Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Biofibrat®

Fenofibrate

kaps. twarde
267 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
36,68
Biofibrat®
kaps. twarde
267 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
X
Biofibrat®
kaps. twarde
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
X
Biofibrat®
kaps. twarde
200 mg
50 szt.
Doustnie
Rx
100%
29,30

Biofibrat® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Biofibrat® jest wskazany jako uzupełnienie diety i innych metod niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, redukcja masy ciała) w następujących przypadkach:

  • Leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu HDL lub bez
  • Mieszana hiperlipidemia, gdy stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub źle tolerowane
  • Mieszana hiperlipidemia u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, jako dodatek do terapii statynami, gdy stężenie trójglicerydów i cholesterolu HDL nie są wystarczająco kontrolowane (dotyczy dawki 200 mg)

Biofibrat® znajduje zastosowanie w leczeniu zaburzeń lipidowych, szczególnie w przypadkach nietolerancji statyn lub jako terapia dodana do statyn u pacjentów wysokiego ryzyka.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli 1 kapsułka 200 mg raz na dobę, w razie potrzeby można zwiększyć do 1 kapsułki 267 mg lub 2 kapsułek 200 mg raz na dobę
Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat) Standardowa dawka, z wyjątkiem pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (eGFR <60 ml/min/1,73 m2)
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek eGFR 30-59 ml/min/1,73 m2: max 100 mg standardowego fenofibratu lub 67 mg mikronizowanego fenofibratu raz na dobę
eGFR <30 ml/min/1,73 m2: przeciwwskazane
Pacjenci z niewydolnością wątroby Nie zaleca się
Dzieci i młodzież <18 lat Nie zaleca się

Sposób podawania: Kapsułki należy przyjmować w całości, popijając wodą, podczas posiłku, gdyż wchłanianie leku na czczo jest gorsze.

Dawkowanie Biofibratu® należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta, zwracając szczególną uwagę na funkcję nerek. Lek powinien być przyjmowany z posiłkiem dla optymalnego wchłaniania.

Przeciwwskazania

  • Niewydolność wątroby (w tym żółciowa marskość wątroby i niewyjaśnione przedłużające się zaburzenia funkcji wątroby)
  • Znana choroba pęcherzyka żółciowego
  • Ciężka niewydolność nerek (eGFR <30 ml/min/1,73 m2)
  • Przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki (z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego ciężką hipertrójglicerydemią)
  • Uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu
  • Nadwrażliwość na fenofibrat lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Wiek poniżej 18 lat

Biofibrat® jest przeciwwskazany w szeregu stanów chorobowych, szczególnie dotyczących wątroby, nerek i trzustki. Istotne jest wykluczenie tych przeciwwskazań przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Wtórne przyczyny hiperlipidemii: Przed rozpoczęciem leczenia fenofibratem należy odpowiednio leczyć wtórne przyczyny hiperlipidemii, takie jak niekontrolowana cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z zastojem żółci, leczenie farmakologiczne czy alkoholizm.

Monitorowanie funkcji wątroby: Zaleca się kontrolę aktywności aminotransferaz co 3 miesiące przez pierwsze 12 miesięcy leczenia, a następnie okresowo. Należy przerwać leczenie, jeśli aktywność AspAT i AlAT przekroczy 3-krotność górnej granicy normy.

Zapalenie trzustki: Zgłaszano przypadki zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat. Może to być wynikiem braku skuteczności leczenia u pacjentów z ciężką hipertrójglicerydemią, bezpośredniego wpływu leku lub tworzenia się kamieni w drogach żółciowych.

Toksyczność mięśniowa: Zgłaszano przypadki miopatii i rabdomiolizy. Ryzyko jest zwiększone u pacjentów z hipoalbuminemią, niewydolnością nerek, wiekiem powyżej 70 lat, osobniczą lub rodzinną skłonnością do chorób mięśni, niedoczynnością tarczycy i alkoholizmem. Należy przerwać leczenie w przypadku wystąpienia objawów miotoksyczności.

Funkcja nerek: Zaleca się monitorowanie stężenia kreatyniny w pierwszych 3 miesiącach leczenia, a następnie okresowo. Leczenie należy przerwać, jeśli stężenie kreatyniny wzrośnie o ponad 50% powyżej górnej granicy normy.

Nietolerancja laktozy: Produkt zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy.

Stosowanie Biofibratu® wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie w zakresie funkcji wątroby, nerek i mięśni. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie i odpowiednie reagowanie na potencjalne działania niepożądane.

Warto zapamiętać
  • Biofibrat® jest skuteczny w leczeniu ciężkiej hipertrójglicerydemii i mieszanej hiperlipidemii, szczególnie gdy statyny są przeciwwskazane lub nietolerowane.
  • Konieczne jest regularne monitorowanie funkcji wątroby, nerek i mięśni podczas terapii fenofibratem ze względu na potencjalne ryzyko hepatotoksyczności, nefrotoksyczności i miopatii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Doustne leki przeciwzakrzepowe: Fenofibrat nasila działanie tych leków, zwiększając ryzyko krwawień. Konieczne jest zmniejszenie dawki leków przeciwzakrzepowych o około 1/3 na początku leczenia i monitorowanie INR.

Cyklosporyna: Zgłaszano przypadki odwracalnej niewydolności nerek przy jednoczesnym stosowaniu. Wymagane jest ścisłe monitorowanie funkcji nerek.

Inhibitory reduktazy HMG-CoA i inne fibraty: Zwiększone ryzyko ciężkiej miopatii. Takie połączenie należy stosować ostrożnie, monitorując pacjenta pod kątem toksyczności mięśniowej.

Glitazony: Zgłaszano przypadki paradoksalnego zmniejszenia stężenia cholesterolu HDL. Zaleca się monitorowanie stężenia HDL przy jednoczesnym stosowaniu.

Substraty CYP2C19, CYP2A6 i CYP2C9: Fenofibrat może wpływać na metabolizm leków metabolizowanych przez te enzymy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku leków o wąskim indeksie terapeutycznym.

Fenofibrat wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej ostrożności i monitorowania przy terapii skojarzonej, zwłaszcza z lekami przeciwzakrzepowymi i statynami.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Brak wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie embriotoksyczne przy dawkach toksycznych dla matki. Lek należy stosować w ciąży tylko po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka.

Karmienie piersią: Brak danych o przenikaniu fenofibratu do mleka matki. Ze względu na potencjalne ryzyko dla niemowlęcia, nie zaleca się stosowania fenofibratu u kobiet karmiących piersią.

Stosowanie Biofibratu® u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu lub niemowlęcia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Inne istotne działania niepożądane to:

  • Zaburzenia krwi: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, liczby białych krwinek (rzadko)
  • Zaburzenia wątroby: zwiększenie aktywności aminotransferaz (często), zapalenie wątroby (rzadko)
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: mialgie, zapalenie mięśni, osłabienie mięśni (niezbyt często), rabdomioliza (częstość nieznana)
  • Zaburzenia skórne: wysypka, świąd, pokrzywka (niezbyt często), łysienie, nadwrażliwość na światło (rzadko)
  • Zaburzenia metaboliczne: zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi
  • Zaburzenia naczyniowe: choroba zakrzepowo-zatorowa (niezbyt często)

Profil działań niepożądanych Biofibratu® obejmuje szeroki zakres układów i narządów. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem tych działań, szczególnie w odniesieniu do funkcji wątroby i mięśni.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Fenofibrat jest agonistą receptorów PPARα (receptory aktywowane proliferatorami peroksysomów typu α). Poprzez aktywację tych receptorów, fenofibrat:

  • Zwiększa lipolizę i eliminację aterogennych cząstek bogatych w trójglicerydy
  • Zwiększa syntezę apolipoprotein AI i AII
  • Zmniejsza frakcje VLDL i LDL zawierające apolipoproteinę B
  • Zwiększa frakcję HDL zawierającą apolipoproteiny AI i AII

Mechanizm działania Biofibratu® opiera się na kompleksowej modyfikacji profilu lipidowego, co przekłada się na jego skuteczność w leczeniu różnych typów dyslipidemii.

Przedawkowanie

Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki przedawkowania fenofibratu, zazwyczaj bezobjawowe. Brak swoistej odtrutki. Leczenie przedawkowania jest objawowe i podtrzymujące. Fenofibrat nie może być usunięty przez hemodializę.

W przypadku podejrzenia przedawkowania Biofibratu®, kluczowe jest zastosowanie leczenia objawowego i monitorowanie pacjenta, gdyż nie istnieje specyficzna metoda eliminacji leku z organizmu.



Wskazania

Dawka 200 mg. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata mc.) w następujących przypadkach: leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez; mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane; mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, jako dodatek do leczenia statynami, jeżeli stężenie trójglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane. Dawka 267 mg. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata mc.) w następujących przypadkach: leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez; mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane.

