Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Aspirin® Cardio - (IR)

Acetylsalicylic acid

tabl. dojelitowe
100 mg
30 szt.
Doustnie
OTC
100%
6,75

Aspirin® Cardio - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest wskazany w następujących chorobach układu sercowo-naczyniowego:

  • Niestabilna choroba wieńcowa
  • Świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca
  • Zapobieganie powtórnemu zawałowi serca
  • Zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach (np. PTCA, CABG, endarterektomia tętnicy szyjnej, zespolenie tętniczo-żylne)
  • Zapobieganie napadom przejściowego niedokrwienia (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA
  • Zapobieganie pierwszemu zawałowi serca u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka
  • Zapobieganie zakrzepicy żył głębokich i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych (jako uzupełnienie innych metod profilaktyki)

ASA wykazuje działanie przeciwpłytkowe poprzez hamowanie agregacji płytek krwi, co jest kluczowe w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych w chorobach układu krążenia. Jego stosowanie w wymienionych wskazaniach ma na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia poważnych incydentów sercowo-naczyniowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie
Niestabilna choroba wieńcowa 100 mg raz na dobę
Świeży zawał serca lub podejrzenie Dawka nasycająca 200-300 mg (2-3 tabletki), następnie 100 mg raz na dobę
Zapobieganie powtórnemu zawałowi 100 mg raz na dobę
Profilaktyka po zabiegach naczyniowych 100 mg raz na dobę
Zapobieganie TIA i udarowi niedokrwiennemu 100 mg raz na dobę
Prewencja pierwotna zawału serca 100 mg raz na dobę
Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej 100-200 mg raz na dobę

Tabletki należy przyjmować doustnie, najlepiej co najmniej 30 minut przed posiłkiem, popijając dużą ilością wody. Nie należy ich kruszyć, łamać ani żuć, aby zapewnić uwalnianie w środowisku zasadowym jelita. Wyjątek stanowi dawka nasycająca w ostrym zawale serca, którą należy rozkruszyć lub rozgryźć w celu szybszego wchłonięcia.

Dawkowanie ASA powinno być dostosowane do konkretnego wskazania oraz indywidualnej sytuacji klinicznej pacjenta. Kluczowe jest przestrzeganie zaleconego schematu dawkowania w celu uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego przy jednoczesnej minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Produktu leczniczego nie należy stosować w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną (ASA), inne salicylany lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Skaza krwotoczna
  • Ostra choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
  • Ciężka niewydolność nerek
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężka niewydolność serca
  • Napady astmy oskrzelowej w wywiadzie, wywołane podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie NLPZ
  • Jednoczesne stosowanie metotreksatu w dawkach 15 mg na tydzień lub większych
  • III trymestr ciąży
  • Dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye'a

Przeciwwskazania do stosowania ASA wynikają głównie z jego mechanizmu działania oraz potencjalnych interakcji z innymi lekami. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia, chorobami przewodu pokarmowego oraz u osób z astmą. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest stosowanie ASA w III trymestrze ciąży ze względu na ryzyko powikłań u płodu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

ASA należy stosować ze szczególną ostrożnością w następujących sytuacjach:

  • I i II trymestr ciąży
  • Okres karmienia piersią
  • Nadwrażliwość na NLPZ i leki przeciwreumatyczne
  • Jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych
  • Jednoczesne stosowanie ibuprofenu (może wpływać na działanie antyagregacyjne ASA)
  • Zaburzona czynność wątroby lub nerek
  • Choroba wrzodowa lub krwawienia z przewodu pokarmowego w wywiadzie
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

ASA może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego, katar sienny z polipami błony śluzowej nosa. Ze względu na działanie antyagregacyjne, ASA może prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia podczas lub po zabiegach chirurgicznych.

U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego ASA może wywołać napad dny moczanowej. Dzieci i młodzież z objawami infekcji wirusowej nie powinni przyjmować ASA bez uprzedniej konsultacji z lekarzem ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye'a.

