Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Ceftazidime Kabi

inj./inf. [prosz. do przyg. roztw.]
2000 mg
10 but. 50 ml
Iniekcje
Lz
100%
6013,04
Ceftazidime Kabi
inj./inf. [prosz. do przyg. roztw.]
1000 mg
10 fiol. 10 ml
Iniekcje
Lz
100%
383,94

Ceftazidime Kabi - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Ceftazydym jest antybiotykiem cefalosporynowym III generacji o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, wskazanym do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym noworodków:

  • Szpitalne zapalenia płuc
  • Zakażenia oskrzelowo-płucne w przebiegu mukowiscydozy
  • Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
  • Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego
  • Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego
  • Powikłane zakażenia dróg moczowych
  • Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich
  • Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej
  • Zakażenia kości i stawów
  • Zapalenie otrzewnej związane z dializami u pacjentów poddawanych CAPD

Ceftazydym można również stosować w leczeniu bakteriemii związanej z powyższymi zakażeniami oraz u pacjentów z neutropenią i gorączką o prawdopodobnym podłożu bakteryjnym. Lek znajduje także zastosowanie w profilaktyce okołooperacyjnej zakażeń dróg moczowych u pacjentów poddawanych przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP).

Ceftazydym wykazuje szerokie spektrum wskazań, szczególnie w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych oraz u pacjentów z obniżoną odpornością. Jego zastosowanie obejmuje zarówno terapię, jak i profilaktykę w wybranych przypadkach.

Dawkowanie

Dawkowanie ceftazydymu zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia, wieku pacjenta, masy ciała oraz czynności nerek. Lek może być podawany w postaci przerywanych wstrzyknięć lub infuzji ciągłej.

Grupa pacjentów Rodzaj zakażenia Dawkowanie
Dorośli i dzieci >40 kg Większość zakażeń 1-2 g co 8-12 h
Dorośli i dzieci >40 kg Ciężkie zakażenia (np. mukowiscydoza, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) 2 g co 8 h lub do 9 g/dobę
Dzieci <40 kg Większość zakażeń 100-150 mg/kg/dobę w 3 dawkach podzielonych
Noworodki i niemowlęta ≤2 m-cy Większość zakażeń 25-60 mg/kg/dobę w 2 dawkach

Dawkowanie należy dostosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Szczegółowe zalecenia dotyczące modyfikacji dawek w zależności od klirensu kreatyniny znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Dawkowanie ceftazydymu wymaga indywidualnego podejścia, uwzględniającego wiele czynników klinicznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na dostosowanie dawek u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u noworodków i małych dzieci.

Sposób podawania

Ceftazydym może być podawany:

  • Dożylnie (preferowana droga podania):
    • Wstrzyknięcie bezpośrednio do żyły
    • Infuzja krótkotrwała
    • Infuzja ciągła
  • Domięśniowo (głębokie wstrzyknięcie):
    • W górny, zewnętrzny kwadrant mięśnia pośladkowego większego
    • Bocznie w udo

Podanie domięśniowe należy rozważyć tylko wtedy, gdy droga dożylna nie jest możliwa lub jest mniej odpowiednia dla pacjenta.

Elastyczność w sposobie podawania ceftazydymu umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta i warunków klinicznych. Preferowane jest podanie dożylne ze względu na lepszą biodostępność i możliwość szybkiego osiągnięcia wysokich stężeń leku w tkankach.

Przeciwwskazania

Stosowanie ceftazydymu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na ceftazydym
  • Nadwrażliwość na inne antybiotyki cefalosporynowe
  • Ciężka reakcja nadwrażliwości (np. anafilaksja) w wywiadzie na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy, karbapenemy)

Przed zastosowaniem ceftazydymu kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu alergologicznego pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na antybiotyki β-laktamowe.

