Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Aleve®

Naproxen

tabl. powl.
220 mg
24 szt.
Doustnie
OTC
100%
23,47
Aleve®
tabl. powl.
220 mg
20 szt.
Doustnie
OTC
100%
14,96

Aleve® - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Aleve® jest wskazany w leczeniu dolegliwości bólowych o małym i umiarkowanym nasileniu, takich jak:

  • Ból głowy
  • Ból zęba
  • Bóle mięśniowe
  • Bóle stawowe
  • Ból pleców
  • Bolesne miesiączkowanie
  • Dolegliwości bólowe o niewielkim nasileniu związane z przeziębieniem

Dodatkowo, Aleve® jest skuteczny w obniżaniu gorączki.

Wnioski: Aleve® wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbólowego i przeciwgorączkowego, co czyni go uniwersalnym lekiem w terapii różnorodnych dolegliwości bólowych i stanów gorączkowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 220 mg co 8-12 h (maks. 660 mg/dobę)
Osoby w podeszłym wieku Rozważyć mniejsze dawki
Dzieci poniżej 16 lat Nie zalecane bez konsultacji lekarskiej
Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca Może być konieczne zmniejszenie dawki

Uwaga: U niektórych osób zastosowanie dawki początkowej 440 mg, a następnie 220 mg po upływie 12 h może spowodować zwiększenie działania przeciwbólowego.

Wnioski: Dawkowanie Aleve® powinno być dostosowane indywidualnie do potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego wieku i stanu zdrowia. Kluczowe jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy czas konieczny do ustąpienia objawów.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować popijając szklanką wody. Aleve® można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku, jednak należy pamiętać, że pokarm może spowalniać wchłanianie leku.

Wnioski: Elastyczność w sposobie podawania Aleve® zwiększa komfort pacjenta, jednak należy mieć na uwadze potencjalny wpływ pokarmu na farmakokinetykę leku.

Przeciwwskazania

Stosowanie Aleve® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na naproksen lub pozostałe składniki preparatu
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
  • III trymestr ciąży
  • Okres karmienia piersią

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów:

  • Z upośledzeniem czynności wątroby lub nerek
  • Z zaburzeniami krzepnięcia krwi
  • W podeszłym wieku
  • Z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie
  • Z alergiami

W I i II trymestrze ciąży oraz u dzieci poniżej 16 roku życia Aleve® należy stosować jedynie w przypadku bezwzględnych wskazań.

Wnioski: Przeciwwskazania do stosowania Aleve® obejmują szeroki zakres stanów klinicznych, co podkreśla konieczność dokładnej oceny pacjenta przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Aleve® wymaga szczególnej uwagi w następujących sytuacjach:

  • Ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego - szczególnie u osób starszych i z wywiadem choroby wrzodowej
  • Potencjalne maskowanie objawów innych chorób
  • Zwiększone ryzyko działań niepożądanych u osób starszych
  • Możliwość wystąpienia ciężkich reakcji skórnych
  • Ryzyko reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji anafilaktycznych
  • Potencjalny wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
  • Możliwość zaburzeń czynności wątroby
  • Potencjalny wpływ na płodność u kobiet

Wnioski: Stosowanie Aleve® wymaga starannego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem potencjalnych działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, układu sercowo-naczyniowego i skóry.

Warto zapamiętać

1. Aleve® (naproksen sodowy) jest skutecznym lekiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym, ale jego stosowanie wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego.