Warto zapamiętać
  • ASA wykazuje silne działanie przeciwpłytkowe, co jest kluczowe w profilaktyce powikłań sercowo-naczyniowych
  • Stosowanie ASA wiąże się z ryzykiem krwawień, szczególnie z przewodu pokarmowego - należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

ASA wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne:

  • Metotreksat: Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie z ASA w dawkach ≥15 mg/tydzień ze względu na zwiększenie toksyczności metotreksatu
  • Ibuprofen: Może antagonizować działanie antyagregacyjne ASA
  • Leki przeciwzakrzepowe: Zwiększone ryzyko krwawień
  • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): Zwiększone ryzyko krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego
  • NLPZ: Zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Digoksyna: Zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu
  • Leki przeciwcukrzycowe: Nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Leki moczopędne: Zmniejszenie działania moczopędnego w wysokich dawkach ASA
  • Glikokortykosteroidy systemowe: Zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Inhibitory ACE: Zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego w wysokich dawkach ASA
  • Kwas walproinowy: Wzajemne nasilenie działania i toksyczności
  • Alkohol: Zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego

Znajomość interakcji ASA z innymi lekami jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania tego leku. W przypadku konieczności jednoczesnego podawania ASA z lekami wchodzącymi w interakcje, należy rozważyć modyfikację dawkowania lub ścisłe monitorowanie pacjenta.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie ASA w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności:

  • I i II trymestr ciąży: ASA nie powinien być stosowany, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez jak najkrótszy czas.
  • III trymestr ciąży: ASA jest przeciwwskazany ze względu na ryzyko powikłań u płodu i matki.
  • Karmienie piersią: ASA przenika w niewielkich ilościach do mleka. Przy krótkotrwałym stosowaniu małych dawek przerwanie karmienia piersią nie jest konieczne. Przy regularnym przyjmowaniu dużych dawek, karmienie piersią powinno być przerwane.

Stosowanie ASA w ciąży może wiązać się z ryzykiem dla płodu, w tym zwiększonym ryzykiem poronienia, wad wrodzonych oraz powikłań w III trymestrze. Decyzja o stosowaniu ASA u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta po starannym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem ASA obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: Niestrawność, bóle brzucha, nudności, wymioty, stany zapalne, choroba wrzodowa, krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Zaburzenia wątroby: Przejściowe zaburzenia czynności wątroby
  • Zaburzenia układu nerwowego: Zawroty głowy, szumy uszne
  • Zaburzenia krwi: Zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia, trombocytopenia
  • Zaburzenia nerek: Martwica brodawek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek (przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek)
  • Reakcje nadwrażliwości: Astma, odczyny skórne, pokrzywka, obrzęk, świąd

Długotrwałe stosowanie ASA może prowadzić do bólu głowy oraz zaburzeń czynności nerek. Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko krwawień, zwłaszcza z przewodu pokarmowego, które mogą być poważnym powikłaniem terapii ASA.

Przedawkowanie

Przedawkowanie ASA może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, szczególnie u osób w podeszłym wieku i małych dzieci. Objawy przedawkowania obejmują:

  • Łagodne: Drżenie rąk, biegunka, bóle brzucha, senność, przyspieszenie oddechu, nudności, wymioty, szumy uszne, zawroty głowy
  • Ciężkie: Zaburzenia oddychania, gorączka, kwasica ketonowa, zasadowica oddechowa, śpiączka, wstrząs sercowo-naczyniowy, niewydolność oddechowa, hipoglikemia, drgawki

W przypadku przedawkowania konieczna jest natychmiastowa hospitalizacja. Postępowanie obejmuje płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, kontrolę równowagi kwasowo-zasadowej, diurezę alkaliczną, a w ciężkich przypadkach hemodializę lub dializę otrzewnową.

Właściwości farmakologiczne

ASA należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwzapalnym i antyagregacyjnym. Jego mechanizm działania polega na nieodwracalnym hamowaniu cyklooksygenazy (COX), co prowadzi do zahamowania syntezy prostaglandyn i tromboksanu A2. Efekt antyagregacyjny utrzymuje się przez cały okres życia płytek krwi (ok. 7-10 dni), co jest kluczowe w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych.

Skład

1 tabletka dojelitowa zawiera 100 mg kwasu acetylosalicylowego jako substancję czynną.

Aspirin® Cardio jest lekiem o udowodnionej skuteczności w profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego. Jego stosowanie wymaga jednak starannego rozważenia potencjalnych korzyści i ryzyka, szczególnie u pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka krwawień lub innymi przeciwwskazaniami.



Wskazania

Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest wskazany do stosowania w następujących chorobach układu sercowonaczyniowego: w niestabilnej chorobie wieńcowej; w świeżym zawale serca lub podejrzeniu świeżego zawału serca; w zapobieganiu powtórnemu zawałowi serca; w zapobieganiu powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach (np. przezskórna śródnaczyniowa angioplastyka wieńcowa (PTCA), pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG), endarterektomia tętnicy szyjnej, zespolenie („shunt”) tętniczo-żylne); w zapobieganiu napadom przejściowego niedokrwienia (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA; w zapobieganiu pierwszemu zawałowi serca u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka; w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych, jako uzupełnienie innych metod profilaktyki.

