Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Amitriptylinum VP

Amitriptyline hydrochloride

tabl. powl.
10 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
6,62
Amitriptylinum VP
tabl. powl.
25 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,17

Amitriptylinum VP - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Amitriptylinum VP jest wskazany do stosowania u dorosłych w następujących przypadkach:

  • Leczenie dużych zaburzeń depresyjnych
  • Leczenie bólu neuropatycznego
  • Profilaktyka przewlekłych napięciowych bólów głowy (NBG)
  • Profilaktyczne leczenie migreny

Ponadto lek jest wskazany w leczeniu moczenia nocnego u dzieci w wieku 6 lat i starszych, gdy wykluczono patologię organiczną i brak jest odpowiedzi na inne terapie. Lek może przepisywać tylko lekarz z doświadczeniem w leczeniu przetrwałej enurezy.

Amitriptylinum VP ma szerokie zastosowanie w psychiatrii, neurologii oraz pediatrii, głównie w leczeniu depresji, bólu neuropatycznego oraz profilaktyce bólów głowy u dorosłych, a także w terapii moczenia nocnego u dzieci.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od małych dawek i stopniowo je zwiększając. Poniżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania:

Wskazanie Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Dawkowanie maksymalne
Duże zaburzenia depresyjne Dorośli 25 mg 2x/dobę 150 mg/dobę w 2 dawkach
Duże zaburzenia depresyjne Pacjenci >65 lat, z chorobą układu krążenia 10-25 mg/dobę 100-150 mg/dobę w 2 dawkach
Ból neuropatyczny, profilaktyka NBG i migreny Dorośli 10-25 mg wieczorem 75 mg/dobę
Moczenie nocne Dzieci 6-10 lat 10-20 mg -
Moczenie nocne Dzieci ≥11 lat 25-50 mg/dobę -

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Można je przyjmować niezależnie od posiłków.

Dawkowanie Amitriptylinum VP wymaga indywidualnego dostosowania, z uwzględnieniem wieku pacjenta, wskazania oraz tolerancji leczenia. Kluczowe jest rozpoczynanie od małych dawek i ich stopniowe zwiększanie.

Przeciwwskazania

Stosowanie Amitriptylinum VP jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na amitryptylinę lub którykolwiek składnik preparatu
  • Świeży zawał mięśnia sercowego
  • Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Dławica piersiowa
  • Stan pobudzenia maniakalnego
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Porfiria
  • Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (oraz przez 2 tygodnie po ich odstawieniu)
  • Okres karmienia piersią
  • Wiek poniżej 16 lat (z wyjątkiem leczenia moczenia nocnego)

Amitriptylinum VP nie powinien być stosowany u pacjentów z chorobami układu krążenia, zaburzeniami psychicznymi typu mania, ciężkimi chorobami wątroby oraz u osób przyjmujących inhibitory MAO. Szczególną ostrożność należy zachować przy przepisywaniu leku osobom młodym.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Amitriptylinum VP należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Zwiększone ryzyko zachowań samobójczych, zwłaszcza na początku leczenia
  • Pacjenci z zespołem afektywnym dwubiegunowym lub schizofrenią (możliwość nasilenia objawów)
  • Osoby z przerostem gruczołu krokowego, jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, zwolnionym pasażem żołądkowo-jelitowym
  • Pacjenci z padaczką (możliwość nasilenia napadów)
  • Osoby z chorobami serca (ryzyko zaburzeń rytmu)
  • Pacjenci z niewydolnością wątroby
  • Osoby z nadczynnością tarczycy lub leczone hormonami tarczycy
  • Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym

Należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów klinicznego nasilenia choroby, myśli samobójczych oraz nietypowych zmian zachowania. Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Stosowanie Amitriptylinum VP wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia oraz u osób z dodatkowymi obciążeniami. Konieczna jest regularna ocena stanu klinicznego i dostosowywanie terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Amitriptylinum VP wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami:

  • Inhibitory MAO - przeciwwskazane jednoczesne stosowanie (ryzyko ciężkich powikłań)
  • Leki sympatykomimetyczne - nie zaleca się jednoczesnego stosowania
  • Leki cholinolityczne i hormony tarczycy - możliwe nasilenie działań niepożądanych
  • Leki sympatykolityczne (np. klonidyna) - osłabienie działania hipotensyjnego
  • Leki hamujące OUN (np. benzodiazepiny, barbiturany) - nasilenie działania sedatywnego
  • Inhibitory CYP2D6 (np. fluoksetyna) - zwiększenie stężenia amitryptyliny
  • Leki wydłużające odstęp QT - zwiększone ryzyko arytmii
  • Środki anestetyczne - zwiększone ryzyko działań niepożądanych podczas znieczulenia

Przed zastosowaniem Amitriptylinum VP należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta. Wiele interakcji może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych lub zmniejszenia skuteczności terapii.

