Calperos 500 i 1000 - Szczegółowa charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Calperos 500 i 1000 są wskazane w następujących stanach zwiększonego zapotrzebowania na wapń:

• Okres intensywnego wzrostu u dzieci i młodzieży
• Ciąża i laktacja
• Niska podaż wapnia w diecie
• Zaburzenia wchłaniania zwrotnego wapnia z kanalików nerkowych
• Hipokalcemia z hiperfosfatemią u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek
• Zapobieganie wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej
• Profilaktyka i leczenie uzupełniające osteoporozy
• Stany po długotrwałym unieruchomieniu i okres rekonwalescencji po złamaniach kości
• Wspomagająco w leczeniu przeziębień i chorób alergicznych

Szeroki zakres wskazań podkreśla istotną rolę suplementacji wapnia w różnych stanach fizjologicznych i patologicznych. Szczególnie ważne jest stosowanie preparatu u osób z grup ryzyka niedoboru wapnia oraz w sytuacjach zwiększonego zapotrzebowania na ten pierwiastek.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Calperosu należy dostosować do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta na wapń, które zależy od wieku, stanu fizjologicznego i ewentualnych schorzeń współistniejących.

Dawkowanie dla dorosłych:

• Calperos 500: 1-2 kapsułki twarde (200-400 mg wapnia zjonizowanego) 2-3 razy na dobę
• Calperos 1000: 1 kapsułka (400 mg wapnia zjonizowanego) 1-3 razy na dobę

Maksymalna zalecana dawka dobowa to 1200 mg jonów wapnia, co odpowiada 6 kapsułkom Calperos 500 lub 3 kapsułkom Calperos 1000.

Dawkowanie dla dzieci powyżej 7 roku życia i młodzieży:

• Calperos 500: 1 kapsułka twarda (200 mg wapnia zjonizowanego) 3 razy na dobę

Zaleca się przyjmowanie leku podczas posiłku, co może zwiększyć jego wchłanianie i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.

Indywidualne dostosowanie dawki oraz przestrzeganie zaleceń dotyczących maksymalnej dobowej dawki wapnia jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie Calperosu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na składniki preparatu
• Hiperkalcemia spowodowana:
  • Nadczynnością przytarczyc
  • Nadczynnością tarczycy
  • Hiperwitaminozą D
  • Nowotworami odwapniającymi bez przerzutów do kości
  • Nowotworami dającymi przerzuty do kości
  • Ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
  • Sarkoidozą
• Ciężka hiperkalciuria
• Kamica nerkowa
• Leczenie glikozydami naparstnicy

Znajomość przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania preparatu. Szczególną uwagę należy zwrócić na stany związane z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforanowej oraz schorzenia nerek, które mogą zwiększać ryzyko powikłań związanych z suplementacją wapnia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Calperosu należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

• Przewlekła niewydolność nerek - konieczna jest regularna kontrola kalcemii i fosfatemii
• Choroby serca - należy pamiętać, że stosowanie glikozydów naparstnicy jest przeciwwskazaniem do podawania węglanu wapnia

Warto zaznaczyć, że węglan wapnia nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, co jest istotną informacją dla pacjentów aktywnych zawodowo.

Regularne monitorowanie parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej oraz funkcji nerek u pacjentów z grup ryzyka pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych powikłań i odpowiednie dostosowanie terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Calperos wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu:

• Tetracykliny i związki fluoru - zmniejszone wchłanianie z przewodu pokarmowego, należy zachować odstęp około 2 godzin między podaniem leków
• Digoksyna i inne glikozydy nasercowe - nasilenie działania i potencjalne zwiększenie toksyczności
• Werapamil i inne leki blokujące kanał wapniowy - osłabienie działania
• Witamina D w dawkach powyżej 400 j.m./dobę - zwiększona absorpcja wapnia z przewodu pokarmowego, ryzyko hiperkalcemii
• Szczawiany i fosforany - zmniejszenie wchłaniania wapnia
• Kortykosteroidy - hamowanie wydzielania kalcytoniny i syntezy 1,25 (OH)2 -D3, prowadzące do zmniejszenia wchłaniania wapnia w jelitach i upośledzenia resorpcji zwrotnej wapnia w kanalikach nerkowych
• Moczopędne leki tiazydowe - zwiększenie wchłaniania zwrotnego wapnia w nefronach, ryzyko hiperkalcemii
• Leki moczopędne osmotyczne, rtęciowe, furosemid, kwas etakrynowy - zwiększenie wydalania Ca2+ z moczem
• Leki moczopędne zakwaszające - zwiększenie wydalania Ca2+ z moczem
• Kofeina - zwiększone wydalanie Ca2+ z moczem

Znajomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Calperosu w połączeniu z innymi lekami. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania preparatów wchodzących w interakcje, może być wymagane dostosowanie dawek lub zmiana schematu przyjmowania leków.