2. Dawkowanie Aleve® powinno być indywidualnie dostosowane do pacjenta, z uwzględnieniem najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy możliwy okres.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Aleve® może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, w tym:

  • Doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi - nasilenie działania
  • Sulfonamidami i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi - nasilenie działania
  • ASA i innymi NLPZ - zwiększone ryzyko działań niepożądanych
  • Fenytoiną, pochodnymi kwasu walproinowego, hydantoiną - nasilenie działań niepożądanych
  • Metotreksatem, solami litu, digoksyną, aminoglikozydami - zwiększenie toksyczności
  • Lekami hipotensyjnymi i furosemidem - zmniejszenie skuteczności

Wnioski: Liczne interakcje Aleve® z innymi lekami podkreślają konieczność dokładnego zebrania wywiadu farmakologicznego przed rozpoczęciem terapii oraz monitorowania pacjenta w trakcie leczenia.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Aleve® w ciąży i podczas karmienia piersią:

  • Przeciwwskazane w III trymestrze ciąży
  • W I i II trymestrze ciąży stosować tylko w przypadkach bezwzględnej konieczności
  • Unikać stosowania podczas karmienia piersią

Wnioski: Aleve® może mieć negatywny wpływ na rozwój płodu i noworodka, dlatego jego stosowanie u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być ściśle kontrolowane i ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Aleve® obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit (niestrawność, biegunka, zgaga, ból brzucha)
  • Zaburzenia układu nerwowego (zawroty głowy, ból głowy)
  • Zaburzenia skóry (wysypka, świąd)

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak krwawienia z przewodu pokarmowego, reakcje nadwrażliwości czy zaburzenia czynności nerek i wątroby.

Wnioski: Profil działań niepożądanych Aleve® jest typowy dla NLPZ, ale obejmuje również potencjalnie poważne powikłania, co podkreśla konieczność ostrożnego stosowania leku i monitorowania pacjenta.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Aleve® mogą obejmować:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
  • Zawroty głowy i senność
  • Zaburzenia czynności wątroby i nerek
  • Kwasicę metaboliczną
  • W rzadkich przypadkach drgawki

Leczenie przedawkowania obejmuje opróżnienie żołądka, podanie węgla aktywowanego i leczenie objawowe. Hemodializa nie jest skuteczna ze względu na silne wiązanie naproksenu z białkami osocza.

Wnioski: Przedawkowanie Aleve® może prowadzić do poważnych powikłań, dlatego kluczowe jest przestrzeganie zalecanego dawkowania i edukacja pacjenta w zakresie bezpiecznego stosowania leku.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Aleve® (naproksen sodowy) jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), który działa poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn. Wykazuje działanie:

  • Przeciwbólowe
  • Przeciwgorączkowe
  • Przeciwzapalne

Naproksen sodowy ulega szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 1-2 godzin po podaniu. Silnie wiąże się z białkami osocza (>99%) i ma długi okres półtrwania (12-15 godzin).

Wnioski: Właściwości farmakologiczne Aleve® zapewniają szybki początek działania i długotrwały efekt terapeutyczny, co przekłada się na wygodę stosowania dla pacjenta (rzadsze dawkowanie).

Skład produktu

Jedna tabletka powlekana Aleve® zawiera:

  • Substancja czynna: 220 mg naproksenu sodowego (co odpowiada 200 mg naproksenu)
  • Substancje pomocnicze: nie wymienione w dostarczonej charakterystyce

Wnioski: Znajomość składu produktu jest istotna dla identyfikacji potencjalnych źródeł reakcji alergicznych i interakcji z innymi lekami.



Wskazania

Leczenie dolegliwości bólowych o małym i umiarkowanym nasileniu, takich jak: ból głowy, ból zęba, bóle mięśniowe, bóle stawowe, ból pleców, bolesne miesiączkowanie, dolegliwości bólowe o niewielkim nasileniu związane z przeziębieniem. Obniżenie gorączki.