Należy kontrolować stężenie lipidów w surowicy, aby sprawdzić skuteczność leczenia. Jeśli oczekiwany wynik nie zostanie osiągnięty po kilku (np. 3) m-cach leczenia, powinno zostać zastosowane dodatkowe lub inne leczenie. Dorośli. Zalecana dawka to 1 kaps. 200 mg raz/dobę. Jeśli jest to konieczne, dawkę można zwiększyć do 1 kaps. 267 mg raz/dobę lub 2 kaps. 200 mg raz/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie jest konieczne dostosowywanie dawki. Zaleca się stosowanie standardowej dawki z wyjątkiem osób z zaburzoną czynnością nerek, z szacunkowym współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (ang. eGFR <60 ml/min/1,73 m2). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Fenofibratu nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u których eGFR wynosi <30 ml/min/1,73 m2. Jeśli eGFR wynosi 30-59 ml/min/1,73 m2 dawka fenofibratu nie powinna przekraczać 100 mg standardowego fenofibratu lub 67 mg mikronizowanego fenofibratu podanego raz/dobę. Jeśli w trakcie leczenia eGFR będzie się stale zmniejszał i spadnie do <30 ml/min/1,73 m2 należy zaprzestać leczenia fenofibratem. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby preparat nie jest zalecany ze względu na brak danych klinicznych dotyczących tej grupy. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostało ustalone. Brak dostępnych danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u chorych poniżej 18 lat.

Produkt należy przyjmować podczas posiłku, ponieważ wchłanianie leku na czczo jest gorsze. Kaps. należy połykać w całości i popijać wodą.

Niewydolność wątroby (w tym żółciowa marskość wątroby oraz niewyjaśnione przedłużające się zaburzenia funkcji wątroby). Znana choroba pęcherzyka żółciowego. Niewydolność nerek. Przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyłączeniem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego ciężką hipertrójglicerydemią. Uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu. Nadwrażliwość na fenofibrat lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Chorzy poniżej 18 lat.

Wtórne przyczyny hiperlipidemii, takie jak: niekontrolowana cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z zastojem żółci, leczenie farmakologiczne, alkoholizm, powinny być odpowiednio leczone przed rozpoczęciem terapii fenofibratem. U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny należy sprawdzić, czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane estrogenami podawanymi doustnie). Możliwe jest zwiększenie aktywności aminotransferaz u niektórych pacjentów. W większości przypadków jest ono niewielkie, przemijające i bezobjawowe. Przez pierwsze 12 m-cy podawania leku zaleca się monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 m-ce, następnie okresowo. Należy zwrócić uwagę na pacjentów, u których aktywność aminotransferaz zwiększyła się, i odstawić lek, jeżeli aktywność AspAT (SGOT) i AlAT (SGPT) zwiększy się powyżej 3 krotności górnego limitu wartości uznanych za prawidłowe. Jeśli pojawią się symptomy wskazujące na zapalenie wątroby (np. żółtaczka lub świąd) i rozpoznanie zostanie potwierdzone przez testy laboratoryjne, leczenie fenofibratem należy przerwać. Zgłaszano przypadki zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat. Wystąpienie zapalenia trzustki może być wynikiem braku skutecznego leczenia u pacjentów z ciężką hipertrójglicerydemią, bezpośredniego wpływu leku lub może być spowodowane wtórnie przez tworzenie się kamieni w drogach żółciowych lub złogów zatykających przewód żółciowy wspólny. Po podaniu fibratów i innych leków zmniejszających stężenie lipidów donoszono o działaniu toksycznym na mięśnie, w tym o rzadkich przypadkach rabdomiolizy z uszkodzeniem nerek lub bez ich uszkodzenia. Częstość wystąpienia tych zaburzeń zwiększa się u pacjentów z hipoalbuminemią i współistniejącą niewydolnością nerek. U pacjentów, u których istnieją czynniki predestynujące do miopatii i/lub rozpadu mięśni prążkowanych, w tym: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy i alkoholizm, możliwość wystąpienia rozpadu mięśni prążkowanych jest większa. Należy bardzo dokładnie ocenić stosunek ryzyka i korzyści leczenia u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia. Działanie toksyczne na mięśnie należy podejrzewać u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, u których występuje zapalenie, kurcze, osłabienie mięśni i/lub znaczne zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (aktywność CK 5-krotnie powyżej normy). W takim przypadku należy przerwać leczenie fenofibratem. Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwłaszcza jeśli poprzednio występowały choroby mięśni. Dlatego leczenie skojarzone fenofibratem i inhibitorem reduktazy HMG-CoA lub innym fibratem należy stosować wyłącznie u pacjentów z ciężką mieszaną dyslipidemią i dużym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej, u których nie występowały wcześniej choroby mięśni i u tych pacjentów należy monitorować działanie toksyczne na mięśnie. Leczenie powinno być przerwane w razie zwiększenia się stężenia kreatyniny powyżej 50% górnej granicy normy (GGN). Zaleca się wykonanie pomiaru stężenia kreatyniny w 1-szych 3 m-cach po rozpoczęciu leczenia, a następnie okresowo w trakcie leczenia. Produkt zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Fenofibrat nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i może zwiększyć ryzyko krwawień. Należy zmniejszyć dawkę doustnych leków przeciwzakrzepowych mniej więcej o jedną trzecią na początku leczenia i następnie stopniowo dostosować dawkę. Jeśli to potrzebne, należy monitorować wskaźnik INR. Zgłoszono wystąpienie kilku ciężkich przypadków odwracalnej niewydolności nerek w razie równoczesnego podawania fenofibratu i cyklosporyny. Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowana, a leczenie fenofibratem należy przerwać, gdy wystąpi znacząca zmiana wyników badań laboratoryjnych. Ryzyko ciężkiego oddziaływania toksycznego na mięśnie wzrasta, jeśli fenofibrat jest stosowany w połączeniu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA lub innymi fibratami. Tego rodzaju leczenie należy stosować ostrożnie a pacjent powinien być monitorowany w kierunku objawów toksyczności mięśniowej. Zgłoszono wystąpienie kilku przypadków odwracalnego, paradoksalnego zmniejszenia stężenia frakcji HDL cholesterolu podczas równoczesnego przyjmowania fenofibratu i glitazonów. Z tego powodu zaleca się kontrolę stężenia cholesterolu HDL, gdy leki te są stosowane łącznie, i zaprzestanie leczenia jednym z nich, gdy stężenie cholesterolu HDL jest zbyt małe. Z badań in vitro na ludzkich mikrosomach wątroby wynika, że fenofibrat i kwas fenofibrynowy nie są inhibitorami izoform CYP3A4, CYP2D6, CYP2E1 lub CYP1A2 cytochromu (CYP) P - 450. W stężeniu terapeutycznym są słabymi inhibitorami CYP2C19 i CYP2A6 i słabymi do umiarkowanych inhibitorami CYP2C9. Pacjenci leczeni fenofibratem i lekami metabolizowanymi przez CYP2C19, CYP2A6 i zwłaszcza CYP2C9 z wąskim wskaźnikiem terapeutycznym powinni być uważnie monitorowani. Jeśli jest to konieczne, należy dostosować dawkę leku.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Działanie embriotoksyczne wystąpiło po dawkach równoważnych z dawką toksyczną dla matki. Potencjalne ryzyko stosowania u ludzi jest nieznane. Dlatego też u kobiet w ciąży lek należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka. Brak danych o przenikaniu fenofibratu do mleka matki. Wpływ na noworodka lub niemowlę nie może być wykluczony. W związku z tym nie należy stosować fenofibratu u kobiet karmiących piersią.

