Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Aimovig

Erenumab

inj. [roztw.]
140 mg/ml
1 wstrzyk. 1 ml
Iniekcje
Rx-z
CHB
1417,19
B (1)
bezpł.
Aimovig
inj. [roztw.]
70 mg/ml
1 amp.-strzyk. 1 ml
Iniekcje
Rx-z
100%
X

Aimovig (erenumab) - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Aimovig jest wskazany w profilaktyce migreny u pacjentów dorosłych, u których występują co najmniej 4 dni z migreną w miesiącu. Lek ten stanowi nową opcję terapeutyczną w zapobieganiu napadom migrenowym.

Wnioski: Aimovig może być skuteczną opcją dla pacjentów z częstymi epizodami migreny, oferując potencjalne zmniejszenie częstości ataków.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być inicjowane przez lekarza doświadczonego w diagnostyce i terapii migreny. Przeznaczone jest dla pacjentów z co najmniej 4 dniami migrenowymi miesięcznie w momencie rozpoczęcia terapii erenumabem.

Dawka Częstotliwość podawania Uwagi
70 mg Co 4 tygodnie Dawka standardowa
140 mg Co 4 tygodnie 2 wstrzyknięcia po 70 mg, dla pacjentów wymagających wyższej dawki

Tabela 1. Schemat dawkowania erenumabu (Aimovig)

Badania kliniczne wykazały, że u większości pacjentów odpowiadających na leczenie, korzyści kliniczne występowały w ciągu pierwszych 3 miesięcy terapii. Zaleca się rozważenie przerwania leczenia u pacjentów, u których nie zaobserwowano odpowiedzi po 3 miesiącach stosowania leku. Konieczna jest regularna ocena zasadności kontynuacji terapii.

Wnioski: Indywidualizacja dawkowania oraz regularna ocena skuteczności są kluczowe dla optymalnego stosowania erenumabu.

Specjalne grupy pacjentów

  • Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat): Nie ma konieczności dostosowania dawki, gdyż wiek nie wpływa na farmakokinetykę erenumabu.
  • Zaburzenia czynności nerek lub wątroby: Nie ma potrzeby modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
  • Dzieci i młodzież (<18 lat): Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone w tej grupie wiekowej.

Wnioski: Erenumab charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym, umożliwiającym stosowanie u szerokiej grupy pacjentów bez konieczności modyfikacji dawki.

Sposób podawania

Aimovig jest przeznaczony do podawania podskórnego. Po odpowiednim przeszkoleniu pacjent może samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia lub mogą być one wykonywane przez przeszkoloną osobę.

  • Miejsca wstrzyknięć: brzuch, udo lub zewnętrzna powierzchnia górnej części ramienia (wstrzyknięcie w ramię możliwe tylko przez inną osobę)
  • Należy zmieniać miejsca wstrzyknięć
  • Unikać wstrzykiwania w miejsca bolesne, stłuczone, zaczerwienione lub stwardniałe
  • Ampułko-strzykawka/wstrzykiwacz: jednorazowego użytku, należy podać całą zawartość

Wnioski: Prawidłowa technika podawania leku jest kluczowa dla jego skuteczności i bezpieczeństwa. Edukacja pacjenta w tym zakresie powinna być integralną częścią terapii.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania erenumabu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Wnioski: Erenumab charakteryzuje się niewielką liczbą przeciwwskazań, co potencjalnie zwiększa grupę pacjentów, którzy mogą odnieść korzyść z terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

  • Brak danych dotyczących bezpieczeństwa u pacjentów z ciężkimi chorobami sercowo-naczyniowymi
  • Zdejmowalny korek ampułko-strzykawki/wstrzykiwacza zawiera suchy lateks naturalny - ryzyko reakcji alergicznych u osób wrażliwych na lateks
  • Nie oczekuje się wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Wnioski: Mimo korzystnego profilu bezpieczeństwa, należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi oraz alergią na lateks.

Interakcje

Ze względu na szlak metaboliczny przeciwciał monoklonalnych, nie oczekuje się wpływu erenumabu na farmakokinetykę innych jednocześnie stosowanych leków. Badania nie wykazały interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol i norgestymat) ani sumatryptanem.

Wnioski: Niskie ryzyko interakcji lekowych zwiększa bezpieczeństwo stosowania erenumabu, szczególnie u pacjentów przyjmujących wiele leków.

