Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z chorobami hematologicznymi. U pacjentów, którzy dobrze tolerowali leczenie podawane w doświadczonych ośrodkach medycznych, można rozważyć samodzielne podawanie i wykonywanie infuzji w warunkach domowych. Decyzję o możliwości samodzielnego podawania i wykonywania inf. w domu pacjenta należy podjąć na podstawie oceny i zalecenia lekarza prowadzącego. Pegcetakoplan może być podawany przez osobę należącą do fachowego personelu medycznego lub przez pacjenta, lub opiekuna po odpowiednim poinstruowaniu. Pegcetakoplan podaje się 2x/tydz. w postaci inf. podskórnej 1080 mg za pomocą dostępnej w sprzedaży strzykawkowej pompy inf., która może dostarczać dawki do 20 ml. Dawkę 2x/tydz. należy podać w dniu 1 i dniu 4 każdego tyg. leczenia. PNH jest chorobą przewlekłą i zaleca się, aby leczenie produktem leczniczym kontynuować przez całe życie pacjenta, chyba że istnieją wskazania kliniczne do przerwania stosowania tego produktu leczniczego. Pacjenci zmieniający leczenie na produkt leczniczy z inhibitora C5. Przez pierwsze 4 tyg. pegcetakoplan należy podawać 2x/tydz. podskórnie w dawce 1080 mg dodatkowo do aktualnie przyjmowanej przez pacjenta dawki inhibitora C5 w celu zminimalizowania ryzyka hemolizy po nagłym przerwaniu leczenia. Po 4 tyg. należy przerwać stosowanie inhibitora C5, a następnie kontynuować przyjmowanie produktu leczniczego w monoterapii. Dostosowywanie dawki produktu leczniczego. Schemat dawkowania można zmienić na 1080 mg co 3 dni (np. dzień 1, dzień 4, dzień 7, dzień 10, dzień 13 itd.), jeśli u pacjenta występuje stężenie dehydrogenazy mleczanowej (ang. LDH) 2 x powyżej górnej granicy normy. W przypadku zwiększenia dawki należy monitorować stężenie LDH 2x/tydz. przez co najmniej 4 tyg. Pominięcie dawki produktu leczniczego. W przypadku pominięcia dawki pegcetakoplanu należy ją podać możliwie jak najszybciej, a następnie powrócić do zwykłego schematu dawkowania. Osoby w podeszłym wieku (>65 lat). Mimo że w badaniach klinicznych nie zaobserwowano żadnych wyraźnych różnic w zależności od wieku, liczba pacjentów w wieku 65 lat i starszych nie jest wystarczająca, aby móc określić, czy odpowiedź tych pacjentów na leczenie różni się od odpowiedzi na leczenie młodszych pacjentów. Nie ma dowodów wskazujących, że wymagane jest stosowanie jakichkolwiek specjalnych środków ostrożności podczas leczenia osób w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min) nie miały wpływu na farmakokinetykę pegcetakoplanu; dlatego nie jest konieczne dostosowywanie dawki pegcetakoplanu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania pegcetakoplanu u pacjentów ze schyłkową chorobą nerek (ang. ESRD) wymagających hemodializy. Zaburzenia czynności wątroby. Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności pegcetakoplanu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest jednak zalecane, ponieważ nie oczekuje się, aby zaburzenia czynności wątroby miały wpływ na klirens pegcetakoplanu. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci z PNH w wieku od 0 do <18 lat. Dane nie są dostępne. Tego produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci w wieku <12 lat, ponieważ dane niekliniczne dotyczące bezpieczeństwa stosowania nie są dostępne dla tej grupy wiekowej.

Produkt leczniczy należy podawać wyłącznie podskórnie za pomocą dostępnej w sprzedaży strzykawkowej pompy inf. Ten produkt leczniczy może być podawany samodzielnie przez pacjenta. W przypadku rozpoczynania samodzielnego podawania pacjent zostanie poinstruowany przez wykwalifikowaną osobę należącą do personelu medycznego w zakresie technik inf., stosowania strzykawkowej pompy inf., prowadzenia notatek dotyczących leczenia, rozpoznawania możliwych działań niepożądanych i działań, które w takim przypadku należy podjąć. Produkt leczniczy należy podawać w postaci inf. w brzuch, uda lub górną część ramion. Miejsca inf. powinny być oddalone od siebie o co najmniej 7,5 cm. Należy zmieniać miejsca inf. pomiędzy podaniami. Należy unikać wykonywania inf. w miejscach, w których skóra jest tkliwa, posiniaczona, zaczerwieniona lub twarda. Należy unikać wykonywania inf. w tatuaże, blizny lub rozstępy. Czas trwania inf. wynosi zazwyczaj około 30 minut (w przypadku stosowania dwóch miejsc inf.) lub około 60 minut (w przypadku stosowania jednego miejsca inf.). Inf. należy rozpocząć niezwłocznie po pobraniu tego produktu leczniczego do strzykawki. Produkt leczniczy należy podać w ciągu 2 h po przygotowaniu strzykawki. Instrukcja dotycząca przygotowania i inf. produktu leczniczego - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na pegcetakoplan lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Leczenia pegcetakoplanem nie wolno rozpoczynać u pacjentów: z niewyleczonym zakażeniem wywołanym przez bakterie otoczkowe, w tym Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae. Aktualnie niezaszczepionych przeciwko Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae, dopóki nie otrzymują zapobiegawczego leczenia odpowiednimi antybiotykami przez 2 tyg. po zaszczepieniu.

