Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

BisoHEXAL 5; -10

Bisoprolol fumarate

tabl. powl.
10 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
21,99
BisoHEXAL 5
tabl. powl.
5 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
15,50

BisoHEXAL 5; -10 - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

BisoHEXAL jest wskazany w leczeniu następujących schorzeń:

  • Nadciśnienie tętnicze
  • Choroba niedokrwienna serca

Bisoprolol, jako kardioselektywny β-adrenolityk, wykazuje wysoką skuteczność w kontrolowaniu ciśnienia tętniczego oraz objawów choroby niedokrwiennej serca. Jego działanie opiera się na blokowaniu receptorów β1 w sercu, co prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen i poprawy jego funkcji.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie BisoHEXAL należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, kierując się zasadą rozpoczynania terapii od najmniejszej możliwej dawki. Standardowe dawkowanie przedstawia się następująco:

Wskazanie Dawka początkowa Dawka maksymalna
Nadciśnienie tętnicze 5 mg raz na dobę 20 mg raz na dobę
Choroba niedokrwienna serca 5 mg raz na dobę 20 mg raz na dobę

Tabela: Dawkowanie BisoHEXAL w zależności od wskazania

W przypadku niewystarczającej skuteczności dawki 5 mg, można ją zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Dalsze zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską.

Szczególne grupy pacjentów:
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek: U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zmiana dawkowania nie jest na ogół konieczna. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min) i u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 10 mg/dobę.
  • Osoby w podeszłym wieku: Zmiana dawkowania nie jest na ogół konieczna. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki.
  • Dzieci: Bisoprololu nie należy stosować u dzieci ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania w tej grupie wiekowej.

BisoHEXAL należy przyjmować doustnie, rano, na czczo lub podczas śniadania. Tabletki powlekane należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. W razie potrzeby tabletki można dzielić.

Indywidualne dostosowanie dawki BisoHEXAL jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek oraz osoby starsze.

Przeciwwskazania

Stosowanie BisoHEXAL jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na bisoprolol lub którykolwiek ze składników preparatu
  • Ostra lub przewlekła niewyrównana niewydolność serca
  • Wstrząs kardiogenny
  • Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia
  • Zespół chorej zatoki
  • Blok zatokowo-przedsionkowy
  • Bradykardia (częstość tętna w spoczynku poniżej 50/min przed rozpoczęciem leczenia)
  • Ciężkie niedociśnienie (skurczowe ciśnienie tętnicze poniżej 100 mm Hg)
  • Kwasica metaboliczna
  • Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc
  • Zaawansowane zaburzenia krążenia obwodowego

Przed rozpoczęciem terapii BisoHEXAL konieczna jest dokładna ocena stanu pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji układu sercowo-naczyniowego i oddechowego. Przeciwwskazania obejmują szeroki zakres schorzeń, które mogą zostać zaostrzone przez działanie β-adrenolityków.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie BisoHEXAL wymaga zachowania szczególnej ostrożności w następujących sytuacjach:

  • Jednoczesne stosowanie z antagonistami wapnia typu werapamil lub diltiazem oraz lekami przeciwarytmicznymi klasy I - wymaga ścisłego monitorowania
  • Odstawianie klonidyny - należy przerwać stosowanie bisoprololu na kilka dni przed odstawieniem klonidyny
  • Łuszczyca w wywiadzie - stosować tylko po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka
  • Reakcje nadwrażliwości w wywiadzie - możliwe nasilenie wrażliwości na alergeny
  • Znieczulenie ogólne - należy poinformować anestezjologa o stosowaniu bisoprololu
  • Cukrzyca - regularna kontrola glikemii ze względu na możliwość maskowania objawów hipoglikemii
  • Guz chromochłonny - stosować po uzyskaniu blokady receptorów α
  • Nadczynność tarczycy - możliwość maskowania objawów tyreotoksykozy

Stosowanie BisoHEXAL wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta i uwzględnienia wszystkich współistniejących schorzeń oraz stosowanych jednocześnie leków. Konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia oraz przy zmianie dawkowania.