Ciąża i laktacja

  • Ciąża: Ograniczone dane. Zaleca się unikanie stosowania w okresie ciąży.
  • Karmienie piersią: Brak danych o przenikaniu do mleka kobiecego. Stosowanie możliwe, jeśli jest klinicznie uzasadnione.
  • Płodność: Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

Wnioski: Decyzja o stosowaniu erenumabu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podejmowana indywidualnie, po dokładnej analizie korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (dla dawek 70 mg i 140 mg):

  • Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (5,6%/4,5%)
  • Zaparcie (1,3%/3,2%)
  • Skurcze mięśni (0,7%/2,0%)
  • Świąd (1,0%/1,8%)

Większość reakcji miała nasilenie łagodne lub umiarkowane. Mniej niż 2% pacjentów przerwało terapię z powodu działań niepożądanych.

Wnioski: Erenumab charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa, z niewielką liczbą działań niepożądanych, które zazwyczaj są łagodne i przemijające.

Warto zapamiętać
  • Aimovig (erenumab) jest skuteczny w profilaktyce migreny u pacjentów z co najmniej 4 dniami migrenowymi w miesiącu.
  • Lek charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa i niskim ryzykiem interakcji, co czyni go atrakcyjną opcją terapeutyczną dla wielu pacjentów.

Przedawkowanie

W badaniach klinicznych nie zgłaszano przypadków przedawkowania. Podawano dawki do 280 mg podskórnie bez objawów toksyczności ograniczającej dawkę. W przypadku przedawkowania zaleca się leczenie objawowe i stosowanie środków podtrzymujących.

Wnioski: Erenumab wykazuje szeroki margines bezpieczeństwa w zakresie dawkowania, co zmniejsza ryzyko poważnych konsekwencji przypadkowego przedawkowania.

Mechanizm działania

Erenumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże się z receptorem peptydu związanego z genem kalcytoniny (CGRP). Receptor CGRP odgrywa kluczową rolę w patofizjologii migreny. Erenumab:

  • Silnie i swoiście konkuruje o wiązanie z CGRP
  • Hamuje aktywność CGRP w receptorze
  • Nie wykazuje istotnego działania na inne receptory z rodziny kalcytoniny

CGRP jest neuropeptydem modulującym nocyceptywny szlak sygnałowy oraz substancją rozszerzającą naczynia. Jego stężenie istotnie wzrasta podczas migreny i wraca do normy po ustąpieniu bólu głowy.

Wnioski: Unikalny mechanizm działania erenumabu, skupiający się na blokowaniu receptora CGRP, stanowi nowe podejście w profilaktyce migreny, potencjalnie oferując lepszą skuteczność i tolerancję w porównaniu do tradycyjnych metod.

Właściwości farmakodynamiczne

W badaniu oceniającym wpływ pojedynczej dożylnej dawki 140 mg erenumabu u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową w warunkach kontrolowanego wysiłku, lek nie wpływał na czas trwania wysiłku i nie pogarszał niedokrwienia mięśnia sercowego.

Wnioski: Erenumab wykazuje korzystny profil bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego, co jest istotne w kontekście potencjalnego ryzyka związanego z hamowaniem działania CGRP.

Skład

Każda ampułko-strzykawka lub wstrzykiwacz zawiera 70 mg erenumabu.

Wnioski: Dostępność leku w postaci gotowej do podania ułatwia samodzielne stosowanie przez pacjentów, potencjalnie zwiększając adherencję do terapii.


1) Program lekowy: profilaktyczne leczenie chorych na migrenę przewlekłą


Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w profilaktyce migreny u osób dorosłych, u których występują przynajmniej 4 dni z migreną na m-c.

