Apo-Flutam - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Apo-Flutam jest wskazany w następujących przypadkach:

• Leczenie raka gruczołu krokowego z przerzutami (stadium D2) w skojarzeniu z agonistami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH), np. octanem leuproreliny. Dla uzyskania optymalnej skuteczności, oba leki należy stosować jednocześnie.
• Leczenie uzupełniające po orchidektomii w celu uzyskania całkowitej blokady androgenowej.
• Terapia neoadjuwantowa oraz adjuwantowa u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego (stadium B2 i C) poddawanych radioterapii, w skojarzeniu z agonistami LHRH.

Flutamid wykazuje najwyższą skuteczność w terapii skojarzonej z agonistami LHRH. Lek nie jest skuteczny w leczeniu innych nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi czy łagodny rozrost gruczołu krokowego.

Dawkowanie i sposób podawania

Ważne uwagi dotyczące dawkowania:

• W przypadku terapii skojarzonej z agonistą LHRH, flutamid należy rozpocząć 3 dni przed podaniem agonisty LHRH.
• Przed radioterapią flutamid należy zastosować na 8 tygodni przed jej rozpoczęciem i kontynuować w trakcie napromieniania.
• Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Prawidłowe dawkowanie i odpowiednie rozpoczęcie terapii skojarzonej ma kluczowe znaczenie dla skuteczności leczenia flutamidem. Należy zwrócić szczególną uwagę na terminowe włączenie leku przed zastosowaniem agonisty LHRH lub radioterapii.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Apo-Flutam jest nadwrażliwość na flutamid lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Przed rozpoczęciem terapii należy dokładnie zebrać wywiad alergologiczny pacjenta, aby wykluczyć możliwość wystąpienia reakcji nadwrażliwości.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ginekomastia: U około 9% pacjentów po orchidektomii leczonych flutamidem może wystąpić ginekomastia. Ryzyko to znacznie się zmniejsza przy jednoczesnym stosowaniu agonistów LHRH.

Methemoglobinemia i niedokrwistość hemolityczna: Ze względu na metabolit flutamidu (4-nitro-3-(trifluorometylo)anilinę) mogą wystąpić methemoglobinemia, niedokrwistość hemolityczna oraz żółtaczka cholestatyczna. U pacjentów z nadwrażliwością na pochodne aniliny należy monitorować stężenie methemoglobiny.

Monitorowanie czynności wątroby: Zaleca się okresowe kontrolowanie parametrów wątrobowych, szczególnie u pacjentów długotrwale stosujących flutamid. W przypadku wystąpienia objawów niewydolności wątroby (świąd, ciemny mocz, utrata apetytu, żółtaczka, ból w prawym podżebrzu, objawy grypopodobne) należy niezwłocznie wykonać badania czynności wątroby. Przy potwierdzeniu niewydolności wątroby lub żółtaczki należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia.

Rak piersi u mężczyzn: Odnotowano nieliczne przypadki raka piersi u mężczyzn leczonych flutamidem, jednak nie potwierdzono związku przyczynowego.

Retencja płynów: Flutamid może zwiększać stężenie testosteronu i estradiolu, co może prowadzić do zatrzymywania płynów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością krążenia.

Ryzyko zakrzepowo-zatorowe: Należy zachować ostrożność u pacjentów ze skłonnością do zakrzepów.

Wydłużenie odstępu QT: U pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT lub przyjmujących leki mogące wpływać na ten parametr, należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed rozpoczęciem leczenia flutamidem.

Wpływ na prowadzenie pojazdów: Ze względu na możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych jak senność, dezorientacja, znużenie, zawroty głowy czy zaburzenia widzenia, pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Stosowanie flutamidu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji wątroby, układu sercowo-naczyniowego oraz potencjalnych zaburzeń hematologicznych. Konieczna jest regularna ocena stanu klinicznego i badań laboratoryjnych w celu wczesnego wykrycia ewentualnych działań niepożądanych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Interakcje z agonistami LHRH: Nie stwierdzono interakcji między flutamidem a octanem leuproreliny.

Interakcje z warfaryną: Flutamid może nasilać działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i wydłużać czas krzepnięcia krwi. U pacjentów długotrwale stosujących warfarynę zaleca się monitorowanie czasu protrombinowego i ewentualne dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.

Interakcje z lekami wydłużającymi odstęp QT: Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu flutamidu z lekami mogącymi wydłużać odstęp QT lub wywoływać zaburzenia rytmu typu torsade de pointes, takimi jak:

• Leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid)
• Leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
• Metadon
• Moksyfloksacyna
• Leki przeciwpsychotyczne

Przy stosowaniu flutamidu należy zwrócić szczególną uwagę na potencjalne interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi oraz preparatami mogącymi wpływać na odstęp QT. Konieczne jest dokładne monitorowanie pacjentów przyjmujących te leki jednocześnie z flutamidem.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Mimo że flutamid jest wskazany wyłącznie do stosowania u mężczyzn, odnotowano przypadki jego użycia u kobiet w leczeniu nadmiernego owłosienia i zespołu policystycznych jajników.

