Anagrelide Bluefish

Wyszukaj produkt

Anagrelide

kaps. twarde

0,5 mg

100 szt.

Doustnie

CHB

250,71

B ⁽¹⁾

bezpł.

Anagrelide Bluefish - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Anagrelide Bluefish jest wskazany w celu zmniejszenia zwiększonej liczby płytek krwi u zagrożonych pacjentów z nadpłytkowością samoistną (NS), którzy spełniają jedno z poniższych kryteriów:

Nie tolerują bieżącego leczenia
Zwiększona liczba płytek krwi nie zmniejsza się do zadowalających wartości podczas stosowania bieżącego leczenia

Pacjenta z NS uznaje się za zagrożonego, jeśli występuje u niego jeden lub więcej z poniższych czynników:

Wiek powyżej 60 lat
Liczba płytek krwi >1000 x 10⁹/l
Ciężkie zdarzenia zakrzepowo-krwotoczne w wywiadzie

Anagrelide Bluefish jest skuteczną opcją terapeutyczną dla pacjentów z nadpłytkowością samoistną, u których standardowe leczenie jest nieskuteczne lub źle tolerowane. Szczególnie zalecany jest u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka powikłań zakrzepowo-krwotocznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinien rozpoczynać lekarz z doświadczeniem w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Zalecana dawka początkowa to 1 mg/dobę, podawana doustnie w dwóch dawkach podzielonych po 0,5 mg. Dawkę początkową należy utrzymać przez co najmniej tydzień.

Po tygodniu dawkę można dostosować indywidualnie, aby osiągnąć najmniejszą skuteczną dawkę zmniejszającą liczbę płytek krwi poniżej 600 x 10⁹/l, optymalnie w zakresie 150-400 x 10⁹/l. Zwiększanie dawki nie powinno przekraczać 0,5 mg/dobę w ciągu tygodnia. Maksymalna zalecana dawka jednorazowa to 2,5 mg.

Etap leczenia	Dawkowanie	Monitorowanie
Dawka początkowa	1 mg/dobę (2 x 0,5 mg)	Przez co najmniej tydzień
Dostosowanie dawki	Zwiększanie o max. 0,5 mg/dobę/tydzień	Do osiągnięcia optymalnej liczby płytek
Dawka podtrzymująca	Zazwyczaj 1-3 mg/dobę	Regularne kontrole morfologii

Objaśnienie: Dawkowanie anagrelidu należy dostosowywać indywidualnie, rozpoczynając od niskiej dawki i stopniowo ją zwiększając pod ścisłą kontrolą liczby płytek krwi.

Skuteczność leczenia musi być regularnie monitorowana. Zmniejszenie liczby płytek krwi obserwuje się zwykle w ciągu 14-21 dni od rozpoczęcia terapii. U większości pacjentów odpowiednia odpowiedź terapeutyczna utrzymuje się przy dawce 1-3 mg/dobę.

Precyzyjne dostosowanie dawki anagrelidu do indywidualnych potrzeb pacjenta, połączone z regularnym monitorowaniem parametrów krwi, pozwala na osiągnięcie optymalnej skuteczności leczenia przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności stosowania innego schematu dawkowania u osób starszych. Około 50% pacjentów leczonych anagrelidem w badaniach klinicznych było w wieku powyżej 60 lat. Jednak w tej grupie wiekowej częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych (głównie kardiologicznych) była dwukrotnie większa.

Zaburzenia czynności nerek

Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Anagrelid jest przeciwwskazany u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min).

Zaburzenia czynności wątroby

Nie zaleca się stosowania anagrelidu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby należy dokładnie rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści przed rozpoczęciem leczenia.

Dzieci i młodzież

Doświadczenie w stosowaniu anagrelidu u dzieci i młodzieży jest bardzo ograniczone. Należy zachować szczególną ostrożność w tej grupie pacjentów. Leczenie należy rozpoczynać tylko w przypadku progresji choroby lub wystąpienia zakrzepów. Konieczna jest regularna ocena stosunku korzyści do ryzyka.

