Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Amotaks® Dis

Amoxicillin

tabl.
750 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
19,80
R (1)
2,92
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
750 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
16,71
R (1)
3,69
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
500 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
14,31
R (1)
6,27
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
500 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
16,37
R (1)
5,75
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
1 g
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
23,75
R (1)
5,28
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Amotaks® Dis
tabl.
1 g
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
26,35
R (1)
2,88
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Amotaks® Dis - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Amotaks® Dis jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, wskazanym do leczenia następujących zakażeń bakteryjnych u dzieci i dorosłych:

  • Ostre bakteryjne zapalenie zatok
  • Ostre zapalenie ucha środkowego
  • Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła
  • Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
  • Pozaszpitalne zapalenie płuc
  • Ostre zapalenie pęcherza moczowego
  • Bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży
  • Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek
  • Dur brzuszny i dur rzekomy
  • Ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej
  • Zakażenia związane z protezowaniem stawów
  • Eradykacja Helicobacter pylori
  • Choroba z Lyme (borelioza)

Preparat jest również wskazany w zapobieganiu zapaleniu wsierdzia.

Przy stosowaniu leku należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Amotaks® Dis to antybiotyk o szerokim zastosowaniu w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych, zarówno u dorosłych jak i u dzieci. Jego wszechstronność czyni go cennym narzędziem w terapii przeciwbakteryjnej.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Amotaks® Dis należy dostosować indywidualnie, biorąc pod uwagę:

  • Przewidywane patogeny i ich prawdopodobną wrażliwość na antybiotyk
  • Ciężkość i umiejscowienie zakażenia
  • Wiek, masę ciała i czynność nerek pacjenta

Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy, ale wystarczający do wyleczenia zakażenia. Zwykle terapię należy kontynuować przez 2-3 dni od ustąpienia objawów klinicznych.

Grupa pacjentów Wskazanie Dawkowanie
Dorośli i dzieci ≥40 kg Większość zakażeń 250-500 mg co 8h lub 750 mg-1 g co 12h
Dorośli i dzieci ≥40 kg Ciężkie zakażenia 750 mg-1 g co 8h
Dzieci <40 kg Większość zakażeń 20-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych
Dorośli Zapobieganie zapaleniu wsierdzia 2 g jednorazowo 30-60 min przed zabiegiem

Szczegółowe dawkowanie dla poszczególnych wskazań i grup pacjentów (w tym pacjentów z zaburzeniami czynności nerek) znajduje się w pełnej charakterystyce produktu leczniczego.

Dawkowanie Amotaks® Dis jest zróżnicowane i zależy od wielu czynników, w tym rodzaju i ciężkości zakażenia oraz charakterystyki pacjenta. Precyzyjne dostosowanie dawki jest kluczowe dla skuteczności i bezpieczeństwa terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie Amotaks® Dis jest przeciwwskazane w przypadku:

  • Nadwrażliwości na amoksycylinę
  • Nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, cefalosporyny)
  • Nadwrażliwości na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu

Głównym przeciwwskazaniem do stosowania Amotaks® Dis jest nadwrażliwość na składniki preparatu lub antybiotyki β-laktamowe. Dokładny wywiad alergologiczny przed rozpoczęciem terapii jest niezbędny dla bezpieczeństwa pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia Amotaks® Dis należy zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:

  • Przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny
  • Zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek - konieczne może być dostosowanie dawki
  • Monitorować pacjentów pod kątem nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów podczas długotrwałego leczenia
  • Obserwować pacjentów pod kątem wystąpienia ciężkiej, uporczywej biegunki, która może wskazywać na rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy
  • Zachować ostrożność u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie zapaleniem okrężnicy
  • Pamiętać, że produkt zawiera źródło fenyloalaniny i może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią

Stosowanie Amotaks® Dis wymaga szczególnej uwagi i monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, zwłaszcza reakcji alergicznych i zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Indywidualne podejście do każdego pacjenta jest kluczowe dla bezpiecznej terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Amotaks® Dis może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Probenecyd - opóźnia wydalanie amoksycyliny, zwiększając jej stężenie w surowicy
  • Chemioterapeutyki bakteriostatyczne (np. chloramfenikol, erytromycyna, sulfonamidy) - mogą zmniejszać bakteriobójcze działanie amoksycyliny
  • Doustne środki antykoncepcyjne - możliwe zmniejszenie ich skuteczności
  • Allopurynol - zwiększa ryzyko wystąpienia skórnych reakcji uczuleniowych
  • Antykoagulanty - możliwe wydłużenie czasu protrombinowego

Znajomość potencjalnych interakcji Amotaks® Dis z innymi lekami jest kluczowa dla bezpiecznego i skutecznego leczenia. W przypadku stosowania wymienionych leków może być konieczne dostosowanie dawkowania lub ścisłe monitorowanie pacjenta.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Amotaks® Dis w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności:

  • Ciąża: Lek może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka
  • Karmienie piersią: Amoksycylina przenika do mleka matki w niewielkich ilościach. Ryzyko wpływu na dziecko jest znikome, z wyjątkiem możliwości działania uczulającego

Decyzja o stosowaniu Amotaks® Dis u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta indywidualnie, po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i ryzyka. Ścisła obserwacja zarówno matki, jak i dziecka jest niezbędna w przypadku konieczności zastosowania leku.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Amotaks® Dis obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, nudności, wymioty
  • Zaburzenia skóry: wysypka, świąd, pokrzywka
  • Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i wstrząs anafilaktyczny (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia krwi: przemijająca małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia wątroby: przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Mimo że Amotaks® Dis jest zazwyczaj dobrze tolerowany, pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i konieczności natychmiastowego zgłoszenia wszelkich niepokojących objawów lekarzowi.

Warto zapamiętać
  • Amotaks® Dis jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, skutecznym w leczeniu wielu rodzajów zakażeń bakteryjnych.
  • Dawkowanie leku musi być dostosowane indywidualnie, uwzględniając rodzaj zakażenia, wiek i stan pacjenta oraz funkcję nerek.

Mechanizm działania

Amoksycylina, substancja czynna Amotaks® Dis, jest półsyntetyczną penicyliną o szerokim spektrum działania. Jej mechanizm działania polega na:

  • Blokowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii
  • Wiązaniu się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP), które pełnią funkcje enzymatyczne w powstawaniu struktury przestrzennej peptydoglikanu ściany komórkowej

Amoksycylina wykazuje działanie bakteriobójcze, jednak jest wrażliwa na działanie β-laktamaz.

Zrozumienie mechanizmu działania Amotaks® Dis pozwala na lepsze zrozumienie jego skuteczności oraz potencjalnych ograniczeń, szczególnie w kontekście oporności bakterii wytwarzających β-laktamazy.

Skład preparatu

Amotaks® Dis dostępny jest w trzech dawkach:

  • 500 mg amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej
  • 750 mg amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej
  • 1 g amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej

Różnorodność dostępnych dawek Amotaks® Dis umożliwia precyzyjne dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta i charakteru zakażenia.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Amotaks® Dis

