Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Anoro Ellipta

Umeclidinium bromide + Vilanterol

prosz. do inhal.
55/22 µg/dawkę
1 inhal. (30 dawek)
Wziewnie
Rx
100%
160,63
30% (1)
66,54
S (2)
bezpł.

Anoro Ellipta - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Anoro Ellipta jest wskazany do podtrzymującego leczenia rozszerzającego oskrzela w celu łagodzenia objawów u dorosłych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).

Lek ten stanowi skuteczną opcję terapeutyczną dla pacjentów z POChP wymagających długotrwałego leczenia rozszerzającego oskrzela. Połączenie długo działającego antagonisty receptorów muskarynowych (umeklidynium) z długo działającym agonistą receptorów beta-2 adrenergicznych (wilanterol) zapewnia efektywne rozszerzenie oskrzeli poprzez dwa niezależne mechanizmy działania.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli 1 inhalacja raz na dobę
Osoby w podeszłym wieku (>65 lat) Bez konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Bez konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby Bez konieczności dostosowania dawki
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby Zachować ostrożność
Dzieci i młodzież (<18 lat) Nie stosować

Preparat należy stosować raz na dobę, każdego dnia o tej samej porze, aby utrzymać rozszerzenie oskrzeli. Maksymalna dawka to jedna inhalacja raz na dobę.

Sposób podawania

Anoro Ellipta przeznaczony jest wyłącznie do stosowania wziewnego. Inhalator zawiera podzielone dawki i jest gotowy do użycia. Dostarczany jest w opakowaniu zawierającym saszetkę ze środkiem pochłaniającym wilgoć, którą należy wyrzucić po otwarciu opakowania.

Kluczowe informacje dotyczące stosowania inhalatora:

  • Nie otwierać zasobnika, dopóki pacjent nie jest gotowy do inhalacji dawki
  • Po pierwszym otwarciu zasobnika wpisać datę ważności (6 tygodni od otwarcia)
  • Otworzyć pokrywę inhalatora tylko przed inhalacją
  • Nie wstrząsać inhalatorem
  • Przesunąć pokrywę w dół aż do usłyszenia "kliknięcia"
  • Wykonać spokojny, głęboki wydech (nie do wnętrza inhalatora)
  • Objąć ustnik szczelnie wargami i wykonać jeden długi, głęboki wdech
  • Wstrzymać oddech na 3-4 sekundy
  • Zamknąć pokrywę inhalatora po użyciu

Należy poinstruować pacjenta o prawidłowej technice inhalacji, zwracając uwagę na potencjalne błędy, takie jak wydychanie do inhalatora czy blokowanie wlotu powietrza palcami.

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania leku Anoro Ellipta jest nadwrażliwość na substancje czynne (umeklidynium lub wilanterol) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Astma: Nie stosować u pacjentów z astmą ze względu na brak badań w tej grupie.

Paradoksalny skurcz oskrzeli: Może wystąpić potencjalnie zagrażający życiu paradoksalny skurcz oskrzeli. W takim przypadku należy natychmiast przerwać stosowanie leku i wdrożyć leczenie alternatywne.

Ostre epizody: Lek nie jest przeznaczony do leczenia ostrych epizodów skurczu oskrzeli.

Układ sercowo-naczyniowy: Zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Działanie przeciwmuskarynowe: Ostrożnie stosować u pacjentów z zatrzymaniem moczu lub jaskrą z wąskim kątem przesączania.

Hipokaliemia: Możliwe wystąpienie istotnej hipokaliemii, szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami mogącymi powodować hipokaliemię.

Hiperglikemia: Kontrolować stężenie glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą po rozpoczęciu leczenia.

Inne grupy pacjentów: Zachować ostrożność u pacjentów z napadami drgawkowymi lub tyreotoksykozą.

Warto zapamiętać
  • Anoro Ellipta zawiera dwie substancje czynne o różnych mechanizmach działania, co zapewnia skuteczne rozszerzenie oskrzeli
  • Lek stosuje się raz na dobę, co może poprawić przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Leki β-adrenolityczne: Mogą osłabiać lub blokować działanie wilanterolu. Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba że istnieją ważne wskazania.

Inhibitory CYP3A4: Silne inhibitory (np. ketokonazol, klarytromycyna) mogą zwiększać ekspozycję na wilanterol. Zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu.