Stosowanie anagrelidu u pacjentów z grup specjalnych wymaga szczególnej ostrożności i indywidualnego podejścia. Kluczowe jest dokładne monitorowanie stanu klinicznego i parametrów laboratoryjnych oraz dostosowywanie dawki w razie potrzeby.

Przeciwwskazania

Anagrelide Bluefish jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na anagrelid lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby
Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min)

Przed rozpoczęciem leczenia anagrelidem należy dokładnie ocenić stan pacjenta, szczególnie pod kątem funkcji wątroby i nerek, aby wykluczyć przeciwwskazania do jego stosowania.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie stanu pacjenta

Podczas leczenia anagrelidem wymagane jest ścisłe monitorowanie kliniczne pacjenta, obejmujące:

Pełną morfologię krwi (hemoglobina, liczba krwinek białych, liczba płytek krwi)
Ocenę czynności wątroby (AlAT, AspAT)
Ocenę czynności nerek (kreatynina, mocznik)
Analizę stężenia elektrolitów (potas, magnez, wapń)

Układ sercowo-naczyniowy

Zgłaszano ciężkie działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, kardiomiopatię, kardiomegalię i zastoinową niewydolność serca. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT.

Zaleca się przeprowadzenie badania układu sercowo-naczyniowego przed rozpoczęciem leczenia (EKG, echokardiografia) oraz regularne kontrole w trakcie terapii.

Nadciśnienie płucne

Zgłaszano przypadki nadciśnienia płucnego u pacjentów leczonych anagrelidem. Należy obserwować pacjentów pod kątem objawów chorób układu krążeniowo-oddechowego.

Interakcje lekowe

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu anagrelidu z:

Inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, enoksacyna)
Induktorami CYP1A2 (np. omeprazol)
Inhibitorami PDE III (np. milrynon, cilostazol)
Lekami wpływającymi na czynność płytek krwi (np. kwas acetylosalicylowy)

Stosowanie anagrelidu wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, szczególnie w zakresie układu sercowo-naczyniowego i oddechowego. Konieczna jest ostrożność przy łączeniu z innymi lekami ze względu na potencjalne interakcje.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem anagrelidu to:

Ból głowy (u około 14% pacjentów)
Kołatanie serca (u około 9% pacjentów)
Retencja płynów i nudności (u około 6% pacjentów)
Biegunka (u 5% pacjentów)

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

Zaburzenia krwi: niedokrwistość, małopłytkowość
Zaburzenia serca: częstoskurcz, arytmie, niewydolność serca
Zaburzenia układu oddechowego: nadciśnienie płucne, śródmiąższowa choroba płuc
Zaburzenia wątroby: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry: wysypka, łysienie

Anagrelid może powodować szereg działań niepożądanych, głównie ze strony układu sercowo-naczyniowego i pokarmowego. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjentów i odpowiednie reagowanie na pojawiające się objawy.

Warto zapamiętać

Anagrelid jest skutecznym lekiem w redukcji liczby płytek krwi u pacjentów z nadpłytkowością samoistną, szczególnie w grupie wysokiego ryzyka powikłań zakrzepowo-krwotocznych.
Stosowanie anagrelidu wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, zwłaszcza w zakresie układu sercowo-naczyniowego, ze względu na potencjalne poważne działania niepożądane.

Podsumowując, Anagrelide Bluefish jest cenną opcją terapeutyczną w leczeniu nadpłytkowości samoistnej, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka lub nieodpowiadających na standardowe leczenie. Jednak jego stosowanie wymaga ścisłego nadzoru medycznego i indywidualnego dostosowania dawki do potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem potencjalnych działań niepożądanych i interakcji lekowych.

1) Chemioterapia
Załącznik: C.72.

