Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Carbaglu

Carglumic acid

tabl. do sporz. zaw. doust.
200 mg
5 szt.
Doustnie
Rx-z
100%
2120,58
Carbaglu
tabl. do sporz. zaw. doust.
200 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-z
CHB
19461,60
B (1)
bezpł.

Carbaglu - kwas kargluminowy w leczeniu hiperamonemii

Wskazania do stosowania

Carbaglu (kwas kargluminowy) jest wskazany w leczeniu hiperamonemii spowodowanej następującymi stanami:

  • Pierwotny niedobór syntazy N-acetyloglutaminianowej
  • Kwasica izowalerianowa
  • Kwasica metylomalonowa
  • Kwasica propionowa

Lek działa poprzez aktywację syntetazy karbamoilofosforanowej, kluczowego enzymu w cyklu mocznikowym, co prowadzi do obniżenia poziomu amoniaku we krwi.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie Carbaglu powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu chorób metabolicznych. Lek jest przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego.

Dawkowanie w niedoborze syntazy N-acetyloglutaminianowej:
Etap leczenia Dawka
Dawka początkowa 100 mg/kg mc./dobę, w razie potrzeby do 250 mg/kg mc./dobę
Dawka podtrzymująca 10-100 mg/kg mc./dobę, indywidualnie dostosowana

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w celu utrzymania prawidłowego stężenia amoniaku w osoczu.

Dawkowanie w kwasicy organicznej (izowalerianowej, metylomalonowej, propionowej):
Etap leczenia Dawka
Dawka początkowa 100 mg/kg mc./dobę, w razie potrzeby do 250 mg/kg mc./dobę
Dawka podtrzymująca Indywidualnie dostosowana dla utrzymania prawidłowego stężenia amoniaku

Leczenie należy rozpocząć natychmiast po stwierdzeniu hiperamonemii u pacjentów z kwasicą organiczną.

Przed rozpoczęciem przewlekłego leczenia zaleca się wykonanie próby indywidualnej wrażliwości pacjenta na działanie kwasu kargluminowego. Może to obejmować podanie dawki próbnej i monitorowanie stężenia amoniaku w osoczu.

Sposób podawania:

Carbaglu należy podawać doustnie, dzieląc całkowitą dobową dawkę na 2-4 porcje, przyjmowane przed posiłkami lub karmieniem. Tabletki można dzielić na pół lub ćwiartki w celu uzyskania odpowiedniej dawki. Przed podaniem należy rozpuścić tabletki w co najmniej 5-10 ml wody, tworząc zawiesinę. Zawiesina może być podawana doustnie lub przez zgłębnik nosowo-żołądkowy.

Precyzyjne dawkowanie i sposób podawania Carbaglu są kluczowe dla skutecznego leczenia hiperamonemii. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki oraz regularne monitorowanie stężenia amoniaku w osoczu.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wymagane jest dostosowanie dawkowania w zależności od wskaźnika filtracji kłębuszkowej (GFR):

  • Umiarkowane zaburzenia czynności nerek (GFR 30-59 ml/min):
    • Dawka początkowa: 50-125 mg/kg/dobę
    • Dawka podtrzymująca: 5-50 mg/kg/dobę
  • Ciężkie zaburzenia czynności nerek (GFR ≤29 ml/min):
    • Dawka początkowa: 15-40 mg/kg/dobę
    • Dawka podtrzymująca: 2-20 mg/kg/dobę
Dzieci i młodzież:

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność Carbaglu zostały określone dla pacjentów od urodzenia do 17 roku życia. Dostosowanie dawkowania u noworodków nie jest uznawane za konieczne.

Dostosowanie dawkowania Carbaglu jest szczególnie istotne u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Lek może być bezpiecznie stosowany u dzieci i młodzieży bez konieczności modyfikacji dawki u noworodków.