Interakcje lekowe

Ceftazydym może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Probenecyd - może zwiększać stężenie ceftazydymu w surowicy
  • Furosemid - możliwe zwiększone ryzyko nefrotoksyczności przy jednoczesnym stosowaniu wysokich dawek obu leków
  • Inne leki nefrotoksyczne - zwiększone ryzyko uszkodzenia nerek
  • Chloramfenikol - potencjalny antagonizm działania przeciwbakteryjnego in vitro

Mimo ograniczonej liczby znanych interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu ceftazydymu z lekami wpływającymi na funkcję nerek lub innymi antybiotykami. Monitorowanie czynności nerek może być wskazane w przypadku terapii skojarzonej.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Ograniczone dane kliniczne nie wskazują na bezpośredni szkodliwy wpływ ceftazydymu na przebieg ciąży lub rozwój płodu. Lek można stosować u kobiet ciężarnych, jeśli potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Karmienie piersią: Ceftazydym przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Stosowanie leku u kobiet karmiących piersią jest możliwe, gdyż zwykle nie wywiera on niekorzystnego wpływu na niemowlę przy stosowaniu dawek terapeutycznych.

Ceftazydym może być stosowany w ciąży i podczas karmienia piersią, ale decyzja o jego użyciu powinna być podjęta po starannym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania ceftazydymu mogą obejmować:

  • Powikłania neurologiczne (encefalopatia, drgawki, śpiączka)
  • Nasilone działania niepożądane, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek

Leczenie przedawkowania polega na leczeniu objawowym i podtrzymującym. W ciężkich przypadkach można rozważyć hemodializę lub dializę otrzewnową w celu przyspieszenia eliminacji leku z organizmu.

Przedawkowanie ceftazydymu może prowadzić do poważnych powikłań neurologicznych. Kluczowe jest odpowiednie dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz ścisłe monitorowanie pacjentów otrzymujących wysokie dawki leku.

Mechanizm działania

Ceftazydym jest antybiotykiem β-laktamowym z grupy cefalosporyn III generacji. Jego mechanizm działania polega na:

  • Hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii
  • Wiązaniu się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP)
  • Przerywaniu biosyntezy peptydoglikanu
  • Indukowaniu lizy i śmierci komórki bakteryjnej

Bakteriobójcze działanie ceftazydymu wynika z jego zdolności do zaburzania integralności ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich zniszczenia. Szerokie spektrum działania obejmuje wiele patogenów Gram-ujemnych, w tym Pseudomonas aeruginosa, co czyni go cennym antybiotykiem w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych.

Warto zapamiętać
  • Ceftazydym wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, szczególnie skuteczne wobec patogenów Gram-ujemnych, w tym Pseudomonas aeruginosa.
  • Dawkowanie leku wymaga indywidualnego dostosowania, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u noworodków i małych dzieci.


