Dorośli z PNH. Schemat dawkowania u dorosłych (w wieku ≥18 lat) przy PNH obejmuje 4-tyg. fazę leczenia początkowego, a następnie fazę leczenia podtrzymującego: faza leczenia początkowego: dawka 600 mg produktu podawana w inf. doż. trwającej 25-45 minut (35 minut ± 10 minut), co tydz. przez pierwsze 4 tyg.; faza leczenia podtrzymującego: dawka 900 mg produktu, podawana w inf. doż. trwającej 25-45 minut (35 minut ± 10 minut) w piątym tyg., a następnie dawka 900 mg podawana w inf. doż. trwającej 25-45 minut (35 minut ± 10 minut) co 14 ± 2 dni. Dzieci i młodzież z PNH. Dzieci i młodzież z PNH o mc. ≥40 kg są leczone zgodnie z odpowiednimi zaleceniami dotyczącymi dawkowania jak w przypadku pacjentów dorosłych. Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 2 lat. U dzieci i młodzieży z PNH w wieku powyżej 2 lat i o mc. poniżej 40 kg schemat dawkowania produktu jest następujący: mc. pacjenta od 30 do <40 kg: faza leczenia początkowego - 600 mg co tydz. przez pierwsze 2 tyg.; faza leczenia podtrzymującego - 900 mg w 3. tyg.; następnie 900 mg co 2 tyg.; mc. pacjenta od 20 do <30 kg: faza leczenia początkowego - 600 mg co tydz. przez pierwsze 2 tyg.; faza leczenia podtrzymującego - 600 mg w 3. tyg.; następnie 600 mg co 2 tyg.; mc. pacjenta od 10 do <20 kg: faza leczenia początkowego - 600 mg co tydz. x 1; faza leczenia podtrzymującego - 300 mg w 2. tyg.; następnie 300 mg co 2 tyg. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania ekulizumabu u pacjentów z PNH o mc. poniżej 40 kg. Czas stosowania. Zaleca się stosowanie produktu przez cały okres życia pacjenta, chyba że przerwanie leczenia jest wskazane ze względów klinicznych. Pacjenci w podeszłym wieku. Produkt można podawać pacjentom w wieku 65 lat i starszym. Dostępne dane nie wskazują na to, aby w leczeniu osób w podeszłym wieku konieczne były szczególne środki ostrożności, choć doświadczenia ze stosowaniem ekulizumabu w tej populacji pacjentów są wciąż ograniczone. Niewydolność nerek. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Niewydolność wątroby. Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u pacjentów z niewydolnością wątroby.

Lek musi być podawany przez personel medyczny, pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z zaburzeniami hematologicznymi. U pacjentów, którzy dobrze tolerują inf. podawane w placówce medycznej, można rozważyć podawanie wlewu w warunkach domowych. Decyzję o wykonywaniu inf. w domu pacjenta należy podjąć na podstawie oceny i zalecenia lekarza prowadzącego. Inf. w warunkach domowych powinien prowadzić wykwalifikowany personel medyczny. Nie należy podawać produktu w szybkim wstrzyk. dożylnym (bolus). Produkt należy podawać jedynie w inf. doż., zgodnie z poniższym opisem. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL. Rozcieńczony roztwór produktu należy podawać w inf. doż. trwającej 25-45 minut (35 minut ± 10 minut) w przypadku dorosłych oraz 1-4 h w przypadku dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, we wlewie grawitacyjnym, za pomocą pompy strzykawkowej lub pompy infuzyjnej. Nie ma konieczności zabezpieczania rozcieńczonego roztw. produktu przed światłem podczas podawania go pacjentowi. Pacjenta należy obserwować przez godzinę po zakończeniu inf. doż. W razie wystąpienia działania niepożądanego podczas podawania produktu, inf. dożylną można spowolnić lub przerwać, w zależności od decyzji lekarza. W przypadku spowolnienia inf. doż. całkowity czas podawania leku nie może przekraczać dwóch godz. u dorosłych oraz czterech godz. u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania inf. w warunkach domowych. Dlatego zaleca się zastosowanie dodatkowych środków ostrożności, takich jak dostępność do możliwości doraźnego leczenia reakcji na wlew lub reakcji anafilaktycznej. Reakcje na inf. doż. opisano - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na ekulizumab lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z wrodzoną nietolerancją fruktozy (ang. HFI). Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć HFI na podstawie danych klinicznych odpowiednich do wieku. Produkt jest przeciwwskazany u niemowląt i dzieci w wieku poniżej 2 lat, ponieważ wrodzona nietolerancja fruktozy może jeszcze nie być u nich rozpoznana. Nie rozpoczynać leczenia produktem u pacjentów: z niewyleczonym zakażeniem Neisseria meningitidis, którzy nie mają aktualnego szczepienia przeciwko Neisseria meningitidis o ile nie otrzymują zapobiegawczo odpowiednich antybiotyków przez 2 tyg. po zaszczepieniu.