Wskazania

Produkt jest wskazany w celu zmniejszenia zwiększonej liczby płytek krwi u zagrożonych pacjentów z nadpłytkowością samoistną (NS), którzy nie tolerują bieżącego leczenia lub u których zwiększona liczba płytek krwi nie zmniejsza się do zadawalających wartości podczas stosowania bieżącego leczenia. Pacjent zagrożony z nadpłytkowością samoistną. Zagrożenie pacjenta z nadpłytkowością samoistną określa się na podstawie obecności jednego lub więcej z następujących czynników: wiek powyżej 60 lat, lub liczba płytek krwi >1000 x 10⁹/l, lub ciężkie zdarzenia zakrzepowo-krwotoczne w wywiadzie.

Dawkowanie

Terapię produktem leczniczym powinien rozpocząć lekarz klinicysta z odpowiednim doświadczeniem w zakresie postępowania z nadpłytkowością samoistną. Zalecana dawka początkowa anagrelidu wynosi 1 mg/dobę, należy ją podawać doustnie w dwóch dawkach podzielonych (0,5 mg/dawkę). Dawkę początkową należy utrzymać przez co najmniej tydzień. Po tyg. dawkę można dostosować indywidualnie do pacjenta tak, aby osiągnąć najmniejszą skuteczną dawkę wymaganą do zmniejszenia i/lub utrzymania liczby płytek krwi poniżej 600 x 10⁹/l, najlepiej w zakresie od 150 x 10⁹/l do 400 x 10⁹/l. Zwiększanie dawki nie może być większe niż o 0,5 mg/dobę w ciągu tyg., a zalecana maks. dawka jednorazowa nie powinna przekraczać 2,5 mg. W trakcie klinicznych prac badawczo-rozwojowych stosowano dawki 10 mg/dobę. Skuteczność leczenia anagrelidem musi być regularnie monitorowana. Jeśli dawka początkowa jest większa niż 1 mg/dobę, należy oznaczać liczbę płytek krwi co dwa dni w trakcie pierwszego tyg. leczenia, a następnie co najmniej raz w tyg., aż do osiągnięcia stałej dawki podtrzymującej. Zwykle, zmniejszenie liczby płytek krwi obserwuje się w ciągu 14-21 dni od rozpoczęcia leczenia, a u większości pacjentów właściwa odpowiedź terapeutyczna następuje i zostaje utrzymana podczas stosowania dawki 1-3 mg/dobę. Obserwowana różnica w farmakokinetyce pomiędzy osobami w podeszłym wieku a młodymi pacjentami z NS nie daje podstaw do stosowania innego dawkowania początkowego lub innych etapów dostosowania dawki do indywidualnego, zoptymalizowanego programu dawkowania anagrelidu. Ok. 50% pacjentów leczonych anagrelidem w trakcie klinicznych prac badawczo-rozwojowych stanowiły osoby w wieku powyżej 60 lat, jednak nie były konieczne u tych pacjentów żadne zmiany wielkości dawki związane z wiekiem. Jak jednak można było się spodziewać, częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych (głównie związanych z sercem) była w tej grupie wiekowej pacjentów 2 x większa. Istnieją ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki u tej grupy pacjentów. Potencjalne ryzyko i korzyści leczenia anagrelidem pacjenta z zaburzeniami czynności nerek należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia. Istnieją ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki u tej grupy pacjentów. Jednak ze względu na to, że metabolizm wątrobowy stanowi główną drogę eliminacji anagrelidu z organizmu, można się spodziewać, że czynność wątroby będzie wpływać na ten proces. Z tego względu nie zaleca się stosowania anagrelidu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Potencjalne ryzyko i korzyści leczenia anagrelidem pacjenta z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia. Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania anagrelidu u dzieci i młodzieży. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży jest bardzo ograniczone; należy zachować ostrożność podczas stosowania anagrelidu w tej grupie pacjentów. Ponieważ nie są dostępne wytyczne dla dzieci i młodzieży, uważa się, że odpowiednie jest stosowanie kryteriów diagnostycznych WHO rozpoznawania NS u pacjentów dorosłych. Należy ściśle stosować się do wytycznych dotyczących diagnostyki nadpłytkowości samoistnej, a jeżeli pojawiają się wątpliwości, diagnozę należy okresowo oceniać. Należy zwrócić szczególną uwagę na rozróżnienie nadpłytkowości samoistnej od nadpłytkowości dziedzicznej lub wtórnej, konieczne może być przeprowadzenie analizy genetycznej i biopsji szpiku kostnego. U dzieci i młodzieży z grupy wysokiego ryzyka stosuje się zazwyczaj leczenie cytoredukujące. Leczenie anagrelidem należy rozpocząć wyłącznie, jeżeli u pacjenta wystąpią oznaki progresji choroby lub jeżeli u pacjenta wystąpią zakrzepy. Jeżeli leczenie zostanie rozpoczęte, należy regularnie oceniać stosunek korzyści do ryzyka oraz okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia. Dla każdego pacjenta docelowa liczba płytek krwi jest szacowana indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Jeśli po ok. 3 m-ach stosowania nie wystąpi zadowalająca odpowiedź na leczenie u dzieci i młodzieży, należy rozważyć zaprzestanie leczenia.