Dorośli. Jednorazowo 220 mg co 8-12 h do ustąpienia objawów. U niektórych osób zastosowanie dawki początkowej 440 mg, a następnie 220 mg po upływie 12 h może spowodować zwiększenie działania przeciwbólowego. Nie wolno przekraczać dawki dobowej wynoszącej 660 mg, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Nie należy stosować produktu leczniczego dłużej niż 10 dni w przypadku bólu lub dłużej niż 3 dni w przypadku gorączki bez wyraźnych wskazań lekarza. Działania niepożądane można minimalizować stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do ustąpienia objawów. Pacjenci w podeszłym wieku. Ponieważ osoby w podeszłym wieku wykazują większą podatność na wystąpienie działań niepożądanych, u tych osób należy rozważyć stosowanie mniejszych dawek. Dzieci. Dzieci poniżej 16 lat nie powinny stosować produktu, chyba że lekarz zaleci inaczej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u dzieci. Osoby z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca: u osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca może być konieczne zmniejszenie dawki.

Tabl. należy przyjmować popijając szklanką wody - produkt leczniczy można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Pokarm może niezwłocznie spowalniać wchłanianie leku.

Nadwrażliwość na naproksen lub pozostałe składniki preparatu. Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, III trymestr ciąży, okres karmienia piersią. Należy zachować ostrożność u chorych z upośledzeniem czynności wątroby lub nerek, zaburzeniami krzepnięcia krwi, w podeszłym wieku, z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie, z alergiami. W I i II trymestrze ciąży oraz u dzieci poniżej 16 roku życia stosować jedynie w przypadku bezwzględnych wskazań.

Dolegliwości bólowe dotyczące przewodu pokarmowego nie są wskazaniem do stosowania naproksenu sodowego. Należy unikać jednoczesnego stosowania naproksenu sodowego z innymi NLPZ w tym także z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2. Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Produkt leczniczy tak jak inne NLPZ ze względu na działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe może maskować objawy innej choroby utrudniając jej diagnozę. U osób w podeszłym wieku częściej występują działania niepożądane podczas stosowania NLPZ, szczególnie krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacja, które mogą nawet prowadzić do zgonu. Podczas stosowania leków z grupy NLPZ opisywano przypadki krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji, które mogą mieć skutek śmiertelny. Mogą one wystąpić w każdym momencie leczenia, czasami poprzedzone objawami ostrzegawczymi, czasami nie, zarówno u pacjentów z dodatnim, jak i ujemnym wywiadem w kierunku poważnych zaburzeń dotyczących przewodu pokarmowego. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji zwiększa się wprost proporcjonalnie do dawki NLPZ, jest większe u pacjentów z owrzodzeniem, zwłaszcza powikłanym krwotokiem lub perforacją w wywiadzie, oraz u osób w podeszłym wieku. U pacjentów tych należy rozpoczynać leczenie od możliwie najmniejszej dawki. U tych pacjentów, a także u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania małych dawek ASA lub innych leków zwiększających ryzyko powikłań dotyczących przewodu pokarmowego należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci, u których w przeszłości występowały działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego, szczególnie jeśli są w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie niepokojące objawy brzuszne (w tym krwawienie z przewodu pokarmowego), zwłaszcza jeśli występują na początku leczenia. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów jednocześnie stosujących leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzeń lub krwawień, na przykład kortykosteroidy, leki (przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz leki przeciwpłytkowe, takie jak ASA. W razie stwierdzenia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia u pacjentów przyjmujących naproksen leczenie należy przerwać. U pacjentów z chorobami układu pokarmowego (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna) NLPZ należy podawać z zachowaniem szczególnej ostrożności. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i/lub niewydolnością serca w wywiadzie należy zachować szczególną ostrożność, gdyż opisywano przypadki retencji płynów, nadciśnienia i obrzęków w związku ze stosowaniem NLPZ. Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe. Z badań klinicznych i epidemiologicznych wynika że przyjmowanie inhibitorów cyklooksygenazy i niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i przez długi okres czasu) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Mimo że z danych wynika, że przyjmowanie naproksenu w dawce dobowej 1000 mg wiąże się z małym ryzykiem, jednak całkowicie ryzyka tego nie można wykluczyć. Dostępne dane są niewystarczające, aby zdecydowanie określić wpływ małych dawek naproksenu (220-660 mg/dobę) na ryzyko występowania zakrzepów. Ciężkie reakcje skórne, niektóre z nich śmiertelne, włączając złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona i martwicę toksyczno-rozpływną naskórka były bardzo rzadko raportowane w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Największe ryzyko wystąpienia tych ciężkich reakcji występuje na początku leczenia, w większości przypadków w pierwszym m-cu stosowania produktu. Należy zaprzestać stosowania produktu leczniczego po wystąpieniu pierwszych objawów wysypki, uszkodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub innych objawów nadwrażliwości. Reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne (anafilaktoidalne), mogą wystąpić u pacjentów z nadwrażliwością i bez nadwrażliwości na ASA, inne NLPZ oraz produkty zawierające naproksen. Reakcje nadwrażliwości mogą także wystąpić u osób z obrzękiem naczynioruchowym, nadreaktywnością oskrzeli (np. astmy). nieżytem nosa, z polipami nosa, chorobami alergicznymi. Odnosi się to także do pacjentów, u których zaobserwowano reakcje alergiczne (reakcje skórne, swędząca pokrzywka) na naproksen lub inne NLPZ. Reakcje anafilaktoidalne, podobnie jak reakcje anafilaktyczne, mogą prowadzić do zgonu pacjenta. Podczas stosowania naproksenu sodowego, podobnie jak w przypadku innych NLPZ, opisywano ciężkie reakcje niepożądane dotyczące wątroby, w tym żółtaczkę i zapalenie wątroby (niektóre przypadki zapalenia wątroby zakończyły się zgonem). Opisywano też zjawisko reaktywności krzyżowej. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (syntezę prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii. Należy zapewnić odpowiednią opiekę następującym grupom pacjentów (jeśli przyjmują produkt leczniczy): przyjmującym inne leki przeciwbólowe, przyjmującym leki steroidowe, z zaburzeniami krzepnięcia krwi lub przyjmujących leki wpływające na hemostazę, poddanych intensywnej terapii diuretykami, z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednakże podczas stosowania naproksenu sodowego obserwowano takie działania niepożądane, jak senność, zawroty głowy, bezsenność. W związku z tym pacjentów należy przestrzegać, aby obserwowali swoje reakcje zanim rozpoczną jazdę samochodem lub obsługę urządzeń mechanicznych w ruchu.