Nie przypuszcza się, aby miał wpływ na aplastyczną składową niedokrwistości u pacjentów z PNH. Ze względu na mechanizm działania, stosowanie produktu zwiększa podatność pacjentów na zakażenie dwoinkami zapalenia opon mózgowych (Neisseria meningitidis). Może wystąpić zakażenie meningokokami jakiejkolwiek grupy serologicznej. W celu zmniejszenia ryzyka zakażenia każdego pacjenta należy zaszczepić przeciwko zakażeniu meningokokami na co najmniej 2 tyg. przed podaniem produktu, chyba że ryzyko wynikające z opóźnienia leczenia produktem przeważa nad ryzykiem rozwinięcia się zakażenia meningokokowego. Pacjentom, u których rozpoczęto leczenie produktem wcześniej niż po 2 tyg. od momentu podania tetrawalentnej szczepionki przeciwko meningokokom, należy podawać zapobiegawczo odpowiedni antybiotyk przez 2 tyg. od momentu zaszczepienia. W zapobieganiu zakażeniom często występującymi chorobotwórczymi grupami serologicznymi meningokoków zaleca się szczepionki przeciwko grupom serologicznym A, C, Y, W 135 i B, jeśli dostępne. Pacjenci muszą zostać zaszczepieni zgodnie z aktualnymi krajowymi wytycznymi w zakresie stosowania szczepionek. Szczepienie może powodować dalszą aktywację dopełniacza, co z kolei może, u pacjentów z chorobami związanymi z zaburzeniami układu dopełniacza, w tym z PNH, prowadzić do nasilenia objawów przedmiotowych i podmiotowych choroby podstawowej, takich jak hemoliza (PNH). W związku z tym po wykonaniu zalecanego szczepienia pacjentów należy uważnie monitorować pod kątem objawów chorobowych. Szczepienie może nie być wystarczające do uniknięcia zakażenia meningokokowego. Należy zwrócić uwagę na oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. U pacjentów leczonych ekulizumabem notowano przypadki ciężkiego lub śmiertelnego zakażenia meningokokowego. Posocznica jest częstą postacią zakażeń meningokokowych u pacjentów leczonych ekulizumabem. Każdego pacjenta należy obserwować w celu wykrycia wczesnych objawów zakażenia meningokokami; jeśli podejrzewa się zakażenie, należy niezwłocznie wykonać badania i w razie konieczności zastosować leczenie odpowiednimi antybiotykami. Pacjenta należy poinformować o tych objawach przedmiotowych i podmiotowych, a także o działaniach, jakie należy podjąć w celu niezwłocznego otrzymania pomocy lekarskiej. Lekarz musi przedyskutować z pacjentem korzyści i zagrożenia wynikające ze stosowania produktu i dostarczyć mu broszurę dla pacjenta oraz kartę dla pacjenta dotyczącą bezpieczeństwa stosowania (ich opis można znaleźć w ulotce dołączonej do opakowania). Ze względu na mechanizm działania leku, należy zachować ostrożność podczas podawania produktu pacjentom z czynnymi zakażeniami układowymi. U pacjentów może występować zwiększona podatność na zakażenia, zwłaszcza na infekcje spowodowane przez bakterie z rodzaju Neisseria i bakterie otoczkowe. Zgłaszano ciężkie zakażenia gatunkami z rodzaju Neisseria (innymi niż Neisseria meningitidis), w tym rozsiane zakażenia gonokokowe. Pacjentowi należy udostępnić informacje znajdujące się w ulotce dołączonej do opakowania w celu zwiększenia ich wiedzy o możliwych poważnych zakażeniach i ich objawach podmiotowych i przedmiotowych. Lekarz powinien poinformować pacjentów o sposobach zapobiegania rzeżączce. Podanie produktu może wywołać reakcje na inf. lub odczyny immunologiczne, które mogą powodować alergię lub reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne). W badaniach klinicznych u 1 (0,9%) pacjenta z uogólnioną miastenią rzekomoporaźną (ang. gMG), wystąpiła reakcja na inf. dożylną, która powodowała konieczność przerwania podawania ekulizumabu. U żadnego pacjenta z PNH nie wystąpiły reakcje na inf. dożylną, które powodowałyby konieczność przerwania podawania ekulizumabu. W przypadku wystąpienia u pacjenta ciężkich reakcji na inf. dożylną należy przerwać podawanie produktu i zastosować odpowiednie leczenie. Podczas leczenia ekulizumabem mogą pojawić się przeciwciała przeciwko ekulizumabowi. Nie zaobserwowano korelacji między powstawaniem przeciwciał a odpowiedzią kliniczną lub działaniami niepożądanymi. Przed rozpoczęciem