Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Campto®

Irinotecan hydrochloride

inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 2 ml
Iniekcje
Lz
100%
605,58
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 5 ml
Iniekcje
Lz
100%
1815,64
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 15 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 2 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 5 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X

Campto® - Irynotekan w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego

Campto® (irynotekan) jest produktem leczniczym stosowanym w terapii pacjentów z zaawansowanym stadium raka jelita grubego (okrężnicy i odbytnicy). Lek wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez hamowanie enzymu topoizomerazy I, co prowadzi do zaburzenia replikacji DNA komórek nowotworowych.

Wskazania do stosowania

Campto® jest wskazany w następujących schematach leczenia zaawansowanego raka jelita grubego:

  • W skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym u pacjentów nieleczonych wcześniej chemioterapią z powodu zaawansowanej choroby
  • W monoterapii u pacjentów po niepowodzeniu leczenia 5-fluorouracylem
  • W skojarzeniu z cetuksymabem u pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego z ekspresją EGFR i genem KRAS typu dzikiego, nieleczonych wcześniej lub po niepowodzeniu leczenia irynotekanem
  • W skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym i bewacyzumabem jako leczenie pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami
  • W skojarzeniu z kapecytabiną z bewacyzumabem lub bez jako leczenie pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami

Zastosowanie Campto® w powyższych schematach pozwala na zwiększenie skuteczności leczenia zaawansowanego raka jelita grubego poprzez wykorzystanie synergistycznego działania z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Dawkowanie i sposób podawania

Campto® podaje się wyłącznie u pacjentów dorosłych w postaci wlewu dożylnego do żyły obwodowej lub głównej. Dawkowanie zależy od schematu leczenia:

Schemat leczenia Dawkowanie
Monoterapia 350 mg/m2 pc. co 3 tygodnie
W skojarzeniu z 5-FU/FA 180 mg/m2 pc. co 2 tygodnie
W skojarzeniu z cetuksymabem Jak w poprzednim schemacie z irynotekanem
W skojarzeniu z bewacyzumabem Zgodnie z ChPL bewacyzumabu
W skojarzeniu z kapecytabiną Zgodnie z ChPL kapecytabiny

Tabela 1. Dawkowanie irynotekanu w różnych schematach leczenia raka jelita grubego

Czas trwania wlewu dożylnego powinien wynosić 30-90 minut. Leczenie należy kontynuować do progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności.

Modyfikacje dawkowania

Konieczne może być zmniejszenie dawki Campto® o 15-20% w przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, takich jak:

  • Neutropenia 4. stopnia
  • Gorączka neutropeniczna
  • Trombocytopenia lub leukopenia 4. stopnia
  • Niehematologiczne działania niepożądane 3-4. stopnia

U pacjentów w wieku ≥65 lat stosujących kapecytabinę w skojarzeniu z irynotekanem zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 mg/m2 pc. 2 razy na dobę.

Przeciwwskazania

Stosowanie Campto® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na irynotekan lub inne składniki preparatu
  • Przewlekłe choroby zapalne jelit i/lub niedrożność jelita grubego
  • Ciąża i karmienie piersią
  • Hiperbilirubinemia (>3x górna granica normy)
  • Ciężkie zaburzenie czynności szpiku kostnego
  • Stan ogólny pacjenta >2 wg klasyfikacji WHO
  • Jednoczesne stosowanie preparatów dziurawca

Znajomość przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania leku i uniknięcia potencjalnie niebezpiecznych powikłań terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas leczenia Campto® należy zwrócić szczególną uwagę na:

  • Regularne wykonywanie badań morfologii krwi z rozmazem
  • Monitorowanie czynności wątroby przed każdym kursem chemioterapii
  • Profilaktyczne stosowanie leków przeciwwymiotnych
  • Ryzyko wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego
  • Możliwość wystąpienia ciężkiej biegunki wymagającej natychmiastowego leczenia
  • Ostrożne stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
  • Unikanie jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów lub induktorów CYP3A4

Przestrzeganie powyższych zaleceń pozwala na zwiększenie bezpieczeństwa terapii i wczesne wykrycie potencjalnych działań niepożądanych.

