Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Campto®

Irinotecan hydrochloride

inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 2 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 5 ml
Iniekcje
Lz
100%
1815,64
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 2 ml
Iniekcje
Lz
100%
605,58
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 15 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X
Campto®
inf. doż. [konc. do przyg. roztw.]
20 mg/ml
1 fiol. 5 ml (propyl.)
Iniekcje
Lz
100%
X

Campto® - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Campto® jest stosowany w leczeniu pacjentów z zaawansowanym rakiem jelita grubego (okrężnicy i odbytnicy) w następujących schematach:

  • W skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym u pacjentów nieleczonych wcześniej chemioterapią z powodu zaawansowanej choroby
  • W monoterapii u pacjentów po niepowodzeniu leczenia 5-fluorouracylem
  • W skojarzeniu z cetuksymabem u pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego z ekspresją EGFR i genem KRAS typu dzikiego, nieleczonych wcześniej lub po niepowodzeniu leczenia irynotekanem
  • W skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym i bewacyzumabem jako leczenie pierwszego rzutu rozsianego raka jelita grubego
  • W skojarzeniu z kapecytabiną z bewacyzumabem lub bez jako leczenie pierwszego rzutu rozsianego raka jelita grubego

Campto® wykazuje skuteczność w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego zarówno w monoterapii, jak i w schematach skojarzonych. Szczególnie istotna jest możliwość stosowania leku w różnych liniach leczenia - od pierwszej linii w skojarzeniu z innymi lekami, po monoterapię u pacjentów po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia.

Dawkowanie i sposób podawania

Campto® przeznaczony jest wyłącznie do stosowania u dorosłych. Lek podaje się we wlewie dożylnym do żyły obwodowej lub głównej.

Monoterapia (u pacjentów wcześniej leczonych):

Zalecana dawka wynosi 350 mg/m2 powierzchni ciała, podawana raz na 3 tygodnie we wlewie trwającym 30-90 minut.

Terapia skojarzona (u pacjentów wcześniej nieleczonych):
Schemat Dawkowanie Campto®
Z 5-FU/FA co 2 tygodnie 180 mg/m2 pc. co 2 tygodnie
Z cetuksymabem Taka sama dawka jak w ostatnim cyklu poprzedniego schematu z irynotekanem
Z bewacyzumabem Zgodnie z ChPL bewacyzumabu
Z kapecytabiną Zgodnie z ChPL kapecytabiny

Szczegółowe informacje o dawkowaniu w schematach skojarzonych znajdują się w ChPL odpowiednich leków.

Modyfikacje dawkowania Campto® mogą być konieczne w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Dawkę należy zmniejszyć o 15-20% w przypadku ciężkiej toksyczności hematologicznej lub niehematologicznej. Leczenie można opóźnić o 1-2 tygodnie do ustąpienia działań niepożądanych.

Czas trwania leczenia

Terapię Campto® należy kontynuować do momentu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności.

Przeciwwskazania

  • Nadwrażliwość na irynotekan lub którykolwiek składnik preparatu
  • Przewlekłe choroby zapalne jelit i/lub niedrożność jelita grubego
  • Ciąża i karmienie piersią
  • Hiperbilirubinemia (>3x górna granica normy)
  • Ciężkie zaburzenie czynności szpiku kostnego
  • Stan ogólny pacjenta >2 wg WHO
  • Jednoczesne stosowanie preparatów dziurawca

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed rozpoczęciem terapii Campto®, zwracając szczególną uwagę na funkcję wątroby, szpiku kostnego oraz ogólny stan zdrowia. Przeciwwskazania wynikają z mechanizmu działania leku oraz potencjalnych działań niepożądanych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

  • Konieczne cotygodniowe kontrole morfologii krwi z rozmazem
  • Monitorowanie czynności wątroby przed każdym cyklem leczenia
  • Profilaktyczne stosowanie leków przeciwwymiotnych
  • Ryzyko wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego - w razie potrzeby podać atropinę
  • Ryzyko ciężkiej biegunki - konieczne natychmiastowe leczenie przeciwbiegunkowe
  • Ostrożne stosowanie u osób starszych
  • Unikać jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów lub induktorów CYP3A4
  • Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów

Stosowanie Campto® wymaga ścisłego monitorowania pacjenta ze względu na ryzyko poważnych działań niepożądanych. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie objawów toksyczności, szczególnie biegunki i neutropenii. Pacjenci powinni być dokładnie poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i konieczności natychmiastowego zgłaszania ich lekarzowi.