Wskazania

Ceftazydym jest wskazany do stosowania w leczeniu następujących, wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i u dzieci, w tym noworodków (od urodzenia): szpitalne zapalenia płuc, zakażenia oskrzelowo-płucne w przebiegu mukowiscydozy, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia kości i stawów, zapalenie otrzewnej związane z dializami u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD, ang. continuous ambulatory peritoneal dialysis). Leczenie pacjentów z bakteriemią, której związek z którymkolwiek z wymienionych wyżej zakażeń jest stwierdzony lub prawdopodobny. Ceftazydym można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, przypuszczalnie wywołaną zakażeniem bakteryjnym. Ceftazydym można stosować w zapobieganiu okołooperacyjnym zakażeniom dróg moczowych u pacjentów poddanych przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP). Wybierając ceftazydym należy brać pod uwagę jego spektrum działania przeciwbakteryjnego, które zasadniczo ogranicza się do tlenowych bakterii Gram(-). Jeśli spektrum działania przeciwbakteryjnego ceftazydymu może nie obejmować bakterii wywołujących zakażenie, lek ten należy podawać z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Dorośli i dzieci o mc. >40 kg. Podawanie przerywane. Zakażenia dolnych dróg oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą: 100-150 mg/kg mc./dobę co 8 h do 9 g/dobę. Gorączka neutropeniczna, szpitalne zapalenia płuc, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemia: 2-8 h. Zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych CAPD: 1-2 g co 8 h. Powikłane zakażenia dróg moczowych: 1-2 g co 8-12 h. Okołooperacyjna profilaktyka zakażeń dróg moczowych u pacjentów poddanych przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP): 1 g podczas wprowadzenia do znieczulenia, i druga dawka podczas wyjmowania cewnika. Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego: 1-2 g co 8 h. Podawanie w ciągłej inf. Gorączka neutropeniczna, szpitalne zapalenia płuc, zakażenia dolnych dróg oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemia, zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych CAPD: wysycająca dawka 2 g, a następnie ciągła inf. 4-6 g w ciągu każdych 24 h (u dorosłych z prawidłową czynnością nerek stosowano 9 g/dobę bez wystąpienia działań niepożądanych). Dzieci o mc. <40 kg. Niemowlęta >2 m-cy i dzieci <40 kg. Podawanie przerywane. Powikłane zakażenia dróg moczowych, przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego: 100-150 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych, nie więcej niż 6 g/dobę. Neutropenia u dzieci, zakażenia dolnych dróg oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemia: 150 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych, nie więcej niż 6 g/dobę. Zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych CAPD: 100-150 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych, nie więcej niż 6 g/dobę. Podawanie w ciągłej inf. Gorączka neutropeniczna, szpitalne zapalenia płuc, zakażenia dolnych dróg oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemia, zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych CAPD: dawka nasycająca 60-100 mg/kg mc., a następnie ciągła inf. 100-200 mg/kg mc./dobę, nie więcej niż 6 g/dobę. Noworodki i niemowlęta ≤2 m-cy. Podawanie przerywane. Większość zakażeń: 25-60 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach (u noworodków w wieku 0-2 m-cy, T0,5 ceftazydymu w surowicy może być 3-do 4-krotnie dłuższy niż u dorosłych). Dzieci. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu podawanego w ciągłej infuzji noworodkom i niemowlętom ≤2 m-cy nie zostały ustalone. Pacjenci w podeszłym wieku. Ze względu na związany z wiekiem, zmniejszony klirens ceftazydymu u pacjentów w podeszłym wieku, dobowa dawka u pacjentów w wieku powyżej 80 lat nie powinna zazwyczaj przekraczać 3 g. Zaburzenia czynności wątroby. Dostępne dane nie wskazują na potrzebę zmiany dawkowania w łagodnych lub umiarkowanych zaburzeniach czynności wątroby. Brak danych z badań dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zalecana jest ścisła obserwacja kliniczna bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu leczniczego. Zaburzenia czynności nerek. Ceftazydym jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. Dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zmniejszyć dawkę. Należy podać początkową dawkę wysycającą 1 g ceftazydymu. Dawki podtrzymujące należy ustalić na podstawie ClCr. Zalecane dawki podtrzymujące produktu leczniczego w niewydolności nerek - krótkotrwała infuzja. Dorośli i dzieci o mc. ≥ 40 kg, szczegóły dotyczące dawkowania - patrz ChPL. U pacjentów z ciężkimi zakażeniami, należy zwiększyć pojedynczą dawkę produktu leczniczego o 50% lub zwiększyć częstość dawkowania. U dzieci ClCr należy obliczać uwzględniając pc. lub beztłuszczową mc. Dzieci o mc. <40 kg, zczegóły dotyczące dawkowania, patrz ChPL. Zalecana jest ścisła obserwacja kliniczna bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Zalecane dawki podtrzymujące produktu leczniczego w zaburzeniach czynności nerek - ciągła infuzja. Dorośli i dzieci o mc. >40 kg, zczegóły dotyczące dawkowania, patrz ChPL. Należy zachować staranność w dobieraniu dawek. Zalecana jest ścisła obserwacja kliniczna bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Dzieci o masie ciała <40 kg. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu leczniczego podawanego w ciągłej inf. u dzieci z niewydolnością nerek, o mc.<40 kg, nie zostały określone. Zalecana jest ścisła obserwacja kliniczna bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Jeśli u dzieci z niewydolnością nerek stosuje się ciągłą inf., ClCr należy obliczać uwzględniając pc. lub beztłuszczową mc. Hemodializa. T0,5 ceftazydymu w surowicy podczas hemodializy wynosi 3-5 h. Po zakończeniu każdej hemodializy zaleca się podanie dawki podtrzymującej ceftazydymu według, szczegóły patrz ChPL. Dializa otrzewnowa. Ceftazydym można stosować u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej i w ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD). Oprócz podawania ceftazydymu dożylnie można go podawać również w płynie dializacyjnym (zwykle 125-250 mg na 2 litry płynu do dializy). Pacjentom z niewydolnością nerek poddawanym ciągłej tętniczo-żylnej hemodializie lub wysokoprzepływowej hemofiltracji w oddziałach intensywnej terapii: 1 g ceftazydymu/dobę w dawce jednorazowej lub w dawkach podzielonych. U pacjentów poddawanych niskoprzepływowej hemofiltracji dawkowanie jest takie, jak zalecane w zaburzeniach czynności nerek. Pacjentom poddawanym żylno-żylnej hemofiltracji i żylno-żylnej hemodializie należy podawać dawki zgodnie z zaleceniami. Zalecane dawki podczas ciągłej żylno-żylnej hemofiltracji lub hemodializy, szczegóły patrz ChPL.