Przeciwwskazania

Stosowanie Carbaglu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na kwas kargluminowy lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Karmienie piersią w okresie stosowania leku

Przed rozpoczęciem terapii należy wykluczyć nadwrażliwość na składniki leku. Kobiety karmiące piersią nie powinny stosować Carbaglu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas leczenia Carbaglu należy zwrócić szczególną uwagę na następujące aspekty:

  • Regularne monitorowanie stężenia amoniaku i aminokwasów w osoczu
  • Systematyczna kontrola czynności wątroby, nerek i serca
  • Regularne badania parametrów hematologicznych
  • W przypadku złej tolerancji białka może być konieczne ograniczenie jego podaży i suplementacja argininy

Ścisłe monitorowanie parametrów biochemicznych i fizjologicznych jest kluczowe dla bezpiecznego i skutecznego stosowania Carbaglu.

Warto zapamiętać
  • Carbaglu jest skuteczny w leczeniu hiperamonemii spowodowanej niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej oraz wybranymi kwasicami organicznymi.
  • Dawkowanie leku wymaga indywidualnego dostosowania w oparciu o stężenie amoniaku w osoczu oraz funkcję nerek pacjenta.

Interakcje

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji Carbaglu z innymi lekami. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu innych leków, szczególnie tych wpływających na metabolizm wątrobowy lub nerkowy.

Ciąża i laktacja

Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania kwasu kargluminowego w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały minimalny wpływ na rozwój płodu. Należy zachować szczególną ostrożność przy przepisywaniu leku kobietom w ciąży, rozważając potencjalne korzyści i ryzyko.

Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas stosowania Carbaglu, ze względu na potencjalne przenikanie leku do mleka matki.

Decyzja o stosowaniu Carbaglu u kobiet w ciąży powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem potencjalnych korzyści i ryzyka. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas terapii.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem Carbaglu to:

  • W niedoborze syntazy N-acetyloglutaminianowej:
    • Zwiększenie aktywności aminotransferaz (niezbyt często)
    • Zwiększenie potliwości (często)
  • W kwasicy organicznej:
    • Bradykardia (niezbyt często)
    • Biegunka i wymioty (niezbyt często)
    • Gorączka (niezbyt często)

Profil bezpieczeństwa Carbaglu jest stosunkowo korzystny, z niewielką liczbą zgłaszanych działań niepożądanych. Niemniej jednak, pacjenci powinni być monitorowani pod kątem potencjalnych efektów ubocznych.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Carbaglu mogą wystąpić objawy zatrucia o charakterze reakcji sympatykomimetycznej, takie jak:

  • Tachykardia
  • Obfite pocenie się
  • Wzmożone wydzielanie śluzu w oskrzelach
  • Podwyższona temperatura ciała
  • Niepokój ruchowy

Objawy te zwykle ustępują po obniżeniu dawki leku.

W przypadku podejrzenia przedawkowania Carbaglu należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i rozważyć redukcję dawki leku.

Mechanizm działania

Kwas kargluminowy, substancja czynna Carbaglu, jest strukturalnie zbliżony do N-acetyloglutaminianu - naturalnego aktywatora syntetazy karbamoilofosforanowej, kluczowego enzymu cyklu mocznikowego. Carbaglu wykazuje następujące właściwości:

  • Aktywuje syntetazę karbamoilofosforanową in vitro i in vivo
  • Wykazuje większą skuteczność w ochronie przed zatruciem amoniakiem niż N-acetyloglutaminian
  • Charakteryzuje się lepszą przenikalnością przez błonę mitochondrialną
  • Jest bardziej odporny na hydrolizę przez aminoacylazę obecną w cytosolu

Unikalny mechanizm działania Carbaglu pozwala na skuteczne obniżanie poziomu amoniaku we krwi poprzez stymulację cyklu mocznikowego.

Skład

Jedna tabletka Carbaglu zawiera 200 mg kwasu kargluminowego jako substancję czynną.

Znajomość składu leku jest istotna dla prawidłowego dawkowania i unikania potencjalnych interakcji z innymi lekami lub suplementami.