W niestabilnej chorobie wieńcowej: 100 mg raz/dobę. W świeżym zawale serca lub u pacjentów z podejrzeniem świeżego zawału serca: początkowa dawka nasycająca 200-300 mg raz/dobę (2-3 tabl.) w celu uzyskania szybkiego zahamowania agregacji płytek. Tabl. należy rozgryźć, aby uzyskać szybkie wchłanianie. W zapobieganiu powtórnemu zawałowi serca: 100 mg raz/dobę. W zapobieganiu powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach (np. przezskórna śródnaczyniowa angioplastyka wieńcowa (PTCA), pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG), endarterektomia tętnicy szyjnej, zespolenie („shunt”) tętniczo-żylne): 100 mg raz/dobę. W zapobieganiu napadom przejściowego niedokrwienia (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA: 100 mg raz/dobę. W zapobieganiu pierwszemu zawałowi serca u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka: 100 mg ASA raz/dobę. W zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych jako uzupełnienie innych metod profilaktyki: 100-200 mg ASA raz/dobę. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku do 12 lat. Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Produkt leczniczy należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ ASA może dodatkowo zwiększać ryzyko wystąpienia niewydolności nerek i ostrej niewydolności nerek.

Tabl. należy przyjmować doust., najlepiej co najmniej 30 minut przed posiłkiem, popijając dużą ilością wody. Tabl. powl. nie należy kruszyć, łamać ani żuć, aby zapewnić uwalnianie w środowisku zasadowym jelita. Ostry zawał serca: dawka początkowa powinna być rozkruszona lub rozgryziona i połknięta.

Produktu leczniczego nie należy stosować: w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną (ASA), inne salicylany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; u pacjentów ze skazą krwotoczną; u pacjentów z ostrą chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy; u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek; u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby; u pacjentów z ciężką niewydolnością serca; u pacjentów z napadami astmy oskrzelowej w wywiadzie, wywołanymi podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie NLPZ; jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych; w III trymestrze ciąży; u dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a - rzadko występującej, ale ciężkiej choroby powodującej uszkodzenie wątroby i mózgu.