Inhibitory CYP2D6: Nie oczekuje się klinicznie znaczących interakcji.

Inhibitory P-gp: Nie oczekuje się klinicznie znaczących interakcji.

Inne leki rozszerzające oskrzela: Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z innymi długo działającymi lekami rozszerzającymi oskrzela.

Leki powodujące hipokaliemię: Ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z pochodnymi metyloksantyny, steroidami lub lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Stosować tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy substancje czynne przenikają do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub leczenia, biorąc pod uwagę korzyści dla matki i dziecka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym było zapalenie nosogardła (9%). Inne często występujące działania niepożądane to:

  • Zakażenia dróg moczowych
  • Zapalenie zatok
  • Zapalenie gardła
  • Zapalenie górnych dróg oddechowych
  • Ból głowy
  • Kaszel
  • Ból jamy ustnej i gardła
  • Zaparcia
  • Suchość w jamie ustnej

Rzadziej obserwowano reakcje nadwrażliwości, zaburzenia rytmu serca oraz zaburzenia oka (jaskra).

Przedawkowanie

Przedawkowanie może powodować objawy związane z działaniem poszczególnych składników, takie jak:

  • Suchość w jamie ustnej
  • Zaburzenia akomodacji
  • Tachykardia
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Drżenie
  • Ból głowy
  • Nudności
  • Hiperglikemia
  • Hipokaliemia

W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie podtrzymujące z odpowiednią kontrolą stanu pacjenta.

Mechanizm działania

Anoro Ellipta zawiera dwie substancje czynne:

  • Umeklidynium - długo działający antagonista receptora muskarynowego
  • Wilanterol - długo działający agonista receptora β2-adrenergicznego

Obie substancje, działając miejscowo w drogach oddechowych poprzez odrębne mechanizmy, powodują rozszerzenie oskrzeli. Takie połączenie zapewnia skuteczne i długotrwałe rozszerzenie oskrzeli u pacjentów z POChP.

Skład

Każda pojedyncza inhalacja dostarcza dawkę zawierającą:

  • 65 µg umeklidyniowego bromku (co odpowiada 55 µg umeklidynium)
  • 22 µg wilanterolu (w postaci trifenylooctanu)

Dawka podzielona zawiera:

  • 74,2 µg umeklidyniowego bromku (co odpowiada 62,5 µg umeklidynium)
  • 25 µg wilanterolu (w postaci trifenylooctanu)

Znajomość dokładnego składu leku jest istotna przy rozważaniu potencjalnych interakcji oraz dostosowywaniu dawkowania u szczególnych grup pacjentów.


1) Przewlekła obturacyjna choroba płuc – leczenie podtrzymujące u pacjentów powyżej 18 roku życia
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.


Wskazania

Lek jest wskazany do podtrzymującego leczenia rozszerzającego oskrzela w celu łagodzenia objawów u dorosłych pacjentów z POChP.

Dorośli. Zalecaną dawką jest 1 inhalacja raz/dobę. Preparat należy stosować raz/dobę każdego dnia o tej samej porze, aby utrzymać rozszerzenie oskrzeli. Maks. dawka to jedna inhalacja raz/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów powyżej 65 rż. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie prowadzono badań dotyczących stosowania produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i należy zachować ostrożność stosując go u pacjentów z tej grupy. Dzieci i młodzież. Stosowanie produktu u dzieci i młodzieży (poniżej 18 lat) nie jest właściwe we wskazaniu POChP.

