Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Akineton®

Biperiden hydrochloride

tabl.
2 mg
50 szt.
Do nosa
Rx
100%
14,18
30% (1)
4,25
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Akineton® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Akineton® jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Leczenie objawów choroby Parkinsona, takich jak sztywność mięśniowa, drżenie i spowolnienie ruchowe
  • Leczenie zaburzeń motorycznych w zespołach pozapiramidowych o etiologii parkinsonowskiej i dystonicznej, wywołanych przez neuroleptyki i podobnie działające preparaty, w tym wczesnych dyskinez, akatyzji i objawów parkinsonowskich
  • Leczenie innych pozapiramidowych zaburzeń ruchowych, w tym dystonii uogólnionej i odcinkowej, np. zespołu Meige'a, kurczu powiek (blepharospasmus) lub spastycznego kręczu karku (torticollis spasmodicus)

Akineton® wykazuje skuteczność w łagodzeniu szerokiego spektrum zaburzeń motorycznych związanych z układem pozapiramidowym, co czyni go cennym narzędziem w rękach neurologów i psychiatrów.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Akinetonu® ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta. Czas stosowania zależy od rodzaju i przebiegu choroby. Kluczowe jest rozpoczęcie leczenia od najmniejszej skutecznej dawki, a następnie stopniowe jej zwiększanie do uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji działań niepożądanych.

Wskazanie Dawkowanie początkowe Dawkowanie podtrzymujące Dawka maksymalna
Choroba Parkinsona 1/2 tabl. 2x/dobę (2 mg/dobę) 1/2-2 tabl. 3-4x/dobę (3-16 mg/dobę) 16 mg/dobę (8 tabl.)
Objawy pozapiramidowe wywołane innymi lekami 1/2-2 tabl. 1-4x/dobę (1-16 mg/dobę) Indywidualnie 16 mg/dobę
Inne zaburzenia pozapiramidowe 2 mg/dobę Stopniowe zwiększanie co tydzień Indywidualnie, może przekraczać 16 mg/dobę
Dzieci i młodzież (3-15 lat) 1/2-1 tabl. 1-3x/dobę (1-6 mg/dobę) Indywidualnie 6 mg/dobę

Tabela 1. Schemat dawkowania Akinetonu® w różnych wskazaniach

Tabletki Akinetonu® można dzielić, co ułatwia precyzyjne dostosowanie dawki. Zaleca się przyjmowanie leku w trakcie lub po posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu. Takie postępowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.

Czas trwania terapii Akinetonem® może być krótkotrwały (np. w leczeniu objawów pozapiramidowych wywołanych innymi lekami, szczególnie u dzieci) lub długotrwały (np. w leczeniu choroby Parkinsona). Należy unikać nagłego przerwania stosowania leku. W przypadku planowanego zakończenia leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo.

Warto zapamiętać
  • Dawkowanie Akinetonu® jest ściśle indywidualne i wymaga stopniowego dostosowania
  • Nagłe odstawienie leku może prowadzić do nawrotu objawów choroby

Przeciwwskazania

Stosowanie Akinetonu® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na biperyden lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Jaskra z wąskim kątem przesączania
  • Mechaniczne zwężenia w obrębie przewodu pokarmowego
  • Przerost okrężnicy (megacolon)
  • Niedrożność jelit

Znajomość przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania leku. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami okulistycznymi oraz gastroenterologicznymi.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Akinetonu® wymaga zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach:

  • Pacjenci w podeszłym wieku, zwłaszcza z organicznymi uszkodzeniami OUN
  • Pacjenci z predyspozycją do występowania napadów drgawkowych
  • Pacjenci z przerostem gruczołu krokowego lub zatrzymaniem moczu
  • Pacjenci z miastenią
  • Pacjenci ze schorzeniami mogącymi prowadzić do ciężkiej tachykardii
  • Kobiety w ciąży

Należy regularnie kontrolować ciśnienie wewnątrzgałkowe u pacjentów przyjmujących Akineton®. Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie w początkowym okresie leczenia lub przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami działającymi na OUN czy alkoholem.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Akineton® może wchodzić w interakcje z wieloma grupami leków:

  • Leki o działaniu przeciwcholinergicznym (np. niektóre leki psychotropowe, przeciwhistaminowe, rozkurczowe) - możliwe nasilenie działań niepożądanych
  • Chinidyna - możliwe nasilenie działania przeciwcholinergicznego na układ krążenia
  • Lewodopa - możliwe nasilenie dyskinez
  • Neuroleptyki - możliwe nasilenie dyskinez późnych
  • Metoklopramid i podobne leki - zmniejszenie ich skuteczności
  • Petydyna - możliwe nasilenie działań niepożądanych na OUN