leczenia produktem zaleca się rozpoczęcie immunizacji pacjentów z PNH, zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi immunizacji. Ponadto każdego pacjenta należy zaszczepić przeciwko zakażeniom meningokokami na co najmniej 2 tyg. przed podaniem produktu, chyba że ryzyko wynikające z opóźnienia leczenia produktem przeważa nad ryzykiem rozwinięcia się zakażenia meningokokowego. Pacjentom, u których rozpoczęto leczenie produktem wcześniej niż po 2 tyg. od momentu podania tetrawalentnej szczepionki przeciwko meningokokom, należy podawać zapobiegawczo odpowiedni antybiotyk przez 2 tyg. od momentu zaszczepienia. W zapobieganiu zakażeniom często występującymi chorobotwórczymi grupami serologicznymi meningokoków zaleca się szczepionki przeciwko grupom serologicznym A, C, Y, W 135 i B, jeśli dostępne (patrz zakażenia meningokokowe). Pacjentów w wieku poniżej 18 lat należy zaszczepić przeciwko Haemophilus influenzae i przeciwko zakażeniom pneumokokami, przy czym w każdej grupie wiekowej należy ściśle stosować się do krajowych zaleceń dotyczących szczepień. Szczepienie może powodować dalszą aktywację dopełniacza, co z kolei może, u pacjentów z chorobami związanymi z zaburzeniami układu dopełniacza, w tym z PNH, prowadzić do nasilenia objawów przedmiotowych i podmiotowych choroby podstawowej, takich jak hemoliza (PNH). W związku z tym po wykonaniu zalecanego szczepienia pacjentów należy uważnie monitorować pod kątem objawów chorobowych. Leczenie produktem nie powinno mieć wpływu na stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Należy obserwować, czy u pacjentów z PNH nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe hemolizy wewnątrznaczyniowej, w tym kontrolować aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w surowicy. U pacjentów z PNH leczonych produktem należy kontrolować wystąpienie hemolizy wewnątrznaczyniowej, mierząc aktywność LDH. Może być również konieczne skorygowanie dawki w zakresie zalecanego schematu dawkowania co 14 ± 2 dni w fazie leczenia podtrzymującego (maks. co 12 dni). Należy uważnie obserwować, czy u pacjentów z PNH, którzy przerwą leczenie produktem, nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej. Ciężką hemolizę rozpoznaje się, gdy aktywność LDH w surowicy jest większa niż przed leczeniem i występuje jedno z poniższych zjawisk: bezwzględne zmniejszenie wielkości klonu komórek PNH przekraczające 25% (przy braku rozcieńczenia związanego z przetoczeniem) w ciągu jednego tyg. lub w czasie krótszym, stężenie hemoglobiny <5 g/dl lub zmniejszenie o >4 g/dl w ciągu tyg. lub w czasie krótszym, dławica piersiowa, zmiana stanu psychicznego, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy o 50% lub zakrzepica. W celu wykrycia ciężkiej hemolizy i innych reakcji, każdego pacjenta odstawiającego produkt należy obserwować przez co najmniej 8 tyg. Jeżeli po odstawieniu produktu wystąpi ciężka hemoliza, należy rozważyć następujące sposoby postępowania (leczenia): przetoczenie krwi (masy erytrocytarnej lub koncentratu krwinek czerwonych) lub transfuzja wymienna, jeżeli odsetek komórek PNH oznaczany metodą cytometrii przepływowej wynosi >50% wszystkich krwinek czerwonych, podawanie leków przeciwzakrzepowych, stosowanie kortykosteroidów lub ponowne zastosowanie produktu. W badaniach klinicznych dotyczących PNH 16 pacjentów przerwało leczenie ekulizumabem. Nie zaobserwowano ciężkiej hemolizy. Każdy lekarz, który zamierza przepisać produkt, musi upewnić się, że zna wytyczne dla lekarzy dotyczące przepisywania. Lekarz musi przedyskutować z pacjentem korzyści i zagrożenia wynikające ze stosowania produktu i dostarczyć mu broszurę dla pacjenta oraz kartę dla pacjenta dotyczącą bezpieczeństwa stosowania. Należy pouczyć pacjenta, że w razie wystąpienia gorączki, bólu głowy przebiegającego z gorączką i/lub sztywnością karku lub wrażliwością na światło, należy natychmiast zwrócić się do lekarza, ponieważ objawy te mogą wskazywać na zakażenie meningokokami. Produkt leczniczy zawiera 50 mg sorbitolu (E420) w każdym ml. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego produktu leczniczego. U pacjentów z dziedziczną nietolerancją fruktozy w wieku powyżej 2 lat rozwija się spontaniczna niechęć do pokarmów zawierających fruktozę, która może łączyć się z wystąpieniem objawów (wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, apatia, opóźnienie wzrostu i przyrostu mc.). Dlatego przed podaniem produktu należy zebrać szczegółowy wywiad dotyczący objawów dziedzicznej nietolerancji fruktozy dla każdego pacjenta. W przypadku nieumyślnego podania i podejrzenia nietolerancji fruktozy należy natychmiast przerwać inf., przywrócić prawidłową glikemię i ustabilizować czynność narządową z wykorzystaniem intensywnej terapii. Dziedziczna nietolerancja fruktozy może nie być jeszcze zdiagnozowana u niemowląt i dzieci (w wieku poniżej 2 lat). Produkty lecznicze zawierające sorbitol/fruktozę podawane dożylnie mogą stanowić zagrożenie dla życia takich dzieci i są u nich przeciwwskazane. Fiolki z produktem zawierają mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, co oznacza, że produkt leczniczy uznaje się zasadniczo za „wolny od sodu”. Po rozcieńczeniu 5% roztworem glukozy produkt leczniczy jest zasadniczo „wolny od sodu”. Po rozcieńczeniu 9 mg/ml (0,9%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań ten produkt leczniczy zawiera 0,34 g sodu na 180 ml w dawce maks., co odpowiada 17,0% zalecanej przez WHO maks., dobowej dawki sodu wynoszącej 2 g u osób dorosłych. Po rozcieńczeniu 4,5 mg/ml (0,45%) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań ten produkt leczniczy zawiera 0,18 g sodu na 180 ml w dawce maks., co odpowiada 9,0% zalecanej przez WHO maks., dobowej dawki sodu wynoszącej 2 g u osób dorosłych. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Ze względu na potencjalny hamujący wpływ ekulizumabu na zależną od układu dopełniacza cytotoksyczność rytuksymabu, ekulizumab może zmniejszać spodziewane efekty farmakodynamiczne rytuksymabu. Przewlekłe leczenie dożylną immunoglobuliną ludzką (IVIg, ang. intravenous human immunoglobulin) może wpływać na związany z noworodkowym receptorem Fc (ang. FcRn) endosomalny mechanizm recyklingu przeciwciał monoklonalnych, takich jak ekulizumab, i tym samym zmniejszać stężenia ekulizumabu w surowicy.

W celu zapobiegania ciąży u kobiet w wieku rozrodczym należy rozważyć stosowanie odpowiedniej metody antykoncepcji przez co najmniej 5 m-cy po podaniu ostatniej dawki ekulizumabu. Brak jest dobrze kontrolowanych badań u kobiet w okresie ciąży leczonych ekulizumabem. Dane dotyczące ograniczonej liczby kobiet w ciąży poddanych ekspozycji na ekulizumab (mniej niż 300 kobiet w ciąży) wskazują na brak podwyższonego ryzyka wystąpienia wad rozwojowych płodu lub toksycznego wpływu na płód bądź noworodka. Wciąż jednak istnieją wątpliwości ze względu na brak dobrze kontrolowanych badań. Dlatego przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia ekulizumabem u kobiet w okresie ciąży zaleca się przeprowadzanie indywidualnej analizy korzyści i ryzyka. Jeśli stosowanie takiego leczenia w okresie ciąży zostanie uznane za konieczne, zaleca się ścisłe monitorowanie matki i płodu zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Nie przeprowadzono badań nad wpływem ekulizumabu na reprodukcję u zwierząt. Ponieważ wiadomo, że ludzkie IgG przenikają przez barierę łożyska, ekulizumab może potencjalnie doprowadzić do zahamowania końcowej aktywacji dopełniacza w krążeniu płodowym. Dlatego produktu nie należy stosować u kobiet w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy się spodziewać wpływu na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią, ponieważ dostępne ograniczone dane wskazują, że ekulizumab nie przenika do mleka ludzkiego. Jednak ze względu na ograniczenia dostępnych danych należy rozważyć korzyści dla rozwoju i zdrowia dziecka wynikające z karmienia piersią w stosunku do klinicznej potrzeby podawania ekulizumabu matce oraz wszelkich potencjalnych działań niepożądanych u karmionego dziecka wynikających ze stosowania ekulizumabu lub choroby podstawowej matki. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu ekulizumabu na płodność.

