Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Betaxomyl

Betaxolol hydrochloride

tabl. powl.
20 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
12,90

Wskazania do stosowania

Betaxomyl jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych w następujących przypadkach:

  • Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego
  • Leczenie przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej

Lek wykazuje działanie blokujące receptory β1-adrenergiczne, utrzymujące się przez 24 godziny po podaniu doustnym dawki 20 mg. Prowadzi to do znaczącego obniżenia ciśnienia tętniczego, zwolnienia akcji serca oraz zmniejszenia objętości wyrzutowej serca.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawka początkowa Dawka zwykle stosowana Dawka maksymalna
Nadciśnienie tętnicze pierwotne 10 mg raz/dobę 20 mg raz/dobę 40 mg raz/dobę
Stabilna dławica piersiowa 10 mg raz/dobę 20 mg raz/dobę 40 mg raz/dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Lek należy przyjmować o tej samej porze każdego dnia, najlepiej rano. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków.

Szczególne grupy pacjentów:

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

  • ClCr >20 ml/min: nie ma konieczności dostosowania dawki, zaleca się obserwację kliniczną na początku leczenia
  • ClCr <20 ml/min oraz pacjenci dializowani: maksymalna dawka 10 mg/dobę

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie ma konieczności dostosowania dawki, zaleca się uważną kontrolę kliniczną na początku leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku: Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, ściśle kontrolując stan kliniczny pacjenta.

Dzieci i młodzież: Nie zaleca się stosowania ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Przeciwwskazania

Betaxomyl jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na betaksolol lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężka astma oskrzelowa lub POChP
  • Niewyrównana niewydolność serca
  • Wstrząs kardiogenny
  • Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem)
  • Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego
  • Bradykardia (poniżej 45-50 uderzeń/minutę)
  • Ciężkie postacie choroby Raynauda i zaburzeń tętnic obwodowych
  • Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Reakcje anafilaktyczne w wywiadzie
  • Kwasica metaboliczna
  • Jednoczesne stosowanie z floktafeniną lub sultoprydem

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z dławicą Prinzmetala, stosując lek wyłącznie w postaciach mieszanych w połączeniu z lekiem rozszerzającym naczynia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Nagłe odstawienie leku: U pacjentów z dławicą piersiową nie należy nagle przerywać stosowania leku ze względu na ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub nagłego zgonu. Dawkę należy zmniejszać stopniowo przez 1-2 tygodnie, w razie potrzeby wprowadzając alternatywne leczenie przeciwdławicowe.

Astma i POChP: Lek można stosować ostrożnie tylko w łagodnych postaciach tych chorób, preferując kardioselektywne β-adrenolityki w najmniejszych możliwych dawkach. Zaleca się monitorowanie czynności płuc przed i po rozpoczęciu leczenia.

Niewydolność serca: U pacjentów ze skompensowaną niewydolnością serca lek można stosować w stopniowo zwiększanych dawkach pod ścisłą kontrolą lekarską.

Bradykardia: Konieczne jest zmniejszenie dawki, jeśli częstość akcji serca w spoczynku spadnie poniżej 50-55 uderzeń/minutę lub wystąpią objawy bradykardii.

Zaburzenia przewodzenia: Należy zachować ostrożność u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia.

Choroby naczyń obwodowych: Ostrożne stosowanie u pacjentów z zespołem Raynauda, zapaleniem tętnic lub przewlekłym niedokrwieniem kończyn dolnych ze względu na możliwość nasilenia objawów.

Guz chromochłonny: Stosowanie β-adrenolityków wymaga ścisłego monitorowania ciśnienia tętniczego i poprzedzenia leczenia inhibitorami α-adrenergicznymi.

Pacjenci w podeszłym wieku: Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, ściśle kontrolując stan kliniczny.

Zaburzenia czynności nerek: Dawkowanie należy dostosować do stężenia kreatyniny lub klirensu kreatyniny.

