Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Braunovidon®

Povidone - Iodine

maść
100 mg/g
1 tuba 20 g
Na skórę
OTC
100%
32,00
Braunovidon®
maść
100 mg/g
1 tuba 100 g
Na skórę
OTC
100%
72,00
Braunovidon®
maść
100 mg/g
1 słoik 250 g
Na skórę
OTC
100%
101,33

Braunovidon® - Maść z powidonem jodowanym

Wskazania do stosowania

Braunovidon® jest wskazany w leczeniu następujących stanów chorobowych:

  • Oparzenia skóry (spowodowane płomieniem lub gorącym płynem)
  • Zakażone owrzodzenia
  • Odleżyny
  • Zakażone powierzchowne ubytki skóry z odczynem zapalnym lub głębszym owrzodzeniem, niewykazujące tendencji do gojenia
  • Ropne zmiany skórne (pyodermia)
  • Choroby skóry pochodzenia bakteryjnego lub grzybiczego
  • Wtórne zakażenia skóry

Maść Braunovidon® wykazuje szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, co czyni ją skutecznym preparatem w leczeniu różnorodnych infekcji skórnych oraz wspomaganiu gojenia ran.

Dawkowanie i sposób podawania

Częstotliwość aplikacji Sposób aplikacji Czas stosowania
Kilka razy na dobę Nakładać na wymagającą leczenia powierzchnię skóry Uzależniony od stanu klinicznego pacjenta
Co 4-6 godzin (w początkowej fazie leczenia) Nakładać na zakażoną lub sączącą się ranę Do momentu ustąpienia ostrych objawów

Uwaga: Opatrunek należy zmienić w momencie odbarwienia brązowego koloru maści. Dla zapewnienia optymalnej skuteczności, maść powinna dokładnie pokrywać całą powierzchnię rany.

Właściwości produktu

Braunovidon® charakteryzuje się brązowym kolorem, który jest wskaźnikiem obecności aktywnego jodu. Odbarwienie maści sygnalizuje konieczność nałożenia nowej warstwy. Preparat działa antyseptycznie wyłącznie miejscowo, dlatego kluczowe jest pokrycie całej zakażonej powierzchni skóry.

Wnioski: Brązowy kolor maści Braunovidon® jest kluczowym wskaźnikiem jej aktywności przeciwdrobnoustrojowej. Regularna aplikacja i pokrycie całej powierzchni rany są niezbędne dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Przeciwwskazania

Stosowanie maści Braunovidon® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na jod lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Choroby tarczycy
  • Przed lub po leczeniu radioaktywnym izotopem jodu (do czasu zakończenia terapii)
  • Zespół opryszczkowego zapalenia skóry
  • U noworodków i niemowląt do 6 miesiąca życia

Wnioski: Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy oraz w przypadku planowanego lub niedawno zakończonego leczenia radioizotopami jodu. Stosowanie u najmłodszych pacjentów jest zabronione ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Interakcje z innymi lekami: Nie należy stosować Braunovidon® jednocześnie z produktami zawierającymi pochodne rtęci lub po ich zastosowaniu, ze względu na ryzyko oparzenia jodkiem rtęci. Regularne stosowanie preparatu u pacjentów w trakcie terapii litowej nie jest zalecane.

Wpływ na badania diagnostyczne: Powidon jodowany może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w tym oznaczanie hemoglobiny, glukozy oraz badania tarczycy. Nowy scyntygram tarczycy może być wykonany nie wcześniej niż 1-2 tygodnie po zakończeniu leczenia powidonem jodowanym.

Wnioski: Stosowanie maści Braunovidon® wymaga szczególnej uwagi w kontekście interakcji z innymi lekami oraz wpływu na wyniki badań diagnostycznych. Konieczne jest poinformowanie pacjenta o potencjalnych interakcjach i konieczności konsultacji z lekarzem przed wykonaniem badań tarczycy.

Ciąża i laktacja

Stosowanie Braunovidon® w okresie ciąży i karmienia piersią podlega ścisłym ograniczeniom:

  • Do 9 tygodnia ciąży: stosowanie możliwe w razie konieczności
  • Po 9 tygodniu ciąży: stosowanie absolutnie przeciwwskazane, z wyjątkiem przypadku wcześniejszego odejścia wód płodowych (przed 37 tygodniem ciąży) z wysokim zagrożeniem wystąpienia infekcji
  • Karmienie piersią: stosowanie przeciwwskazane

Wnioski: Decyzja o zastosowaniu maści Braunovidon® u kobiet w ciąży powinna być podjęta po starannej analizie korzyści i ryzyka. W przypadku konieczności stosowania po 9 tygodniu ciąży, należy używać wyłącznie produktów o małym stężeniu powidonu jodowanego (2,5%).

