Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Amotaks® Dis

Amoxicillin

tabl.
1 g
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
23,75
R (1)
5,28
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
750 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
16,71
R (1)
3,69
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
750 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
19,80
R (1)
2,92
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
500 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
14,31
R (1)
6,27
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
500 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
16,37
R (1)
5,75
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
1 g
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
26,35
R (1)
2,88
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Amotaks® Dis - Szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Amotaks® Dis jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych u dzieci i dorosłych:

  • Ostre bakteryjne zapalenie zatok
  • Ostre zapalenie ucha środkowego
  • Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła
  • Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
  • Pozaszpitalne zapalenie płuc
  • Ostre zapalenie pęcherza moczowego
  • Bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży
  • Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek
  • Dur brzuszny i dur rzekomy
  • Ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej
  • Zakażenia związane z protezowaniem stawów
  • Eradykacja Helicobacter pylori
  • Choroba z Lyme (borelioza)

Preparat jest również wskazany w zapobieganiu zapaleniu wsierdzia. Przy stosowaniu należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Amotaks® Dis wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, co czyni go skutecznym w leczeniu wielu powszechnych zakażeń. Jego zastosowanie w profilaktyce zapalenia wsierdzia podkreśla jego znaczenie w zapobieganiu poważnym powikłaniom u pacjentów z grupy ryzyka.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Amotaks® Dis należy dostosować indywidualnie, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

  • Przewidywane patogeny i ich prawdopodobna wrażliwość na antybiotyk
  • Ciężkość i umiejscowienie zakażenia
  • Wiek, masa ciała i czynność nerek pacjenta

Czas trwania leczenia powinien być określony na podstawie rodzaju zakażenia i reakcji pacjenta na leczenie, dążąc do możliwie najkrótszego, ale skutecznego okresu terapii.

Wskazanie Dawkowanie dla dorosłych i dzieci ≥40 kg
Ostre bakteryjne zapalenie zatok, bezobjawowy bakteriomocz w ciąży, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy, ostre zapalenie pęcherza moczowego 250-500 mg co 8 h lub 750 mg-1 g co 12 h
W ciężkich zakażeniach: 750 mg-1 g co 8 h
Ostre zapalenie ucha środkowego, ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i gardła, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 500 mg co 8 h lub 750 mg-1 g co 12 h
W ciężkich zakażeniach: 750 mg-1 g co 8 h przez 10 dni
Pozaszpitalne zapalenie płuc, zakażenia związane z protezowaniem stawów 500 mg-1 g co 8 h
Dur brzuszny i dur rzekomy 500 mg-2 g co 8 h
Zapobieganie zapaleniu wsierdzia 2 g doustnie, pojedyncza dawka 30-60 min przed zabiegiem
Eradykacja Helicobacter pylori 750 mg-1 g 2x/dobę w skojarzeniu z inhibitorem pompy protonowej i innym antybiotykiem przez 7 dni
Choroba z Lyme (wczesna postać) 500 mg-1 g co 8 h (maks. 4 g/dobę) przez 14 dni (10-21 dni)
Choroba z Lyme (późna postać z objawami układowymi) 500 mg-2 g co 8 h (maks. 6 g/dobę) przez 10-30 dni

Dawkowanie dla dzieci o masie ciała poniżej 40 kg należy dostosować indywidualnie, stosując dawki 20-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania w zależności od stopnia niewydolności nerek (GFR). Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów poddawanych hemodializie lub dializie otrzewnowej.

Sposób podawania

Amotaks® Dis można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki można połykać w całości, dzielić na pół, rozkruszać i popijać wodą lub ssać. Alternatywnie, można przygotować zawiesinę, dodając tabletkę do szklanki z niewielką ilością wody, mieszając i wypijając natychmiast po przygotowaniu.

Elastyczność w sposobie podawania Amotaks® Dis ułatwia dostosowanie terapii do preferencji pacjenta, co może poprawić compliance i skuteczność leczenia.

