Binabic - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Binabic jest dostępny w dwóch dawkach, które mają różne wskazania:

• Dawka 50 mg: Leczenie zaawansowanego raka gruczołu krokowego w połączeniu z analogami LHRH lub kastracją chirurgiczną.
• Dawka 150 mg: Leczenie miejscowo zaawansowanego raka gruczołu krokowego:
  • w monoterapii
  • jako leczenie uzupełniające po całkowitym usunięciu gruczołu krokowego
  • jako leczenie uzupełniające po radioterapii u pacjentów z dużym ryzykiem progresji choroby

Wybór odpowiedniej dawki zależy od stopnia zaawansowania nowotworu oraz planowanego schematu leczenia. Dawka 150 mg umożliwia stosowanie bikalutamidu w monoterapii w przypadku miejscowo zaawansowanego raka prostaty.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Można je przyjmować niezależnie od posiłków.

U pacjentów z niewydolnością nerek modyfikacja dawki nie jest konieczna. W przypadku łagodnej niewydolności wątroby również nie ma potrzeby zmiany dawkowania. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby ze względu na możliwość kumulacji leku.

Binabic nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na bikalutamid lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Stosowanie u kobiet
• Stosowanie u dzieci i młodzieży
• Jednoczesne stosowanie z terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem

Przeciwwskazania obejmują grupę pacjentów, u których stosowanie bikalutamidu jest niewskazane ze względów bezpieczeństwa lub braku danych klinicznych. Szczególnie istotne jest unikanie stosowania u kobiet oraz dzieci i młodzieży.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie leczenia: Początek terapii powinien odbywać się pod nadzorem specjalisty. Pacjenci wymagają regularnej kontroli w trakcie leczenia.

Zaburzenia czynności wątroby: Bikalutamid jest intensywnie metabolizowany w wątrobie. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby może dochodzić do kumulacji leku. Zaleca się:

• Ostrożne stosowanie u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby
• Okresowe wykonywanie prób wątrobowych, szczególnie w pierwszych 6 miesiącach leczenia
• Przerwanie leczenia w przypadku wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby

Zaburzenia metabolizmu glukozy: U pacjentów stosujących bikalutamid w połączeniu z analogami LHRH należy rozważyć kontrolę stężenia glukozy we krwi ze względu na możliwość zmniejszenia tolerancji glukozy.

Interakcje lekowe: Bikalutamid hamuje aktywność izoenzymu CYP 3A4. Leki metabolizowane przez ten izoenzym powinny być stosowane ostrożnie podczas terapii bikalutamidem.

Wydłużenie odstępu QT: Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić ryzyko wydłużenia odstępu QT, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka lub stosujących leki mogące wpływać na ten parametr.

Nietolerancja laktozy: Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z metabolizmem galaktozy.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Bikalutamid może powodować senność. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Interakcje lekowe

Bikalutamid może wchodzić w istotne interakcje z innymi lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu:

• Analogi LHRH: Nie wykazano interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych
• Inhibitory CYP3A4: Bikalutamid hamuje działanie izoenzymu CYP 3A4, co może wpływać na metabolizm innych leków. Szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu:
  • Cyklosporyny
  • Leków blokujących kanał wapniowy
  • Midazolamu (zwiększenie AUC do 80%)
• Leki wydłużające odstęp QT: Ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z:
  • Lekami antyarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid)
  • Lekami antyarytmicznymi klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
  • Metadonem
  • Moksyfloksacyną
  • Lekami przeciwpsychotycznymi
• Warfaryna i pochodne kumaryny: Bikalutamid może wypierać te leki z połączeń z białkami osocza. Zaleca się ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego

Przy jednoczesnym stosowaniu bikalutamidu z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanymi przez CYP3A4 może być konieczna modyfikacja dawkowania tych leków. W przypadku cyklosporyny zaleca się monitorowanie jej stężenia we krwi podczas rozpoczynania i kończenia leczenia bikalutamidem.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem bikalutamidu obejmują:

• Bardzo często (≥1/10): anemia, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, nudności, astenia, obrzęki, krwiomocz, ginekomastia, bolesność piersi
• Często (≥1/100 do <1/10): zmniejszony apetyt, depresja, zawroty głowy, senność, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, niestrawność, wzdęcia, łysienie, wysypka, suchość skóry, świąd, zaburzenia erekcji, zwiększenie masy ciała

Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby, w tym niewydolności wątroby (rzadko, ale zgłaszano przypadki śmiertelne). Obserwowano również przypadki śródmiąższowego zapalenia płuc.

U pacjentów stosujących bikalutamid w połączeniu z analogami LHRH zwiększone jest ryzyko wystąpienia zawału mięśnia sercowego i niewydolności serca w porównaniu do monoterapii bikalutamidem w dawce 150 mg.

Właściwości farmakologiczne

Bikalutamid jest niesteroidowym antyandrogenem, który działa poprzez wiązanie się z receptorem androgenowym, hamując ekspresję genów zależnych od androgenów. Prowadzi to do zahamowania stymulacji androgenowej i w konsekwencji do zmniejszenia guza gruczołu krokowego.

Lek jest racematem, przy czym działanie antyandrogenne jest związane niemal wyłącznie z R-enancjomerem. U niektórych pacjentów po przerwaniu podawania bikalutamidu może wystąpić zespół odstawienia androgenów.

Postać farmaceutyczna i skład

Binabic jest dostępny w postaci tabletek powlekanych zawierających 50 mg lub 150 mg bikalutamidu.

Wybór odpowiedniej dawki zależy od wskazania i planowanego schematu leczenia. Dawka 50 mg jest stosowana w terapii skojarzonej zaawansowanego raka prostaty, podczas gdy dawka 150 mg umożliwia monoterapię w przypadku miejscowo zaawansowanego nowotworu.