Apo-Flutam - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Apo-Flutam jest wskazany w następujących przypadkach:

• Leczenie raka gruczołu krokowego z przerzutami (stadium D2) w skojarzeniu z agonistami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH), np. octanem leuproreliny. Dla osiągnięcia optymalnej skuteczności terapeutycznej, oba leki należy stosować jednocześnie.
• Leczenie uzupełniające po orchidektomii w celu uzyskania całkowitej blokady androgenowej.
• Terapia neoadjuwantowa oraz adjuwantowa u pacjentów z masywnym, miejscowo zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego (stadium B2 i C) poddawanych radioterapii, w skojarzeniu z agonistami LHRH.

Flutamid wykazuje najwyższą skuteczność terapeutyczną w połączeniu z agonistami LHRH. Nie jest skuteczny w leczeniu innych nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi czy łagodny rozrost gruczołu krokowego.

Dawkowanie i sposób podawania

Ważne informacje dotyczące dawkowania:

• W przypadku terapii skojarzonej z agonistą LHRH, flutamid należy rozpocząć 3 dni przed podaniem agonisty LHRH.
• U pacjentów poddawanych radioterapii, flutamid należy włączyć 8 tygodni przed rozpoczęciem napromieniania i kontynuować w trakcie radioterapii.
• Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Wnioski: Dawkowanie Apo-Flutam jest jednolite dla wszystkich wskazań i wynosi 250 mg 3 razy na dobę. Kluczowe jest odpowiednie zaplanowanie włączenia leku w przypadku terapii skojarzonej lub radioterapii.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na flutamid lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ginekomastia: Występuje u około 9% pacjentów po orchidektomii leczonych flutamidem.

Methemoglobinemia: Jeden z metabolitów flutamidu (4-nitro-3-(trifluorometylo)anilina) może powodować methemoglobinemię, niedokrwistość hemolityczną i żółtaczkę cholestatyczną. U pacjentów z nadwrażliwością na pochodne aniliny należy monitorować stężenie methemoglobiny.

Monitorowanie czynności wątroby: Zaleca się okresowe badanie czynności wątroby u pacjentów długotrwale stosujących flutamid. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby. W przypadku wystąpienia objawów uszkodzenia wątroby (świąd, ciemny mocz, długotrwałe zmniejszenie łaknienia, żółtaczka, tkliwość w prawym podżebrzu, objawy grypopodobne) należy niezwłocznie zlecić badanie czynności wątroby.

Zaburzenia czynności nerek: Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek.

Rak piersi u mężczyzn: Odnotowano nieliczne przypadki raka piersi u mężczyzn leczonych flutamidem, jednak nie potwierdzono związku przyczynowego.

Retencja płynów: Flutamid może zwiększać stężenie testosteronu i estradiolu, co może prowadzić do zatrzymywania płynów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością krążenia.

Ryzyko zakrzepów: Należy zachować ostrożność u pacjentów ze skłonnością do zakrzepów.

Wydłużenie odstępu QT: U pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT lub przyjmujących leki mogące wpływać na ten parametr, należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed rozpoczęciem leczenia flutamidem.

Laktoza: Produkt zawiera laktozę jednowodną i nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: U niektórych pacjentów mogą wystąpić działania niepożądane takie jak senność, dezorientacja, znużenie, zawroty głowy, zamazane widzenie. W takich przypadkach nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Wnioski: Stosowanie flutamidu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie w zakresie funkcji wątroby. Kluczowe jest również uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych oraz wpływu na układ sercowo-naczyniowy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje z agonistami LHRH: Nie stwierdzono interakcji między flutamidem a octanem leuproreliny.

Interakcje z warfaryną: Flutamid może nasilać przeciwzakrzepowe działanie warfaryny i wydłużać czas krzepnięcia krwi przy długotrwałym stosowaniu. Zaleca się monitorowanie czasu protrombinowego i ewentualne dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.

Interakcje z lekami wydłużającymi odstęp QT: Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu flutamidu z lekami mogącymi wydłużać odstęp QT lub wywoływać zaburzenia rytmu typu torsade de pointes, takimi jak:

• Leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid)
• Leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
• Metadon
• Moksyfloksacyna
• Leki przeciwpsychotyczne

Wnioski: Najistotniejsze interakcje flutamidu dotyczą leków przeciwzakrzepowych oraz leków wpływających na odstęp QT. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjentów przyjmujących te kombinacje leków.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Chociaż flutamid jest wskazany wyłącznie do stosowania u mężczyzn, odnotowano przypadki jego użycia u kobiet w leczeniu nadmiernego owłosienia i zespołu policystycznych jajników.