Warto zapamiętać
  • Campto® (irynotekan) jest skutecznym lekiem w terapii zaawansowanego raka jelita grubego, stosowanym w monoterapii lub skojarzeniu z innymi cytostatykami.
  • Najczęstsze działania niepożądane to biegunka, neutropenia i zespół cholinergiczny, wymagające ścisłego monitorowania i odpowiedniego postępowania.

Interakcje lekowe

Irynotekan wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą wpływać na jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Najważniejsze z nich to:

  • Leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe - możliwe wydłużenie blokady
  • Leki przeciwdrgawkowe indukujące CYP3A (karbamazepina, fenobarbital, fenytoina) - osłabienie działania irynotekanu
  • Inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol) - zwiększenie stężenia irynotekanu
  • Induktory CYP3A4 (np. ryfampicyna) - zmniejszenie stężenia irynotekanu
  • Dziurawiec - zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu SN-38

Znajomość tych interakcji pozwala na odpowiednie dostosowanie terapii i uniknięcie potencjalnie niebezpiecznych powikłań.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Campto® to:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: biegunka (wczesna i opóźniona), nudności, wymioty
  • Zaburzenia hematologiczne: neutropenia, niedokrwistość, małopłytkowość
  • Ostry zespół cholinergiczny
  • Astenia, gorączka
  • Łysienie

Rzadziej obserwuje się zaburzenia czynności wątroby, nerek, reakcje alergiczne czy śródmiąższowe zapalenie płuc. Ścisłe monitorowanie pacjenta i odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych są kluczowe dla bezpieczeństwa terapii.

Mechanizm działania

Irynotekan jest inhibitorem topoizomerazy I DNA. Po podaniu ulega przekształceniu do aktywnego metabolitu SN-38, który wykazuje silniejsze działanie przeciwnowotworowe. Hamowanie topoizomerazy I prowadzi do powstawania jednoniciowych pęknięć DNA, co blokuje replikację komórek nowotworowych i prowadzi do ich śmierci. Działanie cytotoksyczne irynotekanu jest zależne od czasu i specyficzne dla fazy S cyklu komórkowego.

Właściwości farmakokinetyczne

Najważniejsze cechy farmakokinetyczne irynotekanu:

  • Wiązanie z białkami osocza: irynotekan - 65%, SN-38 - 95%
  • Metabolizm: hydroliza do SN-38 oraz oksydacja przez CYP3A4
  • Wydalanie: 33% z kałem, 22% z moczem
  • Okres półtrwania: faza końcowa - 14,2 h

Znajomość właściwości farmakokinetycznych pozwala na optymalne dostosowanie dawkowania i przewidywanie potencjalnych interakcji lekowych.

Wnioski

Campto® (irynotekan) jest wartościowym lekiem w terapii zaawansowanego raka jelita grubego, wykazującym skuteczność zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z innymi cytostatykami. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego monitorowania pacjenta ze względu na potencjalne działania niepożądane, szczególnie ze strony układu pokarmowego i hematologicznego. Właściwe dawkowanie, znajomość interakcji lekowych oraz odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych pozwalają na maksymalizację korzyści terapeutycznych przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka dla pacjenta.



Wskazania

Produkt leczniczy jest stosowany w leczeniu pacjentów z zaawansowanym stadium raka jelita grubego (okrężnicy i odbytnicy): w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym u pacjentów, którzy nie otrzymywali uprzednio chemioterapii z powodu zaawansowanej choroby nowotworowej; w monoterapii u pacjentów po niepowodzeniu leczenia 5-fluorouracylem; w skojarzeniu z cetuksymabem w leczeniu pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego, którego komórki wykazują ekspresję receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), z genem KRAS typu dzikiego (ang. wild-type), którzy nie byli uprzednio leczeni z powodu raka jelita grubego z przerzutami lub po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego z zastosowaniem irynotekanu; w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym oraz bewacyzumabem jako lek pierwszego rzutu w leczeniu pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego (okrężnicy lub odbytnicy); w skojarzeniu z kapecytabiną z bewacyzumabem lub bez bewacyzumabu jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego.

