Wyszukaj produkt

Braunovidon®

Povidone - Iodine

maść
100 mg/g
1 tuba 100 g
Na skórę
OTC
100%
72,00
Braunovidon®
maść
100 mg/g
1 tuba 20 g
Na skórę
OTC
100%
32,00
Braunovidon®
maść
100 mg/g
1 słoik 250 g
Na skórę
OTC
100%
101,33

Braunovidon® - maść z powidonem jodowanym

Wskazania do stosowania

Braunovidon® jest wskazany w leczeniu następujących stanów chorobowych:

  • Oparzenia skóry (spowodowane płomieniem lub gorącym płynem)
  • Zakażone owrzodzenia
  • Odleżyny
  • Zakażone powierzchowne ubytki skóry z odczynem zapalnym lub głębszym owrzodzeniem, niewykazujące tendencji do gojenia
  • Ropne zmiany skórne (pyodermia)
  • Choroby skóry pochodzenia bakteryjnego lub grzybiczego
  • Wtórne zakażenia skóry

Maść wykazuje szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, co czyni ją skutecznym preparatem w leczeniu różnorodnych infekcji skórnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Częstotliwość aplikacji Sposób aplikacji Czas stosowania
Kilka razy na dobę Nakładać na całą powierzchnię rany Uzależniony od stanu klinicznego pacjenta
Co 4-6 godzin w początkowej fazie leczenia Pokryć dokładnie całą powierzchnię zakażonej lub sączącej się rany Do momentu odbarwienia brązowego koloru maści

Tabela 1. Schemat dawkowania maści Braunovidon®

Dla utrzymania optymalnego działania bakteriobójczego, w początkowej fazie leczenia maść należy aplikować co 4-6 godzin na zakażoną lub sączącą się ranę. Maść może pozostawać na skórze przez dłuższy czas. Opatrunek należy zmienić w momencie odbarwienia charakterystycznego brązowego koloru maści, co sygnalizuje wyczerpanie się aktywnego jodu.

Istotne uwagi dotyczące stosowania

Brązowe zabarwienie maści jest cechą charakterystyczną produktu, wskazującą na obecność dostępnego jodu, a tym samym na jego skuteczność. Odbarwienie koloru jest sygnałem do nałożenia nowej warstwy maści. Kluczowe znaczenie ma dokładne pokrycie całej powierzchni rany, gdyż maść działa antyseptycznie wyłącznie miejscowo.

Warto zapamiętać
  • Brązowy kolor maści Braunovidon® świadczy o obecności aktywnego jodu
  • Maść należy nakładać na całą powierzchnię rany, aby zapewnić pełne działanie antyseptyczne

Przeciwwskazania

Stosowanie maści Braunovidon® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na jod lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Choroby tarczycy
  • Przed lub po leczeniu radioaktywnym izotopem jodu (do czasu zakończenia terapii)
  • Zespół opryszczkowego zapalenia skóry
  • U noworodków i niemowląt do 6 miesiąca życia

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia maścią Braunovidon®, uwzględniając powyższe przeciwwskazania.

Ostrzeżenia specjalne i środki ostrożności

Przy stosowaniu maści Braunovidon® należy mieć na uwadze następujące ostrzeżenia:

  • Nie stosować jednocześnie z produktami zawierającymi pochodne rtęci lub po ich zastosowaniu, ze względu na ryzyko oparzenia jodkiem rtęci
  • Nie zaleca się regularnego stosowania preparatu u pacjentów w trakcie terapii litowej

Przestrzeganie powyższych środków ostrożności jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta i skuteczności terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Powidon jodowany, substancja czynna maści Braunovidon®, wchodzi w interakcje z wieloma substancjami, co może wpływać na skuteczność leczenia:

  • Białka i niektóre związki organiczne (np. składniki krwi lub ropy) mogą zmniejszać skuteczność powidonu jodowanego
  • Jednoczesne stosowanie z produktami zawierającymi enzymy do opatrywania ran powoduje utlenianie komponentów enzymu, czyniąc je nieskutecznymi
  • Nie należy stosować jednocześnie z substancjami redukującymi, solami alkaloidowymi, kwasem taninowym, kwasem salicylowym, solami srebra, solami bizmutu, taurolidyną i nadtlenkami wodoru

