Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie atozybanem powinno być rozpoczynane i prowadzone wyłącznie przez lekarza doświadczonego w leczeniu zagrażającego porodu przedwczesnego. Produkt leczniczy podaje się dożylnie w trzech następujących po sobie etapach:

Całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 48 godzin. Maksymalna całkowita dawka atozybanu w pełnym kursie terapii nie powinna być większa niż 330,75 mg.

Leczenie należy rozpocząć możliwie jak najszybciej po rozpoznaniu zagrażającego porodu przedwczesnego, rozpoczynając od bolusa, a następnie kontynuując infuzję dożylną według schematu.

W przypadku utrzymywania się skurczów macicy podczas stosowania atozybanu, należy rozważyć alternatywne metody leczenia.

Powtarzanie leczenia

W razie konieczności powtórzenia terapii atozybanem, należy ponownie rozpocząć od bolusa, a następnie zastosować infuzję dożylną według standardowego schematu. Doświadczenie kliniczne z wielokrotnym ponawianiem terapii jest ograniczone (do 3 powtórzeń).

Szczególne grupy pacjentek

Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: Brak doświadczenia klinicznego w leczeniu atozybanem w tych grupach pacjentek. Zaburzenia czynności nerek prawdopodobnie nie wymagają modyfikacji dawki ze względu na niewielkie wydalanie atozybanu z moczem. U pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność.

Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności atozybanu u kobiet w ciąży poniżej 18 roku życia. Brak dostępnych danych.

Podsumowując, właściwe dawkowanie i monitorowanie pacjentki podczas terapii atozybanem jest kluczowe dla skuteczności i bezpieczeństwa leczenia. Należy ściśle przestrzegać zalecanego schematu podawania leku oraz uważnie obserwować stan kliniczny ciężarnej i płodu.

Przeciwwskazania

Atosiban Accord jest przeciwwskazany w następujących sytuacjach:

• Wiek ciążowy poniżej 24 lub powyżej 33 pełnych tygodni
• Przedwczesne pęknięcie błon płodowych w ciąży trwającej powyżej 30 tygodni
• Zaburzenia tętna płodu
• Przedporodowy krwotok maciczny wymagający natychmiastowego porodu
• Rzucawka lub ciężki stan przedrzucawkowy wymagające porodu
• Wewnątrzmaciczna śmierć płodu
• Podejrzenie zakażenia wewnątrzmacicznego
• Łożysko przodujące
• Przedwczesne oddzielenie się łożyska
• Jakikolwiek inny stan matki lub płodu, w którym podtrzymywanie ciąży jest niebezpieczne
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

Należy dokładnie przeanalizować historię medyczną pacjentki i aktualny stan kliniczny, aby wykluczyć wszystkie powyższe przeciwwskazania przed rozpoczęciem terapii atozybanem. Bezpieczeństwo matki i płodu powinno być zawsze priorytetem przy podejmowaniu decyzji o leczeniu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przedwczesne pęknięcie błon płodowych: W przypadku podejrzenia przedwczesnego pęknięcia błon płodowych należy dokładnie rozważyć korzyści z opóźnienia porodu w stosunku do potencjalnego ryzyka zapalenia błon płodowych.

Zaburzenia czynności wątroby lub nerek: Brak doświadczenia klinicznego w tych grupach pacjentek. Zaburzenia czynności nerek prawdopodobnie nie wymagają modyfikacji dawki. U pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność.

Ciąże mnogie i wiek ciążowy 24-27 tygodni: Doświadczenie kliniczne w tych przypadkach jest ograniczone. Korzyści z zastosowania atozybanu w tych podgrupach są niepewne.

Ponawianie leczenia: Doświadczenie kliniczne z wielokrotnym ponawianiem terapii (do 3 powtórzeń) jest ograniczone.

Wewnątrzmaciczne opóźnienie wzrostu: Decyzja o kontynuowaniu lub ponownym podaniu atozybanu zależy od oceny dojrzałości płodu.

Monitorowanie: Zaleca się monitorowanie czynności skurczowej macicy i tętna płodu podczas podawania atozybanu oraz w przypadku utrzymywania się skurczów macicy.

Krwawienie poporodowe: Należy kontrolować stopień utraty krwi po porodzie, gdyż atozyban jako antagonista oksytocyny może teoretycznie ułatwiać wiotczenie macicy.

Ciąża mnoga i jednoczesne stosowanie innych tokolitycznych: Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku płuc.