Cukrzyca: Lek może maskować niektóre objawy hipoglikemii (tachykardia, kołatanie serca). Należy poinformować pacjentów o konieczności częstszego kontrolowania stężenia glukozy we krwi.

Łuszczyca: Należy rozważyć korzyści i ryzyko stosowania u pacjentów z łuszczycą lub łuszczycą w wywiadzie rodzinnym.

Reakcje anafilaktyczne: U pacjentów podatnych na ciężkie reakcje anafilaktyczne lek może nasilać reakcje uczuleniowe i zmniejszać skuteczność adrenaliny.

Znieczulenie ogólne: Należy poinformować anestezjologa o stosowaniu leku. Nie należy nagle przerywać leczenia przed operacją.

Warto zapamiętać
  • Betaxomyl nie powinien być nagle odstawiany u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca
  • Lek może maskować objawy hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Przeciwwskazane: Floktafeina, sultopryd

Niezalecane: Amiodaron, werapamil, glikozydy naparstnicy, fingolimod, inhibitory MAO (z wyjątkiem MAO-B)

Wymagające zachowania środków ostrożności:

  • Leki przeciwarytmiczne (propafenon, chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid)
  • Baklofen
  • Insulina i sulfonamidy hipoglikemizujące
  • Leki znieczulające
  • Antagoniści wapnia (beprydyl, diltiazem, mibefradyl)
  • Lidokaina
  • Jodowe środki kontrastowe

Wymagające rozważenia:

  • Antagoniści wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina)
  • NLPZ
  • Leki sympatykomimetyczne
  • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki
  • Kortykosteroidy, tetrakozaktyd
  • Meflochina
  • Klonidyna

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Stosowanie betaksololu w czasie ciąży nie jest zalecane ze względu na brak wystarczających danych. Potencjalne ryzyko dla płodu obejmuje hipoglikemię, niedociśnienie, bradykardię i zespół niewydolności oddechowej.

Karmienie piersią: Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania betaksololu ze względu na przenikanie leku do mleka matki i możliwość wystąpienia działań niepożądanych u dziecka (bradykardia, hipoglikemia).

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia metabolizmu: hipoglikemia, hiperglikemia (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia psychiczne: osłabienie, bezsenność (często), depresja (rzadko)
  • Zaburzenia układu nerwowego: zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, pocenie się (często)
  • Zaburzenia serca: bradykardia (często), niewydolność serca, spadek ciśnienia tętniczego (rzadko)
  • Zaburzenia naczyniowe: ziębnięcie kończyn (często), zespół Raynauda (rzadko)
  • Zaburzenia układu oddechowego: skurcz oskrzeli (rzadko)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: ból żołądka, biegunka, nudności, wymioty (często)
  • Zaburzenia skóry: reakcje alergiczne, łysienie (często)
  • Zaburzenia układu rozrodczego: impotencja (często)

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować ciężkie niedociśnienie tętnicze, bradykardię, ostrą niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, skurcz oskrzeli i drgawki. Leczenie przedawkowania powinno odbywać się w warunkach intensywnej opieki medycznej i może obejmować podanie atropiny, glukagonu, leków sympatykomimetycznych oraz leczenie objawowe.

Właściwości farmakologiczne

Betaksolol jest długodziałającym, kardioselektywnym β-adrenolitykiem. Blokuje receptory β1-adrenergiczne, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego, zwolnienia akcji serca i zmniejszenia objętości wyrzutowej serca. Działanie blokujące receptory utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu doustnym dawki 20 mg.

Skład

Jedna tabletka Betaxomyl zawiera 20 mg betaksololu chlorowodorku, co odpowiada 17,88 mg betaksololu.

Betaksolol i jego metabolity można usunąć za pomocą hemodializy lub dializy otrzewnowej jedynie w niewielkim stopniu.



Wskazania

Lek jest wskazany u dorosłych w: leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego; leczeniu przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej.