Ciąża i karmienie piersią

Nie zaleca się stosowania Amitriptylinum VP u kobiet w ciąży, szczególnie w I i III trymestrze, ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa. Lek może być użyty jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu.

Stosowanie Amitriptylinum VP w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane ze względu na przenikanie leku do mleka matki i ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u niemowlęcia.

Amitriptylinum VP nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i zostało zalecone przez lekarza po dokładnej analizie korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Amitriptylinum VP mogą wystąpić liczne działania niepożądane, w tym:

  • Zaburzenia żołądka i jelit (np. suchość w jamie ustnej, zaparcia, nudności)
  • Zaburzenia skóry (np. nadmierne pocenie, łysienie, wykwity skórne)
  • Zaburzenia oka (np. zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic)
  • Zaburzenia układu moczowego (np. trudności w oddawaniu moczu)
  • Zaburzenia sercowo-naczyniowe (np. tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne)
  • Zaburzenia neurologiczne (np. senność, zawroty głowy, drżenie)
  • Zaburzenia psychiczne (np. splątanie, niepokój, bezsenność)
  • Zaburzenia endokrynologiczne i metaboliczne
  • Zaburzenia krwi (np. leukopenia, małopłytkowość)

Szczególnie istotne jest ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG oraz zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów powyżej 50 roku życia.

Amitriptylinum VP może powodować szereg działań niepożądanych dotyczących wielu układów i narządów. Konieczne jest dokładne monitorowanie pacjenta i natychmiastowe reagowanie na pojawiające się objawy uboczne.

Warto zapamiętać
  • Amitriptylinum VP ma szerokie zastosowanie w leczeniu depresji, bólu neuropatycznego oraz profilaktyce bólów głowy u dorosłych.
  • Lek wymaga ostrożnego dawkowania, z uwzględnieniem wieku pacjenta i chorób współistniejących, szczególnie kardiologicznych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Amitriptylinum VP może prowadzić do poważnych, zagrażających życiu powikłań, w tym:

  • Zaburzeń czynności serca i oddychania
  • Utraty przytomności
  • Omamów wzrokowych
  • Zaburzeń świadomości
  • Drgawek
  • Zaburzeń czynności jelit

W przypadku przedawkowania konieczna jest natychmiastowa hospitalizacja. Leczenie obejmuje płukanie żołądka, podawanie węgla aktywowanego, monitorowanie czynności życiowych oraz leczenie objawowe. Dializa jest nieskuteczna w usuwaniu leku z organizmu.

Przedawkowanie Amitriptylinum VP stanowi stan bezpośredniego zagrożenia życia wymagający natychmiastowej interwencji medycznej i leczenia szpitalnego.

Mechanizm działania

Amitriptylinum VP działa poprzez:

  • Hamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny w neuronach mózgu
  • Zwiększenie stężenia tych neuroprzekaźników w przestrzeni międzysynaptycznej
  • Nasilenie transmisji synaptycznej w obrębie neuronów adrenergicznych i serotoninergicznych

Działanie uspokajające wynika prawdopodobnie z właściwości przeciwhistaminowych leku.

Złożony mechanizm działania Amitriptylinum VP obejmuje wpływ na kilka układów neuroprzekaźnikowych w mózgu, co tłumaczy jego szerokie spektrum działania terapeutycznego, ale także liczne działania niepożądane.

Skład

Substancją czynną leku jest amitryptyliny chlorowodorek. Jedna tabletka powlekana zawiera 10 mg lub 25 mg amitryptyliny chlorowodorku.