Uwagi

Podanie doustne. Kaps. należy połykać w całości. Nie rozgniatać kaps. ani nie rozcieńczać ich zawartości w płynach.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na anagrelid lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr<50 ml/min).

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Potencjalne ryzyko i korzyści leczenia anagrelidem pacjenta z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia. Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (pięć razy większą niż górna granica normy). Potencjalne ryzyko i korzyści leczenia anagrelidem pacjenta z zaburzeniami czynności nerek należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia. Podczas leczenia wymagany jest ścisły nadzór kliniczny nad pacjentem, który obejmuje pełną morfologię krwi (hemoglobina, liczba krwinek białych i liczba płytek krwi), ocenę czynności wątroby (AlAT/AspAT) i nerek (stężenie kreatyniny i mocznika w surowicy krwi) oraz analizę stężenia elektrolitów (potasu, magnezu i wapnia). Liczba płytek krwi zwiększy się w ciągu 4 dni po zaprzestaniu leczenia anagrelidem i powróci do wartości sprzed leczenia w ciągu 10-14 dni, prawdopodobnie przekraczając wartość początkową. W związku z tym należy często kontrolować liczbę płytek krwi. Zgłaszano ciężkie działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego w tym torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, kardiomiopatię, kardiomegalię i zastoinową niewydolność serca. Należy zachować ostrożność podczas stosowania anagrelidu u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, nabyty zespół wydłużonego odstępu QTc w wywiadzie, przyjmowanie produktów leczniczych, które mogą wydłużać odstęp QTc oraz hipokaliemia. Należy również zachować ostrożność w grupie pacjentów, u których może wystąpić większe maks. stężenie w osoczu (C_max) anagrelidu lub jego aktywnego metabolitu, 3-hydroksy anagrelidu, np. u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub przyjmujących inhibitory CYP1A2. Zaleca się dokładne kontrolowanie wpływu na odstęp QTc. U wszystkich pacjentów zaleca się przeprowadzenie badania układu sercowo-naczyniowego przed rozpoczęciem leczenia, w tym wykonanie początkowego EKG i badania echokardiograficznego w celu ustalenia stanu wyjściowego przed rozpoczęciem leczenia anagrelidem. Wszystkich pacjentów należy regularnie kontrolować w trakcie leczenia (np. EKG lub echokardiografia) w celu wykrycia wpływu na układ sercowo-naczyniowy, co może wymagać dalszych badań i oceny pracy serca i naczyń. Przed podaniem anagrelidu należy skorygować istniejącą hipokaliemię lub hipomagnezemię, a następnie okresowo kontrolować stężenie potasu i magnezu podczas leczenia. Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP) i ze względu na jego dodatnie działanie inotropowe oraz chronotropowe, anagrelid należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzoną lub spodziewaną chorobą serca, bez względu na wiek pacjenta. Ponadto, ciężkie działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego występowały u pacjentów bez spodziewanej choroby serca oraz u pacjentów z prawidłową czynnością układu sercowo-naczyniowego przed leczeniem. Anagrelid należy stosować jedynie, gdy potencjalne korzyści wynikające z leczenia przewyższają związane z nim potencjalne ryzyka. Zgłaszano przypadki nadciśnienia płucnego u pacjentów leczonych anagrelidem. Przed rozpoczęciem i w czasie leczenia anagrelidem pacjentów należy obserwować w celu wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych chorób układu krążeniowo-oddechowego. Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania anagrelidu w populacji dzieci i młodzieży, dlatego anagrelid należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów. Podobnie jak u dorosłych, przed rozpoczęciem leczenia i regularnie w okresie leczenia należy przeprowadzać badania obejmujące pełną morfologię krwi oraz ocenę czynności serca, wątroby i nerek. Choroba może rozwinąć się do mielofibrozy lub ostrej białaczki szpikowej. Chociaż nie jest znany wskaźnik progresji choroby, u dzieci choroba ma przebieg bardziej długotrwały i w związku z tym ryzyko przemiany w chorobę nowotworową złośliwą jest relatywnie większe niż u dorosłych. Należy regularnie kontrolować pacjentów w celu wykrycia progresji choroby, zgodnie ze standardowymi praktykami klinicznymi, takimi jak badanie fizykalne, ocena odpowiednich markerów choroby oraz biopsja szpiku kostnego. Jakiekolwiek nieprawidłowości należy natychmiastowo ocenić i zastosować odpowiednie środki, co może również wiązać się ze zmniejszeniem dawki, przerwaniem lub zaprzestaniem leczenia. Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III (PDE III) cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania anagrelidu z innymi inhibitorami PDE III, takimi jak milrynon, amrynon, enoksymon, olprynon i cylostazol. Jednoczesne stosowanie anagrelidu i ASA może prowadzić do występowania poważnych przypadków krwawień. Produkt zawiera laktozę. Leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Podczas klinicznych prac badawczo-rozwojowych często zgłaszano zawroty głowy. Pacjentów należy poinformować, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli podczas stosowania anagrelidu wystąpią zawroty głowy.