Należy unikać spożywania alkoholu podczas leczenia Akinetonem® ze względu na możliwość nasilenia jego działania.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak jednoznacznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania Akinetonu® w ciąży. Należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza w I trymestrze. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Biperyden przenika do mleka kobiecego, osiągając stężenie porównywalne do stężenia w osoczu. Podczas leczenia Akinetonem® zaleca się przerwanie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Działania niepożądane Akinetonu® mogą wystąpić szczególnie na początku leczenia lub przy zbyt szybkim zwiększaniu dawki. Do najczęstszych należą:

  • Zaburzenia psychiczne: pobudzenie, lęk, dezorientacja, omamy (rzadko)
  • Zaburzenia układu nerwowego: uczucie zmęczenia, zawroty głowy, zaburzenia pamięci (rzadko)
  • Zaburzenia oka: zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia serca: tachykardia (rzadko), bradykardia (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w jamie ustnej, nudności, zaparcia
  • Zaburzenia skóry: zmniejszenie wydzielania potu, wysypka alergiczna (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia układu moczowego: trudności w oddawaniu moczu, zatrzymanie moczu (bardzo rzadko)

Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych jest kluczowe dla optymalizacji terapii Akinetonem®.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Akinetonu® mogą wystąpić nasilone objawy antycholinergiczne, zarówno obwodowe, jak i ośrodkowe. Leczenie polega na podaniu inhibitorów acetylocholinoesterazy, w ciężkich przypadkach fizostygminy. Może być konieczne wspomaganie krążenia i oddychania, obniżanie temperatury ciała oraz cewnikowanie pęcherza moczowego.

Mechanizm działania

Akineton® (biperyden) jest lekiem przeciwcholinergicznym o silnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy. Jego mechanizm działania polega na kompetycyjnym wiązaniu się z obwodowymi i ośrodkowymi receptorami muskarynowymi, szczególnie z receptorami M1. Badania na zwierzętach wykazały skuteczność biperydenu w łagodzeniu objawów parkinsonizmu wywołanych przez ośrodkowo działające preparaty cholinergiczne.

Skład

Substancją czynną leku Akineton® jest biperyden. Jedna tabletka zawiera 2 mg biperydenu chlorowodorku, co odpowiada 1,8 mg biperydenu.

Akineton® stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu zaburzeń motorycznych związanych z układem pozapiramidowym. Jego stosowanie wymaga jednak starannego monitorowania pacjenta i indywidualnego dostosowania dawki.


1) Choroba i zespół Parkinsona
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia


Wskazania

Leczenie sztywności mięśniowej, drżenia i spowolnienia ruchowego w przebiegu choroby Parkinsona.Leczenie zaburzeń motorycznych w zespołach pozapiramidowych: parkinsonowskich i dystonicznych, wywołanych przez neuroleptyki i podobnie działające preparaty, np. wczesnych dyskinez, akatyzji i objawów parkinsonowskich. Leczenie innych pozapiramidowych zaburzeń ruchowych, w tym dystonii uogólnionej i odcinkowej, np. zespołu Meige’a, kurczu powiek (Blepharospasmus) lub spastycznego kręczu karku (Torticollis spasmodicus).

Dawkowanie ustala się indywidualnie. Czas stosowania zależy od rodzaju i przebiegu choroby. Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej skutecznej dawki, a następnie zwiększać ją stopniowo do uzyskania dawki najkorzystniejszej dla pacjenta, w zależności od efektu terapeutycznego i działań niepożądanych. Choroba Parkinsona. Zalecana dawka początkowa w leczeniu choroby Parkinsona wynosi 1/2 tabl. 2x/dobę (2 mg/dobę biperydenu chlorowodorku). Dawka może być zwiększana o 2 mg/dobę. Dawka podtrzymującą wynosi 1/2-2 tabl. 3-4x/dobę (co odpowiada 3-16 mg/dobę biperydenu chlorowodorku). Maks. dawka dobowa wynosi 16 mg biperydenu chlorowodorku (co odpowiada 8 tabl./dobę).Objawy pozapiramidowe wywołane przez inne produkty lecznicze. W leczeniu objawów pozapiramidowych spowodowanych innymi produktami leczniczymi, w terapii skojarzonej z neuroleptykami, stosuje się pół do 2 tabl., 1-4x/dobę (co odpowiada 1 do 16 mg chlorowodorku biperydenu/dobę) w zależności od nasilenia objawów. Inne pozapiramidowe zaburzenia ruchowe. Dostosowanie dawki należy wykonywać powoli, poprzez stopniowe, w odstępach tyg., zwiększanie dawki początkowej 2 mg, aż do osiągnięcia maks. tolerowanej dawki dobowej, która może być wielokrotnie większa od maks. dawek dobowych stosowanych w innych wskazaniach. Dzieci i młodzież (3-15 lat). W leczeniu objawów pozapiramidowych wywołanych innymi lekami, w terapii skojarzonej z neuroleptykami, podaje się 1-3 x/dobę 1/2-1 tabl. (co odpowiada 1-6 mg chlorowodorku biperydenu/dobę). W sytuacji, gdy konieczne jest szybkie działanie, należy zastosować produkt leczniczy w postaci iniekcji.

