ApoBetina - Betahistyna w leczeniu choroby Ménière'a

Wskazania do stosowania

Betahistyna jest wskazana w leczeniu choroby Ménière'a, która charakteryzuje się następującą triadą objawów:

• Zawroty głowy (często z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami)
• Postępująca utrata słuchu (manifestująca się trudnościami w słyszeniu)
• Szumy uszne (odczuwane jako dzwonienie lub inne dźwięki w uszach)

Lek ten działa poprzez poprawę mikrokrążenia w uchu wewnętrznym, co może łagodzić objawy choroby Ménière'a i poprawiać jakość życia pacjentów.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela: Zalecane dawkowanie betahistyny w leczeniu choroby Ménière'a

Dawka początkowa dla tabletek 8-16 mg wynosi 8-16 mg podawane 3 razy na dobę. Dawki podtrzymujące zwykle mieszczą się w zakresie 24-48 mg na dobę. W przypadku tabletek 24 mg, zalecana dawka początkowa to 24 mg. Jeśli ta dawka okaże się niewystarczająca, można ją zwiększyć do 48 mg na dobę (1 tabletka 24 mg 2 razy dziennie).

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta. Warto pamiętać, że efekty leczenia mogą być widoczne dopiero po kilku tygodniach stosowania leku.

Szczególne grupy pacjentów:

• Dzieci i młodzież poniżej 18 lat: nie zaleca się stosowania betahistyny w dawce 24 mg ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności
• Osoby w podeszłym wieku: dostosowanie dawki nie jest konieczne
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: dostosowanie dawki nie jest konieczne
• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: dostosowanie dawki nie jest konieczne

Czas trwania leczenia może być zróżnicowany. U niektórych pacjentów poprawa następuje po kilku tygodniach, podczas gdy najlepsze wyniki obserwuje się czasem po kilku miesiącach terapii. Istnieją dane sugerujące, że wczesne rozpoczęcie leczenia może zapobiec progresji choroby i utracie słuchu w późniejszych stadiach.

Przeciwwskazania

Betahistyna jest przeciwwskazana w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Guz chromochłonny - ze względu na ryzyko ciężkiego nadciśnienia tętniczego wywołanego uwalnianiem amin katecholowych z guza

Należy zachować szczególną ostrożność przy przepisywaniu betahistyny pacjentom z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie, ze względu na możliwość wystąpienia dyspepsji.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania betahistyny należy zachować ostrożność u pacjentów z:

• Astmą oskrzelową
• Chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie
• Pokrzywką, wysypkami skórnymi lub alergicznym nieżytem nosa
• Ciężkim niedociśnieniem tętniczym

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.

Betahistyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, chociaż badania kliniczne wykazały, że wpływ ten jest niewielki lub nie występuje.

Interakcje z innymi lekami

Nie odnotowano udokumentowanych przypadków niebezpiecznych interakcji betahistyny z innymi lekami. Jednakże należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu:

• Inhibitorów monoaminooksydazy (MAO), w tym selektywnych MAO-B (np. selegilina)
• Leków przeciwhistaminowych
• Etanolu
• Produktów zawierających pirymetaminę i dapson
• Salbutamolu

Badania in vitro sugerują, że betahistyna nie hamuje izoenzymów cytochromu P450 in vivo.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania betahistyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie dostarczyły jednoznacznych informacji o wpływie leku na przebieg ciąży i rozwój płodu. Betahistyny nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy betahistyna przenika do mleka kobiecego. Przed podjęciem decyzji o stosowaniu leku podczas karmienia piersią należy rozważyć potencjalne korzyści dla matki i ryzyko dla dziecka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to:

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności i dyspepsja (często)
• Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy (często)

Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano również:

• Reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję
• Senność (sporadycznie)
• Łagodne dolegliwości żołądkowe (wymioty, ból żołądkowo-jelitowy, rozdęty brzuch, wzdęcia)
• Skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka, świąd)

Większość działań niepożądanych ustępuje po przyjęciu leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania betahistyny obserwowano łagodne do umiarkowanych objawy, takie jak nudności, senność i bóle brzucha. Cięższe powikłania (drgawki, powikłania płucne lub sercowe) odnotowano przy jednoczesnym przedawkowaniu innych leków.

W leczeniu przedawkowania należy zastosować standardowe postępowanie podtrzymujące.

Mechanizm działania

Betahistyna działa jako agonista receptorów histaminowych H1 w obwodowych naczyniach krwionośnych, co prowadzi do rozszerzenia naczyń. Ponadto, lek nasila wytwarzanie i uwalnianie histaminy poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów H3. Betahistyna ma minimalny wpływ na wydzielanie kwasu solnego w żołądku.

Skład

Jedna tabletka ApoBetina zawiera 8 mg, 16 mg lub 24 mg betahistyny dichlorowodorku jako substancję czynną.

Betahistyna, działając na receptory histaminowe, poprawia mikrokrążenie w uchu wewnętrznym, co może przyczyniać się do łagodzenia objawów choroby Ménière'a. Lek ten stanowi ważną opcję terapeutyczną dla pacjentów cierpiących na tę chorobę, oferując potencjalną poprawę jakości życia poprzez zmniejszenie częstości i nasilenia zawrotów głowy, poprawę słuchu i redukcję szumów usznych.