Interakcje

Przeprowadzono ograniczone badania właściwości farmakokinetycznych i/lub farmakodynamicznych określające możliwe interakcje między anagrelidem i innymi produktami leczniczymi. Wpływ innych substancji czynnych na anagrelid. Badania interakcji in vivo u ludzi wykazały, że digoksyna i warfaryna nie wpływają na właściwości farmakokinetyczne anagrelidu. Anagrelid jest metabolizowany głównie przez enzym CYP1A2. Wiadomo, że kilka produktów leczniczych, w tym fluwoksamina i enoksacyna, hamuje działanie CYP1A2. Takie produkty lecznicze mogłyby teoretycznie niekorzystnie wpływać na eliminację anagrelidu z organizmu. Substancje indukujące CYP1A2 (takie jak omeprazol) mogą zmniejszać ekspozycję na anagrelid, zwiększając ekspozycję na jego główny, aktywny metabolit. Nie zostało określone Znaczenie tego działania na profil bezpieczeństwa i skuteczności anagrelidu. W związku z tym zaleca się kliniczne i biologiczne monitorowanie pacjentów, którzy przyjmują równocześnie induktory CYP1A2. Jeśli jest to konieczne, należy dostosować dawkę anagrelidu. Anagrelid wykazuje pewną ograniczoną aktywność hamującą na enzym CYP1A2, która teoretycznie może powodować ryzyko interakcji z innymi jednocześnie podawanymi produktami leczniczymi, które są eliminowane z organizmu przez ten sam mechanizm, np. teofiliną. Anagrelid jest inhibitorem PDE III. Anagrelid może nasilać działanie produktów leczniczych o podobnych właściwościach, takich jak leki inotropowe milrynon, enoksymon, amrynon, olprynon i cylostazol. Badania interakcji in vivo u ludzi wykazały, że anagrelid nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne digoksyny ani warfaryny. W dawkach zalecanych do stosowania w leczeniu nadpłytkowości samoistnej anagrelid może nasilać działanie innych produktów leczniczych, które hamują lub modyfikują czynność płytek krwi, np. ASA. W badaniu klinicznym interakcji, przeprowadzonym na zdrowych osobach wykazano, że jednoczesne wielokrotne podawanie anagrelidu w dawce 1 mg raz/dobę i ASA w dawce 75 mg raz/dobę, może nasilać działanie hamujące agregację płytek krwi każdej z substancji czynnych, w porównaniu do samego ASA. U niektórych pacjentów z NS, którym równocześnie podawano ASA i anagrelid, wystąpiły poważne krwotoki. W związku z tym, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści jednoczesnego stosowania anagrelidu z ASA, w szczególności u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwotoków. Anagrelid może wywoływać zaburzenia jelitowe u niektórych pacjentów i ograniczać wchłanianie hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Pokarm opóźnia wchłanianie anagrelidu, ale nie zmienia istotnie ekspozycji ogólnoustrojowej. Pokarm nie wpływa istotnie klinicznie na biodostępność anagrelidu. Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

Ciąża i laktacja

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować odpowiednie środki zapobiegania ciąży w trakcie leczenia anagrelidem. Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania anagrelidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Dlatego produkt nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Jeśli anagrelid jest stosowany w okresie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie stosowania produktu leczniczego, należy poinformować pacjentkę o potencjalnym ryzyku dla płodu. Nie wiadomo, czy anagrelid/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie anagrelidu/metabolitów do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Podczas stosowania anagrelidu należy przerwać karmienie piersią. Brak danych dotyczących wpływu anagrelidu na płodność u ludzi. Anagrelid nie miał wpływu na płodność oraz reprodukcję samców szczurów. U samic szczurów, stosowanie dawek anagrelidu wyższych niż dawka terapeutyczna, prowadziło do zaburzeń procesu zagnieżdżania się zarodka.