Preparat przeznaczony jest wyłącznie do stosowania wziewnego. Inhalator zawiera podzielone dawki i jest gotowy do użycia. Inhalator jest dostarczany w opakowaniu zawierającym saszetkę ze środkiem pochłaniającym wilgoć, aby zmniejszyć wilgotność. Po otwarciu opakowania saszetkę należy wyrzucić – nie należy jej jeść ani wdychać. Należy poinformować pacjenta, aby nie otwierał zasobnika, dopóki nie jest gotowy do inhalacji dawki. Po wyjęciu inhalatora z opakowania (zasobnika z laminowanej folii), pokrywa inhalatora będzie w położeniu "zamkniętym". Na etykiecie inhalatora w polu występującym po słowach „Wyrzucić po” należy wpisać datę wypadającą 6 tyg. po otwarciu opakowania. Po tym terminie inhalatora nie należy już stosować. Po pierwszym otwarciu zasobnik można wyrzucić. Gdy pokrywa inhalatora jest otwierana i zamykana bez inhalacji leku, dawka zostanie utracona. Utracona dawka będzie bezpiecznie przechowana wewnątrz inhalatora, ale nie będzie już dostępna do inhalacji. Nie jest możliwe przypadkowe zastosowanie większej ilości leku lub podwójnej dawki w jednej inhalacji. Otworzyć pokrywę inhalatora wtedy, gdy pacjent jest gotowy do przyjęcia dawki. Nie należy wstrząsać inhalatorem. Należy przesunąć pokrywę w dół aż do usłyszenia „kliknięcia”. Produkt leczniczy jest gotowy do inhalacji. Potwierdza to wskazanie licznika dawek zmniejszone o 1. Jeśli wskazanie licznika nie zmniejszyło się po usłyszeniu kliknięciu oznacza to, że inhalator nie dostarczy dawki leku. Należy zwrócić się do farmaceuty po poradę. Inhalator należy trzymać w pewnej odległości od ust i wykonać spokojny, głęboki wydech. Nie należy wykonywać wydechu do wnętrza inhalatora. Włożyć ustnik inhalatora do ust i objąć go szczelnie wargami. Nie należy blokować palcami wlotu powietrza w czasie inhalacji dawki. Należy wykonać jeden długi, spokojny i głęboki wdech. Wstrzymać oddech tak długo, jak to możliwe (na co najmniej 3-4 sek.).Wyjąć inhalator z ust. Wykonać spokojny wydech. Pacjenci mogą nie wyczuć leku ani jego smaku, nawet jeśli prawidłowo stosują inhalator. Ustnik można oczyścić suchą chusteczką przed zamknięciem pokrywy inhalatora. Przesunąć pokrywę ku górze tak, aby zakryć ustnik.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie należy stosować umeklidynium z wilanterolem u pacjentów z astmą, ponieważ ich stosowanie nie było badane w tej grupie pacjentów. Po zastosowaniu umeklidynium z wilanterolem może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, który może zagrażać życiu. Jeśli wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy natychmiast przerwać stosowanie umeklidynium z wilanterolem i, w razie konieczności, zastosować inne leczenie. Umeklidynium z wilanterolem nie jest wskazany w leczeniu ostrych epizodów skurczu oskrzeli. Zwiększenie ilości stosowanych krótko działających leków rozszerzających oskrzela w celu łagodzenia objawów wskazuje na pogorszenie kontroli choroby. W razie nasilenia się POChP w trakcie stosowania umeklidynium z wilanterolem należy przeprowadzić ponowną ocenę stanu pacjenta i zweryfikować sposób leczenia POChP. Po podaniu antagonistów receptora muskarynowego i leków sympatykomimetycznych, w tym umeklidynium z wilanterolem, mogą wystąpić zaburzenia czynności układu sercowo-naczyniowego, takie jak zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków i tachykardia. Pacjenci z niewyrównaną, ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego byli wyłączani z badań klinicznych. Dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania umeklidynium z wilanterolem u pacjentów z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego. Ze względu na działanie przeciwmuskarynowe, należy zachować ostrożność podczas stosowania umeklidynium z wilanterolem u pacjentów z zatrzymaniem moczu lub jaskrą z wąskim kątem przesączania. Stosowanie agonistów receptora β2-adrenergicznego może spowodować u niektórych pacjentów znaczącą hipokaliemię, co potencjalnie może wywoływać działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zmniejszenie stężenia potasu w surowicy jest zwykle przemijające i nie wymaga uzupełniania. W badaniach klinicznych z zastosowaniem z umeklidynium z wilanterolem w zalecanej dawce leczniczej nie obserwowano istotnych klinicznie skutków hipokaliemii. Należy zachować ostrożność, gdy umeklidynium z wilanterolem jest stosowany z innymi produktami leczniczymi, które także mogą powodować hipokaliemię. Stosowanie agonistów receptora β2-adrenergicznego może u niektórych pacjentów wywoływać przemijającą hiperglikemię. W badaniach klinicznych z zastosowaniem umeklidynium z wilanterolem w zalecanej dawce leczniczej nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu na stężenie glukozy w osoczu. Po rozpoczęciu leczenia umeklidynium z wilanterolem u pacjentów z cukrzycą należy dokładnie kontrolować stężenie glukozy w osoczu. Umeklidynium z wilanterolem należy stosować ostrożnie u pacjentów z napadami drgawkowymi lub tyreotoksykozą, a także u pacjentów, szczególnie wrażliwych na działanie agonistów receptora β2-adrenergicznego. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Umeklidynium z wilanterolem nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Leki β-adrenolityczne mogą osłabiać lub blokować działanie agonistów receptora β2-adrenergicznego, takich jak wilanterol. Należy unikać stosowania zarówno leków niewybiórczo, jak i wybiórczo blokujących receptory β-adrenergiczne, chyba że istnieją ważne powody uzasadniające ich zastosowanie. Wilanterol jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP3A4). Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (np. ketokonazolu, klarytromycyny, itrakonazolu, rytonawiru, telitromycyny) może hamować jego metabolizm i zwiększać ogólnoustrojową ekspozycję na wilanterol. Jednoczesne stosowanie z ketokonazolem (400 mg) u zdrowych ochotników zwiększało średnie AUC(0-t) i Cmax wilanterolu odpowiednio o 65% i 22%. Zwiększenie ekspozycji na wilanterol nie było związane ze zwiększeniem ogólnoustrojowego wpływu β-mimetyku na częstość akcji serca, stężenie potasu we krwi lub odstęp QT (skorygowany metodą Fridericia). Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania umeklidynium z wilanterolem w skojarzeniu z ketokonazolem i innymi, znanymi silnymi inhibitorami CYP3A4, ponieważ istnieje możliwość wystąpienia zwiększonej ogólnoustrojowej ekspozycji na wilanterol, co może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych. Stosowanie werapamilu, który jest umiarkowanym inhibitorem CYP3A4, nie wpływało znacząco na farmakokinetykę wilanterolu. Umeklidynium jest substratem cytochromu P450 2D6 (CYP2D6). U zdrowych ochotników z małą aktywnością izoenzymu CYP2D6 (słabi metabolizerzy) oceniano farmakokinetykę umeklidynium w stanie stacjonarnym. Nie obserwowano wpływu na AUC lub Cmax umeklidynium po zastosowaniu 4-krotnie większej dawki. Po zastosowaniu 8-krotnie większej dawki obserwowano ok. 1,3-krotne zwiększenie AUC umeklidynium bez wpływu na Cmax umeklidynium. Na podstawie skali tych zmian, nie oczekuje się klinicznie znaczących interakcji, gdy umeklidynium z wilanterolem stosuje się w skojarzeniu z inhibitorami CYP2D6 lub gdy stosuje się u pacjentów z genetycznym niedoborem aktywności CYP2D6 (słabi metabolizerzy). Zarówno umeklidynium, jak i wilanterol są substratami transportera glikoproteiny P (P-gp). U zdrowych ochotników oceniano wpływ werapamilu, który jest umiarkowanym inhibitorem P-gp (stosowanego w dawce 240 mg raz/dobę), na farmakokinetykę umeklidynium i wilanterolu w stanie stacjonarnym. Nie zaobserwowano wpływu werapamilu na Cmax umeklidynium lub Cmax wilanterolu. Zaobserwowano ok. 1,4-krotne zwiększenie AUC umeklidynium bez wpływu na AUC wilanterolu. Na podstawie skali tych zmian, nie oczekuje się klinicznie znaczących interakcji, gdy umeklidynium z wilanterolem stosuje się w skojarzeniu z inhibitorami P-gp. Jednoczesne stosowanie umeklidynium i wilanterolu z innymi długo działającymi antagonistami receptora muskarynowego, długo działającymi agonistami receptora β2-adrenergicznego lub produktami leczniczymi zawierającymi którąkolwiek z tych substancji nie było badane i nie jest zalecane, ponieważ mogą one nasilać działania niepożądane znanych, stosowanych wziewnie antagonistów receptora muskarynowego lub agonistów receptora β2-adrenergicznego. Jednoczesne stosowanie leków powodujących hipokaliemię, np. pochodnych metyloksantyny, steroidów lub leków moczopędnych nieoszczędzających potasu, może nasilać potencjalne działanie hipokaliemiczne agonistów receptora β2-adrenergicznego. Dlatego należy zachować ostrożność podczas ich jednoczesnego stosowania. Chociaż nie przeprowadzono oficjalnych badań interakcji lekowych in vivo, umeklidynium z wilanterolem był stosowany wziewnie jednocześnie z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w POChP, w tym z krótko działającymi sympatykomimetycznymi lekami rozszerzającymi oskrzela i wziewnymi glikokortykosteroidami bez klinicznych objawów interakcji.