Utleniające działanie powidonu jodowanego może prowadzić do fałszywie pozytywnych wyników niektórych diagnostycznych badań laboratoryjnych (np. oznaczanie hemoglobiny lub glukozy za pomocą o-toluidyny lub żywicy guajakowej). Ponadto, powidon jodowany może zakłócać badania tarczycy (scyntygrafia, oznaczanie jodu związanego przez białko, diagnostyka z użyciem radioaktywnego izotopu jodu), co może uniemożliwiać leczenie za pomocą radioaktywnego izotopu jodu. Nowy scyntygram może być wykonany nie wcześniej niż 1-2 tygodnie po zakończeniu leczenia powidonem jodowanym.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Jod, także w postaci powidonu jodowanego, przenika przez barierę łożyskową oraz do mleka matki. Stosowanie maści Braunovidon® w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. W przypadku ciąży:

  • Do 9 tygodnia ciąży: można stosować w razie konieczności
  • Po 9 tygodniu ciąży: stosowanie jest absolutnie przeciwwskazane, z wyjątkiem przypadku wcześniejszego odejścia wód płodowych (przed 37 tygodniem ciąży) z wysokim zagrożeniem wystąpienia infekcji

W przypadku konieczności zastosowania po 9 tygodniu ciąży, należy używać wyłącznie produktów o małym stężeniu powidonu jodowanego (2,5%).

Działania niepożądane

Podczas stosowania maści Braunovidon® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: długotrwałe leczenie może wpłynąć niekorzystnie na proces gojenia się rany; możliwe wystąpienie przemijającego bólu, uczucia pieczenia i gorąca; rzadko obserwowano późny kontaktowy odczyn alergiczny (świąd, zaczerwienienie, pęcherzyki)
  • Zaburzenia układu immunologicznego: bardzo rzadko reakcje anafilaktyczne
  • Zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia czynności tarczycy, szczególnie przy stosowaniu na dużej powierzchni ciała lub wielokrotnym stosowaniu na uszkodzonej skórze
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: niewydolność nerek
  • Zaburzenia ogólne: zaburzenia osmolarności surowicy, zaburzenia elektrolitowe, kwasica metaboliczna (w wyniku wchłonięcia dużych ilości powidonu jodowanego)

Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa terapii.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania maści Braunovidon® należy podjąć następujące kroki:

  • Przy spożyciu preparatu: przepłukać żołądek roztworem skrobi lub 5% roztworem sodu tiosiarczanu; w razie potrzeby wyrównać zaburzenia równowagi wodnej i elektrolitowej
  • Przy wchłonięciu zbyt dużej dawki przez ranę: rozważyć hemodializę lub dializę otrzewnową w celu obniżenia toksycznego poziomu jodu w osoczu
  • Dalsze leczenie powinno być ukierunkowane na chorobę podstawową i objawy przedawkowania (np. kwasica metaboliczna, zaburzenia czynności nerek)

Należy pamiętać, że jod może nasilać nadczynność tarczycy, co może opóźnić efekty leczenia tyrostatykami.

Mechanizm działania

Kompleks powidonu jodowanego w maści Braunovidon® wykazuje następujące właściwości:

  • Skuteczność w zakresie pH 2-7
  • Uwalnianie wolnego jodu z kompleksu powidonu jodowanego, zapewniające działanie antybakteryjne
  • Ograniczenie miejscowych właściwości drażniących jodu w porównaniu do alkoholowych związków jodu
  • Silne działanie utleniające wolnego jodu na poziomie molekularnym

Nieswoista aktywność powidonu jodowanego zapewnia skuteczne działanie przeciwko wielu mikroorganizmom chorobotwórczym, w tym bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, prątkom, grzybom (szczególnie Candida), wirusom oraz niektórym pierwotniakiom. Nie stwierdzono ryzyka wystąpienia specyficznych pierwotnych reakcji odpornościowych na powidon jodowany, ani reakcji wtórnych po dłuższym okresie stosowania.

Skład

100 g maści Braunovidon® zawiera 10 g powidonu jodowanego z 10% zawartością dostępnego jodu.

Znajomość składu preparatu jest istotna dla zrozumienia jego działania i potencjalnych interakcji z innymi lekami.



Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).