Stosowanie pegcetakoplanu może predysponować niektóre osoby do ciężkich zakażeń wywoływanych przez bakterie otoczkowe, w tym Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae. W celu zmniejszenia ryzyka zakażenia wszyscy pacjenci muszą być zaszczepieni przeciwko tym bakteriom zgodnie z obowiązującymi lokalnymi wytycznymi co najmniej 2 tyg. przed otrzymaniem produktu leczniczego, chyba że ryzyko wynikające z opóźnienia leczenia jest poważniejsze niż ryzyko rozwinięcia się zakażenia. Przed otrzymaniem leczenia produktem leczniczym u pacjentów ze znanym statusem szczepień należy upewnić się, że pacjenci otrzymali szczepionki przeciwko bakteriom otoczkowym, w tym Streptococcus pneumoniae, Neisseria meningitidis typu A, C, W, Y i B oraz Haemophilus influenzae typu B w okresie 2 lat przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego. W przypadku pacjentów z nieznanym statusem szczepień należy podać wymagane szczepionki co najmniej 2 tyg. przed otrzymaniem pierwszej dawki produktu leczniczego. Jeśli wskazane jest natychmiastowe leczenie, należy możliwie jak najszybciej podać wymagane szczepionki i leczyć pacjenta odpowiednimi antybiotykami przez 2 tyg. po zaszczepieniu. Szczepienie może być niewystarczające, aby zapobiec ciężkiemu zakażeniu. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Każdego pacjenta należy monitorować w kierunku wczesnych objawów zakażeń wywoływanych przez bakterie otoczkowe, w tym Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae. Jeśli podejrzewa się zakażenie, należy niezwłocznie wykonać badania i w razie konieczności zastosować leczenie odpowiednimi antybiotykami. Pacjenta należy poinformować o możliwych objawach przedmiotowych i podmiotowych, a także o działaniach, jakie należy podjąć w celu niezwłocznego otrzymania pomocy lekarskiej. Lekarz musi przedyskutować z pacjentem korzyści i zagrożenia wynikające ze stosowania produktu leczniczego. Zgłaszano reakcje nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości (w tym anafilaksji) należy natychmiast przerwać infuzję produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku podawania podskórnego produktu leczniczego zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyk. Pacjentów należy odpowiednio przeszkolić w zakresie odpowiednich technik wstrzyk. Pacjentów z PNH otrzymujących produkt leczniczy należy regularnie monitorować w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych hemolizy, w tym oznaczać aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) Pacjenci mogą wymagać dostosowania dawki w zakresie zalecanego schematu dawkowania. Pegcetakoplan może wpływać na odczynniki krzemionkowe wykorzystywane podczas badań koagulologicznych, co skutkuje sztucznie wydłużonym czasem częściowej tromboplastyny po aktywacji (ang. aPTT); z tego powodu należy unikać stosowania odczynników krzemionkowych podczas badań koagulologicznych. Jeśli pacjenci z PNH przerwą leczenie produktem leczniczym, należy uważnie monitorować ich stan pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej. Ciężką hemolizę wewnątrznaczyniową rozpoznaje się na podstawie zwiększenia aktywności LDH w połączeniu z nagłym zmniejszeniem rozmiaru klonu PNH lub stężenia hemoglobiny, bądź ponownego wystąpienia objawów, takich jak zmęczenie, hemoglobinuria, ból brzucha, duszność, ciężkie niepożądane zdarzenie naczyniowe (w tym zakrzepica), zaburzenia połykania lub zaburzenia erekcji. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia tym produktem leczniczym, należy rozważyć zastosowanie innego leczenia. W przypadku wystąpienia ciężkiej hemolizy po przerwaniu stosowania należy rozważyć następujące zabiegi/terapie: przetoczenie koncentratu krwinek czerwonych, transfuzję wymienną krwi, podawanie leków przeciwzakrzepowych i stosowanie kortykosteroidów. Należy dokładnie monitorować pacjentów przez co najmniej 8 tyg. od podania ostatniej dawki produktu leczniczego, co odpowiada ponad 5 T_0,5 tego produktu leczniczego w celu wypłukania go z organizmu, w celu wykrycia ewentualnej ciężkiej hemolizy i innych reakcji. Ponadto należy rozważyć powolne odstawienie. Zaleca się, aby kobiety w wieku rozrodczym stosowały skuteczne metody antykoncepcji w celu zapobiegania ciąży podczas leczenia pegcetakoplanem i przez co najmniej 8 tygodni od przyjęcia ostatniej dawki pegcetakoplanu. Lek jest pegylowanym produktem leczniczym. Potencjalny długotrwały wpływ akumulacji PEG na nerki, splot naczyniówkowy mózgu i inne narządy jest nieznany. Zaleca się regularne przeprowadzanie badań laboratoryjnych czynności nerek. Każdy lekarz, który zamierza przepisać produkt leczniczy, musi upewnić się, że otrzymał i zapoznał się z materiałami edukacyjnymi dla lekarzy. Lekarz musi objaśnić pacjentowi i przedyskutować z nim korzyści i zagrożenia wynikające ze stosowania produktu leczniczego oraz dostarczyć mu pakiet informacyjny dla pacjenta oraz kartę pacjenta. Należy pouczyć pacjenta, że w razie wystąpienia jakiegokolwiek objawu przedmiotowego lub podmiotowego ciężkiego zakażenia lub nadwrażliwości podczas leczenia produktem leczniczym należy natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną, zwłaszcza jeśli objawy te mogą wskazywać na zakażenie wywołane bakteriami otoczkowymi. Produkt leczniczy 1080 mg zawiera 820 mg sorbitolu w każdej fiolce. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego produktu leczniczego. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Na podstawie danych z badań in vitro pegcetakoplan ma małą zdolność interakcji klinicznych z lekami.

Zaleca się, aby kobiety w wieku rozrodczym stosowały skuteczne metody antykoncepcji w celu zapobiegania ciąży podczas leczenia pegcetakoplanem i przez co najmniej 8 tyg. od przyjęcia ostatniej dawki pegcetakoplanu. U kobiet planujących zajście w ciążę można rozważyć stosowanie produktu leczniczego po dokonaniu oceny związanych z tym zagrożeń i korzyści. Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania pegcetakoplanu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie wiadomo, czy pegcetakoplan przenika do mleka ludzkiego. Potencjalne wchłanianie i szkodliwy wpływ na dziecko karmione piersią nie są znane. Dane z badań na zwierzętach wskazują na niewielkie przenikanie (mniej niż 1%, farmakologicznie nieistotne) pegcetakoplanu do mleka małp. Jest mało prawdopodobne, aby dziecko karmione piersią było narażone w stopniu klinicznie istotnym. Zaleca się przerwanie karmienia piersią podczas leczenia pegcetakoplanem. Dane dotyczące działania pegcetakoplanu na płodność u zwierząt lub ludzi nie są dostępne. Badania toksyczności nie wykazały żadnych nieprawidłowości mikroskopowych w narządach rozrodczych samców i samic małp.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów leczonych produktem leczniczym były reakcje w miejscu wstrzyk.: rumień w miejscu wstrzyk., świąd w miejscu wstrzyk., obrzęk w miejscu wstrzyk., ból w miejscu wstrzyk., zasinienie w miejscu wstrzyk. Inne działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych u więcej niż 10% pacjentów obejmowały infekcję górnych dróg oddechowych, biegunkę, hemolizę, ból brzucha, ból głowy, zmęczenie, gorączkę, kaszel, zakażenie dróg moczowych, powikłania poszczepienne, zawroty głowy, ból kończyn, ból stawów, ból pleców, nudności. Najczęściej zgłaszanymi ciężkimi działaniami niepożądanymi były hemoliza i posocznica. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych; (często) posocznica, zakażenie żołądka i jelit, zakażenie grzybicze, zakażenie skóry, zakażenie w obrębie jamy ustnej, zakażenie ucha, zakażenie, zakażenie dróg oddechowych, zakażenie wirusowe, zakażenie bakteryjne, jęczmień; (niezbyt często) COVID-19, zakażenie szyjki macicy, zakażenie krocza, zapalenie płuc, ropień jamy nosowej, półpasiec oczny, zakażenie grzybicze sromu i pochwy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) hemoliza; (często) małopłytkowość, neutropenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipokaliemia. Zaburzenia psychiczne: (często) lęk. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) kaszel; (często) duszność, krwawienie z nosa, ból jamy ustnej i gardła, nieżyt błony śluzowej nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) ból brzucha, biegunka, nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) rumień, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból stawów, ból pleców, ból kończyn; (często) ból mięśni, kurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) ostre uszkodzenie nerek, chromaturia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) rumień w miejscu wstrzyk., świąd w miejscu wstrzyk., obrzęk w miejscu wstrzyk., zasinienie w miejscu wstrzyk., zmęczenie, gorączka, ból w miejscu wstrzyk.; (często) reakcja w miejscu wstrzyk., stwardnienie w miejscu wstrzyk. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (bardzo często) powikłania poszczepienne. Biorąc pod uwagę mechanizm działania, stosowanie pegcetakoplanu może potencjalnie zwiększać ryzyko zakażeń, w szczególności zakażeń wywołanych przez bakterie otoczkowe, w tym Streptococcus pneumoniae, Neisseria meningitidis typu A, C, W, Y i B oraz Haemophilus influenzae (patrz punkt 4.4). Nie zgłaszano żadnych ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie otoczkowe w trakcie badania APL2-302. W trakcie badania u czterdziestu ośmiu pacjentów wystąpiło zakażenie. Najczęstszymi zakażeniami u pacjentów leczonych pegcetakoplanem w trakcie badania APL2-302 były zakażenie górnych dróg oddechowych (28 przypadków; 35%). Zakażenia zgłaszane u pacjentów leczonych pegcetakoplanem w trakcie badania APL2-302 w większości nie były ciężkie i miały przeważnie łagodne nasilenie. U dziesięciu pacjentów wystąpiły zakażenia, które zgłoszono jako ciężkie, w tym u jednego pacjenta, który zmarł z powodu COVID-19. Najczęstszymi ciężkimi zakażeniami były posocznica (3 przypadki) (prowadząca do przerwania stosowania pegcetakoplanu u jednego pacjenta) oraz zapalenie żołądka i jelit (3 przypadki), przy czym wszystkie z nich ustąpiły. U dziewiętnastu pacjentów zgłoszono wystąpienie hemolizy podczas badania APL2-302 u pacjentów leczonych pegcetakoplanem. Siedem przypadków zgłoszono jako ciężkie, a 5 przypadków doprowadziło do przerwania stosowania pegcetakoplanu, a u 10 pacjentów dawka pegcetakoplanu została zwiększona. Częstość występowania przeciwciał skierowanych przeciwko lekowi (ang. ADA) (serokonwersja ADA lub zwiększenie stężenia istniejących już ADA) była niewielka, a ich obecność nie miała żadnego widocznego wpływu na farmakokinetykę/farmakodynamikę, skuteczność lub profil bezpieczeństwa stosowania pegcetakoplanu. W ciągu trwania badania APL2-302 u 2 spośród 80 pacjentów pojawiły się przeciwciała skierowane przeciwko peptydom pegcetakoplanu. U obydwu pacjentów uzyskano również dodatni wynik testu w kierunku przeciwciał neutralizujących (ang. neutralizing antibody, NAb). Odpowiedź NAb nie miała żadnego wyraźnego wpływu na farmakokinetykę ani skuteczność kliniczną. U sześciu spośród 80 pacjentów pojawiły się przeciwciała anty-PEG; w 2 przypadkach była to serokonwersja, a w 4 przypadkach zwiększenie stężenia przeciwciał w wyniku leczenia.

Nie zgłaszano dotychczas żadnego przypadku przedawkowania. W razie przedawkowania zaleca się monitorowanie pacjenta w kierunku wszelkich objawów przedmiotowych lub podmiotowych działań niepożądanych i wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego.

Pegcetakoplan jest symetryczną cząsteczką złożoną z dwóch identycznych pentadekapeptydów związanych kowalentnie z końcami liniowej cząsteczki PEG o masie cząsteczkowej 40 kDa. Fragmenty peptydowe wiążą się ze składową dopełniacza C3 i wywierają silne działanie hamujące na kaskadę dopełniacza. Fragment PEG o masie cząsteczkowej 40 kDa zwiększa rozpuszczalność i wydłuża czas obecności produktu leczniczego w organizmie po jego podaniu.

1 ml zawiera 54 mg pegcetakoplanu.