Warto zapamiętać
  • BisoHEXAL jest kardioselektywnym β-adrenolitykiem o długim czasie działania, co umożliwia podawanie raz na dobę.
  • Lek może maskować objawy hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą, dlatego konieczna jest regularna kontrola glikemii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

BisoHEXAL może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu:

  • Leki przeciwnadciśnieniowe: Możliwe nasilenie działania hipotensyjnego
  • Antagoniści wapnia (np. werapamil, diltiazem): Ryzyko bradykardii, hipotensji i zaburzeń przewodzenia
  • Leki przeciwarytmiczne (np. amiodaron): Możliwe nasilenie działania na układ przewodzący serca
  • Rezerpina, α-metyldopa, klonidyna: Nasilenie zwolnienia rytmu serca
  • Leki sympatykomimetyczne: Osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego bisoprololu
  • Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: Nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Inhibitory MAO: Ryzyko nadmiernego wzrostu ciśnienia tętniczego
  • Cymetydyna, hydralazyna, alkohol: Nasilenie działania β-adrenolitycznego

Ze względu na liczne interakcje, przed włączeniem BisoHEXAL do terapii należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta. W przypadku konieczności stosowania leków wchodzących w interakcje, może być wymagana modyfikacja dawkowania lub ścisłe monitorowanie pacjenta.

Wpływ na ciążę i laktację

BisoHEXAL należy do kategorii C wg FDA w odniesieniu do stosowania w ciąży. Oznacza to, że lek można podawać kobietom w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu.

Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku:

  • Noworodków matek leczonych bisoprololem - konieczny ścisły nadzór lekarski przez około 72 godziny po urodzeniu
  • Karmienia piersią - kontrola czynności układu krążenia i oddechowego oraz stężenia glukozy w surowicy u noworodka

Zaleca się rozważenie odstawienia bisoprololu na 48-72 godziny przed planowanym porodem.

Stosowanie BisoHEXAL w okresie ciąży i karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności i powinno być poprzedzone dokładną analizą korzyści i ryzyka. Konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu noworodka w przypadku ekspozycji na lek.

Działania niepożądane

Podczas stosowania BisoHEXAL mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Układ oddechowy: Nasilenie duszności u pacjentów z tendencją do reakcji spastycznych oskrzeli
  • Układ krążenia: Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego, bradykardia, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, nasilenie objawów niewydolności serca
  • Układ mięśniowo-szkieletowy: Osłabienie siły mięśni, kurcze mięśni
  • Układ nerwowy: Uczucie nadmiernego zmęczenia, zawroty i bóle głowy, depresja, dezorientacja, zaburzenia snu
  • Metabolizm: Możliwość ujawnienia się lub nasilenia cukrzycy, wzrost stężenia lipidów w surowicy krwi

Pacjenci przyjmujący BisoHEXAL powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi. Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy ze strony układu krążenia i oddechowego.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania BisoHEXAL mogą wystąpić następujące objawy:

  • Ciężka hipotonia
  • Bradykardia (do asystolii włącznie)
  • Niewydolność serca
  • Wstrząs
  • Duszność i skurcz oskrzeli
  • Zaburzenia świadomości
  • Drgawki

Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Prowokowanie wymiotów lub płukanie żołądka
  • Podanie węgla aktywowanego
  • Monitorowanie i leczenie zaburzeń czynności układu krążenia, składu elektrolitów osocza i glikemii
  • W ciężkich przypadkach - leczenie w oddziale intensywnej opieki medycznej

Przedawkowanie BisoHEXAL stanowi poważne zagrożenie dla życia pacjenta i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Kluczowe znaczenie ma szybkie rozpoznanie objawów przedawkowania i wdrożenie odpowiedniego postępowania.

