Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Calcium chloratum WZF

Calcium chloride

inj. doż. [roztw.]
67 mg/ml
10 amp. 10 ml
Iniekcje
Rx
100%
63,11

Calcium chloratum WZF - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Calcium chloratum WZF jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego uzupełnienia
  • Zatrucia:
    • antagonistami kanału wapniowego (w przypadku zaburzeń krążenia: spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń przewodnictwa)
    • siarczanem magnezu
    • fluorkami
    • szczawianami
  • Resuscytacja krążeniowa
  • Znaczna hiperkaliemia ze>

Lek ten umożliwia szybkie uzupełnienie niedoborów wapnia w organizmie, co jest kluczowe w wymienionych stanach klinicznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Calcium chloratum WZF jest indywidualne i zależy od stopnia niedoboru wapnia u pacjenta. Kluczowe zasady podawania leku:

  • Podawać wyłącznie dożylnie, powoli
  • Szybkość podawania nie powinna przekraczać 1 mmol jonów wapnia/min
  • W przypadku wystąpienia niekorzystnych objawów należy przerwać podawanie
  • Po wstrzyknięciu pacjent powinien pozostać w pozycji leżącej przez kilka minut
  • Roztwór powinien mieć temperaturę pokojową przed podaniem

Uwaga: Nie wolno podawać podskórnie lub domięśniowo ze względu na ryzyko martwicy tkanek w miejscu podania.

Wskazanie Grupa pacjentów Dawkowanie
Stany niedoboru wapnia Dorośli 5-10 ml roztworu (2,3-4,6 mmol jonów wapnia) bardzo powoli dożylnie
Stany niedoboru wapnia Dzieci 0,2 ml/kg mc./dawkę (0,092 mmol jonów wapnia/kg mc./dawkę) bardzo powoli dożylnie. Maks. dawka 1-10 ml/dobę
Zatrucia Dorośli Początkowo 5 ml (2,3 mmol jonów wapnia) natychmiast po stwierdzeniu zatrucia. W razie potrzeby dawkę można powtarzać
Resuscytacja krążeniowa Dorośli 5-10 ml roztworu (2,3-4,6 mmol jonów wapnia) bardzo powoli dożylnie
Znaczna hiperkaliemia ze zmianami w EKG Dorośli Podawać wyłącznie pod kontrolą EKG

Kolejną dawkę w stanach niedoboru wapnia można podać po przerwie trwającej 1-3 dni, w zależności od odpowiedzi pacjenta i/lub wyników oznaczeń stężenia wapnia w surowicy. W przypadku zwiększonego wydalania wapnia, może być konieczne powtórzenie dawki.

Przeciwwskazania

Stosowanie Calcium chloratum WZF jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na chlorek wapnia lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Hiperkalcemia
  • Hiperkalciuria
  • Kamica nerkowa
  • Ostra niewydolność nerek
  • Migotanie komór

Znajomość tych przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania leku i uniknięcia potencjalnie niebezpiecznych powikłań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Calcium chloratum WZF należy zachować szczególną ostrożność:

  • Roztwór jest hiperosmotyczny - podawać wyłącznie dożylnie, powoli do dużych żył centralnych
  • Podanie poza żyłę może spowodować martwicę tkanek
  • Nie podawać doustnie niemowlętom ze względu na ryzyko ciężkiego podrażnienia przewodu pokarmowego
  • U niemowląt nie wykonywać iniekcji do żył znajdujących się na głowie
  • Monitorować ciśnienie tętnicze - możliwe obniżenie związane z rozszerzeniem naczyń
  • Zbyt szybkie podanie lub zbyt duże dawki mogą prowadzić do ryzyka utraty przytomności z przyczyn sercowych
  • Nie stosować w leczeniu hipokalcemii wynikającej z niewydolności nerek
  • Nie zaleca się podawania pacjentom z kwasicą oddechową lub niewydolnością oddechową
  • Monitorować stężenie wapnia w surowicy podczas stosowania preparatu