Przeciwwskazania

Stosowanie Amotaks® Dis jest przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na amoksycylinę, jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, cefalosporyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z historią reakcji alergicznych na wiele substancji, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem terapii Amotaks® Dis należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

  • Ryzyko ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym wstrząsu anafilaktycznego
  • Możliwość wystąpienia wysypki, szczególnie u pacjentów z mononukleozą lub zaburzeniami limfatycznymi
  • Ostrożne stosowanie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek
  • Ryzyko nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów przy długotrwałym stosowaniu
  • Możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy

W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji niepożądanych, należy natychmiast przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Warto zapamiętać
  • Amotaks® Dis jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, skutecznym w leczeniu wielu powszechnych zakażeń bakteryjnych.
  • Przed rozpoczęciem terapii kluczowe jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu alergologicznego, ze względu na ryzyko reakcji nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Amotaks® Dis może wchodzić w interakcje z innymi lekami, co może wpływać na jego skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania:

  • Probenecyd: opóźnia wydalanie amoksycyliny, zwiększając jej stężenie w surowicy
  • Chemioterapeutyki bakteriostatyczne (np. chloramfenikol, erytromycyna, sulfonamidy): mogą osłabiać działanie bakteriobójcze amoksycyliny
  • Doustne środki antykoncepcyjne: możliwe zmniejszenie ich skuteczności
  • Allopurynol: zwiększone ryzyko skórnych reakcji uczuleniowych
  • Antykoagulanty: możliwe wydłużenie czasu protrombinowego

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Amotaks® Dis z wymienionymi lekami i monitorować pacjenta pod kątem potencjalnych interakcji.

Ciąża i laktacja

Stosowanie Amotaks® Dis w ciąży powinno być rozważone tylko w przypadkach, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Amoksycylina przenika do mleka matki w niewielkich ilościach, jednak ryzyko wpływu na dziecko jest znikome, z wyjątkiem możliwości działania uczulającego.

Badania na zwierzętach nie wykazały teratogennego działania leku, nawet przy dawkach 10-krotnie większych od stosowanych u ludzi. Amoksycylina nie wpływała na płodność ani nie powodowała uszkodzenia płodu w badaniach przedklinicznych.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Amotaks® Dis obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, nudności, wymioty
  • Reakcje skórne: wysypka, świąd, pokrzywka
  • Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym rzadko występujące ciężkie reakcje anafilaktyczne
  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego: przemijająca małopłytkowość, leukopenia
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, takich jak reakcje anafilaktyczne lub ciężkie reakcje skórne, należy natychmiast przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Mechanizm działania

Amoksycylina, jako antybiotyk β-laktamowy, działa bakteriobójczo poprzez hamowanie biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Mechanizm ten polega na blokowaniu białek wiążących penicyliny (PBP), które są kluczowe dla powstawania peptydoglikanu ściany komórkowej. Amoksycylina jest wrażliwa na działanie β-laktamaz, co może ograniczać jej skuteczność wobec niektórych szczepów bakterii produkujących te enzymy.

Zrozumienie mechanizmu działania Amotaks® Dis jest kluczowe dla właściwego jego stosowania i przewidywania potencjalnej oporności bakterii.

Wnioski

Amotaks® Dis jest wszechstronnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, skutecznym w leczeniu wielu powszechnych zakażeń bakteryjnych. Jego elastyczne dawkowanie i różne formy podania ułatwiają dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta. Jednakże, jak w przypadku wszystkich antybiotyków, kluczowe jest rozważne stosowanie w celu minimalizacji ryzyka rozwoju oporności bakterii i wystąpienia działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalne reakcje nadwrażliwości oraz interakcje z innymi lekami. Właściwe monitorowanie pacjenta podczas terapii Amotaks® Dis jest niezbędne dla zapewnienia optymalnej skuteczności i bezpieczeństwa leczenia.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Amotaks® Dis

