Anidulafungin Fresenius Kabi - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Anidulafungin Fresenius Kabi jest wskazany w leczeniu inwazyjnej kandydozy u pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku od 1 miesiąca do poniżej 18 lat.

Lek ma szerokie zastosowanie w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych wywołanych przez drożdżaki z rodzaju Candida, zarówno u dorosłych jak i u dzieci powyżej 1 miesiąca życia.

Dawkowanie i sposób podawania

Decyzję o rozpoczęciu leczenia anidulafunginą powinien podjąć lekarz doświadczony w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych. Przed rozpoczęciem terapii należy pobrać materiał do posiewu mykologicznego. Leczenie można rozpocząć empirycznie przed uzyskaniem wyników posiewu, a następnie zmodyfikować po ich otrzymaniu.

Dawkowanie u dorosłych:

Czas trwania leczenia należy ustalić indywidualnie na podstawie odpowiedzi klinicznej pacjenta. Zazwyczaj terapię przeciwgrzybiczą kontynuuje się przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim posiewie.

Dawkowanie u dzieci i młodzieży (1 miesiąc - <18 lat):

Czas trwania leczenia powinien zależeć od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Leczenie przeciwgrzybicze należy kontynuować przez co najmniej 14 dni od ostatniego dodatniego posiewu.

Dawkowanie anidulafunginy różni się u dorosłych i dzieci. U obu grup stosuje się dawkę nasycającą w pierwszej dobie, a następnie mniejszą dawkę podtrzymującą. Czas leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej, ale powinien trwać minimum 14 dni po uzyskaniu ujemnych posiewów.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby: Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Również u pacjentów z jakimikolwiek zaburzeniami czynności nerek, w tym dializowanych, nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania. Anidulafunginę można podawać niezależnie od czasu wykonywania hemodializy.

Pozostałe grupy pacjentów: U dorosłych nie jest wymagane dostosowanie dawki ze względu na płeć, masę ciała, pochodzenie etniczne, zakażenie HIV czy podeszły wiek.

Anidulafungina charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym, nie wymagając modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby oraz w innych szczególnych grupach pacjentów.

Sposób podawania

Anidulafungin Fresenius Kabi przeznaczony jest wyłącznie do podawania dożylnego. Przed podaniem lek należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań do stężenia 3,33 mg/ml, a następnie rozcieńczyć do stężenia 0,77 mg/ml w celu uzyskania końcowego roztworu do infuzji. U pacjentów pediatrycznych objętość roztworu do infuzji będzie się różnić w zależności od masy ciała.

Zaleca się podawanie produktu w infuzji z szybkością nieprzekraczającą 1,1 mg/min (co odpowiada 1,4 ml/min po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu zgodnie z instrukcją). Działania niepożądane związane z infuzją występują rzadko przy zachowaniu zalecanej szybkości podawania.

Uwaga: Produktu nie wolno podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

Prawidłowe przygotowanie i podanie leku ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa terapii. Należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących rozpuszczania, rozcieńczania i szybkości infuzji.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• Nadwrażliwość na inne produkty lecznicze z grupy echinokandyn

Przeciwwskazania do stosowania anidulafunginy są ograniczone i dotyczą głównie reakcji nadwrażliwości na lek lub grupę leków, do której należy.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ograniczone dane kliniczne: Nie przeprowadzono badań anidulafunginy u pacjentów z kandydozowym zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Skuteczność leku oceniano tylko u ograniczonej liczby pacjentów z neutropenią.

Stosowanie u noworodków: Nie zaleca się stosowania produktu u noworodków poniżej 1 miesiąca życia. W tej grupie wiekowej należy wziąć pod uwagę zakres rozprzestrzeniania się kandydozy rozsianej, w tym do ośrodkowego układu nerwowego (OUN).

Zaburzenia czynności wątroby: U pacjentów przyjmujących anidulafunginę obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. U niektórych pacjentów z ciężką chorobą podstawową, otrzymujących anidulafunginę jednocześnie z innymi lekami, występowały istotne klinicznie zaburzenia czynności wątroby. Pacjentów ze zwiększoną aktywnością enzymów wątrobowych podczas leczenia należy monitorować pod kątem pogorszenia czynności wątroby.

Reakcje anafilaktyczne: Zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznych, w tym wstrząsu anafilaktycznego, po podaniu anidulafunginy. W razie wystąpienia takich reakcji należy przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Reakcje związane z infuzją: Raportowano działania niepożądane związane z infuzją anidulafunginy, w tym wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie, świąd, duszność, skurcz oskrzeli i niedociśnienie. Ryzyko ich wystąpienia jest mniejsze, gdy szybkość infuzji nie przekracza 1,1 mg/min.