ASA należy stosować ostrożnie: w I i II trymestrze ciąży; w okresie karmienia piersią; w przypadku nadwrażliwości na NLPZ i przeciwreumatyczne lub inne substancje alergizujące; podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych; podczas jednoczesnego stosowania ibuprofenu, który może wpływać na działanie antyagregacyjne ASA; u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek; u pacjentów z chorobą wrzodową lub krwawieniami z przewodu pokarmowego w wywiadzie; u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. ASA może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują: astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego, katar sienny z polipami błony śluzowej nosa. Ostrzeżenie to odnosi się także do pacjentów wykazujących reakcje alergiczne (np. odczyny skórne, świąd, pokrzywka) na inne substancje. ASA, ze względu na działanie antyagregacyjne, może prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia w czasie lub po zabiegach chirurgicznych (włącznie z niewielkimi zabiegami, np. ekstrakcją zęba). ASA, nawet w małych dawkach, zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego produkt leczniczy może wywołać napad dny moczanowej. Dzieci i młodzież z objawami infekcji wirusowej, występującej z gorączką lub bez nie powinni przyjmować ASA bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. W przypadku infekcji wirusowych, szczególnie takich jak: grypa typu A i B oraz ospa wietrzna, istnieje ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a - rzadkiej, ale zagrażającej życiu choroby wymagającej natychmiastowej interwencji lekarskiej. Ryzyko może zwiększyć się, jeżeli w trakcie tych chorób, zostanie podany kwas acetylosalicylowy. Nie udowodniono, jednak związku pomiędzy chorobami wirusowymi a przyjmowaniem ASA. Uporczywe wymioty występujące w czasie trwania chorób wirusowych mogą być objawem zespołu Reye’a. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Leki przeciwwskazane do jednoczesnego stosowania z ASA. Metotreksat w dawkach 15 mg na tydzień lub większych. Zwiększenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza. Interakcje wymagające zachowania szczególnej ostrożności. Metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydzień. Zwiększenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza. Jednoczesne stosowanie ibuprofenu antagonizuje nieodwracalne hamowanie agregacji płytek krwi przez ASA. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowonaczyniowych leczenie ibuprofenem może zmniejszać działanie kardioprotekcyjne ASA. Jednoczesne stosowanie ASA z lekami przeciwzakrzepowymi może powodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego: zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków, wynikające z wypierania leków przeciwzakrzepowych z ich połączeń z białkami osocza oraz właściwości antyagregacyjnych ASA. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): zwiększone ryzyko krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego z powodu działania synergicznego. Jednoczesne stosowanie NLPZ z ASA zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy i krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek, na skutek synergicznego działania tych leków. ASA stosowany jednocześnie z lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego, powoduje zmniejszenie działania leków przeciwdnawych (konkurencja w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe). Jednoczesne stosowanie ASA z digoksyną powoduje zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu, wynikające ze zmniejszonego wydalania digoksyny przez nerki. Ze względu na właściwości hipoglikemizujące oraz wypieranie pochodnych sulfonylomocznika z połączeń z białkami osocza ASA zwiększa działanie leków przeciwcukrzycowych. Leki trombolityczne lub inne leki hamujące agregację płytek krwi, np. tyklopidyna, stosowane jednocześnie z ASA mogą powodować zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków. Leki moczopędne stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - zmniejszenie działania moczopędnego poprzez zatrzymanie sodu i wody w organizmie na skutek zmniejszenia filtracji kłębuszkowej, spowodowanej zmniejszoną syntezą prostaglandyn w nerkach. ASA może zwiększać działanie ototoksyczne furosemidu. Glikokortykosteroidy systemowe, z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowanego jako terapia zastępcza w chorobie Addisona, stosowane jednocześnie z ASA -zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy, krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszenie stężenia salicylanów w osoczu w trakcie kortykoterapii i zwiększenie ryzyka przedawkowania salicylanów po zakończeniu przyjmowania glikokortykosteroidów. ACE stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, wynikające z hamowania produkcji prostaglandyn, działających rozszerzająco na naczynia krwionośne. ASA zwiększa toksyczność kwasu walproinowego, poprzez wypieranie go z połączeń z białkami osocza. Kwas walproinowy zwiększa działanie antyagregacyjne ASA ze względu na synergiczne działanie antyagregacyjne obu leków. Alkohol może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, tj. owrzodzenie błony śluzowej lub krwawienia.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może mieć niekorzystny wpływ na ciążę i/lub rozwój zarodka lub płodu. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują na to, że stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży zwiększa ryzyko poronienia, występowania wad wrodzonych Całkowite ryzyko wystąpienia wrodzonych wad sercowo-naczyniowych zwiększa się z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko zwiększa się wraz z dawką i długością okresu terapii. U zwierząt po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn zaobserwowano zwiększone ryzyko obumarcia zapłodnionego jaja w okresie przed i po zagnieżdżeniu się w macicy oraz zwiększone ryzyko obumarcia zarodka lub płodu. Dodatkowo, u zwierząt, po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy, donoszono o zwiększonej liczbie przypadków różnych wad rozwojowych, w tym wad sercowo-naczyniowych. ASA nie powinien być stosowany u kobiet w I i II trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W razie stosowania ASA przez kobiety usiłujące zajść w ciążę lub w I i II trymestrze ciąży, należy stosować jak najmniejszą dawkę leku przez jak najkrótszy czas. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować narażenie płodu na: działania toksyczne na układ krążenia i oddechowy (włącznie z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym); zaburzenia czynności nerek mogące prowadzić do niewydolności nerek i małowodzia. W końcowym okresie ciąży wszystkie inhibitory prostaglandyn mogą spowodować narażenie matki i noworodka na: możliwość wydłużenia czasu krwawienia oraz działanie antyagregacyjne, które może ujawnić się nawet po zastosowaniu małych dawek; zahamowanie czynności skurczowej macicy prowadzącej do opóźnienia porodu lub przedłużenia akcji porodowej. W konsekwencji ASA w dawkach 100 mg/dobę lub wyższych jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. ASA i jego metabolity przenikają w niewielkich ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Ponieważ jak dotąd, podczas krótkotrwałego stosowania salicylanów przez matki, nie stwierdzono występowania działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, przerywanie karmienia piersią z reguły nie jest konieczne. Jednakże w przypadku regularnego przyjmowania dużych dawek kwasu acetylosalicylowego, karmienie piersią powinno być wcześniej przerwane.