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Zakażenia u pacjentów z niedoborami odporności - profilaktyka
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Produkt leczniczy wskazany jest do leczenia następujących zakażeń u dzieci i dorosłych: ostre bakteryjne zapalenie zatok; ostre zapalenie ucha środkowego; ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła; zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli; pozaszpitalne zapalenie płuc; ostre zapalenie pęcherza moczowego; bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży; ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek; dur brzuszny i dur rzekomy; ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej; zakażenia związane z protezowaniem stawów; eradykacja Helicobacter pylori; choroba z Lyme. Preparat jest również wskazany w zapobieganiu zapaleniu wsierdzia. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Określając dawkę produktu do stosowania w leczeniu poszczególnych zakażeń należy brać pod uwagę: przewidywane patogeny i ich prawdopodobną wrażliwość na leki przeciwbakteryjne, ciężkość i umiejscowienie zakażenia, wiek, mc. i czynność nerek pacjenta, jak podano poniżej. Czas prowadzonego leczenia należy określić na podstawie rodzaju zakażenia i reakcji pacjenta na leczenie i powinien on być możliwie jak najkrótszy. W niektórych zakażeniach konieczne jest dłuższe leczenie. Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej, ostre zapalenie pęcherza moczowego: 250-500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h. Ostre zapalenie pęcherza moczowego można leczyć dawką 3 g 2x/dobę przez 1 dzień. Ostre zapalenie ucha środkowego, ostre paciorkowce zapalenie migdałków i zapalenie gardła, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h przez 10 dni. Pozaszpitalne zapalenie płuc, zakażenia związane z protezowaniem stawów: 500 mg do 1 g co 8 h. Dur brzuszny i dur rzekomy: 500 mg do 2 g co 8 h. Zapobieganie zapaleniu wsierdzia: 2 g doustnie w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Eradykacja Helicobacter pylori: 750 mg do 1 g 2x/dobę w skojarzeniu z inhibitorem pompy protonowej (np. omeprazolem, lanzoprazolem) i innym lekiem przeciwbakteryjnym (np. klarytromycyną, metronidazolem) przez 7 dni. Choroba z Lyme: wczesna postać: 500 mg do 1 g co 8 h do maks. dawki 4 g/dobę w dawkach podzielonych przez 14 dni (10-21 dni); późna postać (objawy układowe): 500 mg do 2 g co 8 h do maks. dawki 6 g/dobę w dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Dzieci o mc. poniżej 40 kg. Dzieci można leczyć amoksycyliną w postaci kaps., tabl. do sporz. zaw. doustnej lub granulatu do sporz. zaw. U dzieci o mc. 40 kg lub większej należy stosować dawkę jak u dorosłych. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, ostre zapalenie ucha środkowego, pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre zapalenie pęcherza moczowego, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej: 20-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła: 40-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Dur brzuszny i dur rzekomy: 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych. Zapobieganiu zapaleniu wsierdzia: 50 mg/kg mc. doustnie, w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Choroba z Lyme: wczesna postać: 25-50 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-21 dni; późna postać (objawy układowe): 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Osoby w podeszłym wieku. Modyfikacja dawki nie jest konieczna. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg: GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - maks. 500 mg 2x/dobę; GFR <10 ml/min - maks. 500 mg/dobę. Dzieci o mc. <40 kg (w większości przypadków preferowane jest leczenie preparatem do stosowania pozajelitowego): GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - 15 mg/kg mc. podawane 2x/dobę (maks. 500 mg 2x/dobę); GFR <10 ml/min: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę (maks. 500 mg). Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg poddawani hemodializie: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę, przed hemodializą należy podać dodatkową dawkę 15 mg/kg mc.; w celu przywrócenia stężenia antybiotyku we krwi należy podać kolejną dawkę 15 mg/kg mc. po zakończeniu hemodializy (ponieważ amoksycylinę można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy). Pacjenci poddawani dializie otrzewnowej: maks. dawka wynosi 500 mg/dobę. Zaburzenia czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas dawkowania i regularnie kontrolować czynność wątroby.

Zwykle leczenie należy kontynuować przez 2-3 dni od chwili ustąpienia objawów klinicznych. W zakażeniach paciorkowcowych leczenie należy prowadzić przez co najmniej 10 dni. W zakażeniach ciężkich lub przewlekłych czas leczenia zależy od obrazu klinicznego. Tabl. można podzielić na 2 równe części, w miejscu widocznego wgłębienia. Lek można przyjmować przed posiłkiem, w trakcie lub po posiłku. Tabl. można połykać w całości lub po rozkruszeniu popijając szklanką wody, ssać lub wypić po przygotowaniu zaw. Do szklanki z niewielką ilością przegotowanej, chłodnej wody wrzucić odpowiednią liczbę tabl., wymieszać i wypić.

