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek. Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran. Zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego i ginekologicznych (również po cesarskim cięciu). W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko wystąpienia bakterii beztlenowych jest bardzo duże, cefuroksym należy podawać wraz z dodatkowymi, odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Dawkowanie

Pacjenci dorośli i dzieci ≥40 kg. Pozaszpitalne zapalenie płuc i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran, zakażenia w obrębie jamy brzusznej: 750 mg co 8 h (dożylnie lub domięśniowo). Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek: 1,5 g co 8 h (dożylnie lub domięśniowo). Ciężkie zakażenia: 750 mg co 6 h (dożylnie) 1,5 g co 8 h (dożylnie). Zapobiegawczo w chirurgii przewodu pokarmowego, w operacjach ginekologicznych (również w cesarskim cięciu) i ortopedycznych: 1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia. Dawkę można uzupełnić po 8 i 16 h 2 dawkami 750 mg (domięśniowo). Zapobiegawczo w chirurgii układu sercowo-naczyniowego i przełyku: 1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia, następnie 750 mg (domięśniowo) co 8 h przez następne 24 h. Niemowlęta >3 tyg. i dzieci o mc. <40 kg. Pozaszpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek, zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran, zakażenia w obrębie jamy brzusznej: 30-100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) podane w 3-4 dawkach podzielonych, dawka 60 mg/kg mc./dobę jest wystarczająca w większości zakażeń. Niemowlęta (od urodzenia do 3 tyg.). Pozaszpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek, zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran, zakażenia w obrębie jamy brzusznej: 30-100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) podane w 2-3 dawkach podzielonych. Zaburzenia czynności nerek. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak podczas leczenia innymi podobnymi antybiotykami, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki produktu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie - szczegóły, patrz ChPL. Zaburzenia czynności wątroby. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Uwagi

Lek należy podawać we wstrzyknięciach dożylnych trwających 3-5 minut, bezpośrednio do żyły lub w kroplówce, lub w ciągłej inf., trwającej 30-60 minut, albo w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać głęboko w stosunkowo duże mięśnie. Nie należy wstrzykiwać w 1 miejsce więcej niż 750 mg. Dawki większe niż 1,5 g należy podawać dożylnie.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków β-laktamowych, notowano występowanie ciężkich reakcji nadwrażliwości, sporadycznie zakończonych zgonem. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy natychmiast przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działania ratunkowe. Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkie reakcje nadwrażliwości na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy. Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u którego wcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki β-laktamowe. Należy zachować ostrożność stosując antybiotyki cefalosporynowe w dużych dawkach jednocześnie z silnymi lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid lub z antybiotykami aminoglikozydowymi. Notowano zaburzenia czynności nerek podczas stosowania tych leków w skojarzeniu. U pacjentów w podeszłym wieku, a także u pacjentów, u których w przeszłości występowały zaburzenia czynności nerek, należy monitorować czynność nerek. Stosowanie cefuroksymu może powodować nadmierny wzrost Candida. Przedłużone stosowanie cefuroksymu może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np. Enterococcus i Clostridium difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie leczenia. Podczas leczenia cefuroksymem odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po zakończeniu stosowania cefuroksymu. Należy rozważyć przerwanie leczenia cefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów leczniczych hamujących perystaltykę jelit. Ze względu na spektrum działania, nie należy stosować cefuroksymu w leczeniu zakażeń wywołanych przez Gram-(-) bakterie niefermentujące. Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, może zaburzać wyniki prób krzyżowych. Można zaobserwować nieznaczne oddziaływanie z metodami opartymi na redukcji związków miedzi (Benedicta, Fehlinga, Clinitest). Jednakże, nie powinno to prowadzić do fałszywie dodatnich wyników, jakie mogą występować podczas stosowania innych cefalosporyn. Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężenia glukozy we krwi i/lub osoczu u pacjentów leczonych cefuroksymem sodowym zaleca się stosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z użyciem heksokinazy. Ważne informacje o substancjach pomocniczych produkt leczniczy zawiera 40,63 mg lub 81,26 mg sodu/fiol., co odpowiada 2% lub 4,1% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Lek nie jest przeznaczony do podania do przedniej komory oka. Pojedyncze przypadki oraz grupy działań niepożądanych dotyczących oczu zgłaszano po niezgodnym z zatwierdzonymi wskazaniami podaniu do przedniej komory oka cefuroksymu sodowego z fiolek zatwierdzonych do podawania dożylnego lub domięśniowego. Działania te obejmowały obrzęk plamki żółtej, obrzęk siatkówki, odwarstwienie siatkówki, toksyczne uszkodzenie siatkówki, zaburzenie widzenia, zmniejszoną ostrość widzenia, niewyraźne widzenie, zmętnienie rogówki oraz obrzęk rogówki. Nie przeprowadzono badań nad wpływem cefuroksymu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak biorąc pod uwagę znane działania niepożądane, jest mało prawdopodobne, aby cefuroksym miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie probenecydu. Jednoczesne zastosowanie probenecydu wydłuża wydalanie antybiotyku i zwiększa maksymalne stężenie w surowicy. Należy zachować ostrożność podczas leczenia dużymi dawkami cefalosporyn u pacjentów przyjmujących silnie działające leki moczopędne (takie jak furosemid), albo leki potencjalnie nefrotoksyczne (takie jak antybiotyki aminoglikozydowe), ponieważ nie można wykluczyć zaburzeń czynności nerek w wyniku stosowania takich połączeń produktów leczniczych. Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. INR).