Dorośli. Nadciśnienie tętnicze pierwotne. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz/dobę. Jeśli działanie jest niewystarczające, dawkę można zwiększyć do 20 mg/dobę. W leczeniu nadciśnienia umiarkowanego zazwyczaj stosowana dawka wynosi 20 mg raz/dobę. W niektórych przypadkach konieczne może być zwiększenie dawki dobowej 40 mg. Stabilna dławica piersiowa. Dawkę należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. Dawkę można zwiększyć do zwykle stosowanej dawki 20 mg raz/dobę. W niektórych przypadkach konieczne może być zwiększenie dawki dobowej do 40 mg. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek (ClCr >20 ml/min) nie ma konieczności dostosowania dawkowania, jednakże zaleca się obserwację kliniczną na początku leczenia, do czasu uzyskania stabilnych stężeń produktu leczniczego w osoczu (średnio 4 dni). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (ClCr <20 ml/min) oraz u pacjentów poddawanych hemodializie lub dializie otrzewnowej nie należy przekraczać dawki 10 mg/dobę. U pacjentów dializowanych dawka dobowa może być podawana niezależnie od czasu dializy. U pacjentów z niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaleca się uważną kontrolę kliniczną na początku leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać ostrożnie od małych dawek oraz ściśle kontrolować stan kliniczny pacjenta. Dzieci i młodzież. Nie ustalono dotąd bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci i młodzieży, z tego względu nie zaleca się jego stosowania w tych grupach wiekowych.

Produkt leczniczy należy przyjmować o tej samej porze każdego dnia, najlepiej rano. Tabl. można przyjmować niezależnie od posiłków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie postacie astmy oskrzelowej lub POChP. Niewyrównana niewydolność serca. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy II i III°, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem z dławicą Prinzmetala (w czystej postaci i jako monoterapia). Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy. Bradykardia (poniżej 45-50 uderzeń/minutę). Ciężkie postaci choroby Raynauda i zaburzeń tętnic obwodowych. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Niedociśnienie tętnicze. Reakcje anafilaktyczne w wywiadzie. Kwasica metaboliczna. Jednoczesne stosowanie z floktafeniną lub z sultoprydem.