Wyłącznie u dorosłych. Roztw. do inf. należy podawać do żyły obwodowej lub głównej. Monoterapia (u pacjentów wcześniej leczonych). Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 350 mg/m2 pc. podawana raz/3 tyg., we wlewie dożylnym trwającym 30-90 minut. Terapia wielolekowa (u pacjentów wcześniej nieleczonych). Bezpieczeństwo i skuteczność produktu leczniczego w skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i kwasem folinowym (FA) zostały określone w schemacie dawkowania: produkt leczniczy z 5-FU/FA w schemacie co 2 tyg.: zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 180 mg/m2 pc. podawana raz/2 tyg. we wlewie dożylnym trwającym 30-90 minut, po którym podaje się we wlewie dożylnym kwas folinowy i 5-fluorouracyl; irynotekan w skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i leukoworyną: w schemacie podawania co 2 tyg. Zalecane jest stosowanie irynotekanu w skojarzeniu z 5-FU i leukoworyną w leczeniu pacjentów z rakiem okrężnicy i odbytnicy z przerzutami. We wszystkich schematach dawkę leukoworyny należy podać bezpośrednio po podaniu irynotekanu, a 5-FU bezpośrednio po podaniu leukoworyny. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania produktu leczniczego jednocześnie z cetuksymabem można znaleźć w ChPL opracowanej dla cetuksymabu. Zwykle stosuje się taką samą dawkę irynotekanu, jak w ostatnim cyklu poprzedzającego schematu leczenia zawierającego irynotekan. Irynotekan nie może być podawany wcześniej niż 1 h po zakończeniu wlewu cetuksymabu. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania bewacyzumabu można znaleźć w ChPL opracowanej dla tego produktu. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania produktu leczniczego w skojarzeniu z kapecytabiną, można znaleźć w odpowiednich punktach ChPL kapecytabiny. Modyfikacje dawkowania. Produkt leczniczy można podać po zmniejszeniu się nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 według skali toksyczności NCI-CTC i po całkowitym ustąpieniu biegunki, związanej z podawaniem leku. Dawkę produktu leczniczego i 5-FU można zmniejszyć w kolejnym cyklu chemioterapii, w zależności od nasilenia działań niepożądanych podczas poprzedniego cyklu leczenia. Leczenie można opóźnić o 1-2 tyg., aby mogły ustąpić działania niepożądane związane z podawaniem leku. Dawkę produktu leczniczego i/lub 5-FU należy zmniejszyć o 15-20% w razie wystąpienia następujących działań niepożądanych: toksyczności hematologicznej - neutropenia stopnia 4., neutropenia z gorączką (neutropenia stopnia 3.-4. i gorączka stopnia 2.-4.), trombocytopenia i leukopenia stopnia 4.; toksyczności niehematologicznej (stopnia 3.-4.). W przypadku jednoczesnego stosowania cetuksymabu z irynotekanem, należy przestrzegać zaleceń dotyczących modyfikacji dawki cetuksymabu, zawartych w ChPL tego produktu. W przypadku równoczesnego stosowania bewacyzumabu z produktem leczniczym w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym (CAMPTO/5-FU/FA), należy stosować się do zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania, zawartych w ChPL bewacyzumabu. W przypadku stosowania kapecytabiny w skojarzeniu z produktem leczniczym, u pacjentów w wieku 65 lat i powyżej, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 mg/m2 pc. 2x/dobę zgodnie z ChPL kapecytabiny. Należy również zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi modyfikacji dawki w schemacie dawkowania skojarzonego, przedstawionymi w ChPL kapecytabiny. Czas trwania leczenia. Leczenie produktem CAMPTO należy kontynuować do momentu wystąpienia progresji procesu nowotworowego lub znacznego nasilenia działań niepożądanych. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. W monoterapii: dawkę początkową produktu leczniczego u pacjentów ze stanem ogólnym ≤2 wg klasyfikacji WHO należy dostosować do stężenia bilirubiny [do chwili osiągnięcia 3-krotnej wartości górnej granicy normy (GGN)]. U pacjentów z hiperbilirubinemią i czasem protrombinowym powyżej 50%, klirens irynotekanu jest zmniejszony, dlatego ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego jest większe. W tej grupie pacjentów zaleca się wykonywanie co tydz. pełnych badań krwi obwodowej (badanie morfologii krwi z rozmazem). U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest 1,5 raza większe niż GGN, zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 350 mg/m2 pc. U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest 1,5-3 razy większe niż GGN, zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 200 mg/m2 pc. Pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest większe niż 3-krotna wartość GGN, nie należy leczyć produktem leczniczym. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, leczonych produktem leczniczym w chemioterapii skojarzonej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego, ponieważ nie przeprowadzono badań klinicznych w tejbgrupie pacjentów. Stosowanie irynotekanu nie jest zalecane u pacjentówbpoddawanych dializie. Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat). Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych irynotekanu u pacjentów w podeszłym wieku. W związku z częstszym występowaniem zaburzeń czynności narządów w tej grupie pacjentów, dawkę leku należy dobrać szczególnie ostrożnie. Pacjenci z tej grupy wymagają szczególnie dokładanego monitorowania.