Ciąża i laktacja

Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet w okresie ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję. Lek można przepisać kobiecie w okresie ciąży jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko. Wykazano, że cefuroksym przenika przez łożysko i uzyskuje terapeutyczne stężenia w płynie owodniowym i we krwi pępowinowej po podaniu matce drogą domięśniową lub dożylną. Cefuroksym w niewielkich ilościach przenika do mleka ludzkiego. Nie jest spodziewane wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i grzybiczego zakażenia błon śluzowych. W związku z tym należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać (wstrzymać) leczenie cefuroksymem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu cefuroksymu sodu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.

Działania niepożądane

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są neutropenia, eozynofilia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny, szczególnie u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną chorobą wątroby, jednak nie ma dowodów szkodliwego działania na wątrobę ani reakcji w miejscu wstrzyknięcia. Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości działań niepożądanych nie są dostępne odpowiednie dane do wyliczenia częstości ich występowania. Ponadto częstość występowania działań niepożądanych kojarzonych z cefuroksymem sodowym może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania. Dane z badań klinicznych zostały użyte do określenia częstości od bardzo często do rzadko występujących działań niepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych, które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż rzeczywistą częstość występowania. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) nadmierny wzrost Candida, nadmierny wzrost Clostridium difficile. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) neutropenia, eozynofilia, zmniejszone stężenie hemoglobiny; (niezbyt często) leukopenia, dodatni wynik testu Coombs’a; (nieznana) małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) gorączka polekowa, śródmiąższowe zapalenie nerek, anafilaksja, zapalenie naczyń skóry. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) zaburzenia żołądkowo-jelitowe; (nieznana) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (niezbyt często) przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka skórna, pokrzywka i świąd; (nieznana) rumień wielopostaciowy, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i zespół Stevens-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i zmniejszenie Cl_Cr. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból i zakrzepowe zapalenie żył. Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi, powodując wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną. Zaobserwowano przemijające, zazwyczaj odwracalne, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny. Ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego jest bardziej prawdopodobny po podaniu większych dawek. Jednak jest mało prawdopodobne, że leczenie będzie przerwane z tego powodu. Profil bezpieczeństwa stosowania cefuroksymu sodowego u dzieci jest zgodny z profilem u pacjentów dorosłych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę lub dializę otrzewnową.

Działanie

Cefuroksym hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii, po połączeniu się z białkami wiążącymi penicyliny (ang. PBP). Powoduje to przerwanie biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i do jej obumarcia. Oporność bakterii na cefuroksym może wynikać z jednego lub kilku następujących mechanizmów: hydroliza przez β-laktamazy, w tym (ale nie wyłącznie) β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL), oraz przez enzymy AmpC, które mogą być indukowane lub podlegać trwałej derepresji u niektórych gatunków tlenowych bakterii Gram-(-); zmniejszone powinowactwo białek wiążących penicyliny (PBP) do cefuroksymu; nieprzepuszczalność błony zewnętrznej, która ogranicza dostęp cefuroksymu do białek wiążących penicyliny u bakterii Gram-(-); bakteryjne pompy usuwające lek z komórki. Oczekuje się, że bakterie, które uzyskały oporność na inne cefalosporyny do wstrzykiwań będą oporne na cefuroksym. W zależności od mechanizmu oporności bakterie, które uzyskały oporność na penicyliny, mogą wykazywać obniżoną wrażliwość lub oporność na cefuroksym.