U pacjentów z dławicą piersiową, nie należy nagle przerwać stosowania produktu leczniczego, ponieważ może to spowodować ciężkie zaburzenia rytmu serca, zawał mięśnia sercowego lub nagły zgon. Nie należy nagle przerywać leczenia, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Dawkę należy zmniejszać stopniowo, przez okres 1-2 tyg. Jeżeli jest to konieczne, leczenie innym przeciwdławicowym produktem leczniczym należy rozpocząć równocześnie ze zmniejszaniem dawki leku, w celu uniknięcia zaostrzenia dławicy piersiowej. W przypadku astmy i POChP produkty lecznicze hamujące receptory β-adrenergiczne mogą być podawane tylko w przypadku łagodnych postaci tych chorób. Zaleca się stosowanie kardioselektywnych β-adrenolitycznych produktów leczniczych w najmniejszych, możliwych dawkach. Przed oraz po rozpoczęciu leczenia β-adrenolitycznym produktem leczniczym zaleca się przeprowadzenie badań czynności płuc. Jeśli podczas leczenia wystąpi napad astmy można zastosować produkty lecznicze pobudzające receptory β2, rozszerzające oskrzela. U pacjentów ze skompensowaną niewydolnością serca, w razie potrzeby można podawać lek w stopniowo zwiększających się dawkach. Leczenie należy rozpocząć od bardzo małych dawek. Pacjenci powinni znajdować się pod stałą obserwacją lekarza. Produkty lecznicze β-adrenolityczne mogą wywoływać bradykardię. Konieczne jest zmniejszenie dawki leku, jeżeli częstość akcji serca w spoczynku jest mniejsza niż 50-55 uderzeń/minutę oraz jeśli wystąpią objawy bradykardii. Ze względu na ujemne dromotropowe działanie β-adrenolitycznych produktów leczniczych należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z blokiem przedsionkowokomorowym I°. Produkty lecznicze hamujące receptory β-adrenergiczne mogą zwiększyć częstość i czas trwania napadów u pacjentów z dławicą Prinzmetala. W postaciach łagodnych i mieszanych można stosować kardioselektywne β-adrenolityki, pod warunkiem, że jednocześnie stosuje się produkt leczniczy rozszerzający naczynia krwionośne. U pacjentów z chorobami tętnic obwodowych (zespół lub choroba Raynauda, zapalenie tętnic lub przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych), produkty lecznicze β-adrenolityczne należy stosować ostrożnie ponieważ mogą prowadzić do nasilenia objawów. W ciężkich postaciach choroby Raynauda i zaburzeń tętnic obwodowych, produkty lecznicze β-adrenolityczne są przeciwwskazane. Stosowanie β-adrenolityków w leczeniu wtórnego nadciśnienia wywołanego leczeniem guza chromochłonnego nadnerczy. Stosowanie β-adrenolityków wymagane jest ścisłe monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi pacjenta. Produkty lecznicze β-adrenolityczne powinny być stosowane wyłącznie po uprzednim podawaniu inhibitorów α46 Nie ustalono dotąd bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu u dzieci i młodzieży, z tego względu nie zaleca się jego stosowania w tych grupach wiekowych. U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od małych dawek oraz ściśle kontrolować stan kliniczny pacjenta. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek dawkowanie należy dostosować do stężenia kreatyniny we krwi lub do ClCr. Produkty lecznicze β-adrenolityczne mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii, szczególnie tachykardię, kołatanie serca i pocenie się. Pacjentów należy poinformować o konieczności częstszego kontrolowania stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia. Należy dokładnie rozważyć korzyści z zastosowania β-adrenolitycznych produktów leczniczych u pacjentów z łuszczycą lub z łuszczycą w wywiadzie rodzinnym, ponieważ donoszono o nasileniu objawów łuszczycy u pacjentów leczonych β-adrenolitycznymi produktami leczniczymi. U pacjentów podatnych na występowanie ciężkich reakcji anafilaktycznych, niezależnie od przyczyny, szczególnie po podaniu środków kontrastowych, zawierających jod lub floktafeniny oraz u pacjentów poddawanych terapii odczulającej, leczenie β-adrenolitycznym produktem leczniczym może prowadzić do zaostrzenia reakcji uczuleniowej i oporności na działanie adrenaliny, podawanej w zwykle stosowanych dawkach. β-adrenolityki osłabiają odruchową tachykardię i zwiększają ryzyko niedociśnienia. Kontynuacja leczenia β-adrenolitykiem zmniejsza ryzyko arytmii, zawału mięśnia sercowego oraz przełomu nadciśnieniowego. Należy poinformować anestezjologa o stosowaniu β-adrenolitycznego produktu leczniczego. Należy stosować produkty lecznicze o działaniu znieczulającym o jak najmniejszym wpływie hamującym na mięsień sercowy. Należy brać pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Jeżeli konieczne jest przerwanie leczenia, to uznaje się, że 48 h jest wystarczającym okresem na uzyskanie prawidłowej wrażliwości na katecholaminy. W niektórych przypadkach nie należy przerywać stosowania β-adrenolitycznego produktu leczniczego: u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, ze względu na ryzyko związane z nagłym przerwaniem stosowania β-adrenolitycznych produktów leczniczych, zaleca się kontynuowanie leczenia aż do czasu operacji; w nagłych wypadkach oraz jeśli przerwanie leczenia jest niemożliwe, pacjentów należy chronić przed nadmiernymi reakcjami przywspółczulnymi za pomocą odpowiedniej premedykacji atropiną. W razie konieczności można powtórzyć podanie atropiny. Blokada β-adrenergiczna zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe i może mieć wpływ na niewłaściwy wynik testu na wykrycie jaskry. Należy poinformować lekarza okulistę o tym, że pacjent jest leczony betaksololem. Należy monitorować pacjentów, u których zastosowano leczenie ogólne i miejscowe produktami leczniczymi hamującymi receptory β-adrenergiczne, ze względu na możliwość sumowania się efektów leczenia. Produktu lecznicze β-adrenolityczne mogą maskować objawy sercowo-naczyniowe nadczynności tarczycy. Podatność na hipoglikemię jest zwiększona, np. podczas długotrwałej głodówki lub ciężkiego wysiłku fizycznego. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy Lapp nie powinni przyjmować tego produktu. Nie przeprowadzono badań nad wpływem betaksololu na zdolność prowadzenia pojazdów. Podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę występujące sporadycznie zawroty głowy i uczucie zmęczenia.