Interakcje

Najważniejsze interakcje Campto® obejmują:

  • Leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe - możliwe wydłużenie blokady
  • Induktory CYP3A (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina) - osłabienie działania irynotekanu
  • Inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol) - nasilenie działania irynotekanu
  • Dziurawiec - zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu SN-38

Należy unikać jednoczesnego stosowania leków wpływających na metabolizm irynotekanu przez CYP3A4. W przypadku konieczności łączenia tych leków, wymagane jest ścisłe monitorowanie pacjenta i ewentualna modyfikacja dawkowania Campto®.

Działania niepożądane

Najczęstsze i najistotniejsze klinicznie działania niepożądane Campto® to:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: biegunka (wczesna i opóźniona), nudności, wymioty
  • Zaburzenia hematologiczne: neutropenia, niedokrwistość, małopłytkowość
  • Ostry zespół cholinergiczny
  • Astenia
  • Łysienie

Rzadziej obserwuje się: zaburzenia czynności wątroby, śródmiąższowe zapalenie płuc, reakcje alergiczne. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta i odpowiednie leczenie objawowe w przypadku wystąpienia działań niepożądanych.

Mechanizm działania

Irynotekan jest inhibitorem topoizomerazy I DNA. Jego aktywny metabolit SN-38 hamuje replikację DNA, co prowadzi do śmierci komórek nowotworowych. Działanie cytotoksyczne jest zależne od czasu i specyficzne dla fazy S cyklu komórkowego.

Warto zapamiętać
  • Campto® jest skuteczny w monoterapii i terapii skojarzonej zaawansowanego raka jelita grubego
  • Kluczowe jest monitorowanie i leczenie biegunki oraz neutropenii jako głównych działań niepożądanych

Campto® jest ważną opcją terapeutyczną w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego. Jego skuteczność w różnych schematach leczenia oraz liniach terapii czyni go cennym narzędziem w rękach onkologów. Jednocześnie wymaga on ścisłego monitorowania pacjenta i odpowiedniego zarządzania działaniami niepożądanymi dla zapewnienia optymalnych wyników leczenia.



Wskazania

Produkt leczniczy jest stosowany w leczeniu pacjentów z zaawansowanym stadium raka jelita grubego (okrężnicy i odbytnicy): w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym u pacjentów, którzy nie otrzymywali uprzednio chemioterapii z powodu zaawansowanej choroby nowotworowej; w monoterapii u pacjentów po niepowodzeniu leczenia 5-fluorouracylem; w skojarzeniu z cetuksymabem w leczeniu pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego, którego komórki wykazują ekspresję receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), z genem KRAS typu dzikiego (ang. wild-type), którzy nie byli uprzednio leczeni z powodu raka jelita grubego z przerzutami lub po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego z zastosowaniem irynotekanu; w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym oraz bewacyzumabem jako lek pierwszego rzutu w leczeniu pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego (okrężnicy lub odbytnicy); w skojarzeniu z kapecytabiną z bewacyzumabem lub bez bewacyzumabu jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z rozsianą postacią raka jelita grubego.