Amitriptylinum VP jest dostępny w dwóch dawkach, co umożliwia indywidualne dostosowanie terapii do potrzeb pacjenta.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania: w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych u dorosłych, w leczeniu bólu neuropatycznego u dorosłych, w profilaktyce przewlekłych napięciowych bólów głowy (NBG) u dorosłych, w profilaktycznym leczeniu migreny u dorosłych, w leczeniu moczenia nocnego u dzieci w wieku 6 lat i starszych w przypadku wykluczenia patologii organicznej, takiej jak rozszczep kręgosłupa, i wobec braku odpowiedzi na inne terapie niefarmakologiczne i farmakologiczne, w tym leki przeciwskurczowe oraz wazopresynę i produkty powiązane. Niniejszy produkt leczniczy może przepisywać tylko lekarz dysponujący doświadczeniem w zakresie leczenia przetrwałej enurezy.

Nie wszystkie schematy dawkowania można uzyskać stosując każdą postać lub moc produktu. Należy dobrać odpowiednią postać lub dawkę leku dla dawki początkowej i każdego kolejnego zwiększania dawki. Duże zaburzenia depresyjne. Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki i zwiększać ją stopniowo, obserwując uważnie odpowiedź kliniczną i wszelkie objawy nietolerancji. Dorośli. Początkowo 25 mg 2x/dobę (50 mg/dobę). W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 25 mg co 2. dzień, maks. do 150 mg/dobę, podzielone na 2 dawki. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka. Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia. Początkowo 10-25 mg/dobę. Dawkę dobową można zwiększać do 100-150 mg, podzielonych na 2 dawki, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka. Dzieci i młodzież. Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności tego produktu w tej grupie wiekowej. Czas trwania leczenia. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tyg. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo, zazwyczaj przez 6 m-cy po wyleczeniu, aby zapobiec nawrotowi. Ból neuropatyczny, zapobieganie przewlekłym napięciowym bólom głowy i profilaktyka migreny. Należy indywidualnie zwiększać pacjentowi dawkę, aż do osiągnięcia dawki zapewniającej odpowiednie znieczulenie z tolerowanymi działaniami niepożądanymi. Zazwyczaj należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do leczenia objawów. Dorośli. Zalecane dawki to 25-75 mg/dobę, wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Dawki można zwiększać w porcjach po 10-25 mg co 3-7 dni, zgodnie z tolerancją. Dawkę można przyjmować raz/dobę lub podzielić na 2 dawki. Nie jest zalecana dawka pojedyncza powyżej 100 mg. Działanie przeciwbólowe zazwyczaj obserwuje się po 2-4 tyg. podawania. Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia. Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 75 mg. Ogólnie zaleca się rozpoczynanie leczenia od niższego zakresu dawek zalecanego dla dorosłych. Dawkę można zwiększać w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji. Dzieci i młodzież. Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności tego produktu w tej grupie wiekowej. Czas trwania leczenia. Ból neuropatyczny. Leczenie jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo. Wielu pacjentów może potrzebować kilkuletniego leczenia. Zalecana jest regularna ponowna ocena stanu pacjenta w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest u niego nadal właściwe. Profilaktyczne leczenie przewlekłych napięciowych bólów głowy i profilaktyczne leczenie migreny u dorosłych. Leczenie należy kontynuować wystarczająco długo. Zalecana jest regularna ponowna ocena w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest nadal właściwe dla danego pacjenta. Moczenie nocne. Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku 6-10 lat: 10-20 mg. Należy zastosować najbardziej odpowiednią postać dawkowania dla tej grupy wiekowej. Dzieci w wieku 11 lat i starsze: 25-50 mg/dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo. Dawki należy podawać 1-1,5 h przed snem. Przed rozpoczęciem leczenia amitryptyliną należy wykonać EKG, aby wykluczyć obecność zespołu długiego QT; maks. czas trwania cyklu leczenia nie powinien przekraczać 3 m-cy. Jeśli konieczne są wielokrotne cykle podawania amitryptyliny, co 3 m-ce należy przeprowadzać ocenę medyczną. Podczas kończenia leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę amitryptyliny. Zaburzenia czynności nerek. Produkt leczniczy można podawać pacjentom z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. Zaburzenia czynności wątroby. Zaleca się ostrożne dawkowanie i w miarę możliwości oznaczanie stężenia w surowicy. Inhibitory izoenzymu CYP2D6 cytochromu P450. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, należy rozważyć mniejszą dawkę amitryptyliny, jeśli silny inhibitor CYP2D6 (np. bupropion, chinidyna, fluoksetyna, paroksetyna) jest dodawany do leczenia amitryptyliną. Osoby o stwierdzonym wolnym metabolizmie CYP2D6 lub CYP2C19. U tych pacjentów może występować większe stężenie amitryptyliny i jej aktywnego metabolitu nortryptyliny w osoczu. Należy rozważyć zmniejszenie zalecanej dawki początkowej o 50%. Przerwanie leczenia. Podczas kończenia leczenia należy stopniowo, przez kilka tyg., zmniejszać dawkę leku.

Tabl. należy połykać, popijając wodą, niezależnie od posiłków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub na benzodiazepiny. Świeży zawał serca, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa. Stan pobudzenia maniakalnego. Ciężka niewydolność wątroby. Porfiria. Stosowanie w trakcie leczenia i w ciągu 2 tyg. po zakończeniu przyjmowania inhibitorów MAO. Okres karmienia piersią. Wiek poniżej 16 lat.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby: depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku 1-szych tyg. leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. U pacjentów z zespołem afektywnym dwubiegunowym możliwe jest pod wpływem leczenia amitryptyliną nasilenie fazy maniakalnej; u osób ze schizofrenią mogą nasilić się jej objawy; możliwe jest także nasilenie objawów paranoidalnych. Ze względu na działanie cholinolityczne, amitryptylinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego (możliwość nasilenia trudności w oddawaniu moczu), u osób chorych na jaskrę z zamkniętym kątem przesączania (możliwość wzrostu ciśnienia śródgałkowego) oraz u pacjentów ze zwolnionym pasażem żołądkowo-jelitowym. U pacjentów z padaczką podczas stosowania preparatu może dojść do nasilenia objawów tej choroby. Stosowanie amitryptyliny w tej grupie pacjentów może wymagać zwiększenia ilości przyjmowanych przez nich leków przeciwpadaczkowych. W przypadku stosowania dużych dawek produktu możliwe jest wystąpienie zaburzeń rytmu serca, tachykardii oraz znacznego spadku ciśnienia tętniczego krwi. Podobne zaburzenia mogą wystąpić po stosowaniu zwykłych dawek u pacjentów z chorobami serca. Amitryptylina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby z uwagi na możliwość kumulacji i wystąpienia objawów przedawkowania. Działanie amitryptyliny jest silniejsze u pacjentów z nadczynnością tarczycy oraz u pacjentów leczonych hormonami tarczycy, dlatego produkt należy u nich stosować ostrożnie, dostosowując indywidualnie dawki. U osób, u których ma być wykonany zabieg chirurgiczny, należy odstawić amitryptylinę na kilka dni przed zabiegiem. Jeśli zabieg musi być przeprowadzony nagle, należy poinformować lekarza anestezjologa o przyjmowaniu amitryptyliny. Podczas leczenia amitryptyliną nie zaleca się przeprowadzania terapii elektrowstrząsami, z uwagi na możliwość nasilenia powikłań związanych z tą terapią. Nagłe przerwanie leczenia, zwłaszcza po dłuższym okresie stosowania amitryptyliny, może spowodować szereg działań niepożądanych; w celu ich uniknięcia zaleca się stopniowe odstawianie preparatu. Należy zachować szczególną ostrożność i rozważyć korzyści względem ryzyka w przypadku stosowania amitryptyliny u pacjentów: z alkoholizmem (możliwość nasilenia hamowania czynności OUN); z zaburzeniami krwi (możliwość nasilenia tych zaburzeń); z astmą (możliwość nasilenia astmy); z zatrzymaniem moczu. W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii. Zaleca się ostrożność podczas stosowania u pacjentów z istotną bradykardią, pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca oraz u pacjentów stosujących jednocześnie leki wydłużające odstęp QT. Stanami, o których wiadomo, że wiążą się ze zwiększonym ryzykiem arytmii, są zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia). Amitryptylina wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Stosowana w dawkach terapeutycznych może wywołać senność oraz zaburzenia koncentracji. Z tego względu w czasie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.

W przypadkach jednoczesnego zastosowania amitryptyliny oraz inhibitorów MAO mogą wystąpić ciężkie powikłania w postaci nadciśnienia, hipertermii oraz drgawek. Zaleca się zachowanie co najmniej 2-tygodniowego odstępu czasu między stosowaniem inhibitorów MAO oraz amitryptyliny. Nie należy stosować amitryptyliny jednocześnie z lekami sympatykomimetycznymi, takimi jak adrenalina, noradrenalina, izoprenalina, efedryna, fenylefryna i fenylopropanolamina. Ze względu na możliwość nasilenia działań niepożądanych, należy zachować ostrożność stosując amitryptylinę jednocześnie z lekami cholinolitycznymi oraz z hormonami tarczycy. Amitryptylina może osłabiać hipotensyjne działanie leków sympatykolitycznych, takich jak klonidyna czy guanetydyna. Sedatywne właściwości amitryptyliny mogą się nasilić w przypadku jednoczesnego stosowania środków o hamującym działaniu na OUN, takich jak: barbiturany, benzodiazepiny, pochodne fenotiazyny, opioidowe leki przeciwbólowe, nieopioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe oraz alkohol. Opisywano przypadki wystąpienia stanu majaczeniowego w wyniku jednoczesnego stosowania amitryptyliny i disulfiramu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne są metabolizowane w wątrobie przy udziale cytochromu P450 2D6. Leki hamujące aktywność tego układu enzymatycznego (takie jak chinidyna, cymetydyna) oraz leki metabolizowane z jego udziałem (liczne leki przeciwdepresyjne, leki pochodne fenotiazyny, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz leki przeciwarytmiczne klasy 1C, między innymi propafenon i flekainid) mogą zwiększać stężenia trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych w surowicy. Ze względu na szczególnie długi okres biologicznego półtrwania fluoksetyny oraz jej metabolitów, możliwe jest wystąpienie tego typu interakcji nawet do 5 tyg. po zaprzestaniu jej przyjmowania. Środki anestetyczne, stosowane do znieczulenia ogólnego, mogą zwiększyć ryzyko działań niepożądanych związanych ze stosowaniem trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (dotyczy to szczególnie zaburzeń rytmu serca oraz spadku ciśnienia tętniczego krwi). W przypadku planowanego zabiegu operacyjnego wskazane jest odstawienie amitryptyliny na co najmniej 4 dni przed zabiegiem. Zgłaszano występowanie bardzo wysokiej gorączki w przypadku podawania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych z lekami antycholinergicznymi lub z neuroleptykami. Rytonawir może zwiększać stężenie amitryptyliny w surowicy, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania obu leków jednocześnie.

Nie zaleca się stosowania amitryptyliny u kobiet ciężarnych, zwłaszcza w I i III trymestrze, ze względu na brak dostatecznych danych klinicznych, dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tym okresie. W badaniach na zwierzętach obserwowano działanie teratogenne amitryptyliny jedynie po zastosowaniu dawek znacznie większych od dawek terapeutycznych u człowieka. Preparat może być stosowany w czasie ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Stężenie amitryptyliny w mleku kobiet w okresie laktacji, otrzymujących dawki 100 mg/dobę, osiągało w przeprowadzonych badaniach wartości zbliżone do stężenia w surowicy. Z przeprowadzonych obliczeń wynika, że całkowita ilość amitryptyliny, przyjęta z mlekiem przez niemowlę, wynosiłaby ok. 1% dawki przyjmowanej przez matkę. Ze względu na możliwość wystąpienia u niemowlęcia ciężkich działań niepożądanych oraz brak danych dotyczących wpływu amitryptyliny na niedojrzały układ nerwowy dziecka, stosowanie preparatu u matek karmiących piersią jest przeciwwskazane.

Częstość występowania przedstawionych poniżej działań niepożądanych jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) zmniejszone wydzielanie śliny i związane z tym uczucie suchości w jamie ustnej oraz zwiększona skłonność do zmian próchniczych zębów, zaparcia, niedrożność porażenna jelit, nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, zapalenie jamy ustnej, ciemne zabarwienie języka, uczucie nieprzyjemnego (metalicznego lub kwaśnego) smaku w ustach, luźne stolce, obrzęk ślinianek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana)nadmierne pocenie się, łysienie, wykwity skórne, pokrzywka, fotodermatoza. Zaburzenia oka: (nieznana) zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, zwiększone ciśnienie śródgałkowe, zaburzenia widzenia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) trudności w oddawaniu moczu (zwłaszcza u mężczyzn), częste parcie na mocz. Badania diagnostyczne: (nieznana) zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie lub zmniejszenie stężenia glukozy w surowicy, zmniejszenie lub zwiększenie mc., zmiany w EEG. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia serca: (nieznana) tachykardia, uczucie kołatania serca, zawał serca, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) udar niedokrwienny mózgu, zaburzenia koncentracji, senność, pobudzenie psychoruchowe, uczucie drętwienia, mrowienia oraz parestezje w obrębie kończyn, neuropatia obwodowa, ataksja, drżenie mięśniowe, uogólnione drgawki, śpiączka, ruchy mimowolne i dyskinezy późne, zaburzenia mowy, bóle głowy, zawroty głowy. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) splątanie, dezorientacja, omamy, łagodny stan maniakalny, bezsenność, niepokój, stany lękowe, koszmary nocne. Zaburzenia ucha i błędnika: (nieznana) szumy uszne. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) uczucie zmęczenia, osłabienie, obrzęk twarzy i języka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) niewydolność szpiku kostnego objawiająca się agranulocytozą, leukopenią, eozynofilią, małopłytkowością i plamicą krwotoczną. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) obrzmienie jąder, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, obrzmienie piersi i mlekotok u kobiet, osłabienie bądź nasilenie popędu płciowego, impotencja. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zaburzenia wydzielania hormonu antydiuretycznego (zespół Schwartza-Barttera). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) niedostateczne lub nadmierne łaknienie. Badania diagnostyczne: (często) wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym. Badania epidemiologiczne, przeprowadzone głównie z udziałem pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów leczonych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. Mechanizm, który prowadzi do zwiększenia tego ryzyka jest nieznany. Z uwagi na zachodzące z wiekiem osłabienie czynności układu przywspółczulnego, prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych związanych z właściwościami cholinolitycznymi jest większe u osób w podeszłym wieku. Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia amitryptyliną, a także w krótkim czasie po jej odstawieniu. Nagłe przerwanie leczenia, zwłaszcza po dłuższym okresie stosowania produktu, może wywołać objawy odstawienne: bezsenność, drażliwość, nudności, bóle głowy oraz nadmierne pocenie się; w pojedynczych przypadkach obserwowano pojawienie się w 1-szym tyg. po zaprzestaniu leczenia objawów hipomanii lub manii.

W przypadku przedawkowania produktu objawy toksyczności rozwijają się szybko, zwykle w ciągu kilku h. Związane są one głównie z właściwościami cholinolitycznymi oraz przeciwhistaminowymi amitryptyliny. W przebiegu przedawkowania preparatu mogą wystąpić objawy zagrażające życiu, takie jak zaburzenia czynności serca i zaburzenia oddychania, jak też utrata przytomności, przemijające omamy wzrokowe, senność, zaburzenia koncentracji, dezorientacja, zastoinowa niewydolność serca, spadek temperatury ciała, rozszerzenie źrenic, zaburzenia ruchów gałki ocznej, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zapalenie wielokorzeniowe, zaburzenia czynności jelit, śpiączka, drgawki. Nasilenie zmian w zapisie EKG, głównie w postaci zaburzeń przewodnictwa, stanowi czuły wskaźnik ciężkości zatrucia amitryptyliną oraz innymi trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. Ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia, konieczna jest natychmiastowa hospitalizacja. Po usunięciu pozostałości preparatu podczas płukania żołądka, należy wykonać badanie EKG oraz zapewnić stałe monitorowanie akcji serca, oddechu, ciśnienia tętniczego oraz temperatury ciała. W celu usunięcia pozostałości preparatu z przewodu pokarmowego, zaleca się w okresie 1-szych 24-48 h podawanie doustne lub przez sondę żołądkową węgla aktywowanego w ilości 20-30 g co 4-6 h. Należy prowadzić leczenie objawowe w zależności od obrazu klinicznego. Wymuszona diureza, dializa otrzewnowa oraz hemodializa są nieskuteczne.

Dokładny mechanizm działania przeciwdepresyjnego amitryptyliny jest nieznany. Związany jest on prawdopodobnie z nasileniem transmisji synaptycznej w obrębie neuronów adrenergicznych i serotoninergicznych mózgu w wyniku zahamowania wchłaniania zwrotnego oraz inaktywacji noradrenaliny i serotoniny w zakończeniach tych neuronów, co prowadzi do zwiększenia stężenia tych neuroprzekaźników w przestrzeni międzysynaptycznej. Działanie uspokajające amitryptyliny wynika prawdopodobnie z jej właściwości przeciwhistaminowych.

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 25 mg amitryptyliny chlorowodorku.

Otępienie w chorobie Alzheimera F00
Otępienie naczyniowe F01
Otępienie w przebiegu innych chorób sklasyfikowanych gdzie indziej F02
Otępienie nieokreślone F03
Organiczny zespół amnestyczny nie wywołany alkoholem i innymi substancjami psychoaktywnymi F04
Majaczenie niespowodowane przez alkohol ani inne substancje psychoaktywne F05
Inne zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu i chorobą somatyczną F06
Zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu F07
Nieokreślone zaburzenia psychiczne organiczne lub objawowe F09
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem alkoholu F10
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem opioidów F11
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kanabinoli F12
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji uspokajających i nasennych F13
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem kokainy F14
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem innych substancji stymulujących, w tym kofeiny F15
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem halucynogenów F16
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane paleniem tytoniu F17
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane odurzaniem się lotnymi rozpuszczalnikami organicznymi F18
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem wielu narkotyków i innych substancji psychoaktywnych F19
Schizofrenia F20
Zaburzenie schizotypowe F21
Uporczywe zaburzenia urojeniowe F22
Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne F23
Indukowane zaburzenie urojeniowe F24
Zaburzenia schizoafektywne F25
IInne nieorganiczne zaburzenia psychotyczne F28
Nieokreślona psychoza nieorganiczna F29
Epizod maniakalny F30
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe F31
Epizod depresyjny F32
Zaburzenie depresyjne nawracające F33
Uporczywe zaburzenia nastroju [afektywne] F34
Inne zaburzenia nastroju [afektywne] F38
Zaburzenia nastroju [afektywne], nieokreślone F39
Zaburzenia lękowe w postaci fobii F40
Inne zaburzenia lękowe F41
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne F42
Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne F43
Zaburzenia dysocjacyjne [konwersyjne] F44
Zaburzenia występujące pod maską somatyczną F45
Inne zaburzenia nerwicowe F48
Zaburzenia odżywiania F50
Nieorganiczne zaburzenia snu F51
Zaburzenia seksualne niespowodowane zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną F52
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania związane z połogiem, niesklasyfikowane gdzie indziej F53
Czynniki psychologiczne lub behawioralne związane z zaburzeniami lub chorobami sklasyfikowanymi gdzie indziej F54
Nadużywanie substancji, które nie powodują uzależnienia F55
Nieokreślone zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi F59
Specyficzne zaburzenia osobowości F60
Zaburzenia osobowości mieszane i inne F61
Trwałe zmiany osobowości niewynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu F62
Zaburzenia nawyków i popędów F63
Zaburzenia identyfikacji płciowej F64
Zaburzenia preferencji seksualnych F65
Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną F66
Inne zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłychh F68
Zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych, nieokreślone F69
Upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia F70
Upośledzenie umysłowe umiarkowanego stopnia F71
Upośledzenie umysłowe znacznego stopnia F72
Upośledzenie umysłowe głębokiego stopnia F73
Inne upośledzenie umysłowe F78
Nieokreślone upośledzenie umysłowe F79
Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka F80
Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych F81
Specyficzne zaburzenia rozwojowe funkcji motorycznych F82
Mieszane specyficzne zaburzenia rozwojowe F83
Całościowe zaburzenia rozwojowe F84
Inne zaburzenia rozwoju psychologicznego F88
Nieokreślone zaburzenia rozwoju psychologicznego F89
Zaburzenia hiperkinetyczne F90
Zaburzenia zachowania F91
Mieszane zaburzenia zachowania i emocji F92
Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie F93
Zaburzenia funkcjonowania społecznego rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym F94
Tiki F95
Inne zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym F98
Nieokreślone zaburzenia psychiczne, zaburzenie psychiczne nieokreślone inaczej F99

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.

Zmniejszenie wchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku jego adsorpcji przez błonnik. Dochodzi do zmniejszenia lub całkowitego braku efektów terapeutycznych. W przypadku trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych - brak poprawy nastroju i uczucia lęku (możliwość samobójstwa).

Przyspieszony metabolizm leku w wątrobie (o 42%) poprzez pobudzenie enzymów mikrosomalnych przez związki powstałe podczas smażenia lub grillowania mięsa. Zmniejszenie stężenia leku we krwi prowadzi do braku lub osłabienia efektu terapeutycznego.