Zalecane dawkowanie u dorosłych (w tym osób w podeszłym wieku). Zalecana dawka to 1 kropla produktu leczniczego do zmienionego chorobowo oka (oczu) raz/dobę, wkraplana rano lub wieczorem. Istniejące dane literaturowe dotyczące bimatoprostu z tymololem wskazują, że podawanie wieczorem może być bardziej skuteczne w obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego niż podawanie rano. Jednakże należy zwrócić uwagę na prawdopodobieństwo przestrzegania zaleceń, gdy rozpatruje się dawkowanie poranne lub wieczorne. W razie pominięcia dawki leczenie należy kontynuować, podając kolejną dawkę zgodnie z planem leczenia. Dawka nie powinna przekraczać 1 kropli/dobę do zmienionego chorobowo oka (oczu). Zaburzenia czynności nerek i wątroby. Bimatoprost z tymololem nie został przebadany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Z tego powodu, w tej grupie pacjentów należy zachować ostrożność podczas ich stosowania. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku 0-18 lat. Dane nie są dostępne.

Jeśli konieczne jest stosowanie więcej niż jednego okulistycznego produktu leczniczego działającego miejscowo, każdy z nich należy podawać w co najmniej 5-min. odstępie. Zastosowanie uciśnięcia dróg łzowych lub zamknięcia powiek na 2 min. powoduje zmniejszenie wchłaniania ogólnoustrojowego. Może to doprowadzić do zmniejszenia ogólnoustrojowych działań niepożądanych i zwiększenia działania miejscowego.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reaktywna choroba dróg oddechowych, w tym astma oskrzelowa lub astma oskrzelowa w wywiadzie, ciężka postać przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Bradykardia zatokowa, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, blok zatokowo-przedsionkowy niekontrolowany przez rozrusznik serca, blok przedsionkowo-komorowy stopnia II lub III, objawowa niewydolność serca, wstrząs kardiogenny.

