Cefobid® - Cefalosporyna III generacji o szerokim spektrum działania

Charakterystyka leku

Cefobid® to antybiotyk β-laktamowy należący do cefalosporyn III generacji. Substancją czynną jest cefoperazon w postaci soli sodowej. Lek wykazuje działanie bakteriobójcze wobec szerokiego spektrum bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, w tym Pseudomonas aeruginosa.liwy na działanie β-laktamaz.

Cefobid® wiąże się w 80-90% z białkami osocza. Czas półtrwania we krwi wynosi około 2 godzin. Lek dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do płuc, mięśni, żółci i płynu otrzewnowego. Przenika przez łożysko i do mleka matki. W zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych osiąga zmienne stężenia w płynie mózgowo-rdzeniowym. Cefoperazon jest wydalany głównie z żółcią (około 70%) oraz z moczem (około 30%).

Wskazania do stosowania

Cefobid® jest wskazany w leczeniu następujących ciężkich zakażeń bakteryjnych:

• Zakażenia dróg oddechowych
• Zakażenia dróg moczowych
• Zakażenia w obrębie jamy brzusznej (np. zapalenie otrzewnej, zapalenie dróg żółciowych)
• Zakażenia miednicy małej
• Posocznica
• Zakażenia skóry, kości i stawów
• Rzeżączka

Ponadto, Cefobid® może być stosowany profilaktycznie w chirurgii w okresie okołooperacyjnym.

Lek wykazuje skuteczność wobec wielu patogenów, w tym: Staphylococcus spp. (z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę), Streptococcus spp., Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, N. meningitidis, Enterobacteriaceae (m.in. Escherichia coli, Klebsiella spp., Proteus mirabilis), Pseudomonas aeruginosa oraz niektórych bakterii beztlenowych. Należy pamiętać, że Cefobid® nie działa na Enterococcus spp., Listeria monocytogenes i Bacteroides fragilis.

Dawkowanie i sposób podawania

Cefobid® może być podawany drogą domięśniową lub dożylną. Dawkowanie należy dostosować do ciężkości zakażenia, wrażliwości patogenu oraz stanu klinicznego pacjenta.

Dorośli

Uwaga: Maksymalna jednorazowa dawka nie powinna przekraczać 4 g cefoperazonu.

U pacjentów z obniżoną odpornością stosowano dawki do 16 g/dobę w ciągłej infuzji dożylnej, nie obserwując powikłań. Leczenie można rozpocząć przed uzyskaniem wyników antybiogramu.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężkimi schorzeniami wątroby lub współistniejącym zaburzeniem czynności nerek może być konieczna modyfikacja dawki. Jeśli nie monitoruje się stężeń leku w osoczu, nie należy podawać więcej niż 2 g cefoperazonu na dobę.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek zazwyczaj nie ma konieczności modyfikacji dawki cefoperazonu, jeśli lek podawany jest w standardowych dawkach (2-4 g/dobę). Jednak u pacjentów z przesączaniem kłębuszkowym poniżej 18 ml/min lub stężeniem kreatyniny w osoczu powyżej 3,5 mg/dl, maksymalna dawka cefoperazonu wynosi 4 g/dobę.

U pacjentów poddawanych hemodializie, lek należy podawać bezpośrednio po zabiegu, gdyż dializa skraca nieco czas półtrwania cefoperazonu w osoczu.

Pacjenci z niewydolnością wątroby i współistniejącą niewydolnością nerek

U tych pacjentów zaleca się monitorowanie stężenia cefoperazonu w osoczu i odpowiednie dostosowanie dawki. Jeśli nie monitoruje się stężeń leku, nie należy podawać dawki większej niż 2 g cefoperazonu na dobę.

Sposób podawania

Podanie domięśniowe

Cefobid® należy podawać w głębokich wstrzyknięciach domięśniowych w mięsień pośladkowy większy lub przednią część uda.

Podanie dożylne

Krótkotrwała infuzja dożylna: Zawartość 1-gramowej fiolki cefoperazonu należy rozpuścić w 20 do 100 ml odpowiedniego jałowego płynu do infuzji dożylnych i podawać przez okres od 15 minut do 1 godziny. Jeżeli używa się wody do wstrzykiwań jako rozpuszczalnika, nie należy przekraczać objętości 20 ml na 1 fiolkę cefoperazonu.

Ciągła infuzja dożylna: Każdy 1 gram cefoperazonu należy rozpuścić w 5 ml wody do wstrzykiwań, a uzyskany roztwór dodać do odpowiedniego płynu do infuzji dożylnych.

Bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne: Maksymalna dawka cefoperazonu w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym u dorosłych wynosi 2 g. Lek należy rozpuścić w odpowiednim płynie do uzyskania stężenia 100 mg/ml i podawać we wstrzyknięciu trwającym nie krócej niż 3-5 minut.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na cefalosporyny
• Ciąża
• Okres karmienia piersią

Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu leku wcześniakom, noworodkom i niemowlętom do 6 miesiąca życia - stosować tylko w zakażeniach zagrażających życiu. Nie podawać domięśniowo z lidokainą dzieciom do 2,5 roku życia. Nie mieszać w jednej strzykawce z antybiotykami aminoglikozydowymi.

Ostrzeżenia specjalne i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu Cefobidu® u pacjentów:

• Z nadwrażliwością na penicyliny
• Ze współistniejącą ciężką niewydolnością wątroby i nerek
• Z niedożywieniem
• Z zaburzeniami wchłaniania
• Z chorobami przewodu pokarmowego (np. zapaleniem okrężnicy)
• Leczonych lekami przeciwkrzepliwymi, NLPZ, antybiotykami aminoglikozydowymi, furosemidem, kwasem etakrynowym

Interakcje

Cefobid® może wchodzić w interakcje z następującymi substancjami:

• Alkohol etylowy - może wystąpić reakcja podobna do disulfiramu (ból głowy, częstoskurcz, nudności, wymioty)
• Antybiotyki aminoglikozydowe - obserwuje się synergizm działania
• Duże dawki heparyny, doustne leki przeciwkrzepliwe, NLPZ - nasilają ryzyko wystąpienia krwawienia

Należy pamiętać, że alkohol można spożywać dopiero po 3-5 dniach od zakończenia leczenia Cefobidem®.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Cefobidu® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Reakcje skórne: rumień, pokrzywka, świąd
• Gorączka polekowa
• Zaburzenia krzepnięcia krwi
• Objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, niekiedy rzekomobłoniaste zapalenie jelit
• Zaburzenia hematologiczne
• Zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi
• Bolesność po domięśniowym podaniu
• Zakrzepowe zapalenie żyły po podaniu dożylnym

Cefobid® jest skutecznym antybiotykiem w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Jego szerokie spektrum działania, możliwość stosowania w wysokich dawkach oraz dobra penetracja do tkanek i płynów ustrojowych czynią go cennym narzędziem w walce z poważnymi infekcjami. Należy jednak pamiętać o potencjalnych działaniach niepożądanych i interakcjach z innymi lekami, a także o konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek.