Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Biofazolin®

Cefazolin

inj. dom./doż. [prosz. do przyg. roztw.]
1 g
1 fiol.
Iniekcje
Rx
100%
5,06

Biofazolin® - Charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Cefazolina jest antybiotykiem cefalosporynowym I generacji, stosowanym w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe bakterie. Spektrum działania obejmuje:

  • Zakażenia układu oddechowego (Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus, Klebsiella spp., Haemophilus influenzae, paciorkowce β-hemolizujące grupy A)
  • Zakażenia układu moczowo-płciowego (Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., niektóre szczepy Enterobacter i Enterococcus)
  • Zakażenia skóry i tkanek miękkich (S. aureus, paciorkowce β-hemolizujące grupy A)
  • Zakażenia dróg żółciowych (E. coli, P. mirabilis, Klebsiella spp., S. aureus)
  • Zakażenia kości i stawów (S. aureus)
  • Posocznica (S. pneumoniae, S. aureus, P. mirabilis, E. coli, Klebsiella spp.)
  • Zapalenie wsierdzia (S. aureus, paciorkowce β-hemolizujące grupy A)

Cefazolina jest również skuteczna w eliminacji paciorkowców z nosogardzieli, jednak lekiem z wyboru w leczeniu i zapobieganiu zakażeniom paciorkowcowym pozostaje penicylina. Brak danych potwierdzających skuteczność cefazoliny w późnym zapobieganiu gorączce reumatycznej.

Antybiotyk stosuje się także w profilaktyce okołooperacyjnej, szczególnie w przypadkach zwiększonego ryzyka zakażenia (np. zabiegi na pęcherzyku żółciowym u pacjentów wysokiego ryzyka, usunięcie przydatków, resekcja macicy) lub gdy zakażenie w miejscu operowanym byłoby szczególnie niebezpieczne (kardiochirurgia, chirurgia kości i stawów, wszczepianie endoprotez).

Cefazolina wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, obejmujące zarówno bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne. Jest skuteczna w leczeniu zakażeń różnych układów oraz w profilaktyce okołooperacyjnej. Kluczowe jest określenie wrażliwości bakterii na cefazolinę przed rozpoczęciem terapii.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie u dorosłych Dawkowanie u dzieci
Zakażenia o lżejszym przebiegu 250-500 mg co 8 h 25-50 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych co 6-8 h
Zapalenie płuc (S. pneumoniae) 500 mg co 12 h
Niepowikłane zakażenia układu moczowo-płciowego 1 g co 12 h
Zakażenia o przebiegu umiarkowanym i ciężkim 500 mg-1 g co 6-8 h
Ciężkie, zagrażające życiu zakażenia (posocznica, zapalenie wsierdzia) 1-1,5 g co 6 h (do 12 g/dobę) Do 100 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych

Dawkowanie w profilaktyce okołooperacyjnej: 1 g na 30-60 min przed zabiegiem, dodatkowo 500 mg lub 1 g w czasie zabiegów trwających dłużej niż 2 h. W przypadkach wysokiego ryzyka zakażenia: 500 mg lub 1 g co 6-8 h przez 24 h po zabiegu. W szczególnych przypadkach (np. endoprotezy stawowe, operacje na otwartym sercu) antybiotyk stosuje się przez 3-5 dni.

Dawkowanie cefazoliny jest zróżnicowane w zależności od ciężkości zakażenia, rodzaju zabiegu operacyjnego oraz wieku pacjenta. Kluczowe jest dostosowanie dawki do funkcji nerek pacjenta oraz monitorowanie skuteczności terapii.

Sposób podawania

Cefazolinę podaje się:

  • Dożylnie w trwającym 3-5 minut wstrzyknięciu
  • W infuzji trwającej 20-30 minut
  • Domięśniowo

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inny antybiotyk cefalosporynowy.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem cefazoliny należy ustalić, czy pacjent nie jest uczulony na penicyliny i cefalosporyny ze względu na możliwość wystąpienia reakcji krzyżowej. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z historią reakcji alergicznych na penicyliny.

W przypadku wystąpienia objawów alergii należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie leczenie, włącznie z terapią przeciwwstrząsową w ciężkich przypadkach.

Należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, które może rozwinąć się w trakcie lub po zakończeniu antybiotykoterapii. W przypadku wystąpienia biegunki należy rozważyć to powikłanie i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek konieczne jest dostosowanie dawki antybiotyku. Należy monitorować czynność nerek w trakcie terapii.

Stosowanie cefazoliny wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z historią alergii na antybiotyki beta-laktamowe. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem reakcji alergicznych, powikłań ze strony przewodu pokarmowego oraz funkcji nerek.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Istotne interakcje cefazoliny obejmują:

  • Probenecyd - opóźnia wydalanie cefazoliny z moczem
  • Leki potencjalnie nefrotoksyczne (np. silne diuretyki) - mogą nasilać niekorzystne działanie na nerki
  • Leki przeciwzakrzepowe - możliwe wydłużenie czasu protrombinowego i zwiększenie ryzyka krwawień

Cefazolina może wpływać na wyniki niektórych testów laboratoryjnych, powodując fałszywie dodatnie wyniki w testach wykrywających glukozę w moczu (metoda redukcyjna) oraz w testach antyglobulinowych (odczyn Coombsa).

Przy stosowaniu cefazoliny należy uwzględnić potencjalne interakcje z innymi lekami, szczególnie w kontekście funkcji nerek i układu krzepnięcia. Ważne jest również uwzględnienie możliwego wpływu na wyniki badań laboratoryjnych.

Warto zapamiętać
  • Cefazolina jest skuteczna w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń bakteryjnych, w tym ciężkich infekcji zagrażających życiu.
  • Dawkowanie cefazoliny musi być dostosowane do funkcji nerek pacjenta, a w przypadku długotrwałej terapii konieczne jest monitorowanie czynności nerek i wątroby.

Wpływ na ciążę i laktację

Cefazolina może być stosowana w czasie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności, gdyż brak badań potwierdzających bezpieczeństwo jej stosowania u kobiet ciężarnych. Antybiotyk przenika przez łożysko, osiągając w krwi pępowinowej stężenie stanowiące 25-30% stężenia w krwi matki.

Cefazolina w bardzo małych ilościach przenika do mleka matki. Może to potencjalnie prowadzić do wystąpienia biegunki, kandydozy lub alergii u karmionego piersią dziecka.

Stosowanie cefazoliny u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu noworodka w przypadku stosowania leku przed porodem lub w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Podczas stosowania cefazoliny obserwowano następujące działania niepożądane (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

  • Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: grzybica jamy ustnej
  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego: eozynofilia, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość
  • Zaburzenia układu immunologicznego: gorączka polekowa, anafilaksja
  • Zaburzenia żołądka i jelit: brak łaknienia, biegunka, nudności, wymioty, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, zespół Stevens-Johnsona
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zwiększenie stężenia mocznika, śródmiąższowe zapalenie nerek
  • Zaburzenia układu rozrodczego: świąd narządów płciowych i odbytu, zapalenie pochwy, zakażenia drożdżakowe
  • Zaburzenia ogólne: ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie żyły po podaniu dożylnym
  • Zmiany w badaniach laboratoryjnych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia mocznika

Profil działań niepożądanych cefazoliny obejmuje szeroki zakres objawów, od łagodnych reakcji miejscowych po potencjalnie poważne zaburzenia układowe. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia reakcji alergicznych, zaburzeń żołądkowo-jelitowych oraz zmian w parametrach laboratoryjnych.

Przedawkowanie

Pacjenci z niewydolnością nerek są szczególnie narażeni na przedawkowanie cefazoliny ze względu na ryzyko kumulacji leku. Objawy przedawkowania mogą obejmować:

  • Ból głowy, zawroty głowy, parestezje, senność
  • W ciężkich przypadkach - drgawki
  • Zmiany w parametrach laboratoryjnych: zwiększenie stężenia kreatyniny, BUN, enzymów wątrobowych i bilirubiny
  • Zaburzenia hematologiczne: trombocytoza, eozynofilia, leukopenia
  • Wydłużenie czasu protrombinowego
  • Fałszywie dodatni wynik testu Coombsa

Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Przerwanie podawania leku
  • Leczenie objawowe
  • W przypadku drgawek - podanie leków przeciwdrgawkowych i zapewnienie właściwej wentylacji
  • Monitorowanie parametrów krążenia, gazometrii i elektrolitów
  • W ciężkich przypadkach - rozważenie hemodializy lub hemoperfuzji

Przedawkowanie cefazoliny może prowadzić do poważnych powikłań, szczególnie u pacjentów z zaburzoną funkcją nerek. Kluczowe jest szybkie rozpoznanie objawów przedawkowania i wdrożenie odpowiedniego postępowania, w tym przerwanie podawania leku i zastosowanie leczenia objawowego.

Właściwości farmakologiczne

Cefazolina jest półsyntetyczną cefalosporyną I generacji o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich lizy i śmierci.

Cefazolina, jako cefalosporyna I generacji, charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, obejmującym zarówno bakterie Gram-dodatnie, jak i niektóre Gram-ujemne. Jej skuteczność w leczeniu różnorodnych zakażeń wynika z mechanizmu działania polegającego na zaburzeniu integralności ściany komórkowej bakterii.

Skład

Jedna fiolka produktu Biofazolin® zawiera 1 g cefazoliny w postaci soli sodowej.

Znajomość składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania oraz uwzględnienia zawartości sodu w przypadku pacjentów wymagających kontroli podaży tego pierwiastka.



Wskazania

Cefazolinę stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe bakterie: zakażenia układu oddechowego wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), Klebsiella spp., Haemophilus influenzae, paciorkowce β-hemolizujące grupy A (Streptococcus pyogenes)*; zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., niektóre szczepy z rodzaju Enlerobacter i Enterococcus;zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez S. aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), paciorkowce β-hemolizujące grupy A i inne paciorkowce; zakażenia dróg żółciowych wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., S. aureus, niektóre paciorkowce; zakażenia kości i stawów wywołane przez Staphylococcus aureus; posocznica wywołana przez Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), Proteus mirabilis, Escherichia coli, Klebsiella spp.; zapalenie wsierdzia wywołane przez Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), paciorkowce β-hemolizujące grupy A. *Cefazolina jest skuteczna w eliminowaniu paciorkowców z nosogardzieli. Lekiem z wyboru w leczeniu i zapobieganiu zakażeniom paciorkowcowym, w tym w zapobieganiu gorączce reumatycznej, jest penicylina. Nie ma danych potwierdzających skuteczność cefazoliny w późnym zapobieganiu gorączce reumatycznej. Należy wykonać posiew oraz określić wrażliwość bakterii na cefazolinę. Cefazolinę stosuje się w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym o zwiększonym ryzyku zakażenia (np. usunięcie pęcherzyka żółciowego u pacjentów wysokiego ryzyka, zwłaszcza po 70. roku życia, u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego, z żółtaczką zastoinową, z kamicą) lub po zabiegach usunięcia przydatków czy resekcji macicy, lub u pacjentów, u których zakażenie w miejscu operowanym byłoby szczególnie groźne (np. w kardiochirurgii, w chirurgii kości i stawów, zwłaszcza wszczepianie endoprotez). Należy brać pod uwagę oficjalne wytyczne, dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Zakażenia. Dorośli: cefazolinę zwykle stosuje się w dawkach 500 mg-1,5 g, podawanych co 6, 8 lub 12 h, w zależności od ciężkości zakażenia. Zakażenia o lżejszym przebiegu wywołane przez ziarenkowce Gram-(+): 250-500 mg co 8 h. Zapalenie płuc wywołane przez S. pneumoniae: 500 mg co 12 h. Ostre, niepowikłane zakażenia układu moczowo-płciowego: 1 g co 12 h. Zakażenia o przebiegu umiarkowanym i ciężkim: 500 mg-1 g co 6-8 h. Ciężkie, zagrażające życiu zakażenia, takie jak: posocznica, zapalenie wsierdzia (w zakażeniach bardzo ciężkich i zagrażających życiu dawkę można zwiększyć do 12 g/dobę): 1-1,5 g co 6 h. Dzieci: 25-50 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych co 6-8 h. W ciężkich zakażeniach dawkę zwiększa się do 100 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. Nie zaleca się stosowania cefazoliny u wcześniaków i noworodków w 1. m-cu życia, gdyż nie ma danych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania antybiotyku w tej grupie pacjentów. Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym. zwykle stosuje się 1 g cefazoliny na 30-60 min przed zabiegiem chirurgicznym, dodatkowo 500 mg lub 1 g w czasie zabiegów trwających dłużej niż 2 h. W przypadku zabiegów o dużym ryzyku zakażenia podaje się 500 mg lub 1 g co 6-8 h w ciągu 24 h po zabiegu. W szczególnych przypadkach (np. po wszczepianiu protez stawowych, po operacjach na otwartym sercu) antybiotyk stosuje się przez 3-5 dni. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Po 1-szej dawce, właściwej dla rodzaju i ciężkości zakażenia, dalsze dawkowanie należy dostosować do stopnia niewydolności nerek. Dorośli: Clcr ≥55 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy ≤1,5% - dawkowanie bez zmian; Clcr 35-54 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy 1,6-3,0% - 100% zalecanej dawki dobowej w 3 dawkach podzielonych co 8 h; Clcr 11-34 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy 3,1-4,5% - 50% dawki co 12 h; Clcr ≤10 ml/min, stężenie kreatyniny w surowicy ≥4,6% - 50% dawki co 18 lub co 24 h. Dzieci: Clcr 40-70 ml/min - 60% zalecanej dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych co 12 h; Clcr 20-40 ml/min - 25% zalecanej dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych co 12 h; Clcr 5-20 ml/min - 10% zalecanej dawki dobowej raz/dobę.