Stosowanie atozybanu wymaga szczególnej uwagi i monitorowania w wyżej wymienionych sytuacjach klinicznych. Indywidualna ocena korzyści i ryzyka jest niezbędna w każdym przypadku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Badania in vitro wykazały, że atozyban nie jest substratem dla systemu cytochromu P450 i nie hamuje enzymów cytochromu P450 biorących udział w metabolizmie leków. W związku z tym, nie przewiduje się istotnych interakcji lekowych zależnych od cytochromu P450.

Przeprowadzono badania interakcji z betametazonem i labetalolem u zdrowych ochotniczek. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji pomiędzy atozybanem a tymi lekami.

Mimo braku stwierdzonych istotnych interakcji, zaleca się ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu atozybanu z innymi lekami, szczególnie w przypadku preparatów o wąskim indeksie terapeutycznym.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Atozyban należy stosować tylko w przypadku zagrażającego porodu przedwczesnego między 24 a 33 ukończonym tygodniem ciąży. Badania toksyczności dla zarodka i płodu nie wykazały toksycznego działania atozybanu.

Karmienie piersią: Jeśli w trakcie ciąży kobieta karmi piersią urodzone wcześniej dziecko, należy przerwać karmienie na czas leczenia atozybanem. Wykazano, że małe ilości atozybanu przenikają do mleka kobiet karmiących. W badaniach klinicznych nie stwierdzono wpływu na karmienie piersią.

Płodność: Nie prowadzono badań nad wpływem atozybanu na płodność i wczesny rozwój zarodkowy.

Decyzja o zastosowaniu atozybanu u kobiet w ciąży powinna być podjęta po starannym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka, z uwzględnieniem aktualnego stanu klinicznego pacjentki i płodu.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych u 48% pacjentek leczonych atozybanem wystąpiły objawy niepożądane, zazwyczaj o umiarkowanym nasileniu. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym u matek są nudności (14%).

Główne działania niepożądane obejmują:

• Bardzo często (≥1/10): Nudności
• Często (≥1/100 do <1/10): Hiperglikemia, ból głowy, zawroty głowy, tachykardia, niedociśnienie, uderzenia gorąca, wymioty, reakcje w miejscu wstrzyknięcia
• Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): Bezsenność, świąd, wysypka, gorączka
• Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000): Reakcje alergiczne, krwotok maciczny, atonia macicy

Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki zaburzeń oddechowych, takich jak duszność i obrzęk płuc, szczególnie w połączeniu z innymi tokolitycznymi lekami lub w przypadku ciąży mnogiej.

U noworodków nie stwierdzono specyficznych działań niepożądanych atozybanu. Objawy niepożądane u niemowląt mieściły się w zakresie normalnie występujących odchyleń.

Monitorowanie pacjentek pod kątem możliwych działań niepożądanych jest istotne podczas stosowania atozybanu. Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy ze strony układu oddechowego, zwłaszcza przy jednoczesnym stosowaniu innych tokolitycznych leków.

Przedawkowanie

W kilku odnotowanych przypadkach przedawkowania atozybanu nie stwierdzono występowania specyficznych objawów. Nie jest znane specyficzne leczenie w przypadku przedawkowania.

W razie podejrzenia przedawkowania należy monitorować stan kliniczny pacjentki i wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalne zaburzenia czynności skurczowej macicy i stan płodu.

Mechanizm działania

Atosiban jest syntetycznym peptydem będącym konkurencyjnym antagonistą ludzkiej oksytocyny na poziomie receptorowym. Jego działanie polega na:

• Łączeniu się z receptorami oksytocyny, co prowadzi do zmniejszenia częstości skurczów i napięcia mięśni macicy
• Osłabieniu czynności skurczowej macicy
• Łączeniu się z receptorami wazopresyny, co zmniejsza jej działanie

Badania na zwierzętach wykazały, że atosiban nie wpływa na układ krążenia. Selektywne działanie na receptory oksytocyny i wazopresyny pozwala na skuteczne hamowanie przedwczesnej czynności porodowej przy minimalizacji działań ogólnoustrojowych.

Skład

Jedna fiolka o pojemności 5 ml zawiera 37,5 mg atozybanu (w postaci octanu). Stężenie atozybanu w roztworze wynosi 7,5 mg/ml.

Dokładna znajomość składu i stężenia preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania i przygotowania leku do podania.

Podsumowując, Atosiban Accord jest skutecznym lekiem tokolitycznym o selektywnym mechanizmie działania. Jego stosowanie wymaga dokładnej oceny stanu klinicznego pacjentki, ścisłego przestrzegania wskazań i przeciwwskazań oraz uważnego monitorowania w trakcie terapii. Właściwe zastosowanie atozybanu może znacząco przyczynić się do opóźnienia porodu przedwczesnego, dając czas na wdrożenie innych interwencji poprawiających rokowanie dla noworodka.