Zaburzenia żołądka i jelit: objawy niestrawności (zgaga, nudności, wymioty), bóle brzucha, rzadko stany zapalne w obrębie żołądka i jelit; choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy bardzo rzadko prowadzące do krwotoków i perforacji z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: rzadko opisano przejściowe zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy i szumy uszne, będące zazwyczaj objawami przedawkowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia, czasu protrombinowego, trombocytopenia. Obserwowano krwawienia takie jak: krwotok okołooperacyjny, krwiaki, krwawienie z nosa, krwawienia z dróg moczowo-płciowych, krwawienia dziąseł. Rzadko lub bardzo rzadko odnotowano poważne krwawienia takie jak: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok mózgowy (szczególnie u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem i/lub w przypadku równoczesnego podawania leków hamujących krwawienie), które w pojedynczych przypadkach mogą potencjalnie zagrażać życiu. Krwotok może prowadzić do ostrej lub przewlekłej niedokrwistości w wyniku krwotoku i/lub niedokrwistości z niedoboru żelaza (na przykład w wyniku utajonych mikrokrwawień) z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi, takimi jak: astenia, bladość, hipoperfuzja. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: rzadko po długotrwałym stosowaniu dużych dawek ASA występowała martwica brodawek nerkowych i śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenie układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi w tym: astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd, zaburzenia sercowo-oddechowe, zapalenie błony śluzowej nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa. Bardzo rzadko ciężkie reakcje włączając wstrząs anafilaktyczny. Długotrwałe przyjmowanie leków zawierających ASA może być przyczyną bólu głowy, który nasila się podczas przyjmowania kolejnych dawek. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, szczególnie zawierających kilka substancji czynnych może prowadzić do ciężkiego zaburzenia czynności nerek i niewydolności nerek.

Przedawkowanie u osób w podeszłym wieku i u małych dzieci (przyjmowanie większych dawek niż zalecane lub zatrucia przypadkowe) wymagają szczególnej uwagi, gdyż może ono w tych grupach pacjentów prowadzić do zgonu. Przedawkowanie łagodne: niekontrolowane drżenie rąk, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, biegunka, bóle brzucha, senność, przyspieszenie i pogłębienie oddechu, nudności, wymioty, szumy uszne, wrażenie osłabienia słuchu, bóle i zawroty głowy, dezorientacja; objawy te mogą przeminąć po zmniejszeniu dawki. Przedawkowanie ciężkie: początkowo hiperwentylacja, następnie spłycenie oddechu i trudności w oddychaniu, gorączka, kwasica ketonowa, zasadowica oddechowa, kwasica metaboliczna, śpiączka, wstrząs sercowo-naczyniowy, niewydolność oddechowa, ciężka hipoglikemia, obecność krwi w moczu, drgawki, omamy, ketonuria, proteinuria, hipokaliemia. Postępowanie po przedawkowaniu: pacjenta należy natychmiast przewieźć do szpitala. Postępowanie zależy od wielkości przyjętej dawki, stadium i objawów klinicznych. Należy zastosować środki, mające na celu zmniejszenie wchłaniania substancji czynnej: płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego oraz kontrolować równowagę kwasowo-zasadową (niezbędna jest kontrola następujących parametrów krwi: pH, pCO2, stężenia wodorowęglanów, stężenia potasu). Jeśli zachowana jest prawidłowa czynność nerek, można zastosować diurezę alkaliczną aż do uzyskania pH moczu w zakresie 7,5-8; w przypadku stężenia salicylanów w osoczu powyżej 500 mg/l (3,6 mmol/l) u dorosłych lub 300 mg/l (2,2 mmol/l) u dzieci należy rozważyć możliwość zastosowania forsowanej diurezy alkalicznej. Należy stosować wlewy dożylne zawierające NaHCO3, KCl oraz leki moczopędne. W przypadkach ciężkiego zatrucia można zastosować hemodializę lub dializę otrzewnową. Należy uzupełniać płyny oraz prowadzić ogólne postępowanie objawowe.

Kwas acetylosalicylowy należy do grupy kwasowych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o właściwościach przeciwbólowych, przeciwgorączkowych, przeciwzapalnych i antyagregacyjnych. Jego mechanizm działania polega na nieodwracalnym hamowaniu cyklooksygenazy kwasu arachidonowego, a tym samym hamowaniu syntezy prostanoidów: prostaglandyny E2 (PGE2), prostaglandyny I2 (PGI2) oraz tromboksanu A2. ASA hamuje agregację płytek krwi przez blokowanie syntezy tromboksanu A2 w płytkach. Ten mechanizm jest wynikiem nieodwracalnego hamowania enzymu - cyklooksygenazy (COX1), a co za tym idzie - syntezy prostanoidów oraz tromboksanu A2. Działanie to utrzymuje się do czasu pojawienia się nowej generacji płytkowej, ponieważ płytki krwi nie są w stanie zresyntezować tego enzymu. Przypuszcza się, że kwas acetylosalicylowy wywiera także inne działania hamujące na płytki krwi.

1 tabl. dojelitowe zawiera 100 mg kwasu acetylosalicylowego.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.

Lek powinien być zażywany 15-30 minut przed posiłkiem.