Nadwrażliwość na amoksycylinę lub jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, cefalosporyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Przed podaniem pacjentowi amoksycyliny należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny. Bardzo rzadko w czasie leczenia amoksycyliną mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postaci reakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniu antybiotyku drogą parenteralną. Prawdopodobieństwo reakcji nadwrażliwości jest większe u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji. Reakcje takie opisywano u osób z alergią na penicylinę. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego lub obrzęku naczynioruchowego w 1-szej kolejności należy podać adrenalinę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Amoksycylinę należy ostrożnie podawać pacjentom z ciężką niewydolnością nerek. W dawkowaniu należy uwzględnić ClCr. Antybiotyk należy ostrożnie podawać pacjentom ze stwierdzonymi w wywiadzie chorobami przewodu pokarmowego, szczególnie zapaleniem okrężnicy. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych podczas leczenia amoksycyliną, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać podawanie amoksycyliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. Produkt zawiera źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Probenecyd podawany jednocześnie z amoksycyliną opóźnia jej wydalanie przez kanaliki nerkowe, co powoduje zwiększenie średniego stężenia oraz wydłużenie okresu półtrwania antybiotyku w surowicy. Jednoczesne podanie z chemioterapeutykami działającymi bakteriostatycznie, takimi jak chloramfenikol, erytromycyna lub sulfonamidy, może zmniejszyć bakteriobójcze działanie amoksycyliny. Podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, w tym amoksycyliny, może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Allopurynol podawany podczas leczenia amoksycyliną zwiększa ryzyko wystąpienia skórnych reakcji uczuleniowych. U pacjentów przyjmujących antykoagulanty jednocześnie z amoksycyliną niekiedy obserwowano wydłużenie czasu protrombinowego, dlatego zaleca się go kontrolować. U pacjentów leczonych amoksycyliną wyniki testów oznaczających zawartość glukozy w moczu mogą być fałszywie dodatnie. W przypadku konieczności wykonania takiego oznaczenia zaleca się wykonywanie testów metodami enzymatycznymi.

Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Amoksycylina w niewielkich ilościach przenika do mleka matki. Ryzyko wpływu na dziecko jest znikome, z wyjątkiem możliwości działania uczulającego. Badania przeprowadzone na myszach i szczurach, otrzymujących amoksycylinę w dawkach do 10-krotnie większych od przeciętnych dawek stosowanych u ludzi, nie wykazały teratogennego działania leku. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) kandydoza skóry i błon śluzowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) przemijająca małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna, wydłużony czas krwawienia i czas protrombinowy. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zespół choroby posurowiczej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypki; (niezbyt często) świąd, pokrzywka; (rzadko) rumień wielopostaciowy; (bardzo rzadko) zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pęcherzowe złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa. Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Ciężkie reakcje nadwrażliwości dotyczą z reguły pacjentów uczulonych na wiele alergenów, którym podaje się duże dawki leku, zwłaszcza parenteralnie. W przypadku wystąpienia reakcji uczuleniowych należy natychmiast odstawić antybiotyk. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) przemijająca nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji, zawroty głowy - ustępują po odstawieniu antybiotyku. Drgawki mogą pojawić się u pacjentów z niewydolnością nerek lub przyjmujących duże dawki leku. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności; (niezbyt często) wymioty; (bardzo rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności AspAT i AIAT ; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek, bezmocz, krystaluria występują w pojedynczych przypadkach, z reguły u pacjentów otrzymujących duże dawki antybiotyku lub u pacjentów z już istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) ból głowy, zmęczenie.

Po przedawkowaniu amoksycyliny mogą pojawić się takie objawy, jak: nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, krystaluria. W razie przedawkowania amoksycyliny należy natychmiast odstawić lek i wprowadzić leczenie objawowe oraz kontrolować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Należy zwrócić szczególną uwagę na równowagę wodno-elektrolitową. Amoksycylina może być usuwana z organizmu przez hemodializę.

Amoksycylina jest półsyntetyczną penicyliną o szerokim spektrum działania. Należy do antybiotyków β-laktamowych. Wspólną strukturą występującą we wszystkich lekach tej grupy jest pierścień β-laktamowy z wiązaniem amidowym N-C, podatnym na hydrolityczne działanie β-laktamaz. Bakteriobójczy mechanizm działania amoksycyliny polega na blokowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Miejscem docelowego działania antybiotyku są białka wiążące penicyliny (PBP). Białka te pełnią funkcje enzymatyczne w powstawaniu struktury przestrzennej peptydoglikanu ściany komórkowej. Antybiotyk jest wrażliwy na działanie β-laktamaz.

1 tabl. zawiera 500 mg, 750 mg lub 1 g amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.