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych przy stosowaniu fenofibratu należą zaburzenia trawienne, żołądkowe lub jelitowe. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby białych krwinek. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) bóle głowy. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) choroba zakrzepowo-zatorowa (zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich). Zaburzenia żołądka i jelit: (często) objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony żołądka i jelit (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów); (niezbyt często) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz; (niezbyt często) kamica żółciowa; (rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) nadwrażliwość skóry (np. wysypka, świąd, pokrzywka); (rzadko) łysienie, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) zaburzenia mięśni (np. mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia potencji. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (rzadko) zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Oprócz działań niepożądanych zgłaszanych w trakcie badań klinicznych dodatkowo zgłaszano spontanicznie po wprowadzeniu fenofibratu do obrotu następujące działania niepożądane. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) śródmiąższowe choroby płuc. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) rabdomioliza.

Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki przedawkowania fenofibratu. W większości nie występowały objawy przedawkowania. Brak swoistej odtrutki. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie, należy je leczyć objawowo i jeśli to konieczne, zastosować leczenie podtrzymujące. Fenofibrat nie może być usunięty na drodze hemodializy.

Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego, którego działanie modyfikujące gospodarkę lipidową u ludzi odbywa się poprzez aktywację receptorów jądrowych typu α (PPARα, ang. Peroxisome Proliferator Activated Receptor type α). Poprzez aktywację PPARα, fenofibrat zwiększa lipolizę i eliminację aterogennych cząstek bogatych w trójglicerydy z surowicy wskutek zwiększenia aktywności lipazy lipoproteinowej i zmniejszenia wytwarzania apolipoproteiny CIII. Aktywacja PPARα zwiększa również syntezę apolipoprotein AI i AII. Wpływ fenofibratu na lipoproteiny prowadzi do zmniejszenia frakcji o bardzo małej i małej gęstości (VLDL i LDL) zawierających apolipoproteinę B i zwiększenia frakcji lipoprotein o dużej gęstości (HDL) zawierającej apolipoproteiny AI i AII.

1 kaps. twarda zawiera 200 mg lub 267 mg fenofibratu mikronizowanego.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Jednym z niepożądanych działań leku jakie mogą wystąpić jest nadwrażliwość na światło.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.