Wpływ na ciążę i laktację

W okresie ciąży i laktacji wzrasta zapotrzebowanie na wapń. Stosowanie Calperosu w dawkach leczniczych nie wykazało ryzyka zagrożenia dla płodu i noworodka. Suplementacja wapnia w tym okresie może być korzystna dla zdrowia matki i rozwijającego się dziecka, jednak powinna odbywać się pod kontrolą lekarza.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Calperosu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (niezbyt często):
  • Hiperkalcemia
  • Hiperkalciuria
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (rzadko):
  • Zaparcia
  • Wzdęcia z oddawaniem gazów
  • Nudności
  • Bóle brzucha
  • Biegunka
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (rzadko):
  • Świąd
  • Wysypka
  • Pokrzywka

Monitorowanie pacjentów pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej, jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa terapii. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem w celu ewentualnej modyfikacji dawkowania lub zmiany leczenia.

Przedawkowanie

Chociaż nie odnotowano przypadków ostrego zatrucia Calperosem, przedawkowanie, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie wysokie dawki witaminy D lub jej pochodnych, może prowadzić do hiperkalcemii. Objawy przedawkowania mogą obejmować:

• Jadłowstręt
• Nadmierne pragnienie
• Nudności i wymioty
• Zaparcia
• Osłabienie siły mięśniowej
• Zmęczenie
• Zaburzenia świadomości
• Wielomocz
• Bóle kostne
• Wapnica nerek
• Kamica nerkowa
• W ciężkich przypadkach - zaburzenia rytmu serca

Utrzymujące się wysokie stężenia wapnia mogą prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia nerek i zwapnienia tkanek miękkich.

W przypadku przedawkowania należy:

• Przerwać podawanie wapnia
• Wstrzymać podawanie diuretyków tiazydowych, litu, witaminy A i glikozydów nasercowych
• Przeprowadzić płukanie żołądka
• Nawodnić pacjenta
• W zależności od ciężkości przedawkowania, zastosować monoterapię lub politerapię (diuretyki pętlowe, bisfosfoniany, kalcytonina, kortykosteroidy)
• Kontrolować stężenie elektrolitów we krwi, czynność nerek i diurezę
• W ciężkich przypadkach monitorować EKG i ośrodkowe ciśnienie żylne (CVP)

Szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego postępowania w przypadku przedawkowania jest kluczowe dla zapobiegania poważnym powikłaniom.

Mechanizm działania i właściwości farmakodynamiczne

Wapń jest jednym z najważniejszych pierwiastków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Około 99% wapnia znajduje się w tkance kostnej, stanowiąc kluczowy element budulcowy szkieletu. Pozostała część jest rozproszona w komórkach tkanek miękkich (0,9%) oraz we krwi krążącej i płynie pozakomórkowym (0,1%).

Wapń pełni szereg istotnych funkcji w organizmie:

• Utrzymanie równowagi elektrolitowej
• Udział w procesie krzepnięcia krwi
• Przenoszenie impulsów nerwowych
• Prawidłowa praca mięśni
• Działanie antagonistyczne w stosunku do histaminy, serotoniny i bradykininy, co przyczynia się do zmniejszenia przepuszczalności naczyń krwionośnych i wywołuje efekt przeciwalergiczny, przeciwwysiękowy i przeciwobrzękowy

Prawidłowe stężenie wapnia w surowicy krwi wynosi 2,25-2,65 mM (4,5-5,3 mEq/l lub 9,0-10,6 mg%). Około 50% tej puli stanowi wapń zjonizowany, który swobodnie przenika przez błony i wywiera bezpośrednie działanie biologiczne.

Węglan wapnia, będący składnikiem aktywnym Calperosu, zawiera 40% wapnia elementarnego, co czyni go jednym z najbardziej efektywnych źródeł wapnia w suplementacji. W przypadku przewlekłej niewydolności nerek, węglan wapnia zmniejsza wchłanianie fosforanów z przewodu pokarmowego, zapobiegając osteodystrofii nerkowej. U pacjentów przewlekle dializowanych może spowalniać procesy demineralizacji tkanki kostnej.

W stanach patologicznych, takich jak osteoporoza, zwiększona podaż wapnia może przyczynić się do zmniejszenia utraty wapnia z układu kostnego i redukcji ryzyka złamań osteoporotycznych, szczególnie w obrębie szyjki kości udowej.

Warto zaznaczyć, że witamina D3 ułatwia wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, dlatego często zaleca się jej jednoczesne stosowanie z preparatami wapniowymi dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Skład

Calperos dostępny jest w dwóch wariantach dawkowania:

• Calperos 500: 1 kapsułka twarda zawiera 500 mg węglanu wapnia, co odpowiada 200 mg jonów wapnia
• Calperos 1000: 1 kapsułka twarda zawiera 1000 mg węglanu wapnia, co odpowiada 400 mg jonów wapnia

Znajomość składu preparatu jest istotna dla precyzyjnego dawkowania i uniknięcia przedawkowania, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania innych suplementów zawierających wapń.