1) Program lekowy: leczenie kwasem kargluminowym chorych z acyduriami organicznymi: propionową, metylomalonową i izowalerianową


Wskazania

Preparat jest wskazany w hiperamonemii spowodowanej pierwotnym niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej, hiperamonemii spowodowanej kwasicą izowalerianową, hiperamonemii spowodowanej kwasicą metylomalonową, hiperamonemii spowodowanej kwasicą propionową.

Leczenie produktem leczniczym należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu chorób metabolicznych. W niedoborze syntazy N-acetyloglutaminianowej: w oparciu o doświadczenia kliniczne leczenie można rozpocząć już od pierwszego dnia życia. Początkowa dawka dobowa powinna wynosić 100 mg/kg mc., w razie potrzeby do 250 mg/kg mc. Następnie wielkość dawki powinna być dostosowana indywidualnie w celu utrzymania prawidłowego stężenia amoniaku w osoczu. Przy przewlekłym stosowaniu leku może nie być konieczne zwiększenie dawki w celu dostosowania jej do mc., tak długo jak zapewniona jest dostateczna kontrola stężenia amoniaku. Dawki dobowe wynoszą od 10 mg/kg mc. do 100 mg/kg mc. Próba wrażliwości na leczenie kwasem kargluminowym. Przed rozpoczęciem przewlekłego leczenia zalecane jest wykonanie próby indywidualnej wrażliwości pacjenta na działanie kwasu kargluminowego. Np.: u dzieci w stanie śpiączki należy rozpocząć od podawania dawki 100-250 mg/kg mc./dobę i oznaczać stężenie amoniaku co najmniej przed każdym podaniem leku; poziom amoniaku powinien ulec normalizacji w ciągu kilku h od rozpoczęcia podawania leku, u pacjentów z hiperamonemią średnio nasiloną należy podać dawkę próbną 100-200 mg/kg mc./dobę przez 3 dni, stosując dietę o stałej zawartości białek, i wykonywać regularne oznaczenia stężenia amoniaku w osoczu (przed jedzeniem i 1 h po jedzeniu); dostosować odpowiednio dawkę leku w celu utrzymania normalnego stężenia amoniaku w osoczu. W kwasicy izowalerianowej, metylomalonowej i propionowej: leczenie należy rozpocząć w momencie stwierdzenia hiperamonemii u pacjentów z kwasicą organiczną. Początkowa dawka dobowa powinna wynosić 100 mg/kg, w razie potrzeby do 250 mg/kg. Następnie dawkę należy dostosować indywidualnie tak, aby utrzymać prawidłowe stężenie amoniaku w osoczu. Zaburzenia czynności nerek: zaleca się ostrożność przy podawaniu produktu pacjentom z zaburzeniami czynności nerek. Wymagane jest dostosowanie dawkowania do wskaźnika filtracji kłębuszkowej (ang. GFR). Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR 30-59 ml/min): zalecana dawka początkowa wynosi od 50 mg/kg/dobę do 125 mg/kg/dobę u pacjentów z hiperamonemią spowodowaną niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej (ang. NAGS) lub kwasicą organiczną; przy stosowaniu długoterminowym dawka dobowa będzie wynosić 5-50 mg/kg/dobę i należy dostosować ją indywidualnie w celu utrzymania prawidłowego stężenia amoniaku w osoczu. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤29 ml/min): zalecana dawka początkowa wynosi 15-40 mg/kg/dobę u pacjentów z hiperamonemią spowodowaną niedoborem NAGS lub kwasicą organiczną; przy stosowaniu długoterminowym dawka dobowa będzie wynosić 2-20 mg/kg/dobę i należy dostosować ją indywidualnie w celu utrzymania prawidłowego stężenia amoniaku w osoczu. Dzieci i młodzież. Określono bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu leczniczego w leczeniu dzieci i młodzieży (od urodzenia do 17 rż.) z ostrą lub przewlekłą hiperamonemią spowodowaną niedoborem NAGS i ostrą hiperamonemią spowodowaną kwasicą izowalerianową, kwasicą propionową lub kwasicą metylomalonową; na podstawie tych danych dostosowanie dawkowania u noworodków nie jest uznawane za konieczne.

Lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania doust. (połknięcie lub podanie przez zgłębnik nosowo-żołądkowy z użyciem strzykawki, jeśli jest to konieczne). Na podstawie danych farmakokinetycznych i doświadczeń klinicznych zaleca się dzielenie całkowitej dobowej dawki leku na 2-4 dawek, podawanych przed posiłkami lub karmieniem dziecka. Dzielenie tabl. na pół umożliwia w większości przypadków uzyskanie wymaganego dawkowania. Niekiedy użycie ćwiartki tabletki może pomóc w uzyskaniu dawkowania zalecanego przez lekarza. Do tabletek należy dodać co najmniej 5-10 ml wody, do powstania zawiesiny i połknąć natychmiast lub podać szybko strzykawką przez zgłębnik nosowo-żołądkowy. Zawiesina ma lekko kwaśny smak.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub substancje pomocnicze. W okresie zażywania kwasu kargluminowego przeciwwskazane jest karmienie noworodka piersią.

Stężenia amoniaku i aminokwasów w osoczu powinny być utrzymywane w granicach normy. Z uwagi na niewielką liczbę danych dotyczących bezpieczeństwa kwasu kargluminowego, zalecana jest systematyczna kontrola czynności wątroby, nerek i serca oraz badanie parametrów hematologicznych. W przypadku złej tolerancji białka może być wskazane ograniczenie jego podaży oraz suplementacja argininy. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji w tym zakresie.

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania kwasu kargluminowego w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały minimalny wpływ na rozwój płodu. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Chociaż nie wiadomo czy kwas kargluminowy przenika do mleka matki, wykazano jego obecność w mleku samic szczura w okresie laktacji. Z tego względu w czasie zażywania kwasu kargluminowego przeciwwskazane jest karmienie noworodka piersią.

Działania niepożądane w niedoborze syntazy N-acetyloglutaminianowej. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) zwiększenie potliwości. Działania niepożądane w kwasicy organicznej. Zaburzenia serca: (niezbyt często) bradykardia. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) biegunka, wymioty. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) gorączka.

U jednego pacjenta leczonego kwasem kargluminowym, u którego dawka została zwiększona do 750 mg/kg mc./dobę, wystąpiły objawy zatrucia o charakterze reakcji sympatykomimetycznej: tachykardia, obfite pocenie się, wzmożone wydzielanie śluzu w oskrzelach, podwyższona temperatura ciała i niepokój ruchowy. Objawy te ustąpiły z chwilą obniżenia dawki.

Kwas kargluminowy jest zbliżony pod względem budowy do N-acetyloglutaminianu, który jest naturalnie występującym aktywatorem syntetazy karbamoilofosforanowej - pierwszego enzymu cyklu mocznikowego. Wykazano in vitro, że kwas kargluminowy powoduje aktywację syntetazy karbamoilofosforanowej występującej w wątrobie. Pomimo, że syntetaza karbamoilofosforanowa wykazuje mniejsze powinowactwo do kwasu kargluminowego niż do N-acetyloglutaminianu, wykazano in vivo, że kwas kargluminowy atkywuje syntetazę karbamoilofosforanową i u szczurów znacznie skuteczniej niż N-acetyloglutaminian chroni przed zatruciem amoniakiem. Te spostrzeżenia można wyjaśnić na podstawie następujących obserwacji: błona mitochondrialna jest bardziej przepuszczalna dla kwasu kargluminowego niż dla N-acetyloglutaminianu, kwas kargluminowy jest bardziej odporny na hydrolizę zachodzącą pod wpływem aminoacylazy obecnej w cytosolu.

1 tabl. zawiera 200 mg kwasu kargluminowego.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.