Ceftazydym podaje się we wstrzyk. albo inf. dożylnej lub głębokim wstrzyk. domięśniowym. Zalecane miejsca podania domięśniowego to górny, zewnętrzny kwadrant mięśnia pośladkowego większego lub boczna część uda. Roztw. ceftazydymu można podawać bezpośrednio do żyły lub przez zestaw do inf., jeżeli pacjent otrzymuje płyny pozajelitowo. Podstawową zalecaną drogą podania jest wstrzyk. dożylne lub ciągła inf. dożylna. Podanie domięśniowe należy rozważyć jedynie, gdy podanie dożylne nie jest możliwe lub jest mniej właściwe dla pacjenta. Dawka zależy od ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów, miejsca i rodzaju zakażenia oraz od wieku i czynności nerek pacjenta. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL.

Nadwrażliwość na ceftazydym lub na inne antybiotyki cefalosporynowe, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) w wywiadzie na inny rodzaj antybiotyku β-laktamowego (penicyliny, monobaktamy, karbapenemy).

Badania interakcji prowadzono tylko z probenecydem i z furosemidem. Stosowanie dużych dawek leku równocześnie z lekami działającymi nefrotoksycznie może wywierać niekorzystny wpływ na czynność nerek. Chloramfenikol jest in vitro antagonistą ceftazydymu i innych cefalosporyn. Znaczenie kliniczne tego faktu jest nieznane, ale należy brać to pod uwagę podczas skojarzonego podawania chloramfenikolu i ceftazydymu.

Istnieją jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania ceftazydymu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują bezpośredniego lub pośredniego niekorzystnego wpływu produktu na ciążę, rozwój embrionalny i/lub płodowy, poród lub rozwój po urodzeniu. Ceftazydym można stosować u kobiet ciężarnych jedynie wtedy, gdy korzyść przeważa ryzyko. Ceftazydym przenika w niewielkich ilościach do mleka kobiecego, jednak zwykle nie wywiera niekorzystnego wpływu na niemowlę karmione piersią, jeśli stosuje się go w dawkach terapeutycznych. Ceftazydym można stosować w trakcie karmienia piersią.

Przedawkowanie może prowadzić do powikłań neurologicznych, w tym encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, kiedy dawkowanie nie jest odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek. Stężenie ceftazydymu w surowicy może się zmniejszyć w procesie hemodializy lub dializy otrzewnowej.

Ceftazydym hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii w wyniku związania się z białkami wiążącymi penicyliny (ang. penicillin binding proteins, PBP). Powoduje to przerwanie biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanów), co z kolei prowadzi do lizy i obumarcia komórki bakteryjnej.