Podobnie jak inne okulistyczne produkty lecznicze stosowane miejscowo, substancje czynne (bimatoprost i tymolol) znajdujące się w produkcie leczniczym mogą być wchłaniane ogólnoustrojowo. Nie zaobserwowano nasilenia wchłaniania ogólnoustrojowego poszczególnych substancji czynnych. Z powodu obecności składnika β-adrenergicznego, tymololu, mogą wystąpić te same typy działań niepożądanych ze strony układu krążenia, oddechowego i innych, jak obserwowane w przypadku β-adrenolityków podawanych ogólnoustrojowo. Częstość występowania ogólnoustrojowych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oka jest mniejsza niż w przypadku podawania ogólnoustrojowego. W celu zmniejszenia wchłaniania ogólnoustrojowego. Należy poddać krytycznej ocenie pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. choroba niedokrwienna serca, dusznica Prinzmetala i niewydolność serca) i leczenie nadciśnienia tętniczego za pomocą β-adrenolityków oraz należy rozważyć terapię innymi substancjami czynnymi. Pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego należy obserwować w celu wykrycia pogorszenia tych chorób, oraz działań niepożądanych. Leki β-adrenolityczne należy podawać tylko z zachowaniem ostrożności u pacjentów z blokiem serca pierwszego stopnia, ze względu na ich negatywny wpływ na czas przewodzenia. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami krążenia obwodowego (tzn. ciężkie postacie choroby Raynauda lub zespołu Raynauda). Po podaniu niektórych okulistycznych produktów leczniczych zawierających β-adrenolityki zgłaszano reakcje oddechowe, w tym zgon z powodu skurczu oskrzeli u pacjentów z astmą. Produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną przewlekłą PoChP i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Leki β-adrenolityczne należy podawać z zachowaniem ostrożności u pacjentów podatnych na spontaniczną hipoglikemię lub pacjentów z cukrzycą chwiejną, gdyż β-adrenolityki mogą maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. β-adrenolityki mogą również maskować objawy nadczynności tarczycy. Okulistyczne β-adrenolityki mogą powodować suchość oczu. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z chorobami rogówki. Wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe lub znane skutki ogólnoustrojowej blokady receptorów β mogą się nasilić w przypadku podawania tymololu pacjentom już otrzymującym układowy β-adrenolityk. Należy uważnie obserwować reakcję tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania dwóch leków β-adrenolitycznych działających miejscowo. Podczas stosowania β-adrenolityków, pacjenci ze stwierdzoną w wywiadzie atopią lub ciężką reakcją anafilaktyczną na różne alergeny mogą reagować silniej podczas powtarzającej się ekspozycji na takie alergeny oraz może nie nastąpić reakcja na zwykłą dawkę adrenaliny stosowaną w leczeniu reakcji anafilaktycznych. Odnotowano przypadki odwarstwienia naczyniówki w związku z zastosowaniem leczenia ograniczającego wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymolol, acetazolamid), po procedurze filtracji. Okulistyczne produkty lecznicze zawierające β-adrenolityki mogą blokować układowe działanie β-agonistyczne np. adrenaliny. Należy poinformować anestezjologa, gdy pacjent otrzymuje tymolol. U pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą wątroby o łagodnym nasileniu lub wyjściowo nieprawidłowymi wartościami AlAT, AspAT i/lub bilirubiny, w ciągu 24 m-cy nie stwierdzono niepożądanego wpływu bimatoprostu na czynność wątroby. Nie są znane żadne działania niepożądane podawanego do oka tymololu na czynność wątroby. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy poinformować o możliwości nadmiernego wzrostu rzęs, ściemnienia skóry powieki lub skóry wokół oczu oraz wzmożenia pigmentacji brązowej tęczówki, gdyż obserwowano takie objawy podczas leczenia bimatoprostem i bimatoprostem/tymololem. Wzmożona pigmentacja tęczówki prawdopodobnie będzie trwała i może prowadzić do różnic w wyglądzie oczu w przypadku, gdy leczone jest tylko jedno oko. Po odstawieniu produktu leczniczego pigmentacja tęczówki może pozostać. Po 12 m-ach leczenia bimatoprostem z tymololem częstość występowania zmian pigmentacji tęczówki wynosiła 0,2%. Częstość występowania po 12 m-ach leczenia samym bimatoprostem w postaci kropli do oczu wynosiła 1,5% i nie uległa wzmożeniu w ciągu 3 lat leczenia. Zmiana pigmentacji jest spowodowana zwiększeniem zawartości melaniny w melanocytach, a nie zwiększeniem liczby melanocytów. Długotrwałe efekty wzmożonej pigmentacji tęczówki nie są znane. Zmiany koloru tęczówki obserwowane podczas okulistycznego podawania bimatoprostu mogą pozostawać niezauważalne przez kilka m-cy do kilku lat. Zarówno przebarwienia, jak i plamki tęczówki nie mają wpływu na leczenie. W niektórych przypadkach stwierdzono, że pigmentacja tkanki okołooczodołowej jest odwracalna. Podczas stosowania bimatoprostu z tymololem zgłaszano przypadki obrzęku plamki, w tym torbielowatego obrzęku plamki. Dlatego produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z bezsoczewkowością, pacjentów z bezsoczewkowością rzekomą z rozdarciem tylnej części torebki soczewki lub u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka obrzęku plamki (np. zabiegi chirurgiczne wewnątrz gałki ocznej, niedrożność naczyń krwionośnych siatkówki, choroba zapalna oczu i retinopatia cukrzycowa). Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z aktywnym zapaleniem śródgałkowym (np. zapaleniem błony naczyniowej), ponieważ może dojść do nasilenia stanu zapalnego. Istnieje możliwość wystąpienia porostu włosów na obszarach, w których produkt leczniczy wielokrotnie wchodzi w kontakt ze skórą. Z tego względu ważne jest, aby podawać produkt leczniczy zgodnie z instrukcją i unikać jego przedostawania się na policzki lub inne obszary skóry. Środek konserwujący w produkcie leczniczym, chlorek benzalkoniowy, może wywoływać podrażnienie oczu. Przed zakropleniem, soczewki kontaktowe należy wyjąć i można je ponownie założyć dopiero po upływie co najmniej 15 min. Stwierdzono, że chlorek benzalkoniowy zabarwia miękkie soczewki kontaktowe. Należy unikać kontaktu kropli z miękkimi soczewkami kontaktowymi. Zgłaszano, że chlorek benzalkoniowy powoduje punktowate ubytki rogówki i/lub toksyczne wrzodziejące ubytki rogówki. Z tego powodu, przy częstym lub długotrwałym stosowaniu produktu leczniczego wymagany jest nadzór nad pacjentami z zespołem suchego oka lub z rogówką narażoną na uszkodzenie. Produkt leczniczy nie został przebadany u pacjentów ze stanami zapalnymi oka, jaskrą neowaskularną, jaskrą z zamkniętym kątem, jaskrą wrodzoną lub jaskrą z wąskim kątem. W badaniach dotyczących bimatoprostu w dawce 0,3 mg/ml u pacjentów z jaskrą lub nadciśnieniem wewnątrzgałkowym wykazano, że częstsza ekspozycja oka na więcej niż jedną dawkę bimatoprostu na dobę może zmniejszyć efekt obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego. Pacjenci stosujący produkt leczniczy z innymi analogami prostaglandyn powinni być monitorowani pod względem zmian ciśnienia wewnątrzgałkowego. Produkt leczniczy wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podobnie jak w przypadku innych leków okulistycznych, jeśli przy zakraplaniu leku wystąpi przejściowa utrata ostrości widzenia, pacjent powinien poczekać do momentu poprawy widzenia przed podjęciem jazdy lub obsługi maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji właściwych dla ustalonego połączenia bimatoprostu z tymololem. Istnieje ryzyko działania addytywnego, prowadzącego do niedociśnienia tętniczego i/lub znacznej bradykardii, podczas stosowania roztworu do oczu zawierającego β-adrenolityki jednocześnie z doustnymi blokerami kanału wapniowego, guanetydyną, lekami β-adrenolitycznymi, parasympatykomimetykami, lekami antyarytmicznymi (w tym amiodaronem) oraz glikozydami naparstnicy. Podczas jednoczesnego leczenia inhibitorami CYP2D6 (np. chinidyną, fluoksetyną, paroksetyną) oraz tymololem zgłaszano addytywną ogólnoustrojową blokadę receptorów ß (np. zmniejszenie częstości akcji serca, depresja). Sporadycznie zgłaszano rozszerzenie źrenic wynikające z jednoczesnego stosowania okulistycznych produktów leczniczych zawierających β-adrenolityki oraz adrenaliny (epinefryny).