Przestrzeganie tych środków ostrożności jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta i minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Calcium chloratum WZF może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Glikozydy nasercowe - ryzyko niebezpiecznych zaburzeń rytmu serca
  • Tiazydowe leki moczopędne - zwiększone ryzyko hiperkalcemii
  • Bisfosfoniany - zmniejszenie wchłaniania bisfosfonianów
  • Tetracykliny - zmniejszenie wchłaniania tetracyklin

W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania z glikozydami nasercowymi, należy podawać Calcium chloratum WZF powoli, w małych porcjach, najlepiej we wlewie kroplowym w warunkach oddziału intensywnej terapii.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania chlorku wapnia u kobiet w ciąży. Chlorek wapnia przenika przez łożysko. Lek może być stosowany u kobiet w ciąży, jeśli w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Karmienie piersią: Chlorek wapnia przenika do mleka kobiecego w tak małych ilościach, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Calcium chloratum WZF mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Działanie drażniące w miejscu wstrzyknięcia
  • Zwapnienia tkanek miękkich (przy podawaniu pozajelitowym)
  • Objawy hiperkalcemii przy podawaniu dużych dawek:
    • Utrata łaknienia
    • Nudności, wymioty
    • Zaparcia
    • Bóle brzucha
    • Osłabienie mięśni
    • Zaburzenia psychiczne
    • Wzmożone pragnienie
    • Wielomocz
    • Kamica nerkowa
    • W ciężkich przypadkach: zaburzenia rytmu serca i śpiączka
  • Przy zbyt szybkim wstrzyknięciu dożylnym:
    • Uczucie smaku kredy w ustach
    • Uderzenia gorąca
    • Rozszerzenie naczyń obwodowych

Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia tych działań niepożądanych jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa terapii.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Calcium chloratum WZF (stężenie wapnia w osoczu >12 mg/100 ml) należy natychmiast wdrożyć następujące postępowanie:

  • Nawodnienie organizmu pacjenta
  • Podanie diuretyków pętlowych
  • Zastosowanie związków chelatujących
  • Podanie kalcytoniny
  • Podanie kortykosteroidów

Konieczne jest częste monitorowanie stężenia wapnia w surowicy w celu dostosowania leczenia do stanu pacjenta.

Mechanizm działania

Calcium chloratum WZF zawiera chlorek wapnia, który pozwala na szybkie uzupełnienie niedoborów wapnia w organizmie. Wapń jest integralnym składnikiem ustroju, wpływającym na liczne procesy poza- i wewnątrzkomórkowe:

  • Skurcz mięśni
  • Przewodnictwo nerwowe
  • Aktywność enzymów
  • Uwalnianie i działanie hormonów
  • Kofaktor w procesie aktywacji enzymów i wielu etapów kaskady krzepnięcia krwi

W mięśniach szkieletowych, interakcja Ca2+ z białkami wiążącymi (troponiną C i kalmoduliną) inicjuje skurcz mięśnia i fosforylację enzymów. Wapń uczestniczy również w działaniu innych przekaźników wewnątrzkomórkowych, takich jak cAMP i IP3.

Skład

1 ml roztworu Calcium chloratum WZF zawiera:

  • 67 mg chlorku wapnia dwuwodnego (Calcii chloridum dihydricum)
  • co odpowiada 0,46 mmol (18,3 mg) jonów wapnia
Warto zapamiętać
  • Calcium chloratum WZF jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego, powoli, z maksymalną szybkością 1 mmol jonów wapnia/min.
  • Lek jest przeciwwskazany w przypadku hiperkalcemii, hiperkalciurii, kamicy nerkowej, ostrej niewydolności nerek i migotania komór.

Calcium chloratum WZF jest skutecznym lekiem w stanach wymagających szybkiego uzupełnienia wapnia, jednak jego stosowanie wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń dotyczących dawkowania i monitorowania pacjenta. Znajomość przeciwwskazań, interakcji i potencjalnych działań niepożądanych jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania tego preparatu.