Tabl. można dzielić. Zażywać najlepiej w trakcie lub po posiłku, popijając odpowiednio dużą ilością płynu. Ryzyko niepożądanych działań ze strony przewodu pokarmowego jest mniejsze, jeżeli produkt leczniczy zażywa się bezpośrednio po posiłku. Czas stosowania zależy od rodzaju i przebiegu choroby. Leczenie może mieć przebieg krótkotrwały np. w leczeniu objawów pozapiramidowych, wywołanych przez inne produkty lecznicze (szczególnie u dzieci) lub długotrwały (np. w leczeniu choroby Parkinsona). Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu leczniczego. W przypadku planowanego zakończenia leczenia biperydenem, dawkę produktu leczniczego należy zmniejszać stopniowo.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Jaskra z wąskim kątem przesączania.Mechaniczne zwężenia w obrębie przewodu pokarmowego. Przerost okrężnicy (megacolon). Niedrożność jelit.

Na początku leczenia oraz gdy dawkę zwiększa się zbyt szybko, występują działania niepożądane. Szczególną ostrożność zaleca się podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza z organicznymi uszkodzeniami OUN pochodzenia naczyniowego lub z powodu zwyrodnienia, ze względu na częstą, nadmierną wrażliwość nawet na terapeutyczne dawki produktu leczniczego w tych grupach pacjentów. Oprócz przypadków zagrożenia życia, należy unikać nagłego odstawienia produktu leczniczego, ze względu na ryzyko nawrotu choroby. Leki przeciwcholinergiczne działające ośrodkowo, jak biperyden, mogą powodować zwiększone ryzyko występowania napadów drgawkowych. U pacjentów ze zwiększoną predyspozycją do występowania zaburzeń układu nerwowego biperyden należy stosować ostrożnie. W pojedynczych przypadkach, szczególnie u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego, biperyden może powodować zaburzenia układu moczowego, najczęściej zatrzymanie moczu. Pacjenci z zatrzymaniem moczu powinni przed każdym zastosowaniem produktu leczniczego opróżnić pęcherz moczowy. Należy zachować szczególną ostrożność stosując biperyden w przypadku gruczolaka gruczołu krokowego z resztkowym zaleganiem moczu, zatrzymania moczu, miastenii, w przypadku schorzeń mogących prowadzić do ciężkiej tachykardii oraz u kobiet w ciąży. Należy regularnie sprawdzać ciśnienie wewnątrzgałkowe. Obserwowano przypadki nadużywania produktu leczniczego. Zjawisko to może być spowodowane przez sporadycznie obserwowane działanie polegające na podnoszeniu nastroju i wywoływaniu przejściowej euforii. Jeżeli wystąpi nadmierna suchość w jamie ustnej, można ją złagodzić popijając często niewielkie ilości płynu lub żując gumę do żucia bez cukru. Doświadczenia w stosowaniu biperydenu u dzieci są niewielkie, dotyczą przede wszystkim krótkotrwałego zastosowania w przypadku zaburzeń ruchowych spowodowanych innymi lekami, np. neuroleptykami, metoklopramidem lub lekami o podobnym działaniu. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat może wywierać znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nawet przy właściwym stosowaniu produktu leczniczego, działania niepożądane biperydenu, dotyczące ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, np. uczucie zmęczenia, zawroty głowy i bierność, niezależnie od ograniczeń spowodowanych podstawową chorobą wymagającą leczenia, mogą zmniejszać zdolność koncentracji i szybkość reakcji, co może stwarzać zagrożenie dla pacjentów prowadzących pojazdy i obsługujących maszyny. Objawy te są bardziej nasilone, jeżeli biperyden stosuje się jednocześnie z innymi lekami wpływającymi na OUN, środkami przeciwcholinergicznymi, a zwłaszcza z alkoholem.