Cefazolinę podaje się dożylnie w trwającym 3-5 min wstrzyk. lub w inf. trwającej 20-30 min, lub domięśniowo.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inny antybiotyk cefalosporynowy.

Przed zastosowaniem produktu należy ustalić, czy pacjent jest uczulony na penicyliny i cefalosporyny. Osoby uczulone na penicyliny mogą być uczulone również na cefalosporyny (tzw. alergia krzyżowa). Istnieje wtedy niebezpieczeństwo wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których po zastosowaniu penicyliny wystąpiły reakcje uczuleniowe, zwłaszcza wstrząs anafilaktyczny. Jeśli wystąpią niepokojące objawy alergii, należy przerwać podawanie cefazoliny i zastosować odpowiednie leczenie. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej może być konieczne zastosowanie adrenaliny i innych leków przeciwwstrząsowych (leki podtrzymujące krążenie, kortykosteroidy i leki przeciwhistaminowe). Bardzo rzadko w trakcie lub po zakończeniu leczenia może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego na skutek nadmiernego wzrostu niewrażliwych na produkt bakterii Clostridium difficile. W razie wystąpienia biegunki należy brać pod uwagę możliwość tego powikłania. W lżejszych przypadkach wystarczy odstawić produkt, w cięższych, po odstawieniu produktu, należy właściwie nawodnić pacjenta, uzupełnić elektrolity i wykonać badanie w celu wykrycia bakterii. Jeśli stwierdzi się C. difficile, należy zastosować doustnie metronidazol lub wankomycynę. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę ani innych działających zapierająco. Stosowanie cefazoliny, tak jak innych antybiotyków, może spowodować kandydozę jamy ustnej i narządów płciowych lub nadmierny rozwój niewrażliwych bakterii. Konieczne jest wówczas zastosowanie odpowiedniego leczenia. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy odpowiednio zmniejszyć dawkę antybiotyku. Produkt leczniczy zawiera 52,8 mg sodu na 1 g produktu (1 fiol.) co odpowiada 2,64% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu. W celu uzyskania dokładnej inf. dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia produktu, należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego stosowanego rozcieńczalnika. Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Probenecyd opóźnia wydalanie cefazoliny z moczem. Leki potencjalnie nefrotoksyczne (silne diuretyki, np. furosemid), stosowane równocześnie z cefazoliną, mogą wywoływać niekorzystne działanie na nerki. Równoczesne stosowanie cefazoliny z lekami przeciwzakrzepowymi może wydłużać czas protrombinowy i zwiększać ryzyko krwawień. Stosowanie cefazoliny może powodować: fałszywie dodatni wynik w testach wykrywających glukozę w moczu, wykonywanych metodą redukcyjną, fałszywie dodatni wynik testów antyglobulinowych (odczyn Coombsa).