Leczenie skojarzone przeciwwskazane.W przypadku wstrząsu lub niedociśnienia tętniczego wywołanego floktafeniną, produkty lecznicze o działaniu β-adrenolitycznym powodują zmniejszenie reakcji kompensacyjnych. W przypadku sultoprydu zaburzenia automatyzmu serca (nasilona bradykardia) z powodu dodatkowego czynnika wywołującego bradykardię. Leczenie skojarzone niezalecane. W przypadku amiodaronu zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodnictwa mięśnia sercowego (zahamowanie mechanizmów wyrównawczych ze strony układu współczulnego). Produkt nie powinien być stosowany podczas leczenia werapamilem lub w ciągu kilku dni po zastosowaniu werapamilu (i vice versa). Jednoczesne stosowanie produktu z glikozydami naparstnicy może prowadzić do wydłużenia czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego może prowadzić do wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego i powodować ciężką bradykardię. U pacjentów przyjmujących β-adrenolityki nie należy rozpoczynać leczenia fingolimodem, ze względu na działanie potęgujące bradykardię. Jeśli leczenie fingolimodem jest niezbędne, zaleca się na początku leczenia, trwające co najmniej przez noc, odpowiednie monitorowanie stanu pacjenta; inhibitory MAO (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B). Leczenie skojarzone wymagające zachowania środków ostrożności. Produkty lecznicze przeciwarytmiczne (propafenon i klasa Ia: chinidyna, hydrochinidyna i dizopiramid) może wywoływać zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodnictwa w mięśniu sercowym (zahamowanie wyrównawczych mechanizmów współczulnych). Baklofen może wywoływać zwiększenie ryzyka niedociśnienia tętniczego. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i w razie potrzeby dostosować dawkę przeciwnadciśnieniowego produktu leczniczego; insulina i sulfonamidy zmniejszające stężenie glukozy we krwi (wszystkie β-adrenolityczne produkty lecznicze) mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii takie, jak kołatanie serca i tachykardia. Należy poinformować pacjentów o tym oraz o konieczności częstszego kontrolowania stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Jednoczesne stosowanie betaksololu ze znieczulającymi produktami leczniczymi może prowadzić do nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi. Może wystąpić addytywne ujemne działanie inotropowe znieczulających produktów leczniczych i betaksololu (w celu zniesienia efektów blokady receptorów β-adrenergicznych podczas zabiegu można zastosować produkty lecznicze pobudzające receptory β-adrenergiczne). Jednakże, nie należy przerywać stosowania leku podczas znieczulenia ogólnego lub przed podaniem produktów leczniczych zwiotczających mięśnie szkieletowe. We wszystkich przypadkach należy unikać nagłego przerwania leczenia. Należy poinformować anestezjologa o leczeniu β-adrenolitycznymi produktami leczniczymi. Jeżeli jest to konieczne, leczenie należy przerwać na 48 h przed znieczuleniem, w celu uzyskania prawidłowej wrażliwości na działanie katecholamin. Antagoniści kanału wapniowego (beprydyl, diltiazem i mibefradyl) mogą wywoływać zaburzenia automatyzmu mięśnia sercowego (nasilona bradykardia, zatrzymanie czynności węzła zatokowo-przedsionkowego), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca (działanie synergiczne). Leczenie skojarzone tymi produktami leczniczymi można stosować wyłącznie pod ścisłą kontrolą EKG, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku lub na początku leczenia. Opisano interakcje lidokainy z propranololem, metoprololem i nadololem. Zwiększenie stężenia lidokainy we krwi z możliwym nasileniem działań niepożądanych neurologicznych i kardiologicznych (zmniejszenie metabolizmu lidokainy w wątrobie). Należy dostosować dawkowanie lidokainy. Zaleca się ścisłą kontrolę kliniczną, kontrolę EKG oraz monitorowanie stężenia lidokainy we krwi podczas stosowania β-adrenolitycznego produktu leczniczego i po zakończeniu jego stosowania. W przypadku wstrząsu lub niedociśnienia tętniczego związanego z zastosowaniem środków kontrastowych, zawierających jod, produkty lecznicze hamujące receptory β-adrenergiczne powodują zmniejszenie reakcji wyrównawczych ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zawsze, gdy jest to możliwe, należy przerwać stosowanie β-adrenolitycznych produktów leczniczych przed badaniem radiologicznym z zastosowaniem środków kontrastowych. Jeśli konieczna jest kontynuacja leczenia β-adrenolitycznym produktem leczniczych, badanie