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Zakażenia u pacjentów z niedoborami odporności - profilaktyka
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Produkt leczniczy wskazany jest do leczenia następujących zakażeń u dzieci i dorosłych: ostre bakteryjne zapalenie zatok; ostre zapalenie ucha środkowego; ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła; zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli; pozaszpitalne zapalenie płuc; ostre zapalenie pęcherza moczowego; bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży; ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek; dur brzuszny i dur rzekomy; ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej; zakażenia związane z protezowaniem stawów; eradykacja Helicobacter pylori; choroba z Lyme. Preparat jest również wskazany w zapobieganiu zapaleniu wsierdzia. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Określając dawkę produktu do stosowania w leczeniu poszczególnych zakażeń należy brać pod uwagę: przewidywane patogeny i ich prawdopodobną wrażliwość na leki przeciwbakteryjne, ciężkość i umiejscowienie zakażenia, wiek, mc. i czynność nerek pacjenta, jak podano poniżej. Czas prowadzonego leczenia należy określić na podstawie rodzaju zakażenia i reakcji pacjenta na leczenie i powinien on być możliwie jak najkrótszy. W niektórych zakażeniach konieczne jest dłuższe leczenie. Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej, ostre zapalenie pęcherza moczowego: 250-500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h. Ostre zapalenie pęcherza moczowego można leczyć dawką 3 g 2x/dobę przez 1 dzień. Ostre zapalenie ucha środkowego, ostre paciorkowce zapalenie migdałków i zapalenie gardła, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h przez 10 dni. Pozaszpitalne zapalenie płuc, zakażenia związane z protezowaniem stawów: 500 mg do 1 g co 8 h. Dur brzuszny i dur rzekomy: 500 mg do 2 g co 8 h. Zapobieganie zapaleniu wsierdzia: 2 g doustnie w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Eradykacja Helicobacter pylori: 750 mg do 1 g 2x/dobę w skojarzeniu z inhibitorem pompy protonowej (np. omeprazolem, lanzoprazolem) i innym lekiem przeciwbakteryjnym (np. klarytromycyną, metronidazolem) przez 7 dni. Choroba z Lyme: wczesna postać: 500 mg do 1 g co 8 h do maks. dawki 4 g/dobę w dawkach podzielonych przez 14 dni (10-21 dni); późna postać (objawy układowe): 500 mg do 2 g co 8 h do maks. dawki 6 g/dobę w dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Dzieci o mc. poniżej 40 kg. Dzieci można leczyć amoksycyliną w postaci kaps., tabl. do sporz. zaw. doustnej lub granulatu do sporz. zaw. U dzieci o mc. 40 kg lub większej należy stosować dawkę jak u dorosłych. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, ostre zapalenie ucha środkowego, pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre zapalenie pęcherza moczowego, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej: 20-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła: 40-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Dur brzuszny i dur rzekomy: 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych. Zapobieganiu zapaleniu wsierdzia: 50 mg/kg mc. doustnie, w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Choroba z Lyme: wczesna postać: 25-50 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-21 dni; późna postać (objawy układowe): 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Osoby w podeszłym wieku. Modyfikacja dawki nie jest konieczna. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg: GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - maks. 500 mg 2x/dobę; GFR <10 ml/min - maks. 500 mg/dobę. Dzieci o mc. <40 kg (w większości przypadków preferowane jest leczenie preparatem do stosowania pozajelitowego): GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - 15 mg/kg mc. podawane 2x/dobę (maks. 500 mg 2x/dobę); GFR <10 ml/min: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę (maks. 500 mg). Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg poddawani hemodializie: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę, przed hemodializą należy podać dodatkową dawkę 15 mg/kg mc.; w celu przywrócenia stężenia antybiotyku we krwi należy podać kolejną dawkę 15 mg/kg mc. po zakończeniu hemodializy (ponieważ amoksycylinę można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy). Pacjenci poddawani dializie otrzewnowej: maks. dawka wynosi 500 mg/dobę. Zaburzenia czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas dawkowania i regularnie kontrolować czynność wątroby.

Zwykle leczenie należy kontynuować przez 2-3 dni od chwili ustąpienia objawów klinicznych. W zakażeniach paciorkowcowych leczenie należy prowadzić przez co najmniej 10 dni. W zakażeniach ciężkich lub przewlekłych czas leczenia zależy od obrazu klinicznego. Tabl. można podzielić na 2 równe części, w miejscu widocznego wgłębienia. Lek można przyjmować przed posiłkiem, w trakcie lub po posiłku. Tabl. można połykać w całości lub po rozkruszeniu popijając szklanką wody, ssać lub wypić po przygotowaniu zaw. Do szklanki z niewielką ilością przegotowanej, chłodnej wody wrzucić odpowiednią liczbę tabl., wymieszać i wypić.

Nadwrażliwość na amoksycylinę lub jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, cefalosporyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Przed podaniem pacjentowi amoksycyliny należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny. Bardzo rzadko w czasie leczenia amoksycyliną mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postaci reakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniu antybiotyku drogą parenteralną. Prawdopodobieństwo reakcji nadwrażliwości jest większe u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji. Reakcje takie opisywano u osób z alergią na penicylinę. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego lub obrzęku naczynioruchowego w 1-szej kolejności należy podać adrenalinę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Amoksycylinę należy ostrożnie podawać pacjentom z ciężką niewydolnością nerek. W dawkowaniu należy uwzględnić ClCr. Antybiotyk należy ostrożnie podawać pacjentom ze stwierdzonymi w wywiadzie chorobami przewodu pokarmowego, szczególnie zapaleniem okrężnicy. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych podczas leczenia amoksycyliną, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać podawanie amoksycyliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. Produkt zawiera źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Probenecyd podawany jednocześnie z amoksycyliną opóźnia jej wydalanie przez kanaliki nerkowe, co powoduje zwiększenie średniego stężenia oraz wydłużenie okresu półtrwania antybiotyku w surowicy. Jednoczesne podanie z chemioterapeutykami działającymi bakteriostatycznie, takimi jak chloramfenikol, erytromycyna lub sulfonamidy, może zmniejszyć bakteriobójcze działanie amoksycyliny. Podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, w tym amoksycyliny, może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Allopurynol podawany podczas leczenia amoksycyliną zwiększa ryzyko wystąpienia skórnych reakcji uczuleniowych. U pacjentów przyjmujących antykoagulanty jednocześnie z amoksycyliną niekiedy obserwowano wydłużenie czasu protrombinowego, dlatego zaleca się go kontrolować. U pacjentów leczonych amoksycyliną wyniki testów oznaczających zawartość glukozy w moczu mogą być fałszywie dodatnie. W przypadku konieczności wykonania takiego oznaczenia zaleca się wykonywanie testów metodami enzymatycznymi.

Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Amoksycylina w niewielkich ilościach przenika do mleka matki. Ryzyko wpływu na dziecko jest znikome, z wyjątkiem możliwości działania uczulającego. Badania przeprowadzone na myszach i szczurach, otrzymujących amoksycylinę w dawkach do 10-krotnie większych od przeciętnych dawek stosowanych u ludzi, nie wykazały teratogennego działania leku. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) kandydoza skóry i błon śluzowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) przemijająca małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna, wydłużony czas krwawienia i czas protrombinowy. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zespół choroby posurowiczej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypki; (niezbyt często) świąd, pokrzywka; (rzadko) rumień wielopostaciowy; (bardzo rzadko) zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pęcherzowe złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa. Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Ciężkie reakcje nadwrażliwości dotyczą z reguły pacjentów uczulonych na wiele alergenów, którym podaje się duże dawki leku, zwłaszcza parenteralnie. W przypadku wystąpienia reakcji uczuleniowych należy natychmiast odstawić antybiotyk. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) przemijająca nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji, zawroty głowy - ustępują po odstawieniu antybiotyku. Drgawki mogą pojawić się u pacjentów z niewydolnością nerek lub przyjmujących duże dawki leku. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności; (niezbyt często) wymioty; (bardzo rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności AspAT i AIAT ; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek, bezmocz, krystaluria występują w pojedynczych przypadkach, z reguły u pacjentów otrzymujących duże dawki antybiotyku lub u pacjentów z już istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) ból głowy, zmęczenie.

Po przedawkowaniu amoksycyliny mogą pojawić się takie objawy, jak: nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, krystaluria. W razie przedawkowania amoksycyliny należy natychmiast odstawić lek i wprowadzić leczenie objawowe oraz kontrolować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Należy zwrócić szczególną uwagę na równowagę wodno-elektrolitową. Amoksycylina może być usuwana z organizmu przez hemodializę.

Amoksycylina jest półsyntetyczną penicyliną o szerokim spektrum działania. Należy do antybiotyków β-laktamowych. Wspólną strukturą występującą we wszystkich lekach tej grupy jest pierścień β-laktamowy z wiązaniem amidowym N-C, podatnym na hydrolityczne działanie β-laktamaz. Bakteriobójczy mechanizm działania amoksycyliny polega na blokowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Miejscem docelowego działania antybiotyku są białka wiążące penicyliny (PBP). Białka te pełnią funkcje enzymatyczne w powstawaniu struktury przestrzennej peptydoglikanu ściany komórkowej. Antybiotyk jest wrażliwy na działanie β-laktamaz.

1 tabl. zawiera 500 mg, 750 mg lub 1 g amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.