Nadwrażliwość na chlorowodorek irynotekanu lub inne składniki preparatu. Przewlekłe choroby zapalne jelit i/lub niedrożność jelita grubego. Ciąża i okres karmienia piersią. Hiperbilirubinemia (3-krotne przekroczenie górnej granicy normy bilirubiny we krwi). Ciężkie zaburzenie czynności szpiku. Ciężki stan ogólny pacjenta (>2 wg klasyfikacji WHO). Jednoczesne stosowanie preparatów dziurawca.

W czasie terapii należy wykonywać co tydzień kontrolne badania morfologiczne krwi z rozmazem, a u chorych, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego należy zmniejszyć dawki leku w kolejnym kursie chemioterapii. Chorych, u których wystąpiła neutropenia i gorączka należy hospitalizować i rozpocząć antybiotykoterapię dożylną antybiotykami o szerokim spektrum działania. Przed rozpoczęciem terapii i przed każdym kursem chemioterapii należy wykonywać badania parametrów czynności wątroby, a w grupie chorych, u których stężenie bilirubiny jest w zakresie od 1,5 do 3 razy większym niż górna granica normy, zaleca się kontrolę parametrów krwi obwodowej co tydzień ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego. Przed każdym podaniem leku należy stosować profilaktycznie leki przeciwwymiotne. W przypadku wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego należy, o ile nie ma ku temu przeciwwskazań, podać podskórnie siarczan atropiny w dawce 0,25 mg, a u chorych, u których występował wcześniej ostry i ciężki zespół cholinergiczny zalecane jest profilaktyczne podawanie siarczanu atropiny podczas kolejnych podań leku. Należy zachować ostrożność podczas podawania siarczanu atropiny pacjentom chorym na astmę. U pacjentów z dużym ryzykiem toksyczności, zwłaszcza znajdujących się w stanie ogólnym 2 (wg WHO) oraz w nielicznych przypadkach, w których niemożliwe jest dostosowanie się chorych do zaleceń obejmujących obserwację i leczenie działań niepożądanych terapii, preparat, ze względu na rodzaj i częstość powodowanych działań niepożądanych, należy podawać tylko jeśli spodziewana korzyść z jego zastosowania przewyższa możliwe ryzyko. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia biegunki, która może pojawić się po upływie ponad 24 h od podania leku lub w dowolnym momencie przed rozpoczęciem kolejnego kursu terapii. Natychmiast po wystąpieniu biegunki chorzy powinni rozpocząć picie dużych ilości napojów zawierających sole mineralne i zastosować terapię przeciwbiegunkową (stosowanie dużych dawek loperamidu: pierwsza dawka 4 mg, a następnie dawka 2 mg podawana co 2 h), która powinna być kontynuowana przez 12 h od wystąpienia ostatniego płynnego stolca. Terapia przeciwbiegunkowa nie powinna być w żadnym przypadku stosowana dłużej niż przez 48 h ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia niedrożności porażennej jelit, jak i przez okres krótszy niż 12 h. Nie należy podawać loperamidu profilaktycznie, nawet u tych pacjentów, u których opóźnione biegunki występowały w czasie poprzednich kursów leczenia irynotekanem. Oprócz leczenia przeciwbiegunkowego zaleca się stosowanie profilaktycznie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Pacjent powinien być poddany leczeniu szpitalnemu w przypadkach: wystąpienia biegunki z towarzyszącą gorączką, ciężkiej biegunki, biegunki nie ustępującej w ciągu 48 h od rozpoczęcia terapii loperamidem w dużych dawkach. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka zaleca się zmniejszenie dawki irynotekanu w kolejnych kursach leczenia. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (brak badań klinicznych w tej grupie pacjentów). Ostrożnie stosować u osób w podeszłym wieku. Ze względu na zawartość sorbitolu, preparatu nie należy stosować w przypadku wrodzonej nietolerancji fruktozy. Należy unikać jednoczesnego stosowania irynotekanu z lekami będącymi silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazol) lub z lekami indukującymi cytochrom CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ziele dziurawca). Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych (zawroty głowy i zaburzenia widzenia, które mogą pojawić się w ciągu 24 h od podania leku).