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania ustalonego połączenia bimatoprostu/tymololu u kobiet w ciąży. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W celu zmniejszenia wchłaniania ogólnoustrojowego, patrz punkt Dawkowanie. Bimatoprost. Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących kobiet w ciąży narażonych na działanie leku. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy dużych dawkach toksycznych dla matki. Tymolol. Badania epidemiologiczne nie wykazały powstawania wad wrodzonych, ale ujawniły ryzyko opóźnienia rozwoju wewnątrz macicy przy podawaniu β-adrenolityków drogą doustną. Ponadto u noworodków zaobserwowano objawy przedmiotowe i podmiotowe blokady receptorów beta (np. bradykardię, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia oddechowe i hipoglikemię), gdy β-adrenolityki były podawane do chwili porodu. Jeśli produkt leczniczy jest stosowany do momentu porodu, noworodka należy objąć ścisłą obserwacją w trakcie pierwszych dni życia. Badania na zwierzętach dotyczące stosowania tymololu wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję w dawkach znacznie wyższych niż planowane do stosowania w praktyce klinicznej. β-adrenolityki przenikają do mleka kobiecego. Jednakże, jest mało prawdopodobne, aby tymolol w postaci kropli do oczu w dawkach terapeutycznych znajdował się w mleku kobiecym w ilości wystarczającej do wywołania objawów klinicznych blokady receptorów ß u niemowląt. W celu zmniejszenia wchłaniania ogólnoustrojowego, patrz punkt Dawkowanie. Nie wiadomo, czy bimatoprost przenika do mleka kobiecego, jednak przenika do mleka karmiących samic szczurów. Nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet karmiących piersią. Nie istnieją dane dotyczące wpływu bimatoprostu z tymololem na płodność człowieka.