Wyłącznie u dorosłych. Roztw. do inf. należy podawać do żyły obwodowej lub głównej. Monoterapia (u pacjentów wcześniej leczonych). Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 350 mg/m2 pc. podawana raz/3 tyg., we wlewie dożylnym trwającym 30-90 minut. Terapia wielolekowa (u pacjentów wcześniej nieleczonych). Bezpieczeństwo i skuteczność produktu leczniczego w skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i kwasem folinowym (FA) zostały określone w schemacie dawkowania: produkt leczniczy z 5-FU/FA w schemacie co 2 tyg.: zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 180 mg/m2 pc. podawana raz/2 tyg. we wlewie dożylnym trwającym 30-90 minut, po którym podaje się we wlewie dożylnym kwas folinowy i 5-fluorouracyl; irynotekan w skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i leukoworyną: w schemacie podawania co 2 tyg. Zalecane jest stosowanie irynotekanu w skojarzeniu z 5-FU i leukoworyną w leczeniu pacjentów z rakiem okrężnicy i odbytnicy z przerzutami. We wszystkich schematach dawkę leukoworyny należy podać bezpośrednio po podaniu irynotekanu, a 5-FU bezpośrednio po podaniu leukoworyny. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania produktu leczniczego jednocześnie z cetuksymabem można znaleźć w ChPL opracowanej dla cetuksymabu. Zwykle stosuje się taką samą dawkę irynotekanu, jak w ostatnim cyklu poprzedzającego schematu leczenia zawierającego irynotekan. Irynotekan nie może być podawany wcześniej niż 1 h po zakończeniu wlewu cetuksymabu. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania bewacyzumabu można znaleźć w ChPL opracowanej dla tego produktu. Dane dotyczące dawkowania i sposobu podawania produktu leczniczego w skojarzeniu z kapecytabiną, można znaleźć w odpowiednich punktach ChPL kapecytabiny. Modyfikacje dawkowania. Produkt leczniczy można podać po zmniejszeniu się nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 według skali toksyczności NCI-CTC i po całkowitym ustąpieniu biegunki, związanej z podawaniem leku. Dawkę produktu leczniczego i 5-FU można zmniejszyć w kolejnym cyklu chemioterapii, w zależności od nasilenia działań niepożądanych podczas poprzedniego cyklu leczenia. Leczenie można opóźnić o 1-2 tyg., aby mogły ustąpić działania niepożądane związane z podawaniem leku. Dawkę produktu leczniczego i/lub 5-FU należy zmniejszyć o 15-20% w razie wystąpienia następujących działań niepożądanych: toksyczności hematologicznej - neutropenia stopnia 4., neutropenia z gorączką (neutropenia stopnia 3.-4. i gorączka stopnia 2.-4.), trombocytopenia i leukopenia stopnia 4.; toksyczności niehematologicznej (stopnia 3.-4.). W przypadku jednoczesnego stosowania cetuksymabu z irynotekanem, należy przestrzegać zaleceń dotyczących modyfikacji dawki cetuksymabu, zawartych w ChPL tego produktu. W przypadku równoczesnego stosowania bewacyzumabu z produktem leczniczym w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym (CAMPTO/5-FU/FA), należy stosować się do zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania, zawartych w ChPL bewacyzumabu. W przypadku stosowania kapecytabiny w skojarzeniu z produktem leczniczym, u pacjentów w wieku 65 lat i powyżej, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 mg/m2 pc. 2x/dobę zgodnie z ChPL kapecytabiny. Należy również zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi modyfikacji dawki w schemacie dawkowania skojarzonego, przedstawionymi w ChPL kapecytabiny. Czas trwania leczenia. Leczenie produktem CAMPTO należy kontynuować do momentu wystąpienia progresji procesu nowotworowego lub znacznego nasilenia działań niepożądanych. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. W monoterapii: dawkę początkową produktu leczniczego u pacjentów ze stanem ogólnym ≤2 wg klasyfikacji WHO należy dostosować do stężenia bilirubiny [do chwili osiągnięcia 3-krotnej wartości górnej granicy normy (GGN)]. U pacjentów z hiperbilirubinemią i czasem protrombinowym powyżej 50%, klirens irynotekanu jest zmniejszony, dlatego ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego jest większe. W tej grupie pacjentów zaleca się wykonywanie co tydz. pełnych badań krwi obwodowej (badanie morfologii krwi z rozmazem). U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest 1,5 raza większe niż GGN, zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 350 mg/m2 pc. U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest 1,5-3 razy większe niż GGN, zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 200 mg/m2 pc. Pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest większe niż 3-krotna wartość GGN, nie należy leczyć produktem leczniczym. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, leczonych produktem leczniczym w chemioterapii skojarzonej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego, ponieważ nie przeprowadzono badań klinicznych w tejbgrupie pacjentów. Stosowanie irynotekanu nie jest zalecane u pacjentówbpoddawanych dializie. Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat). Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych irynotekanu u pacjentów w podeszłym wieku. W związku z częstszym występowaniem zaburzeń czynności narządów w tej grupie pacjentów, dawkę leku należy dobrać szczególnie ostrożnie. Pacjenci z tej grupy wymagają szczególnie dokładanego monitorowania.

Nadwrażliwość na chlorowodorek irynotekanu lub inne składniki preparatu. Przewlekłe choroby zapalne jelit i/lub niedrożność jelita grubego. Ciąża i okres karmienia piersią. Hiperbilirubinemia (3-krotne przekroczenie górnej granicy normy bilirubiny we krwi). Ciężkie zaburzenie czynności szpiku. Ciężki stan ogólny pacjenta (>2 wg klasyfikacji WHO). Jednoczesne stosowanie preparatów dziurawca.