Nie można wykluczyć możliwości występowania interakcji irynotekanu z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Irynotekan wykazuje aktywność antycholinoesterazy, a leki hamujące aktywność antycholinoesterazy mogą wydłużać czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez suksametonium i usuwać blokadę mięśniowo-nerwową po niedepolaryzujących lekach zwiotczających mięśnie. Jednoczesne stosowanie leków przeciwdrgawkowych indukujących cytochrom CYP3A (np. karbamazepina, fenobarbital lub fenytoina) prowadzi do osłabienia działania irynotekanu, metabolitu irynotekanu SN-38 i glukuronidu SN-38 oraz osłabienia działania farmakodynamicznego. Należy zachować ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leki należące do inhibitorów cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazol) lub indukujące cytochrom CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina lub fenytoina). Należy unikać jednoczesnego stosowania irynotekanu z lekami hamującymi lub indukującymi szlak metaboliczny, ponieważ może to zmieniać metabolizm irynotekanu. Dziurawiec powoduje zmniejszenie stężenia SN-38 we krwi - nie należy stosować jednocześnie irynotekanu z preparatami dziurawca. Jednoczesne podawanie 5-fluorouracylu i kwasu folinowego w schemacie chemioterapii skojarzonej, nie wpływa na parametry farmakokinetyczne irynotekanu.

Brak danych o stosowaniu preparatu u kobiet ciężarnych. Preparatu nie należy stosować w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym otrzymujące irynotekan powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie i co najmniej przez 3 m-ce po zakończeniu terapii. Kobiety leczone irynotekanem nie powinny karmić piersią.