Działania niepożądane

Stosowanie maści Braunovidon® może wiązać się z wystąpieniem następujących działań niepożądanych:

  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: niekorzystny wpływ na proces gojenia się rany, przemijający ból, uczucie pieczenia i gorąca, późny kontaktowy odczyn alergiczny (swędzenie, zaczerwienienie, pęcherzyki)
  • Zaburzenia układu immunologicznego: bardzo rzadko reakcje anafilaktyczne
  • Zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia czynności tarczycy (przy stosowaniu na dużej powierzchni ciała lub wielokrotnym stosowaniu)
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: niewydolność nerek
  • Zaburzenia ogólne: zaburzenia osmolarności surowicy, zaburzenia elektrolitowe, kwasica metaboliczna

Wnioski: Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych jest kluczowe, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania lub aplikacji na dużej powierzchni ciała. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalne zaburzenia czynności tarczycy i funkcji nerek.

Warto zapamiętać
  • Brązowy kolor maści Braunovidon® jest wskaźnikiem obecności aktywnego jodu i skuteczności preparatu.
  • Stosowanie maści u kobiet w ciąży po 9 tygodniu jest absolutnie przeciwwskazane, z wyjątkiem ściśle określonych przypadków medycznych.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Braunovidon®, należy podjąć następujące kroki:

  • Przy spożyciu: przepłukać żołądek roztworem skrobi lub 5% roztworem sodu tiosiarczanu
  • Przy wchłonięciu zbyt dużej dawki przez ranę: rozważyć hemodializę lub dializę otrzewnową
  • Monitorować i leczyć objawy przedawkowania, takie jak kwasica metaboliczna i zaburzenia czynności nerek

Wnioski: W przypadku przedawkowania kluczowe jest szybkie podjęcie działań mających na celu eliminację nadmiaru jodu z organizmu oraz leczenie objawowe. Należy pamiętać, że jod może wpływać na efekty leczenia tyrostatykami.

Mechanizm działania

Braunovidon® zawiera kompleks powidonu jodowanego, który działa jako źródło aktywnego jodu. Mechanizm działania opiera się na następujących zasadach:

  • Skuteczność w zakresie pH 2-7
  • Uwalnianie wolnego jodu z kompleksu powidonu jodowanego
  • Działanie antybakteryjne poprzez utlenianie nienasyconych kwasów tłuszczowych i grup aminowych w enzymach i strukturach komórkowych mikroorganizmów
  • Szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego (bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, prątki, grzyby, wirusy, niektóre pierwotniaki)

Wnioski: Kompleks powidonu jodowanego w maści Braunovidon® zapewnia skuteczne i długotrwałe działanie przeciwdrobnoustrojowe, jednocześnie minimalizując miejscowe działanie drażniące charakterystyczne dla czystego jodu.

Skład

100 g maści Braunovidon® zawiera 10 g powidonu jodowanego z 10% zawartością dostępnego jodu.

Wnioski: Wysoka zawartość powidonu jodowanego w preparacie zapewnia odpowiednią ilość aktywnego jodu, niezbędną do skutecznego działania przeciwdrobnoustrojowego.



Wskazania

Oparzenia skóry płomieniem lub gorącym płynem, zakażone owrzodzenia, odleżyny, zakażone powierzchowne ubytki skóry niewykazujące tendencji do gojenia się z odczynem zapalnym lub głębszym owrzodzeniem, ropne zmiany skórne (pyodermia), choroby skóry bakteryjnego lub grzybiczego pochodzenia, względnie wtórne zakażenia tym samym czynnikiem uprzednio wyleczone.

Maść nakłada się kilka razy/dobę na wymagającą leczenia powierzchnię skóry. W początkowej fazie leczenia, dla utrzymania optymalnego działania bakteriobójczego, maść należy nakładać co 4-6 h na zakażoną lub sączącą się ranę. Czas stosowania maści uzależniony jest od stanu klinicznego pacjenta. Maść może pozostawać na skórze przez długi czas. Opatrunek należy zmienić w momencie odbarwienia brązowego koloru maści. Aby maść działała skutecznie należy dokładnie pokryć całą powierzchnię rany.

Brązowy kolor maści jest cechą charakterystyczną produktu. Wskazuje on na obecność dostępnego jodu, a tym samym na jego skuteczność. Odbarwienie koloru jest sygnałem, że należy nałożyć nową warstwę maści. Ważne jest, aby maść pokrywała całą zakażoną powierzchnię skóry, gdyż maść działa antyseptycznie wyłącznie miejscowo.

Nadwrażliwość na jod lub którąkolwiek substancję pomocniczą; choroby tarczycy; przed lub po leczeniu radioaktywnym izotopem jodu (do czasu zakończenia terapii); w przypadku zespołu opryszczkowego zapalenia skóry; u noworodków i niemowląt do 6 m-ca życia.

Z uwagi na ryzyko oparzenia jodkiem rtęci, powidonu jodowanego nie powinno się stosować jednocześnie z produktami zawierającymi pochodne rtęci lub po ich zastosowaniu. Nie zaleca się regularnego stosowania preparatu u pacjentów w trakcie terapii litowej.