Zawartość fruktozy: Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni przyjmować tego produktu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U niemowląt i małych dzieci (<2 lat) nietolerancja fruktozy może być jeszcze nierozpoznana i podanie leku może zagrażać życiu.

Stosowanie anidulafunginy wymaga zachowania szczególnej ostrożności w określonych grupach pacjentów oraz monitorowania pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, zwłaszcza hepatotoksyczności i reakcji związanych z infuzją.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Anidulafungina nie jest klinicznie istotnym substratem, induktorem lub inhibitorem izoenzymów cytochromu P450. Badania in vitro nie wykluczają jednak całkowicie możliwości interakcji in vivo.

Przeprowadzono badania interakcji anidulafunginy z innymi lekami, które mogą być stosowane jednocześnie:

• Nie jest konieczne dostosowanie dawki anidulafunginy ani cyklosporyny, worykonazolu lub takrolimusu podczas jednoczesnego stosowania
• Nie jest wymagana modyfikacja dawki anidulafunginy przy jednoczesnym podawaniu z amfoterycyną B lub ryfampicyną

Anidulafungina charakteryzuje się niskim potencjałem interakcji lekowych, co ułatwia jej stosowanie u pacjentów przyjmujących wiele leków jednocześnie.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania anidulafunginy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Anidulafungina nie jest zalecana do stosowania w okresie ciąży, chyba że korzyści dla matki wyraźnie przewyższają ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy anidulafungina przenika do mleka ludzkiego. Dane z badań na zwierzętach wskazują na przenikanie leku do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla niemowląt karmionych piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub leczenia anidulafunginą, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka i matki.

Płodność: W badaniach na szczurach nie zaobserwowano wpływu anidulafunginy na płodność.

Stosowanie anidulafunginy w okresie ciąży i karmienia piersią wymaga ostrożności i indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Brak danych wskazujących na negatywny wpływ leku na płodność.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z podawaniem anidulafunginy w infuzji obejmują:

• Bardzo często (≥1/10): hipokaliemia, biegunka, nudności
• Często (≥1/100 do <1/10): hiperglikemia, drgawki, ból głowy, niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, duszność, wymioty, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, wysypka, świąd, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi
• Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100): koagulopatia, nagłe zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca, bóle w nadbrzuszu, zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy, pokrzywka, ból w miejscu infuzji

W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży zaobserwowano częstsze występowanie działań niepożądanych ze strony wątroby i dróg żółciowych (7-10%) w porównaniu z pacjentami dorosłymi (2%).

Profil działań niepożądanych anidulafunginy jest stosunkowo korzystny, z przewagą łagodnych i umiarkowanych objawów. Należy jednak zwrócić szczególną uwagę na potencjalne zaburzenia czynności wątroby, zwłaszcza u pacjentów pediatrycznych.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania anidulafunginy należy zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące. Pojedyncza dawka 400 mg podana przez pomyłkę jako dawka nasycająca nie spowodowała klinicznych działań niepożądanych. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników, którym podano dawkę nasycającą 260 mg, a następnie 130 mg/dobę, u 3 z 10 osób wystąpiło przemijające, bezobjawowe podwyższenie aktywności transaminaz (≤3 x górna granica normy).

Anidulafungina nie jest usuwana przez dializę.

Przedawkowanie anidulafunginy wiąże się głównie z ryzykiem przejściowego wzrostu aktywności enzymów wątrobowych. Brak specyficznej odtrutki, leczenie ma charakter objawowy i podtrzymujący.

Właściwości farmakodynamiczne i mechanizm działania

Anidulafungina jest półsyntetyczną echinokandyną, należącą do grupy lipopeptyów. Mechanizm działania polega na selektywnym hamowaniu syntazy β-(1,3)-D-glukanu, enzymu obecnego w komórkach grzybów, ale nieobecnego u ssaków. Prowadzi to do zahamowania powstawania β-(1,3)-D-glukanu, istotnego składnika ściany komórkowej grzybów.

Anidulafungina wykazuje działanie grzybobójcze wobec drożdżaków z rodzaju Candida oraz działa przeciwko obszarom aktywnego wzrostu strzępek Aspergillus fumigatus.

Unikalny mechanizm działania anidulafunginy zapewnia jej skuteczność przeciwgrzybiczą przy jednoczesnym wysokim profilu bezpieczeństwa dla komórek gospodarza.

Skład

Każda fiolka zawiera 100 mg anidulafunginy.

Znajomość składu preparatu jest istotna dla prawidłowego dawkowania i przygotowania leku do podania.