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: opóźniona biegunka występująca po 24 h od podania leku lub w dowolnym momencie przed podaniem kolejnej chemioterapii - szczególnie podatni są chorzy po radioterapii okolic brzucha/miednicy, z wysoką leukocytozą oraz w ciężkim stanie ogólnym >2 wg klasyfikacji WHO i kobiety (wystąpienie pierwszego płynnego stolca wymaga natychmiastowego, intensywnego leczenia przeciwbiegunkowego obejmującego uzupełnianie płynów, podawanie loperamidu, antybiotyków); nudności i wymioty; opisywano pojedyncze przypadki odwodnienia; ponadto zaparcia; rzadko niedrożność jelit, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie okrężnicy; sporadycznie perforacja jelita; niedokrwienne i wrzodziejące zapalenie okrężnicy, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (rzadko); objawy o łagodnym przebiegu to brak łaknienia, bóle brzucha i zapalenie błony śluzowej. Zaburzenia hematologiczne: przemijająca neutropenia, gorączka z ciężką neutropenią, zakażenia związane z ciężką neutropenią, niedokrwistość, małopłytkowość. Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności nerek, niedociśnienia lub niewydolności sercowo-krążeniowej u pacjentów z posocznicą. Ostry zespół cholinergiczny: (wczesna biegunka oraz bóle brzucha, zapalenie spojówek, nieżyt nosa, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, wzmożone pocenie, dreszcze, zaburzenia widzenia, uczucie rozbicia, zwężenie źrenic, łzawienie i zwiększone wydzielanie śliny, występujące w czasie lub w ciągu pierwszych 24 h po podaniu wlewu dożylnego) - wymienione objawy ustępują po podaniu atropiny. Astenia. Gorączka bez zakażenia oraz bez towarzyszącej neutropenii. Rzadko odczyny miejscowe po podaniu preparatu. Obserwowano rzadkie przypadki nadciśnienia podczas lub po podaniu dożylnym preparatu. Rzadko obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc oraz zapalenia płuc z towarzyszącymi naciekami. Wśród objawów wczesnych obserwowano także uczucie duszności. Wyłysienie występowało bardzo często i było przemijające. Rzadko opisywano łagodne reakcje alergiczne oraz reakcje anafilaktyczne. Nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych: zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny i kreatyniny we krwi; bardzo rzadko zwiększenie stężenia amylazy i/lub lipazy we krwi; pojedyncze przypadki hipokaliemii, przemijające zaburzenia mowy, wczesne objawy takie jak: skurcze mięśniowe oraz parestezje.

Irynotekan jest półsyntetyczną pochodną kamptotecyny. Jest środkiem przeciwnowotworowym, działającym jako specyficzny inhibitor topoizomerazy I DNA. Metabolizowany jest w większości tkanek do SN-38, związku o większej aktywności niż irynotekan w stosunku do oczyszczonej topoizomerazy I i wykazującego silniejsze działanie cytotoksyczne wobec licznych linii komórkowych nowotworów mysich i ludzkich. Hamowanie topoizomerazy I przez irynotekan lub SN-38 powoduje powstawanie jednoniciowych odcinków DNA, blokujących replikację DNA i stanowi o właściwym efekcie cytotoksycznym leku. Działanie cytotoksyczne irynotekanu i SN-38 jest zależne od czasu i specyficzne dla fazy S. Poza działaniem przeciwnowotworowym lek wykazuje działanie hamujące acetylocholinoesterazę. Parametry farmakokinetyczne irynotekanu i SN-38 są niezależne od liczby uprzednio podanych kursów chemioterapii oraz od schematu dawkowania. Irynotekan i SN-38 wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 65% i 95%. Średni T0,5 we krwi w I fazie modelu trójfazowego wynosi 12 min., w II fazie - 2,5 h, a w fazie opóźnionej - 14,2 h. Ponad 50% dawki leku jest wydalane w postaci nie zmienionej, 33% z kałem poprzez żółć, 22% jest wydalane z moczem. Scharakteryzowano dwa szlaki metaboliczne, z których każdy dotyczy co najmniej 12% podanej dawki leku: hydroliza przy udziale karboksyloesterazy do aktywnego metabolitu SN-38; oksydacyjne przemiany końcowego pierścienia piperydyny z udziałem enzymów cytochromu P-450 3A.

1 fiolka zawiera 40 mg lub 100 mg chlorowodorku irynotekanu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Lek u palaczy (także biernych) może wchodzić w interakcje z nikotyną.