Ciąża: Nie przeprowadzono odpowiednich badań u kobiet w ciąży. Potencjalne ryzyko dla płodu przewyższa korzyści wynikające z zastosowania flutamidu u kobiet ciężarnych. Nie zaleca się stosowania preparatu w ciąży.

Karmienie piersią: Brak danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania flutamidu przez kobiety karmiące. Flutamid może przenikać do mleka kobiecego. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt, kobiety stosujące lek powinny zaprzestać karmienia piersią.

Płodność: U kobiet w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie odpowiednich środków antykoncepcyjnych w przypadku konieczności podawania flutamidu.

Wnioski: Flutamid nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią. W przypadku stosowania u kobiet w wieku rozrodczym konieczne jest zapewnienie skutecznej antykoncepcji.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane w monoterapii flutamidem to:

• Ginekomastia i/lub nadwrażliwość sutków (czasami z mlekotokiem)

Częstość występowania działań niepożądanych w terapii skojarzonej flutamid + agonista LHRH (n=294) vs placebo + agonista LHRH (n=285):

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

• Zaburzenia serca: zawał mięśnia sercowego (rzadko), wydłużenie odstępu QT (częstość nieznana)
• Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie (często), zator tętnicy płucnej (rzadko)
• Zaburzenia układu nerwowego: senność, dezorientacja, depresja, niepokój, nerwowość (często)
• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunka, zmniejszone łaknienie (bardzo często)
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, encefalopatia wątrobowa, martwica wątroby (niezbyt często)
• Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość hemolityczna lub makrocytowa, leukopenia, małopłytkowość, methemoglobinemia (często)
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: nadwrażliwość na światło, rumień, owrzodzenie, wysypka pęcherzowa, martwica naskórka (częstość nieznana)

Wnioski: Profil działań niepożądanych flutamidu jest szeroki i obejmuje różne układy organizmu. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalne hepatotoksyczne działanie leku oraz ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych i sercowo-naczyniowych.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania flutamidu mogą obejmować:

• Zmniejszoną aktywność życiową
• Spowolnione oddychanie
• Niezborność ruchów
• Łzawienie
• Senność
• Wymioty
• Methemoglobinemię

W rzadkich przypadkach obserwowano ciężkie objawy przedawkowania, w tym niewydolność wątroby. W badaniach klinicznych stosowano flutamid w dawkach do 1,5 g/dobę przez ponad 36 miesięcy bez wystąpienia ciężkich działań niepożądanych.

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

• Monitorowanie podstawowych parametrów życiowych pacjenta
• Leczenie objawowe
• W przypadku braku samoistnych wymiotów, należy je sprowokować
• Hemodializa nie jest skuteczna w usuwaniu flutamidu ze względu na silne wiązanie z białkami osocza

Wnioski: Nie ustalono wielkości pojedynczej dawki dobowej flutamidu, która powodowałaby objawy zagrażające życiu. W przypadku przedawkowania kluczowe jest leczenie objawowe i monitorowanie stanu pacjenta.

Właściwości farmakologiczne

Flutamid jest doustnym, niesteroidowym i niehormonalnym antagonistą androgenów z grupy pochodnych fenylopropanoamidu. Jego mechanizm działania polega na blokowaniu receptorów androgenowych, co prowadzi do hamowania wzrostu komórek nowotworowych zależnych od androgenów.

Flutamid wykazuje najwyższą skuteczność terapeutyczną w skojarzeniu z agonistami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH), takimi jak octan leuproreliny. Kombinacja ta pozwala na osiągnięcie pełnej blokady androgenowej, co jest kluczowe w leczeniu zaawansowanego raka gruczołu krokowego.

Wnioski: Flutamid jest skutecznym lekiem w terapii raka gruczołu krokowego, szczególnie w połączeniu z agonistami LHRH. Jego działanie opiera się na blokowaniu receptorów androgenowych, co hamuje wzrost komórek nowotworowych zależnych od androgenów.

Skład

Jedna tabletka powlekana Apo-Flutam zawiera 250 mg flutamidu jako substancję czynną.