Właściwości farmakologiczne

BisoHEXAL zawiera jako substancję czynną bisoprolol, który charakteryzuje się następującymi właściwościami:

  • Kardioselektywny β-adrenolityk o dużym powinowactwie do receptorów β1 w sercu
  • Brak istotnej wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej
  • Niewielkie działanie stabilizujące błonę komórkową
  • Długi okres półtrwania (10-12 godzin), umożliwiający podawanie raz na dobę
  • Eliminacja z organizmu dwiema drogami: metabolizm wątrobowy i wydalanie przez nerki w postaci niezmienionej

Właściwości farmakologiczne bisoprololu sprawiają, że jest on skutecznym i wygodnym w stosowaniu lekiem w terapii nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca. Jego kardioselektywność zmniejsza ryzyko działań niepożądanych związanych z blokowaniem receptorów β2.

Skład preparatu

BisoHEXAL dostępny jest w postaci tabletek powlekanych zawierających:

  • 5 mg bisoprololu fumaranu
  • 10 mg bisoprololu fumaranu

Dostępność dwóch dawek leku umożliwia precyzyjne dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta.



Wskazania

Nadciśnienie tętnicze; choroba niedokrwienna serca.

Dawkę należy ustalać indywidualnie. Leczenie należy rozpocząć od najmniejszej możliwej dawki. W obu wskazaniach dawka wynosi 5 mg raz/dobę. U niektórych pacjentów dawka ta może być wystarczająca. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 10 mg raz/dobę. Maks. zalecana dawka wynosi 20 mg raz/dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zmiana dawkowania nie jest na ogół konieczna. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (ClCr <20 ml/min) i u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 10 mg/dobę. Osoby w podeszłym wieku. Zmiana dawkowania nie jest na ogół konieczna. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki. Dzieci. Bisoprololu nie należy stosować u dzieci ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania w tej grupie wiekowej.

Tabletki powlekane należy połykać bez rozgryzania i popija odpowiednią ilością płynu. Lek należy przyjmować rano na czczo lub podczas śniadania. Tabletki można łamać. Ze względu na zróżnicowany charakter reakcji (uczucie nadmiernego zmęczenia, bóle i zawroty głowy) i możliwość znaczącego obniżenia ciśnienia krwi, lek może zaburzać zdolność do kierowania pojazdami mechanicznymi, obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu lub pracy na wysokości. Dotyczy to zwłaszcza początkowego okresu leczenia, zwiększania dawki, zmiany preparatu oraz jednoczesnego przyjmowania leku i alkoholu.

Reakcje nadwrażliwości na leki β-adrenolityczne lub inne składniki preparatu, ostra lub przewlekła niewyrównana niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, blok przewodzenia przedsionkowo-komorowego II i III°, zespół chorej zatoki, blok przewodzenia zatokowo-przedsionkowego, bradykardia (częstość tętna w spoczynku poniżej 50/min. przed rozpoczęciem leczenia), niskie ciśnienie tętnicze krwi (wartość ciśnienia skurczowego poniżej 100 mm Hg), kwasica metaboliczna, choroba obturacyjna oskrzeli, astma oskrzelowa, zaawansowane zaburzenia krążenia obwodowego.