W czasie terapii należy wykonywać co tydzień kontrolne badania morfologiczne krwi z rozmazem, a u chorych, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego należy zmniejszyć dawki leku w kolejnym kursie chemioterapii. Chorych, u których wystąpiła neutropenia i gorączka należy hospitalizować i rozpocząć antybiotykoterapię dożylną antybiotykami o szerokim spektrum działania. Przed rozpoczęciem terapii i przed każdym kursem chemioterapii należy wykonywać badania parametrów czynności wątroby, a w grupie chorych, u których stężenie bilirubiny jest w zakresie od 1,5 do 3 razy większym niż górna granica normy, zaleca się kontrolę parametrów krwi obwodowej co tydzień ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego. Przed każdym podaniem leku należy stosować profilaktycznie leki przeciwwymiotne. W przypadku wystąpienia ostrego zespołu cholinergicznego należy, o ile nie ma ku temu przeciwwskazań, podać podskórnie siarczan atropiny w dawce 0,25 mg, a u chorych, u których występował wcześniej ostry i ciężki zespół cholinergiczny zalecane jest profilaktyczne podawanie siarczanu atropiny podczas kolejnych podań leku. Należy zachować ostrożność podczas podawania siarczanu atropiny pacjentom chorym na astmę. U pacjentów z dużym ryzykiem toksyczności, zwłaszcza znajdujących się w stanie ogólnym 2 (wg WHO) oraz w nielicznych przypadkach, w których niemożliwe jest dostosowanie się chorych do zaleceń obejmujących obserwację i leczenie działań niepożądanych terapii, preparat, ze względu na rodzaj i częstość powodowanych działań niepożądanych, należy podawać tylko jeśli spodziewana korzyść z jego zastosowania przewyższa możliwe ryzyko. Pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia biegunki, która może pojawić się po upływie ponad 24 h od podania leku lub w dowolnym momencie przed rozpoczęciem kolejnego kursu terapii. Natychmiast po wystąpieniu biegunki chorzy powinni rozpocząć picie dużych ilości napojów zawierających sole mineralne i zastosować terapię przeciwbiegunkową (stosowanie dużych dawek loperamidu: pierwsza dawka 4 mg, a następnie dawka 2 mg podawana co 2 h), która powinna być kontynuowana przez 12 h od wystąpienia ostatniego płynnego stolca. Terapia przeciwbiegunkowa nie powinna być w żadnym przypadku stosowana dłużej niż przez 48 h ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia niedrożności porażennej jelit, jak i przez okres krótszy niż 12 h. Nie należy podawać loperamidu profilaktycznie, nawet u tych pacjentów, u których opóźnione biegunki występowały w czasie poprzednich kursów leczenia irynotekanem. Oprócz leczenia przeciwbiegunkowego zaleca się stosowanie profilaktycznie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Pacjent powinien być poddany leczeniu szpitalnemu w przypadkach: wystąpienia biegunki z towarzyszącą gorączką, ciężkiej biegunki, biegunki nie ustępującej w ciągu 48 h od rozpoczęcia terapii loperamidem w dużych dawkach. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka zaleca się zmniejszenie dawki irynotekanu w kolejnych kursach leczenia. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (brak badań klinicznych w tej grupie pacjentów). Ostrożnie stosować u osób w podeszłym wieku. Ze względu na zawartość sorbitolu, preparatu nie należy stosować w przypadku wrodzonej nietolerancji fruktozy. Należy unikać jednoczesnego stosowania irynotekanu z lekami będącymi silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazol) lub z lekami indukującymi cytochrom CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ziele dziurawca). Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych (zawroty głowy i zaburzenia widzenia, które mogą pojawić się w ciągu 24 h od podania leku).

Nie można wykluczyć możliwości występowania interakcji irynotekanu z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Irynotekan wykazuje aktywność antycholinoesterazy, a leki hamujące aktywność antycholinoesterazy mogą wydłużać czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez suksametonium i usuwać blokadę mięśniowo-nerwową po niedepolaryzujących lekach zwiotczających mięśnie. Jednoczesne stosowanie leków przeciwdrgawkowych indukujących cytochrom CYP3A (np. karbamazepina, fenobarbital lub fenytoina) prowadzi do osłabienia działania irynotekanu, metabolitu irynotekanu SN-38 i glukuronidu SN-38 oraz osłabienia działania farmakodynamicznego. Należy zachować ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leki należące do inhibitorów cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazol) lub indukujące cytochrom CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina lub fenytoina). Należy unikać jednoczesnego stosowania irynotekanu z lekami hamującymi lub indukującymi szlak metaboliczny, ponieważ może to zmieniać metabolizm irynotekanu. Dziurawiec powoduje zmniejszenie stężenia SN-38 we krwi - nie należy stosować jednocześnie irynotekanu z preparatami dziurawca. Jednoczesne podawanie 5-fluorouracylu i kwasu folinowego w schemacie chemioterapii skojarzonej, nie wpływa na parametry farmakokinetyczne irynotekanu.

Brak danych o stosowaniu preparatu u kobiet ciężarnych. Preparatu nie należy stosować w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym otrzymujące irynotekan powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie i co najmniej przez 3 m-ce po zakończeniu terapii. Kobiety leczone irynotekanem nie powinny karmić piersią.