Wskazania

Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego uzupełnienia. Zatrucia: antagonistami kanału wapniowego (jeśli dochodzi do zaburzeń krążenia: spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń przewodnictwa), siarczanem magnezu, fluorkami lub szczawianami. Resuscytacja krążeniowa. Znaczna hiperkaliemia ze zmianami w EKG.

Dawkowanie jest indywidualne, zależne od stopnia niedoboru wapnia. Produkt leczniczy należy podawać powoli, z szybkością nieprzekraczającą 1 mmol jonów wapnia/min. W przypadku wystąpienia u pacjenta niekorzystnych objawów, należy zaprzestać podawania. Wznowienie podawania jest możliwe po ustąpieniu tych objawów. Po wstrzyknięciu pacjent powinien przez kilka min. pozostać w pozycji leżącej. Produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego. Roztw. nie podawać podskórnie lub domięśniowo, ponieważ w miejscu podania może wystąpić martwica tkanek. Roztwór przeznaczony do podania powinien mieć temperaturę pokojową. Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego uzupełnienia. Dorośli: 5-10 ml roztw. (2,3 mmol do 4,6 mmol jonów wapnia) podać bardzo powoli dożylnie. Kolejną dawkę można podać po przerwie trwającej 1-3 dni, w zależności od odpowiedzi pacjenta i/lub wyników oznaczeń stężenia wapnia w surowicy. W przypadku zwiększonego wydalania wapnia, może być konieczne powtórzenie dawki. Dzieci: 0,2 ml/kg mc./dawkę (0,092 mmol jonów wapnia/kg mc./dawkę) roztw. bardzo powoli dożylnie. Maks. dawka 1-10 ml/dobę. Zatrucia: antagonistami wapnia (jeśli dochodzi do zaburzeń krążenia: spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń przewodnictwa) siarczanem magnezu, fluorkami lub szczawianami. Dorośli: początkowo 5 ml (2,3 mmol jonów wapnia) podane natychmiast po stwierdzeniu zatrucia. Jeśli zachodzi potrzeba, dawkę można powtarzać. Resuscytacja krążeniowa. Dorośli: 5-10 ml roztw. (2,3-4,6 mmol jonów wapnia) podawać bardzo powoli dożylnie. Znaczna hiperkaliemia ze zmianami w EKG. Dorośli: wapnia chlorek powinien być podawany wyłącznie pod kontrolą EKG.

Nadwrażliwość na chlorek wapnia lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia, hiperkalciuria, kamica nerkowa, ostra niewydolność nerek, migotanie komór.

Roztw. do wstrzyk. jest roztw. hiperosmotycznym. Powinien być podawany wyłącznie dożylnie, powoli do dużych żył centralnych, aby zminimalizować podrażnienie żył i zapobiec działaniom niepożądanym. Podanie roztw. poza żyłę może spowodować martwicę tkanek. Leku nie wolno podawać niemowlętom doustnie, ponieważ może wystąpić ciężkie podrażnienie przewodu pokarmowego. Niemowlętom nie wykonywać iniekcji do żył znajdujących się na głowie. Po wstrzyk. chlorku wapnia może wystąpić obniżenie ciśnienia tętniczego, związane z rozszerzeniem naczyń. Podanie produktu ze zbyt dużą szybkością i/lub w zbyt dużych dawkach, prowadzących do wystąpienia dużych stężeń wapnia we krwi docierającej do serca, może spowodować ryzyko wystąpienia utraty przytomności z przyczyn sercowych. Z uwagi na właściwości kwasowe chlorku wapnia, nie należy go stosować w leczeniu hipokalcemii wynikającej z niewydolności nerek. Nie zaleca się podawania chlorku wapnia pacjentom z kwasicą oddechową lub niewydolnością oddechową, z uwagi na kwasowe właściwości związku. W trakcie stosowania preparatu należy monitorować stężenie wapnia w surowicy. Produkt nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Podawanie dożylne soli wapnia pacjentom przyjmującym glikozydy nasercowe grozi wywołaniem niebezpiecznych zaburzeń rytmu serca. Jeśli podanie produktu w takim przypadku jest konieczne, należy podawać go powoli w małych porcjach, najlepiej we wlewie kroplowym w warunkach oddziału intensywnej terapii. Tiazydowe leki moczopędne mogą nasilać ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Bisfosfoniany (pochodne kwasu bisfosfoniowego) mogą wykazywać interakcje z wapnia chlorkiem, czego skutkiem jest zmniejszenie wchłaniania bisfosfonianów. Sole wapnia zmniejszają wchłanianie tetracyklin.

Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania chlorku wapnia u kobiet w ciąży. Chlorek wapnia przenika przez łożysko. Lek może być stosowany u kobiet w ciąży, jeśli w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Chlorek wapnia przenika do mleka kobiecego w tak małych ilościach, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią.

Wstrzyk. soli wapnia może powodować działanie drażniące. Domięśniowe i podskórne podanie produktu wiąże się ze szczególnym ryzykiem wystąpienia takiego działania i jest przeciwwskazane (patrz Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności). Podczas pozajelitowego stosowania soli wapnia obserwowano zwapnienia tkanek miękkich. Podawanie dużych dawek soli wapnia może prowadzić do wystąpienia hiperkalcemii; objawy hiperkalcemii obejmują: utratę łaknienia, nudności, wymioty, zaparcia, bóle brzucha, osłabienie mięśni, zaburzenia psychiczne, wzmożone pragnienie, wielomocz, kamicę nerkową, a w ciężkich przypadkach także zaburzenia rytmu serca i śpiączkę. Zbyt szybkie wstrzyk. dożylne soli wapnia może także prowadzić do wystąpienia hiperkalcemii, a ponadto uczucia smaku kredy w ustach, uderzeń gorąca, rozszerzenia naczyń obwodowych.

Jeżeli stężenie wapnia w osoczu jest większe niż 12 mg/100 ml, należy natychmiast wdrożyć leczenie, które polega na nawodnieniu organizmu pacjenta, podaniu diuretyków pętlowych, związków chelatujących, kalcytoniny, kortykosteroidów. Należy często, w równych odstępach czasu, określać stężenie wapnia w surowicy, w celu dostosowania leczenia do stanu pacjenta.

Preparat zawiera chlorek wapnia w postaci roztworu do podawania pozajelitowego, pozwalający na szybkie uzupełnienie niedoborów wapnia w organizmie. Wapń jest integralnym składnikiem ustroju wpływającym na liczne procesy poza - i wewnątrzkomórkowe: skurcz mięśni, przewodnictwo nerwowe, aktywność enzymów oraz uwalnianie i działanie hormonów. Wapń jest również ważnym kofaktorem procesu aktywacji enzymów i wielu etapów kaskady krzepnięcia krwi. W mięśniach szkieletowych interakcja Ca2+ z białkami wiążącymi ten jon, tj. z troponiną C i kalmoduliną, zapoczątkowuje skurcz mięśnia (w następstwie powstawania kompleksu wapń -troponina) i fosforylację enzymów (w wyniku aktywacji kinazy białek przez kompleks wapń -kalmodulina), katalizujących rozkład glikogenu i dostarczających glukozę jako źródło energii. Zjawisko sprzężenia pobudzenia i skurczu w innych mięśniach, w tym również skurczów mięśnia sercowego, jest również zależne od wapnia. Wapń uczestniczy również w działaniu innych przekaźników wewnątrzkomórkowych, takich jak np. cykliczny 3',5'-adenozynomonofosforanu (cAMP) i inozytolo-1,4,5-trójfosforan (IP3), powstających w wyniku interakcji receptorów błon komórkowych z następującymi hormonami: epinefryną, glukagonem, wazopresyną, sekretyną i cholecystokininą.

1 ml roztw. zawiera 67 mg chlorku wapnia chlorku (Calcii chloridum dihydricum) co odpowiada 0,46 mmol (18,3 mg) jonów wapnia.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.