Naproksen nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych, sulfonamidów, doustnych leków przeciwcukrzycowych (pochodnych sulfonylomocznika), ASA i innych leków z grupy NLPZ (poprzez wypieranie ich z połączeń z białkami). Może nasilać działania niepożądane fenytoiny, pochodnych kwasu walproinowego, hydantoiny. Poprzez zmniejszenie wydzielania cewkowego nasila toksyczność metotreksatu, soli litu, digoksyny, aminoglikozydów. Probenecid zmniejsza wydalanie leku przez nerki. Leki zobojętniające sok żołądkowy, żywice jonowymienne oraz posiłek mogą opóźniać i zmniejszać wchłanianie naproksenu. Naproksen może zmniejszać skuteczność leków hipotensyjnych i furosemidu, zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń jonowych.

Naproksen sodowy powoduje opóźnienie akcji porodowej u zwierząt i wpływa na układ sercowo-naczyniowy ludzkiego płodu (zamknięcie przewodu tętniczego). Z tego względu naproksenu sodowego nie należy stosować w czasie ciąży z wyjątkiem przypadków zalecanych i nadzorowanych przez lekarza. Stosowanie naproksenu sodowego w ciąży wymaga starannego rozważenia potencjalnych korzyści i zagrożeń dla matki oraz płodu, szczególnie w I i II trymestrze ciąży. Naproksen stwierdzano w mleku kobiet karmiących piersią. Należy unikać stosowania naproksenu sodowego u kobiet karmiących piersią.

Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) anafilaksja/reakcje anafilaktoidalne, w tym wstrząs zakończony zgonem. Zburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) zaburzenia układu krwiotwórczego (leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, eozynofilia, niedokrwistość hemolityczna). Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) zaburzenia psychiatryczne, depresja, zaburzenia snu, niemożność skupienia się. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, ból głowy, uczucie pustki w głowie; (niezbyt często) ospałość, bezsenność, senność; (bardzo rzadko) aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zaburzenia funkcji poznawczych, drgawki. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia, zmętnienie rogówki, wewnątrzgałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy; (bardzo rzadko) upośledzenie słuchu, szumy uszne, zaburzenia słuchu. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, obrzęk płuc, kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) duszność, astma oskrzelowa, eozynofilowe zapalenie płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) niestrawność, biegunka, zgaga, ból brzucha; (niezbyt często) biegunka, zaparcia, wymioty; (rzadko) owrzodzenia przewodu pokarmowego powikłane bądź niepowikłanie krwawieniem lub perforacją, krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawe wymioty, smoliste stolce; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki, zapalenie okrętnicy, afty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie przełyku, owrzodzenia w obrębie jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zapalenie wątroby (w tym przypadki śmiertelne), żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, świąd, pokrzywka; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy; (bardzo rzadko) łysienie (zwykle odwracalne), nadwrażliwość na światło, porfiria, rumień wielopostaciowy wysiękowy, reakcje pęcherzowe, w tym zespół Stevens-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka, rumień guzowaty,rumień trwały, liszaj płaski, reakcje krostkowe, wysypki skórne, układowy toczeń rumieniowaty, reakcje nadwrażliwości na światło, w tym porfiria późna skórna (pseudoportiria) czy pęcherzowe oddzielanie się naskórka, wybroczyny, plamica, nadmierna potliwość. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zaburzenia czynności nerek; (bardzo rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych, zespół nerczycowy, niewydolność nerek, krwiomocz nerkopochodny, białkomocz. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy: (bardzo rzadko) wywołanie porodu. Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne: (bardzo rzadko) zamknięcie przewodu tętniczego. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) zaburzenia płodności u kobiet. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) obrzęki obwodowe szczególnie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością nerek, gorączka (w tym dreszcze i choroby przebiegające z gorączką); (bardzo rzadko) Obrzęki, wzmożone pragnienie, złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) zwiększone stężenie kreatyniny, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, hiperkaliemia.

Znaczne przedawkowanie może objawiać się zawrotami głowy, sennością, bólami w nadbrzuszu, uczuciem dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej, zgagą, niestrawnością, nudnościami i wymiotami, przejściowymi zaburzeniami czynności wątroby, hipoprotrombinemią, zaburzeniami czynności nerek, kwasicą metaboliczną, bezdechem lub dezorientacją. Ponieważ naproksen może ulegać szybkiemu wchłonięciu, należy spodziewać się wczesnego pojawienia się dużych stężeń produktu leczniczego we krwi. U kilku pacjentów wystąpiły drgawki, lecz nie wiadomo, czy objaw ten miał jakikolwiek związek z zastosowaniem naproksenu. Opisano też kilka przypadków ostrej, odwracalnej niewydolności nerek. Nie wiadomo, jaka dawka produktu leczniczego mogłaby spowodować zagrożenie życia. W przypadku zażycia przez pacjenta dużej ilości naproksenu sodowego można opróżnić żołądek i wdrożyć typowe działania wspomagające, jak podanie węgla aktywowanego. Hemodializa nie zmniejsza stężenia naproksenu w osoczu, gdyż produkt leczniczy silnie wiąże się z białkami osocza. Nie jest znana swoista odtrutka.

Naproksen sodowy należy do grupy NLPZ (nie będących pochodnymi ASA), które poprzez odwracalne hamowanie syntezy prostaglandyn wywierają działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Naproksen sodowy zmniejsza ból, obniża gorączkę i hamuje reakcje zapalne.

1 tabl. powl. zawiera 220 mg naproksenu sodowego, co odpowiada 200 mg naproksenu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.