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych z użyciem bimatoprostu z tymololem były ograniczone do wcześniej zgłaszanych dla pojedynczych substancji czynnych: bimatoprostu i tymololu. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano nowych działań niepożądanych specyficznych dla bimatoprostu z tymololem. Większość działań niepożądanych zgłaszanych w badaniach klinicznych przy użyciu bimatoprostu z tymololem dotyczyła oka i miała łagodne nasilenie; nie odnotowano ciężkich działań niepożądanych. Na podstawie 12-miesięcznych danych klinicznych, najczęstszym zgłaszanym działaniem niepożądanym było przekrwienie spojówek (przeważnie śladowe do łagodnego i uważane za przekrwienie o charakterze niezapalnym), występujące u około 26% pacjentów i prowadzące do odstawienia leku u 1,5% pacjentów. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, w tym objawy przedmiotowe i podmiotowe alergicznego zapalenia skóry, obrzęk naczynioruchowy, alergia oczu. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) bezsenność, koszmary senne. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, zawroty głowy; (nieznana) zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (bardzo często) przekrwienie spojówek; (często) punkcikowe zapalenie rogówki, nadżerka rogówki, uczucie pieczenia w oku, podrażnienie spojówek, świąd oka, kłujący ból w oku, uczucie obecności ciała obcego, suchość oka, rumień powieki, ból oka, światłowstręt, wydzielina z oka, zaburzenia widzenia, świąd powieki, pogorszenie ostrości widzenia, zapalenie powiek, obrzęk powiek, podrażnienie oka, zwiększone łzawienie, nadmierny porost rzęs; (niezbyt często) zapalenie tęczówki, obrzęk spojówek, ból powiek, anormalne uczucie w oku, osłabienie wzroku, nieprawidłowy porost rzęs, wzmożenie pigmentacji tęczówki, pogłębienie bruzdy powiek, retrakcja powieki, przebarwienie rzęs (ściemnienie); (nieznana) torbielowaty obrzęk plamki, obrzęk oka, niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) nieżyt nosa; (niezbyt często) duszność; (nieznana) skurcz oskrzeli (głównie u pacjentów z wcześniej obecną chorobą bronchospastyczną), astma. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) pigmentacja skóry powiek, nadmierne owłosienie, nadmierna pigmentacja skóry (wokół oczu); (nieznana) łysienie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) zmęczenie. Podobnie jak inne okulistyczne leki stosowane miejscowo, produkt leczniczy (bimatoprost z tymololem) jest wchłaniany do krążenia ustrojowego. Wchłanianie tymololu może powodować działania niepożądane podobne do tych jakie są obserwowane podczas stosowania β-adrenolityków podawanych ogólnoustrojowo. Częstość występowania ogólnoustrojowych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oka jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. W celu zmniejszenia wchłaniania ogólnoustrojowego. Dodatkowe działania niepożądane, które obserwowano podczas stosowania jednej z substancji czynnych (bimatoprostu lub tymololu) i mogą wystąpić także podczas stosowania bimatoprostu z tymololem. Zaburzenia układu immunologicznego: uogólnione reakcje alergiczne, w tym anafilaksja. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: depresja, utrata pamięci. Zaburzenia układu nerwowego: omdlenie, udar naczyniowy mózgu, pogorszenie objawów przedmiotowych i podmiotowych myasthenia gravis, parestezja, niedokrwienie mózgu. Zaburzenia oka: zmniejszenie wrażliwości rogówki, diplopia, opadanie powiek, odwarstwienie naczyniówki po zabiegu filtracyjnym, zapalenie rogówki, blefarospazm, wylew krwi do siatkówki, zapalenie błony naczyniowej. Zaburzenia serca: blok przedsionkowo-komorowy, zatrzymanie akcji serca, arytmia, niewydolność serca, zastoinowa niewydolność serca, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, obrzęk. Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, objaw Raynauda, zimne dłonie i stopy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zaostrzenie astmy, zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, biegunka, dyspepsja, suchość w jamie ustnej, ból brzucha, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka łuszczycopodobna lub zaostrzenie łuszczycy, wysypka skórna. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle mięśniowe. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia seksualne, zmniejszenie libido. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: osłabienie. Badania diagnostyczne: nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Zgłaszano bardzo rzadko przypadki zwapnienia rogówki w związku ze stosowaniem kropli do oczu zawierających fosforany u niektórych pacjentów ze znacznym uszkodzeniem rogówki.

Wystąpienia miejscowego przedawkowania lub działania toksycznego bimatoprostu z tymololem jest mało prawdopodobne. W razie przypadkowego spożycia bimatoprostu/tymololu mogą być przydatne następujące informacje: w 2 tyg. badaniach na szczurach i myszach przy doustnym podawaniu, dawki bimatoprostu do 100 mg/kg mc./dobę nie działały toksycznie. Dawka ta wyrażona jako mg/m² pc. jest co najmniej 70-krotnie wyższa niż dawka zawarta w jednej butelce bimatoprostu z tymololem, przypadkowo przyjęta przez dziecko o masie ciała 10 kg. Objawy ogólnoustrojowego przedawkowania tymololu obejmują: bradykardię, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, ból głowy, zawroty głowy, duszność i zatrzymanie akcji serca. Badanie pacjentów wykazało, że tymolol nie ulega łatwo dializie. Jeśli wystąpi przedawkowanie, leczenie powinno mieć charakter objawowy i podtrzymujący.

Produkt leczniczy składa się z dwóch substancji czynnych: bimatoprostu i maleinianu tymololu. Te dwa składniki obniżają podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe w wyniku komplementarnych mechanizmów działania, a ich skojarzone działanie prowadzi do dodatkowego obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego w porównaniu z każdym z tych leków osobno. Produkt leczniczy charakteryzuje się szybkim początkiem działania. Bimatoprost jest silnie działającą substancją czynną obniżającą ciśnienie w gałce ocznej. Jest to syntetyczny prostamid, pod względem budowy zbliżony do prostaglandyny F2α (PGF2α), który nie działa poprzez żaden ze znanych receptorów prostaglandyn. Bimatoprost wykazuje niektóre spośród działań niedawno odkrytych substancji otrzymywanych poprzez biosyntezę, zwanych prostamidami. Jednak dotychczas nie określono jeszcze struktury receptora dla prostamidów. Mechanizm działania, poprzez który bimatoprost obniża ciśnienie wewnątrzgałkowe u ludzi, polega na zwiększaniu odpływu cieczy wodnistej oka poprzez siatkę włókien kolagenowych w kącie przesączania oka i nasilaniu odpływu drogą naczyniówkowo-twardówkową.

1 ml roztw. zawiera 0,3 mg bimatoprostu i 5 mg tymololu (w postaci 6,8 mg tymololu maleinianu).