Dodatkowe dane dotyczące bezpieczeństwa uzyskano z 31 zakończonych badań klinicznych, które obejmowały 1 503 pacjentów poddanych ekspozycji na ekulizumab w populacjach osób z chorobami związanymi z zaburzeniami układu dopełniacza, w tym z PNH, aHUS, oporną na leczenie uogólnioną postacią myasthenia gravis (gMG) i chorobą ze spektrum zapalenia nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego (ang. NMOSD). Najczęstszym działaniem niepożądanym był ból głowy (występujący głównie w początkowej fazie dawkowania), a najcięższym działaniem niepożądanym była posocznica meningokokowa. Działania niepożądane odnotowane na podstawie spontanicznych zgłoszeń oraz zakończonych badań klinicznych ekulizumabu, w tym dotyczących PNH, aHUS, opornej na leczenie gMG i NMOSD, jak również zgłoszone po dopuszczeniu do obrotu. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie nosa i gardła, zakażenie dróg moczowych, opryszczka wargowa; (niezbyt często) zakażenie meningokokami, posocznica, wstrząs septyczny, zapalenie otrzewnej, zakażenie dolnych dróg oddechowych, zakażenie grzybicze, zakażenia wirusowe, ropień, zapalenie tkanki łącznej, grypa, zakażenia układu pokarmowego, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie, zapalenie zatok; (rzadko) zakażenie grzybicze wywołane przez Aspergillusc, bakteryjne zapalenie stawów, rzeżączkowe zakażenie układu moczowo-płciowego, zakażenie wywołane przez Haemophilus influenzae, liszajec, zapalenie dziąseł. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (rzadko) czerniak złośliwy, zespół mielodysplastyczny. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) leukopenia, niedokrwistość; (niezbyt często) małopłytkowość, limfopenia; (rzadko) hemoliza, nieprawidłowy czynnik krzepnięcia, aglutynacja czerwonych krwinek, koagulopatia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość. Zaburzenia endokrynologiczne: (rzadko) choroba Basedowa. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) osłabione łaknienie. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność; (niezbyt często) depresja, niepokój, zmiany nastroju; (rzadko) niezwykłe sny, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, zaburzenia smaku; (niezbyt często) zaburzenia czucia, drżenia; (rzadko) omdlenia. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie; (rzadko) podrażnienie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy uszne, zawroty głowy. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie; (niezbyt często) nadciśnienie złośliwe, niedociśnienie, uderzenie gorąca, zaburzenia żylne; (rzadko) krwiaki. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, ból gardła i krtani; (niezbyt często) duszność, krwawienie z nosa, podrażnienie gardła, przekrwienie błony śluzowej nosa, wodnisty katar. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha; (niezbyt często) zaparcia, niestrawność, wzdęcia brzucha; (rzadko) refluks żołądkowoprzełykowy, bóle dziąseł. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd, łysienie; (niezbyt często) pokrzywka, rumień, wybroczyny, nadmierna potliwość, suchość skóry; (rzadko) zapalenie skóry, odbarwienie skóry. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów, bóle mięśni; (niezbyt często) kurcze mięśni, bóle kości, bóle pleców, bóle szyi, obrzęk stawów, bóle kończyn; (rzadko) szczękościsk. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zaburzenie czynności nerek, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, krwiomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) samoistna erekcja prącia; (rzadko) zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, zmęczenie, dolegliwości grypopodobne; (niezbyt często) obrzęk, dolegliwości w obrębie klatki piersiowej, astenia, ból w obrębie klatki piersiowej, ból w miejscu inf. , dreszcze; (rzadko) wynaczynienie, zaburzenia czucia w miejscu inf., uczucie gorąca. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększona aktywność AlAT, zwiększona aktywność AspAT, zwiększona aktywność gammaglutamylotransferazy, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie stężenia hemoglobiny; (rzadko) dodatni odczyn Coombsa. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) reakcja w miejscu inf. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL. We wszystkich badaniach klinicznych najpoważniejszym działaniem niepożądanym była posocznica meningokokowa, która jest częstą postacią zakażeń meningokokowych u pacjentów leczonych ekulizumabem. Zgłaszano przypadki zakażeń innymi gatunkami z rodzaju Neisseria, w tym posocznicę wywołaną przez Neisseria gonorrhoeae, Neisseria sicca/subflava, nieokreślone gatunki z rodzaju Neisseria. Przeciwciała wobec ekulizumabu wykryto u pacjentów z PNH. Podobnie jak w przypadku wszystkich białek, istnieje możliwość działania immunogennego. Zgłaszane w badaniach klinicznych dotyczących PNH przypadki hemolizy były związane z pominięciem lub opóźnieniem przyjęcia dawki ekulizumabu. Zgłaszane w badaniach klinicznych dotyczących aHUS przypadki powikłań w postaci zakrzepowej mikroangiopatii były związane z pominięciem lub opóźnieniem przyjęcia dawki ekulizumabu. Profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży z PNH (w wieku od 11 do poniżej 18 lat) włączonych do badania M07-005 populacji pediatrycznej z PNH był podobny do profilu obserwowanego u pacjentów dorosłych z PNH. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym u dzieci i młodzieży był ból głowy. Ogółem, nie stwierdzono różnic w zakresie bezpieczeństwa stosowania między pacjentami w podeszłym wieku (≥65 lat) a młodszymi pacjentami (<65 lat) cierpiącymi na oporną na leczenie gMG. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania z innych badań klinicznych: uzupełniające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania uzyskano w 12 zakończonych badaniach klinicznych, w których uczestniczyło łącznie 934 pacjentów otrzymujących ekulizumab, w innych populacjach osób z chorobami innymi niż PNH, aHUS, oporna na leczenie gMG lub NMOSD. U jednego niezaszczepionego pacjenta z meningokokowym zapaleniem opon mózgowych rozpoznano idiopatyczną glomerulonefropatię błonową. Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów z chorobami innymi niż PNH, aHUS, oporna na leczenie gMG lub NMOSD były podobne do tych, które zgłaszano u pacjentów z PNH, aHUS, oporną na leczenie gMG lub NMOSD. W tych badaniach klinicznych nie zaobserwowano występowania specyficznych działań niepożądanych.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania.

Produkt jest rekombinowanym, humanizowanym, monoklonalnym przeciwciałem IgG_2/4κ, które wiąże się z ludzkim białkiem C5 dopełniacza i hamuje końcową fazę aktywacji. Przeciwciało lek zawiera regiony stałe pochodzenia ludzkiego oraz regiony kodujące cechy komplementarności pochodzące od myszy, wbudowane w obszar ludzkich regionów zmiennych łańcucha lekkiego i ciężkiego. Przeciwciało lek składa się z dwóch łańcuchów ciężkich, liczących po 448 aminokwasów, oraz dwóch łańcuchów lekkich, liczących po 214 aminokwasów; masa cząsteczkowa wynosi ok. 148 kDa. Produkt jest wytwarzany w linii komórkowej CHO i oczyszczany metodą chromatografii powinowactwa i chromatografii jonowymiennej. Proces masowej produkcji substancji czynnej obejmuje również etapy swoistej inaktywacji i usuwania wirusów. Ekulizumab, substancja czynna produktu, jest inhibitorem końcowej fazy aktywacji dopełniacza, który w sposób swoisty i z wysokim powinowactwem wiąże się z białkiem C5 dopełniacza, hamując w ten sposób jego rozkład na C5a i C5b i zapobiegając wytwarzaniu końcowego kompleksu dopełniacza C5b-9. Ekulizumab nie wpływa na wcześniejsze etapy aktywacji dopełniacza, które mają zasadnicze znaczenie dla opsonizacji drobnoustrojów i usuwania kompleksów immunologicznych.

1 fiol. 30 ml zawiera 300 mg ekulizumabu (10 mg/ml).