Brak danych dotyczących stosowania umeklidynium z wilanterolem u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość przy ekspozycjach na wilanterol, które nie są istotne klinicznie. Umeklidynium z wilanterolem należy stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Nie wiadomo, czy umeklidynium lub wilanterol przenikają do mleka kobiecego. Jednak w mleku kobiecym wykrywani są agoniści receptora β2-adrenergicznego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków oraz niemowląt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie umeklidynium z wilanterolem biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla kobiety. Brak danych dotyczących wpływu umeklidynium z wilanterolem na płodność u ludzi. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu umeklidynium lub wilanterolu na płodność.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym umeklidynium z wilanterolem było zapalenie nosogardła (9%). Profil bezpieczeństwa produktu oparty jest na danych doświadczalnych, dotyczących umeklidynium z wilanterolem i poszczególnych składników, pochodzących z programu badań klinicznych nad rozwojem produktu obejmujących 6855 pacjentów z POChP i zgłoszeń spontanicznych. Program badań klinicznych obejmował 2354 pacjentów otrzymujących umeklidynium z wilanterolem raz/dobę w badaniach klinicznych III fazy trwających 24 tyg. lub dłużej, z których 1296 pacjentów otrzymywało zalecaną dawkę 55/22 µg w badaniach trwających 24 tyg., 832 pacjentów otrzymywało większą dawkę 113/22 µg w badaniach trwających 24 tyg. oraz 226 pacjentów otrzymywało dawkę 113/22 µg w badaniu trwającym 12 m-cy. Częstości przypisane do działań niepożądanych obejmują wstępne częstości występowania obserwowane w połączonych 5 badaniach 24-tyg. i badaniu dotyczącym bezpieczeństwa stosowania trwającym 12 m-cy. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie dróg moczowych, zapalenie zatok, zapalenie nosogardła, zapalenie gardła, zapalenie górnych dróg oddechowych. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka; (rzadko) anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) drżenie, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (nieznana) jaskra. Zaburzenia serca: (niezbyt często) migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, rytm idiowentrykularny, tachykardia, skurcze dodatkowe nadkomorowe, kołatanie serca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, ból jamy istnej i gardła. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcia, suchość w jamie ustnej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka.