można wykonać jedynie, gdy zapewniony jest dostęp do oddziału intensywnej opieki medycznej. Cymetydyna, hydralazyna i alkohol wywołują zwiększenie stężenia w surowicy β-adrenolityków o metabolizmie wątrobowym. Leczenie skojarzone wymagające rozważenia. Antagoniści kanału wapniowego (dihydropirydyny, takie, jak nifedypina) mogą wywoływać niedociśnienie tętnicze i niewydolność serca u pacjentów z utajoną lub niewyrównaną niewydolnością serca (ujemne inotropowe działanie dihydropirydyn in vitro, różniące się stopniem nasilenia w zależności od konkretnego produktu leczniczego i prawdopodobnie addytywne do ujemnego inotropowego działania β-adrenolitycznych produktów leczniczych). Leczenie produktami leczniczymi β-adrenolitycznymi może zmniejszyć reakcję odruchową układu współczulnego występującą w przypadku nasilonych zaburzeń hemodynamicznych. Zmniejszenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi (NLPZ hamują prostaglandyny rozszerzające naczynia i zatrzymanie wody i sodu w organizmie przez NLPZ pochodne pirazolonu). W przypadku produktów leczniczych sympatykomimetycznych może wystąpić ryzyko zmniejszenia działania produktów leczniczych β-adrenolitycznych. W przypadku trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych pochodne imipraminy, neuroleptyki wywołują nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi oraz ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego (działanie addytywne). Kortykosteroidy i tetrakozaktyd powodują zmniejszenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi (zatrzymanie sodu i wody). Ryzyko wystąpienia bradykardii przy zastosowaniu z meflochiną (addytywne działanie powodujące bradykardię). Po nagłym odstawieniu klonidyny w czasie leczenia betaksololem, ciśnienie tętnicze może nadmiernie wzrosnąć (nadciśnienia z odbicia). Dlatego leczenie klonidyną należy przerwać tylko wtedy, gdy w pierwszej kolejności kilka dni wcześniej przerwano stosowanie betaksololu. Następnie możliwe jest stopniowe odstawianie klonidyny.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania betaksololu u kobiet w ciąży betaksolol aby ocenić jego potencjalną szkodliwość. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego lub innych bezpośrednich lub pośrednich szkodliwych skutków betaksololu stosowanego w dawkach terapeutycznych. Na podstawie właściwości farmakodynamicznych uważa się, że działania niepożądane mogą wystąpić u płodu i noworodka (zwłaszcza hipoglikemia, niedociśnienie, bradykardia i zespół niewydolności oddechowej). Ze względu na brak doświadczenia, stosowanie betaksololu w czasie ciąży nie jest zalecane, chyba że potencjalne korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem. Betaksolol przenika do mleka. Ilość w mleku może być na tyle wysoka, aby spowodować działania farmakologiczne u dziecka, takie jak bradykardia i hipoglikemia. Dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania betaksololu chlorowodorku. Brak jest znanego niekorzystnego wpływu na płodność.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia, hiperglikemia. Zaburzenia psychiczne: (często) osłabienie, bezsenność; (rzadko) depresja; (bardzo rzadko) omamy, dezorientacja, koszmary senne. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zwłaszcza we wczesnej fazie leczenia zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, pocenie się; (bardzo rzadko) parestezje obwodowe. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca: (często) bradykardia, możliwa ciężka bradykardia; (rzadko) niewydolność serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie przewodzenia lub nasilenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego. Zaburzenia naczyniowe: (często) ziębnięcie kończyn; (rzadko) zespół Raynauda, nasilenie istniejącego chromania przestankowego. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit; (często) ból żołądka, biegunka, nudności i wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) alergiczne reakcje skórne (zaczerwienienie, świąd, wysypka) i łysienie; (rzadko) nasilenie łuszczycy. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) impotencja. W rzadkich przypadkach obserwowano pojawienie się przeciwciał przeciwjądrowych, którym w wyjątkowych przypadkach towarzyszyły objawy kliniczne, takie, jak układowy toczeń rumieniowaty, które ustępowały po zakończeniu leczenia. Podczas leczenia betaksololem mogą wystąpić zaburzenia metabolizmu lipidów (zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie stężenia triglicerydów).