Stosowanie biperydenu z innymi produktami leczniczymi działającymi przeciwcholinergicznie, np. preparatami psychotropowymi, przeciwhistaminowymi, preparatami stosowanymi w chorobie Parkinsona i preparatami rozkurczowymi, może powodować nasilenie działań niepożądanych w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Podczas jednoczesnego przyjmowania chinidyny może dojść do nasilenia działania przeciwcholinergicznego na układ krążenia (w szczególności na przewodzenie przedsionkowo-komorowe). Jednoczesne stosowanie lewodopy i biperydenu może nasilić dyskinezy. U pacjentów z chorobą Parkinsona, w przypadku jednoczesnego podawania biperydenu i preparatów lewodopy/karbidopy, zaobserwowano ogólne zaburzenia ruchowe, polegające na ruchach pląsawiczych. Biperyden może nasilać dyskinezy późne, wywołane neuroleptykami. Jednakże, w przypadkach, gdy objawy zespołu parkinsonowskiego, współistniejące z dyskineza późną, są bardzo nasilone, kontynuowanie leczenia przeciwcholinergicznego jest uzasadnione. Ze względu na możliwość zwiększonego działania alkoholu należy unikać stosowania alkoholu podczas leczenia biperydenem. Leki przeciwcholinergiczne takie, jak biperyden zmniejszają skuteczność metoklopramidu oraz preparatów podobnie działających na przewód pokarmowy. Leki przeciwcholinergiczne mogą nasilać działania niepożądane petydyny na OUN.

Brak danych, które mogłyby sugerować, że stosowanie biperidenu może wiązać się z działaniem teratogennym. Jednak wobec braku doświadczeń ze stosowaniem leku w ciąży, należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza w I trymestrze. Brak danych, dotyczących przenikania produktu leczniczego przez łożysko. Produkt leczniczy może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Preparaty przeciwcholinergiczne mogą hamować laktację. Biperyden przenika do mleka kobiecego, osiągając takie samo stężenie, jak w osoczu. Podczas leczenia biperydenem zaleca się przerwanie karmienia piersią.

Działania niepożądane mogą wystąpić przede wszystkim na początku leczenia i w przypadku zbyt szybkiego zwiększania dawek. Ze względu na brak danych dotyczących liczby osób przyjmujących produkt leczniczy, nie można dokładnie określić procentowej liczby spontanicznie zgłaszanych działań niepożądanych. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) zapalenie przyusznic. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) nadwrażliwość. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) w przypadku większych dawek, ekscytacja, pobudzenie, lęk, dezorientacja, zespoły deliryczne, omamy, bezsenność. Pobudzenie OUN jest częste u pacjentów z zaburzeniami czynności mózgu i może wymagać zmniejszenia dawki. Odnotowano przejściowe skrócenie snu REM (faza snu, w której występują szybkie ruchy gałek ocznych), polegające na wydłużeniu czasu do momentu osiągnięcia tej fazy i procentowym zmniejszeniu udziału tej fazy w całym śnie; (bardzo rzadko) nerwowość, euforia. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) uczucie zmęczenia, zawroty głowy, zaburzenia pamięci; (bardzo rzadko) ból głowy, dyskinezy, ataksja i zaburzenia mowy, zwiększona skłonność do drgawek i napadów padaczkowych. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic (mydriasis) ze zwiększoną wrażliwością na światło. Może wystąpić jaskra z zamkniętym kątem przesączania (należy regularnie kontrolować ciśnienie wewnątrzgałkowe). Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia; (bardzo rzadko) bradykardia. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, zaburzenia żołądkowe; (bardzo rzadko) zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) zmniejszenie wydzielania potu, wysypka alergiczna. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) drgania mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) zaburzenia w oddawaniu moczu, szczególnie u pacjentów z gruczolakiem prostaty (zaleca się zmniejszenie dawki), rzadziej: zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) senność.

Obwodowe objawy antycholinergiczne (rozszerzone, "leniwe" źrenice; suchość błon śluzowych, zaczerwienienie twarzy, przyspieszona czynność serca, atonia jelitowo-pęcherzowa, zwiększenie temperatury ciała, szczególnie u dzieci), zaburzenia układu nerwowego (podniecenie, majaczenie, splątanie, zaburzenia świadomości i/lub halucynacje). W przypadku ciężkiego zatrucia istnieje ryzyko zapaści krążeniowej i zatrzymania oddychania. Jako antidotum zalecane są inhibitory acetylocholinoesterazy, a w wyjątkowych przypadkach fizostygmina, która zmniejsza objawy ośrodkowe (np. salicylan fizostygminy w przypadku dodatniego testu na fizostygminę). W zależności od ciężkości objawów może być konieczne wspomaganie krążenia i oddychania (tlenoterapia), obniżenie temperatury ciała w przypadku gorączki i cewnikowanie pęcherza moczowego.

Biperyden jest lekiem przeciwcholinergicznym o silnym działaniu na OUN. W porównaniu do atropiny, preparat ma słabe działanie przeciwcholinergiczne na obwodowy układ nerwowy. Biperyden wiąże się kompetytywnie z obwodowymi i ośrodkowymi receptorami muskarynowymi (szczególnie z receptorami M1). Badania na zwierzętach wykazały wpływ biperydenu na objawy parkinsonizmu wywołane przez ośrodkowo działające preparaty cholinergiczne (drżenie, sztywność mięśniową).

1 tabl. zawiera 2 mg biperydenu chlorowodorku, co odpowiada 1,8 mg biperydenu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.