Produkt może być stosowany w czasie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Nie ma badań potwierdzających bezpieczeństwo stosowania cefazoliny u kobiet ciężarnych. Cefazolina podana przed cesarskim cięciem osiąga stężenie w krwi pępowinowej stanowiące 25-30% stężenia w krwi matki. Cefazolina podana przed porodem może spowodować fałszywie dodatni wynik testu Coombsa u noworodków. Cefazolina w bardzo małej ilości przenika do mleka matki, może to spowodować biegunkę, kandydozę lub alergię u oseska.

Na podstawie dostępnych danych nie można określić częstości występowania działań niepożądanych. Podczas stosowania cefazoliny obserwowano następujące działania niepożądane. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: grzybica jamy ustnej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: eozynofilia, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: gorączka polekowa, anafilaksja. Zaburzenia żołądka i jelit: brak łaknienia, biegunka; (rzadko) nudności i wymioty, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy w czasie lub po zakończeniu leczenia cefazoliną. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, zespół Stevens-Johnsona. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zwiększenie stężenia mocznika bez klinicznych objawów niewydolności nerek; opisywano pojedyncze przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek i inne zaburzenia czynności nerek u ciężko chorych pacjentów leczonych jednocześnie kilkoma lekami. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: świąd narządów płciowych i odbytu, zapalenie pochwy, zakażenia drożdżakowe narządów płciowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego, zapalenie żyły po podaniu dożylnym. Badania diagnostyczne: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT, AlAT, fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia mocznika bez klinicznych objawów niewydolności nerek.

Na przedawkowanie szczególnie narażeni są pacjenci z niewydolnością nerek, u których łatwo może dojść do kumulacji leku. Po przedawkowaniu może wystąpić ból głowy, zawroty głowy, parestezje, senność, w najcięższych przypadkach drgawki. Kumulacja leku w organizmie może spowodować zwiększenie stężenia kreatyniny, BUN, enzymów wątrobowych i bilirubiny, a także wywołać trombocytozę, eozynofilię, leukopenię, wydłużenie czasu protrombinowego i fałszywie dodatni wynik testu Coombsa. Należy zastosować leczenie objawowe. W razie wystąpienia drgawek, należy przerwać podawanie leku, zastosować leki przeciwdrgawkowe i zapewnić właściwą wentylację oddechową. Należy kontrolować parametry dotyczące krążenia, gazometrii i elektrolitów. Hemodializa i hemoperfuzja usuwają lek z organizmu.

Cefazolina jest półsyntetyczną cefalosporyną I generacji, przeznaczoną do podawania domięśniowego i dożylnego. Mechanizm działania bakteriobójczego polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii.

1 fiol. zawiera 1 g cefazoliny w postaci soli sodowej.

Choroba zakaźna wywołana przez Shigella [szigelloza] A03
Rzeżączka A54
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Escherichia coli [E. coli] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.2
Haemophilus influenzae [H. influenzae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.3
Proteus (mirabilis) (morganii) jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.4
Pseudomonas (aeruginosa) (mallei) (pseudomallei) jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.5
Bacillus fragilis [B. fragilis] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.6
Clostridium perfringens [C. perfringens] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.7
Inne określone bakterie jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.8
Patogeny wirusowe jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B97
Ostre surowicze zapalenie ucha środkowego H65.0
Inne ostre, nieropne zapalenie ucha środkowego H65.1
Ostre ropne zapalenie ucha środkowego H66.0
Zapalenie ucha środkowego w przebiegu chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej H67.0
Ostre zapalenie zatok J01
Ostre zapalenie gardła J02
Paciorkowcowe zapalenie gardła J02.0
Ostre zapalenie migdałków podniebiennych J03
Ostre zapalenie krtani i tchawicy J04
Ostre krupowe zapalenie krtani i nagłośni J05
Ostre zakażenie górnych dróg oddechowych o umiejscowieniu mnogim nieokreślonym J06
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae J14
Bakteryjne zapalenie płuc niesklasyfikowane gdzie indziej J15
Zapalenie płuc w przebiegu chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej J17.0
Zapalenie płuc wywołane przez niezidentyfikowany czynnik zakaźny J18
Ostre zapalenie oskrzeli J20
Nieokreślone ostre zakażenie dolnych dróg oddechowych J22
Zapalenie pęcherza moczowego N30
Zakażenie układu moczowego o nieokreślonym umiejscowieniu N39.0

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.