Objawy przedawkowania: ciężkie niedociśnienie tętnicze, bradykardia aż do zatrzymania akcji serca, ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, skurcz oskrzeli i w pojedynczych przypadkach uogólnione drgawki. W przypadku wystąpienia zagrażającej życiu bradykardii lub znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi należy zastosować następujące leczenie: atropina: 1-2 mg dożylnie, glukagon: początkowo 1-10 mg dożylnie, następnie 2-2,5 mg/h w ciągłym wlewie dożylnym, produkty lecznicze sympatykomimetyczne, w zależności od mc. i działania leczniczego: dopamina, dobutamina, orcyprenalina i adrenalina. W przypadku wystąpienia skurczu oskrzeli można podać produkty lecznicze β-mimetyczne w postaci aerozolu (w razie niewystarczającego działania także dożylnie) lub aminofilinę dożylnie. W przypadku uogólnionych napadów padaczki zalecane jest powolne dożylne podawanie diazepamu. Betaksolol i jego metabolity można usunąć za pomocą hemodializy lub dializy otrzewnowej jedynie w niewielkim stopniu. W przypadku dekompensacji kardiologicznej u noworodków matek leczonych produktami leczniczymi β-adrenolitycznymi należy: podać glukagon, przewieźć noworodka do oddziału intensywnej opieki medycznej, podać izoprenalinę i dobutaminę: długotrwale leczenie i stosowanie dużych dawek wymaga specjalistycznego monitorowania.

Betaksolol jest długodziałającym, kardioselektywnym produktem leczniczym blokującym receptory β1-adrenergiczne. Działanie blokujące receptory występuje w ciągu 24 h po podaniu doustnym 20 mg betaksololu. Po podaniu terapeutycznych dawek betaksololu obserwowane są znaczne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, częstości akcji serca i objętości wyrzutowej serca.

1 tabl. zawiera 20 mg betaksololu chlorowodorku (co odpowiada 17,88 mg betaksololu).

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.