Działania niepożądane

Bezpieczeństwo stosowania anagrelidu zbadano w czterech otwartych badaniach klinicznych. W trzech spośród nich dokonano oceny bezpieczeństwa u 942 pacjentów otrzymujących anagrelid w średniej dawce ok. 2 mg/dobę. W tych badaniach 22 pacjentów otrzymywało anagrelid przez okres do 4 lat. W późniejszym badaniu przeprowadzono ocenę bezpieczeństwa u 3660 pacjentów otrzymujących anagrelid w średniej dawce ok. 2 mg/dobę. W badaniu tym 34 pacjentów otrzymywało anagrelid przez okres do 5 lat. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z anagrelidem to ból głowy występujący u ok. 14% pacjentów, kołatanie serca u ok. 9% pacjentów, retencja płynów i nudności u ok. 6% pacjentów oraz biegunka u 5% pacjentów. Takich działań niepożądanych spodziewano się w oparciu o właściwości farmakologiczne anagrelidu (inhibicja PDE III). Stopniowe dostosowywanie dawki może ograniczyć opisywane działanie. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość; (niezbyt często) pancytopenia, małopłytkowość, wylewy podskórne, krwotok. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) retencja płynów; (niezbyt często) obrzęk, zmniejszenie/zwiększenie mc. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy; (niezbyt często) depresja, niepamięć, dezorientacja, bezsenność, parestezje, niedoczulica, nerwowość, suchość błony śluzowej jamy ustnej; (rzadko) migrena, dyzartria, senność, nieprawidłowa koordynacja. Zaburzenia oka: (rzadko) diplopia, zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (rzadko) szumy uszne. Zaburzenia serca: (często) częstoskurcz, kołatanie serca; (niezbyt często) częstoskurcz komorowy, zastoinowa niewydolność serca, migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, arytmia, nadciśnienie tętnicze, omdlenie; (rzadko) zawał mięśnia sercowego, kardiomiopatia, kardiomegalia, wysięk osierdziowy, dławica piersiowa, niedociśnienie ortostatyczne, rozszerzenie naczyń krwionośnych; (nieznana) torsade de pointes. Zaburzenia układu oddechowe-go, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) zapalenie płuc, wysięk opłucnowy, duszność, krwawienie z nosa, nadciśnienie płucne; (rzadko) nacieki w płucach; (nieznana) śródmiąższowa choroba płuc w tym zapalenie płuc oraz alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, wymioty, ból brzucha, nudności, wzdęcia; (niezbyt często) krwotok z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, jadłowstręt, niestrawność, zaparcie, zaburzenia żołądkowo-jelitowe; (nieznana) zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka, krwawienie z dziąseł. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka; (niezbyt często) łysienie, świąd, odbarwienie skóry; (rzadko) suchość skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle stawowe, bóle mięśniowe, bóle pleców. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) impotencja; (rzadko) niewydolność nerek, oddawanie moczu w nocy; (nieznana) kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej, gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, osłabienie; (rzadko) objawy grypopodobne, ból, astenia. Badania diagnostyczne: (rzadko) zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. 48 pacjentów w wieku 6-17 lat (19 dzieci i 29 pacjentów w wieku młodzieńczym) otrzymywało anagrelid przez okres do 6,5 roku w czasie badań klinicznych lub w ramach zbierania danych dotyczących choroby. Większość spośród występujących działań niepożądanych była wymieniona w ChPL. Jednakże, dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania są ograniczone i dlatego nie ma możliwości przeprowadzenia wiarygodnego porównania między pacjentami dorosłymi a dziećmi i młodzieżą

Przedawkowanie

Po wprowadzeniu produktu do obrotu otrzymano raporty celowego przedawkowania anagrelidu. Stwierdzone objawy obejmowały częstoskurcz zatokowy i wymioty. Objawy ustępowały po zastosowaniu leczenia zachowawczego. Wykazano, że anagrelid w dawkach większych niż zalecane, powoduje obniżenie ciśnienia krwi ze sporadycznymi epizodami niedociśnienia tętniczego. Pojedyncza dawka 5 mg anagrelidu może doprowadzić do obniżenia ciśnienia krwi, któremu zwykle towarzyszą zawroty głowy. Swoiste antidotum dla anagrelidu nie zostało zidentyfikowane. W razie przedawkowania konieczna jest ścisła obserwacja kliniczna pacjenta, która obejmuje monitorowanie liczby płytek krwi w kierunku małopłytkowości. Dawkę należy zmniejszyć lub odstawić lek, w zależności od sytuacji, aż liczba płytek krwi powróci do prawidłowej wartości.

Działanie

Nie jest znany dokładny mechanizm zmniejszania liczby płytek krwi przez anagrelid. W badaniach na hodowlach komórkowych, wykazano, że anagrelid hamuje ekspresję czynników transkrypcyjnych, w tym GATA-1 oraz FOG-1, które są niezbędne w procesie megakariocytopoezy, co w efekcie prowadzi do zmniejszonej produkcji płytek krwi. W badaniach in vitro megakariocytopoezy u ludzi ustalono, że działanie anagrelidu, hamujące tworzenie się płytek krwi u człowieka, zachodzi poprzez opóźnienie dojrzewania megakariocytów oraz zmniejszenie ich rozmiarów i ploidalności. Dowody na podobne działanie in vivo zaobserwowano w próbkach z biopsji szpiku kostnego od leczonych pacjentów. Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP).