Aminomel 10; -12,5 E; -Nephro
Amino acids + Electrolytes
Aminomel 10; -12,5 E; -Nephro - roztwór aminokwasów do żywienia pozajelitowego
Wskazania do stosowania
Aminomel jest wskazany jako składnik żywienia pozajelitowego, zapewniający podaż aminokwasów niezbędnych do syntezy białek. Stosuje się go szczególnie u pacjentów:
- Po ciężkich urazach i urazach mnogich
- W ostrych i przewlekłych chorobach wymagających żywienia pozajelitowego
- Przy dużych zabiegach operacyjnych przebiegających z dużym niedoborem białka (przed, w trakcie i po operacji)
W żywieniu pozajelitowym roztwory aminokwasów należy zazwyczaj łączyć z roztworami węglowodanów w celu pokrycia zapotrzebowania energetycznego organizmu.
Aminomel jest kluczowym składnikiem żywienia pozajelitowego, szczególnie istotnym u pacjentów w ciężkim stanie klinicznym lub po poważnych zabiegach operacyjnych.
Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Aminomelu należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę jego stan kliniczny i metaboliczny. Poniżej przedstawiono ogólne wytyczne dawkowania dla poszczególnych preparatów:
| Preparat | Maks. prędkość wlewu | Zalecana dawka dobowa | Maks. dawka dobowa |
|---|---|---|---|
| Aminomel 10E | 1 ml/kg mc./h (0,1 g/kg mc./h) | 8-10 ml/kg mc. | 20 ml/kg mc. |
| Aminomel 12,5E | 0,8 ml/kg mc./h (0,1 g/kg mc./h) | 6,4-8 ml/kg mc. | 16 ml/kg mc. |
| Aminomel Nephro | 2 ml/kg mc./h | - | 17 ml/kg mc./dobę |
Tabela: Dawkowanie preparatów Aminomel
W przypadku Aminomelu Nephro, dawkowanie zależy od stanu klinicznego pacjenta i rodzaju terapii nerkozastępczej:
- Pacjenci poddawani hemodializie: maks. dawka dobowa 17 ml/kg mc./dobę (ok. 1 g aminokwasów/kg mc./dobę)
- Pacjenci poddawani hemofiltracji: 1-1,5 g białka/kg mc./dobę
Czas stosowania preparatu zależy od możliwości przejścia na żywienie dojelitowe lub dietę doustną.
Dawkowanie Aminomelu musi być precyzyjnie dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu klinicznego i rodzaju stosowanej terapii.
Sposób podawania
Aminomel podaje się w ciągłej dożylnej infuzji kroplowej przez cewnik w żyle głównej. W przypadku podania obwodowego należy uwzględnić osmolarność roztworu. Szybkość infuzji należy dostosować do podawanej dawki, dobowej objętości podaży i czasu trwania infuzji.
Przed podaniem należy ocenić wizualnie roztwór pod kątem obecności cząstek i zmiany barwy. Zaleca się stosowanie filtra końcowego dla wszystkich roztworów podawanych pozajelitowo.
Prawidłowe podanie Aminomelu wymaga ścisłego przestrzegania zasad aseptyki i monitorowania parametrów infuzji.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazania bezwzględne:
- Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu
- Niestabilny stan krążeniowy z zagrożeniem życia (wstrząs)
- Niedotlenienie komórkowe
- Obrzęk płuc
Przeciwwskazania względne:
- Przewodnienie
- Nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- Hiponatremia
- Kwasica
- Hiperkalemia
Preparat nie jest przeznaczony do żywienia pozajelitowego dzieci poniżej 2 roku życia ze względu na skład aminokwasów nieodpowiedni dla tej grupy wiekowej.