Powidon jodowany wchodzi w reakcje z białkami i niektórymi związkami organicznymi, np. składnikami krwi lub ropy, co może zmniejszać jego skuteczność. Jednoczesne stosowanie powidonu jodu i produktów zawierających enzymy do opatrywania ran, powoduje utlenianie komponentów enzymu, w wyniku czego stają się one nieskuteczne. Powidonu jodowanego nie należy stosować jednocześnie z substancjami redukującymi, solami alkaloidowymi, kwasem taninowym, kwasem salicylowym, solami srebra, solami bizmutu, taurolidyną i nadtlenkami wodoru. Uwaga: utleniające działanie powidonu jodowanego może być przyczyną błędnie pozytywnych wyników niektórych diagnostycznych badań laboratoryjnych (np. oznaczanie hemoglobiny lub glukozy za pomocą o-toluidyny lub żywicy guajakowej). Powidon jodowany może być przeszkodą w wykonywaniu badań tarczycy (scyntygrafii, oznaczaniu jodu związanego przez białko, diagnostyki z użyciem radioaktywnego izotopu jodu), co z kolei może uniemożliwiać leczenie za pomocą radioaktywnego izotopu jodu. Nowy scyntygram może być wykonany nie wcześniej niż 1-2 tyg. po zakończeniu leczenia powidonem jodowanym.

Jod, także w postaci powidonu jodowanego, przenika przez barierę łożyskową oraz do mleka matki. Stosowanie powidonu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. W razie konieczności powidon jodowany można stosować jedynie do 9 tyg. ciąży. Stosowanie po 9 tyg. ciąży jest absolutnie przeciwwskazane, za wyjątkiem następującego przypadku: wcześniejszego odejścia wód płodowych (przed 37 tyg. ciąży) z wysokim zagrożeniem wystąpienia infekcji (leczenie tokolityczne, leczenie kortykosterydami) - w takim przypadku należy stosować wyłącznie produkty o małym stężeniu powidonu jodowanego (2,5%).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) z powodu cytotoksycznego działania leku długie leczenie może wpłynąć niekorzystnie na proces gojenia się rany i może wystąpić przemijający ból, uczucie pieczenia i gorąca. W nielicznych przypadkach opisywano wystąpienie późnego kontaktowego odczynu alergicznego, objawiającego się swędzeniem, zaczerwienieniem, pojawieniem się pęcherzyków itp. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zaburzenia czynności tarczycy, w przypadku stosowania na dużej powierzchni ciała lub stosowania wielokrotnego, szczególnie na uszkodzonej powierzchni skóry. W takich przypadkach konieczne jest rutynowe monitorowanie czynności tarczycy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) niewydolność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) opisywano przypadki zaburzeń osmolarności surowicy, zaburzenia elektrolitowe oraz kwasicę metaboliczną z ciężkim przebiegiem, w wyniku wchłonięcia się dużych ilości powidonu jodowanego.

W przypadku spożycia preparatu należy przepłukać żołądek roztw. skrobi lub 5% roztworem sodu tiosiarczanu oraz, w razie konieczności, wyrównać zakłócenia równowagi wodnej i elektrolitowej. Po wchłonięciu zbyt dużej dawki leku w trakcie leczenia rany, toksyczny poziom jodu w osoczu można skutecznie obniżyć poprzez hemodializę lub dializę otrzewnową. Dalsze leczenie uzależnione jest od choroby podstawowej i objawów przedawkowania, np. kwasica metaboliczna, zakłócenia czynności nerek i winno być prowadzone z zachowaniem zasad ogólnych. Z uwagi na to, że jod wzmaga nadczynność tarczycy, efekty leczenia tyrostatykami mogą być opóźnione.

Kompleks powidonu jodowanego jest skuteczny przy wartościach pH 2-7. Dzięki obecności wolnego, niezwiązanego jodu, który w maści oraz roztw. wodnych jest uwalniany z kompleksu powidonu jodowanego w ramach reakcji równowagi, jod wykazuje działanie antybakteryjne. Kompleks powidonu jodowanego może być traktowany jako źródło jodu, uwalniające jod elementarny i tym samym utrzymujące na stałym poziomie stężenie aktywnego jodu. Poprzez związanie jodu w związku powidonu miejscowe właściwości drażniące jodu zostały znacznie ograniczone, w porównaniu do alkoholowych związków jodu. Wolny jod, jako silny utleniacz, wchodzi na poziomie molekularnym w reakcje głównie z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi oraz słabo utlenianymi grupami kwasów aminowych SH lub OH w enzymach i podstawowych komponentach strukturalnych mikroorganizmów. Nieswoista aktywność powidonu jodowanego jest podstawą skutecznego działania na wiele mikroorganizmów chorobotwórczych, takich jak bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, prątki, grzyby (w szczególności Candida), wiele wirusów oraz niektóre pierwotniaki. Wydaje się, że nie istnieje ryzyko wystąpienia specyficznych pierwotnych reakcji odpornościowych na powidon jodowany. Nie są również znane przypadki reakcji wtórnych występujące po dłuższym okresie stosowania.

100 g maści zawiera 10 g powidonu jodowanego z 10% zawartością dostępnego jodu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).