Kobiety w wieku rozrodczym: W przypadku konieczności stosowania flutamidu u kobiet w wieku rozrodczym, zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji.

Ciąża: Brak dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Potencjalne korzyści ze stosowania flutamidu u ciężarnych nie przewyższają ryzyka związanego z toksycznością dla płodu. Nie zaleca się stosowania preparatu w ciąży.

Karmienie piersią: Brak danych dotyczących przenikania flutamidu do mleka kobiecego. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt, kobiety stosujące flutamid powinny powstrzymać się od karmienia piersią.

Stosowanie flutamidu u kobiet w wieku rozrodczym, ciężarnych lub karmiących piersią powinno być bardzo ograniczone i poprzedzone wnikliwą analizą stosunku korzyści do ryzyka. W przypadku konieczności zastosowania leku, należy wdrożyć odpowiednie środki ostrożności.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane w monoterapii flutamidem to:

• Ginekomastia i/lub nadwrażliwość sutków (czasem z mlekotokiem) - ustępujące po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku

W terapii skojarzonej z agonistami LHRH najczęściej obserwowano:

• Uderzenia gorąca (61%)
• Utratę popędu płciowego (36%)
• Impotencję (33%)
• Biegunkę (12%)
• Nudności/wymioty (11%)
• Ginekomastię (9%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

Zaburzenia sercowo-naczyniowe: Rzadko - zawał mięśnia sercowego; częstość nieznana - wydłużenie odstępu QT, nadciśnienie tętnicze, zator tętnicy płucnej.

Zaburzenia neurologiczne i psychiczne: Często - senność, dezorientacja, depresja, niepokój, nerwowość; rzadko - bezsenność, znużenie, ból głowy, zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia widzenia.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: Bardzo często - nudności, wymioty, biegunka, zmniejszone łaknienie; rzadko - zwiększone łaknienie, niestrawność, zaparcia.

Zaburzenia wątrobowe: Niezbyt często - zapalenie wątroby, żółtaczka (w tym cholestatyczna), encefalopatia wątrobowa, martwica wątroby; odnotowano przypadki śmiertelne z powodu ciężkiego uszkodzenia wątroby.

Zaburzenia hematologiczne: Często - niedokrwistość hemolityczna lub makrocytowa, leukopenia, małopłytkowość, methemoglobinemia.

Zaburzenia skórne: Częstość nieznana - nadwrażliwość na światło, rumień, owrzodzenia, wysypka pęcherzowa, martwica naskórka.

Profil działań niepożądanych flutamidu jest szeroki i obejmuje wiele układów. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalną hepatotoksyczność oraz zaburzenia hematologiczne. Konieczne jest regularne monitorowanie pacjentów pod kątem wystąpienia działań niepożądanych i odpowiednie reagowanie w przypadku ich pojawienia się.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania flutamidu mogą obejmować:

• Zmniejszoną aktywność życiową
• Spowolnione oddychanie
• Niezborność ruchów
• Łzawienie
• Senność
• Wymioty
• Methemoglobinemię

W rzadkich przypadkach obserwowano ciężką niewydolność wątroby. W badaniach klinicznych stosowano dawki do 1,5 g/dobę przez ponad 36 miesięcy bez wystąpienia ciężkich działań niepożądanych.

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

• Monitorowanie podstawowych parametrów życiowych
• Leczenie objawowe
• W przypadku braku samoistnych wymiotów - prowokowanie wymiotów
• Hemodializa nie jest skuteczna ze względu na silne wiązanie flutamidu z białkami osocza

Przedawkowanie flutamidu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta i leczenia objawowego. Nie ma specyficznego antidotum, a hemodializa nie jest skuteczna w usuwaniu leku z organizmu.

Właściwości farmakologiczne

Flutamid jest doustnym, niesteroidowym i niehormonalnym antagonistą androgenów z grupy pochodnych fenylopropanoamidu. Jego mechanizm działania polega na blokowaniu receptorów androgenowych, co prowadzi do hamowania wzrostu komórek nowotworowych zależnych od androgenów.

Lek wykazuje najwyższą skuteczność w terapii skojarzonej z agonistami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH), co pozwala na osiągnięcie całkowitej blokady androgenowej.

Flutamid, jako antagonista receptorów androgenowych, stanowi ważny element terapii zaawansowanego raka gruczołu krokowego, szczególnie w skojarzeniu z agonistami LHRH.

Skład

Jedna tabletka powlekana Apo-Flutam zawiera 250 mg flutamidu jako substancję czynną.

Znajomość składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania oraz identyfikacji potencjalnych alergenów u pacjentów z nadwrażliwością na składniki leku.