Przed zastosowaniem Aminomelu konieczna jest dokładna ocena stanu pacjenta w celu wykluczenia przeciwwskazań do jego stosowania.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności
Podczas stosowania Aminomelu należy:
- Regularnie monitorować gospodarkę wodno-elektrolitową i równowagę kwasowo-zasadową
- Indywidualnie dobierać dawkę u pacjentów z niewydolnością wątroby, nerek, nadnerczy, serca lub płuc
- Szczególnie uważnie monitorować pacjentów z:
- Nieprawidłowym metabolizmem aminokwasów
- Niewydolnością wątroby (ryzyko hiperamonemii i zaburzeń neurologicznych)
- Niewydolnością nerek (ryzyko hiperkalemii, kwasicy metabolicznej, hiperazotemii)
- Pamiętać, że Aminomel jest tylko jednym ze składników żywienia pozajelitowego i należy zapewnić odpowiednią podaż pozostałych składników odżywczych
- Rozważyć podanie insuliny przy jednoczesnym stosowaniu roztworów o wysokich stężeniach glukozy
- Zachować ostrożność w przypadku podwyższonej osmolarności surowicy
Stosowanie Aminomelu wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta i dostosowywania terapii do jego indywidualnych potrzeb i stanu klinicznego.
Warto zapamiętać
- Aminomel jest kluczowym składnikiem żywienia pozajelitowego, dostarczającym aminokwasy niezbędne do syntezy białek.
- Dawkowanie Aminomelu musi być precyzyjnie dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu klinicznego i rodzaju stosowanej terapii.
Interakcje
Dotychczas nie stwierdzono interakcji Aminomelu z innymi lekami. Jednak ze względów bezpieczeństwa nie należy podawać roztworów aminokwasów łącznie z innymi lekami, aby uniknąć ryzyka zakażeń i potencjalnych niezgodności.
Mimo braku znanych interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Aminomelu z innymi lekami.
Ciąża i laktacja
Bezpieczeństwo stosowania Aminomelu w ciąży i podczas karmienia piersią nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych. Przed zastosowaniem preparatu u kobiet w ciąży należy zawsze rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko dla płodu.
Decyzja o zastosowaniu Aminomelu u kobiet w ciąży powinna być podjęta po dokładnej analizie korzyści i ryzyka.
Działania niepożądane
Przy właściwym stosowaniu Aminomelu nie stwierdzono działań niepożądanych. Jednak w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niepożądanych należy niezwłocznie zgłosić je lekarzowi prowadzącemu.
Mimo braku raportowanych działań niepożądanych, konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta podczas stosowania Aminomelu.
Przedawkowanie
Zbyt szybki wlew Aminomelu może powodować:
- Objawy nietolerancji (nudności, dreszcze, wymioty)
- Istotne klinicznie straty aminokwasów przez nerki
Przedawkowanie może prowadzić do:
- Zatrucia aminokwasami
- Przewodnienia
- Zaburzeń równowagi elektrolitowej
W przypadku przedawkowania należy zmniejszyć szybkość wlewu lub przerwać podawanie preparatu oraz przywrócić równowagę elektrolitową.
Precyzyjne kontrolowanie szybkości wlewu i monitorowanie stanu pacjenta są kluczowe dla uniknięcia powikłań związanych z przedawkowaniem Aminomelu.
Mechanizm działania
Aminokwasy zawarte w Aminomelu są substratami do syntezy białek. Preparat stosuje się w żywieniu pozajelitowym w połączeniu ze źródłami energii, elektrolitami i odpowiednią podażą płynów. Celem terapii jest utrzymanie lub poprawa stanu odżywienia organizmu oraz ograniczenie strat substancji odżywczych.
Aminomel odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu organizmowi niezbędnych aminokwasów do syntezy białek w sytuacjach, gdy żywienie dojelitowe jest niemożliwe lub niewystarczające.
Skład
Aminomel jest roztworem do infuzji zawierającym L-aminokwasy w stężeniu 100 g/l lub 125 g/l, wzbogaconym elektrolitami.
Skład Aminomelu jest dostosowany do potrzeb żywieniowych pacjentów wymagających żywienia pozajelitowego, zapewniając niezbędne aminokwasy i elektrolity.
Alkohol
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Wykaz B