U pacjentów leczonych preparatem nie należy podawać dożylnie leków z grupy antagonistów wapnia (np. werapamil, diltiazem) oraz leków przeciwarytmicznych (np. dizopiramid, chinidyna, amiodaron), z wyjątkiem sytuacji, gdy leczenie stosuje się w oddziale intensywnej opieki medycznej. Gwałtowne odstawienie klonidyny w czasie leczenia bisoprololem może wywołać nagły wzrost ciśnienia tętniczego krwi, musi więc być poprzedzone kilkudniową przerwą w stosowaniu bisoprololu. Klonidyna powinna być odstawiona poprzez stopniowe zmniejszanie jej dawek dobowych. U pacjentów z łuszczycą w wywiadzie (także rodzinnym) bisoprolol i inne leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą być stosowane tylko po starannym rozważeniu ryzyka i korzyści takiego leczenia, gdyż mogą nasilać objawy łuszczycy. Leki te mogą również nasilać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje nadwrażliwości. Podawanie ich pacjentom z reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie oraz pacjentom w okresie leczenia odczulającego wymaga rozważenia korzyści i ryzyka. Przed rozpoczęciem znieczulenia ogólnego należy pamiętać o zwiększonym ryzyku wystąpienia objawów związanych z gwałtownym odstawieniem bisoprololu. Szczególny nadzór medyczny podczas leczenia preparatem konieczny jest w przypadkach: cukrzycy i zaburzeń metabolizmu glukozy ze względu na możliwość wystąpienia hipoglikemii (lek może maskować kliniczne objawy hipoglikemii); długotrwałej głodówki i nadmiernego wysiłku fizycznego (możliwość wystąpienia hipoglikemii); leczenia pacjentów z rozpoznanym guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy pheochromocytoma (lek można stosować po uzyskaniu farmakologicznej blokady receptorów α); choroby obturacyjnej oskrzeli; niedokrwienia kończyn (w tym choroba i zespół Raynaud); nadczynności tarczycy z tyreotoksykozą. Jako, że kliniczne objawy hipoglikemii (tachykardia, drżenia mięśni, nadmierne pocenie się) mogą być maskowane, należy regularnie kontrolować stężenia glukozy we krwi i w razie konieczności dostosować dawki leków przeciwcukrzycowych.

Działanie przeciwnadciśnieniowe bisoprololu może być nasilone przez inne leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi (np. inhibitory ACE, leki moczopędne, leki rozszerzające naczynia, leki uspokajające, psycholeptyczne). Jednoczesne stosowanie z blokerami kanałów wapniowych typu nifedipiny może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego i w pojedynczych przypadkach powodować lub nasilać niewydolność serca. Jednoczesne stosowanie z lekami blokującymi kanały wapniowe typu werapamil lub diltiazem lub innymi lekami przeciwarytmicznymi (np. dizopiramid, chinidyna, amiodaron) wymaga kontroli pod kątem obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, bradykardii, zaburzeń rytmu serca i/lub niewydolności serca. Jednoczesne stosowanie bisoprololu i rezerpiny, α-metyldopy, klonidyny, glikozydów naparstnicy może nasilać zwolnienie częstości rytmu serca i zwalniać przewodzenie w układzie bodźcoprzewodzącym serca. W czasie jednoczesnego leczenia bisoprololem i noradrenaliną, adrenaliną lub innymi lekami sympatykomimetycznymi (także zawartymi w lekach przeciwkaszlowych, kroplach do nosa lub oczu) może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego bisoprololu. Jednoczesne stosowanie z pochodnymi ergotaminy (np. niektóre leki przeciwmigrenowe) może nasilać zaburzenia przepływu w krążeniu obwodowym. Ze względu na możliwość nadmiernego wzrostu ciśnienia tętniczego nie należy jednocześnie stosować z inhibitorami MAO. Jednoczesne stosowanie bisoprololu i insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych może nasilać ich działanie przeciwcukrzycowe. Cymetydyna, hydralazyna i alkohol mogą nasilać działanie β-adrenolityczne bisoprololu. Jednoczesne stosowanie bisoprololu i narkotycznych leków przeciwbólowych może powodować spadki ciśnienia tętniczego a ujemny wpływ inotropowy obu leków może się sumować.

Kategoria C. Lek można podawać kobietom w ciąży, gdy korzyści dla matki są większe niż możliwe zagrożenia dla płodu. Noworodki matek leczonych bisoprololem powinny być ściśle nadzorowane przez lekarza przez około 72 h po urodzeniu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia bradykardii, spadków ciśnienia, hipoglikemii i zaburzeń oddechowych. U noworodków karmionych mlekiem matek przyjmujących bisoprolol należy kontrolować czynność układu krążenia i oddechowego oraz stężenie glukozy w surowicy. Jeśli jest to możliwe, należy rozważyć odstawienie bisoprololu u matki na 48-72 h przed planowanym porodem.

Układ oddechowy: ze względu na możliwość zwiększenia oporu oddechowego pacjenci z tendencją do reakcji spastycznych oskrzeli (astma oskrzelowa, choroba obturacyjna oskrzeli) mogą odczuwać nasilenie duszności. Układ krążenia: może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, również w czasie gwałtownej pionizacji ciała (hipotonia ortostatyczna), bradykardia, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz nasilenie objawów niewydolności serca objawiającymi się m.in. obrzękami obwodowymi i/lub dusznością; u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (także chorobą i zespołem Raynaud) obserwowano nasilenie dolegliwości. Mięśnie i układ szkieletowy: osłabienie siły mięśni, kurcze mięśni (np. mięśni łydek). Układ nerwowy: uczucie nadmiernego zmęczenia, zawroty i bóle głowy, depresja, dezorientacja, koszmary nocne, zaburzenia snu, halucynacje, parestezje, nadmierne uczucie zimna w dystalnych częściach kończyn. Metabolizm: może ujawnić się utajona bezobjawowa klinicznie lub ulec nasileniu cukrzyca, wzrost stężenia lipidów (cholesterolu, trójglicerydów) w surowicy krwi; w okresie długotrwałej głodówki i nadmiernego wysiłku fizycznego leczenie bisoprololem może nasilać hipoglikemię.

Objawy kliniczne zależą od stopnia przedawkowania. Mogą wystąpić: zaburzenia czynności układu krążenia i układu nerwowego, z ciężką hipotonią, bradykardią (także asystolią), objawami niewydolności serca i wstrząsem, duszność, skurczem oskrzeli, wymiotami, zaburzeniami świadomości i niekiedy uogólnionymi drgawkami. Wkrótce po przedawkowaniu skuteczne mogą być: prowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego. W oddziale intensywnej opieki medycznej należy kontrolować i leczyć zaburzenia czynności układu krążenia, składu elektrolitów osocza, glikemii. Możliwe jest zastosowanie następującego leczenia: atropina: 0,5-2 mg we wstrzyknięciu dożylnym (bradykardia); glukagon: początkowo 1-10 mg we wstrzyknięciu dożylnym, następnie w razie konieczności 2-2,5 mg/h we wlewie dożylnym (działanie inotropowe dodatnie); sympatykomimetyki zależnie od ciężaru ciała i efektu działania: dopamina, dobutamina, isoprenalina, orcyprenalina i adrenalina. W przypadkach, gdy leczenie farmakologiczne bradykardii jest nieskuteczne należy zastosować okresową elektrostymulację serca. Postępowanie objawowe.

Lek z grupy kardioselektywnych β-adrenolityków o dużym powinowactwie do receptorów β1 w sercu. Posiada właściwości lipofilne oraz hydrofilne. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej. Nie ma istotnego klinicznie działania stabilizującego błonę komórkową. Poprzez hamowanie receptorów β2 bisoprolol w niewielkim stopniu zwiększa napięcia mięśni gładkich (m.in. w oskrzelach). Ze względu na T0,5 wynoszący 10-12 h, jego działanie utrzymuje się przez ponad 24 h, co umożliwia podawanie leku w jednorazowej dawce dobowej. Stężenie maks. w osoczu występuje po 1-3 h od podania doustnego. Ulega eliminacji z osocza dwiema równorzędnymi drogami, połowa ulega metabolizmowi w wątrobie, a druga połowa w postaci niezmienionej zostaje wydalona przez nerki.

1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg bisoprololu fumaranu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.

Warzywa kapustne i inne produkty żywnościowe zawierające dużo witaminy K. Dochodzi do zwiększonego wchłaniania wit. K z przewodu pokarmowego spowodowanego zwiększona podażą tej witaminy. W wyniku interakcji wzrasta ryzyko powstania zakrzepów i innych powikłań: zator tętnicy płucnej lub zatorowość płucna, udar mózgu, zawał serca.