Przedawkowanie umeklidynium z wilanterolem może wywoływać objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z działaniem poszczególnych składników, zgodne ze znanymi działaniami niepożądanymi wziewnych antagonistów receptora muskarynowego (np. suchość w jamie ustnej, zaburzenia akomodacji i tachykardia) lub obserwowanych po przedawkowaniu innych agonistów receptora β2-adrenergicznego (np. zaburzenia rytmu serca, drżenie, ból głowy, kołatanie serca, nudności, hiperglikemia i hipokaliemia). W razie przedawkowania, należy zastosować leczenie podtrzymujące z odpowiednią kontrolą stanu pacjenta, jeśli to konieczne.

Umeklidynium z wilanterolem to skojarzenie wziewnego długo działającego antagonisty receptora muskarynowego z wziewnym długo działającym agonistą receptora beta2-adrenergicznego. Po inhalacji przez usta obie substancje, działając miejscowo w drogach oddechowych, w odrębnych mechanizmach, powodują rozszerzenie oskrzeli.

Każda pojedyncza inhalacja zapewnia dostarczanie dawki (dawka opuszczająca ustnik) zawierającej 65 µg umeklidyniowego bromku (co odpowiada 55 µg umeklidynium) oraz 22 µg wilanterolu (w postaci trifenylooctanu). Odpowiada to dawce podzielonej zawierającej 74,2 µg umeklidyniowego bromku (co odpowiada 62,5 µg umeklidynium) oraz 25 µg wilanterolu (w postaci trifenylooctanu).

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.