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: opóźniona biegunka występująca po 24 h od podania leku lub w dowolnym momencie przed podaniem kolejnej chemioterapii - szczególnie podatni są chorzy po radioterapii okolic brzucha/miednicy, z wysoką leukocytozą oraz w ciężkim stanie ogólnym >2 wg klasyfikacji WHO i kobiety (wystąpienie pierwszego płynnego stolca wymaga natychmiastowego, intensywnego leczenia przeciwbiegunkowego obejmującego uzupełnianie płynów, podawanie loperamidu, antybiotyków); nudności i wymioty; opisywano pojedyncze przypadki odwodnienia; ponadto zaparcia; rzadko niedrożność jelit, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie okrężnicy; sporadycznie perforacja jelita; niedokrwienne i wrzodziejące zapalenie okrężnicy, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (rzadko); objawy o łagodnym przebiegu to brak łaknienia, bóle brzucha i zapalenie błony śluzowej. Zaburzenia hematologiczne: przemijająca neutropenia, gorączka z ciężką neutropenią, zakażenia związane z ciężką neutropenią, niedokrwistość, małopłytkowość. Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności nerek, niedociśnienia lub niewydolności sercowo-krążeniowej u pacjentów z posocznicą. Ostry zespół cholinergiczny: (wczesna biegunka oraz bóle brzucha, zapalenie spojówek, nieżyt nosa, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, wzmożone pocenie, dreszcze, zaburzenia widzenia, uczucie rozbicia, zwężenie źrenic, łzawienie i zwiększone wydzielanie śliny, występujące w czasie lub w ciągu pierwszych 24 h po podaniu wlewu dożylnego) - wymienione objawy ustępują po podaniu atropiny. Astenia. Gorączka bez zakażenia oraz bez towarzyszącej neutropenii. Rzadko odczyny miejscowe po podaniu preparatu. Obserwowano rzadkie przypadki nadciśnienia podczas lub po podaniu dożylnym preparatu. Rzadko obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc oraz zapalenia płuc z towarzyszącymi naciekami. Wśród objawów wczesnych obserwowano także uczucie duszności. Wyłysienie występowało bardzo często i było przemijające. Rzadko opisywano łagodne reakcje alergiczne oraz reakcje anafilaktyczne. Nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych: zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny i kreatyniny we krwi; bardzo rzadko zwiększenie stężenia amylazy i/lub lipazy we krwi; pojedyncze przypadki hipokaliemii, przemijające zaburzenia mowy, wczesne objawy takie jak: skurcze mięśniowe oraz parestezje.

Irynotekan jest półsyntetyczną pochodną kamptotecyny. Jest środkiem przeciwnowotworowym, działającym jako specyficzny inhibitor topoizomerazy I DNA. Metabolizowany jest w większości tkanek do SN-38, związku o większej aktywności niż irynotekan w stosunku do oczyszczonej topoizomerazy I i wykazującego silniejsze działanie cytotoksyczne wobec licznych linii komórkowych nowotworów mysich i ludzkich. Hamowanie topoizomerazy I przez irynotekan lub SN-38 powoduje powstawanie jednoniciowych odcinków DNA, blokujących replikację DNA i stanowi o właściwym efekcie cytotoksycznym leku. Działanie cytotoksyczne irynotekanu i SN-38 jest zależne od czasu i specyficzne dla fazy S. Poza działaniem przeciwnowotworowym lek wykazuje działanie hamujące acetylocholinoesterazę. Parametry farmakokinetyczne irynotekanu i SN-38 są niezależne od liczby uprzednio podanych kursów chemioterapii oraz od schematu dawkowania. Irynotekan i SN-38 wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 65% i 95%. Średni T0,5 we krwi w I fazie modelu trójfazowego wynosi 12 min., w II fazie - 2,5 h, a w fazie opóźnionej - 14,2 h. Ponad 50% dawki leku jest wydalane w postaci nie zmienionej, 33% z kałem poprzez żółć, 22% jest wydalane z moczem. Scharakteryzowano dwa szlaki metaboliczne, z których każdy dotyczy co najmniej 12% podanej dawki leku: hydroliza przy udziale karboksyloesterazy do aktywnego metabolitu SN-38; oksydacyjne przemiany końcowego pierścienia piperydyny z udziałem enzymów cytochromu P-450 3A.

1 fiolka zawiera 40 mg lub 100 mg chlorowodorku irynotekanu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Lek u palaczy (także biernych) może wchodzić w interakcje z nikotyną.