Leczenie powinien zainicjować lekarz doświadczony w diagnozowaniu i leczeniu migreny. Leczenie jest przeznaczone dla pacjentów, u których w chwili rozpoczynania leczenia erenumabem występują przynajmniej 4 dni z migreną na m-c. Zalecana dawka u osób dorosłych wynosi 70 mg erenumabu co 4 tyg. Niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyść z podania dawki 140 mg co 4 tyg. Każdą dawkę 140 mg należy podać jako 2 podskórne wstrzyknięcia po 70 mg. Badania kliniczne wykazały, że u większości pacjentów odpowiadających na leczenie korzyści kliniczne występowały w ciągu 3 m-cy. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie wystąpiła odpowiedź na leczenie po 3 m-cach terapii. Zaleca się regularną ocenę konieczności kontynuacji leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku (65 lat i starsi): nie prowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku. Dostosowanie dawki nie jest wymagane, gdyż wiek nie wpływa na farmakokinetykę erenumabu. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami czynności wątroby w stopniu łagodnym do umiarkowanego. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania podskórnego. Produkt leczniczy jest przeznaczony do samodzielnego podawania przez pacjenta po właściwym przeszkoleniu. Wstrzyknięcie może również wykonać inna osoba, która została odpowiednio przeszkolona. Wstrzyknięcie można podawać w brzuch, udo lub zewnętrzną powierzchnię górnej części ramienia (wstrzyknięcie w ramię możliwe jest tylko, jeśli wstrzyknięcie wykonuje inna osoba niż pacjent). Miejsce wstrzyknięć należy zmieniać, a produktu nie należy wstrzykiwać w miejsca, w których skóra jest bolesna, stłuczona, zaczerwieniona lub stwardniała. Amp.-strzyk. Należy wstrzyknąć całą zawartość amp.-strzyk. z produktem leczniczym. Każda amp.-strzyk. jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użycia, a jej zawartość należy podać w całości, nie pozostawiając żadnych resztek roztw. Przejrzyste wskazówki dotyczące podawania produktu znajdują się w instrukcji stosowania podanej w ulotce dla pacjenta. Wstrzykiwacz. Należy wstrzyknąć całą zawartość wstrzykiwacza. Każdy wstrzykiwacz jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użycia, a jego zawartość należy podać w całości, nie pozostawiając żadnych resztek roztw.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Pacjenci z niektórymi ciężkimi chorobami sercowo-naczyniowymi byli wyłączeni z badań klinicznych. Brak dostępnych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentów. Zdejmowalny korek amp.-strzyk./wstrzykiwacza z produktem leczniczym zawiera suchy lateks naturalny, który może wywoływać reakcje alergiczne u osób wrażliwych na lateks. Oczekuje się, że produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W oparciu o szlaki metaboliczne przeciwciał monoklonalnych, nie oczekuje się wpływu na ekspozycję innych jednocześnie stosowanych produktów leczniczych. W badaniach prowadzonych wśród zdrowych ochotników nie obserwowano interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol i norgestymat) lub sumatryptanem.

Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania erenumabu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu leczniczego w okresie ciąży. Nie wiadomo czy erenumab przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Wiadomo, że ludzkie IgG wydzielane jest z mlekiem matki podczas pierwszych kilku dni po urodzeniu, a jego stężenie zmniejsza się wkrótce po porodzie. W konsekwencji, nie można wykluczyć ryzyka u karmionego piersią noworodka w tym krótkim czasie. Potem stosowanie produktu leczniczego podczas kamienia piersią należy rozważyć tylko jeśli jest to klinicznie uzasadnione. Badania na zwierzętach wykazały brak wpływu na płodność samic i samców.

W sumie ponad 2500 pacjentów (ponad 2600 pacjento-lat) stosowało produkt leczniczy w badaniach rejestracyjnych. Z tej grupy ponad 1300 pacjentów było narażonych na lek przez co najmniej 12 m-cy. Zgłaszanymi działaniami niepożądanymi zarówno w przypadku dawki 70 mg jak i 140 mg były reakcje w m-cu wstrzyknięcia (5,6%/4,5%), zaparcie (1,3%/3,2%), skurcze mięśni (0,7%/2,0%) i świąd (1,0%/1,8%). Większość reakcji miała nasilenie łagodne lub umiarkowane. Mniej niż 2% pacjentów przerwało terapię ze względu na działania niepożądane. Działania niepożądane, które wystąpiły u pacjentów leczonych produktem leczniczym w 12-tyg. kontrolowanych placebo okresach badań. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) zaburzenia skóry i tkanki podskórnej. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) skurcze mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia, szczegóły dotyczące działań niepożądanych patrz ChPL. W zintegrowanej 12-tyg. kontrolowanej placebo fazie badań reakcje w miejscu wstrzyknięcia były łagodne i zwykle przemijające. Nie odnotowano żadnego przypadku przerwania terapii ze względu na reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Najczęstszymi reakcjami w miejscu wstrzyknięcia był ból miejscowy, zaczerwienienie i świąd. Ból w miejscu wstrzyknięcia zwykle ustępował w ciągu 1 h od podania. Obserwowano przypadki wysypki, świądu i obrzęku, które w większości były łagodne i nie prowadziły do przerwania leczenia. W badaniach klinicznych częstość powstawania przeciwciał przeciwko erenumabowi w fazie leczenia metodą podwójnie ślepej próby wyniosła 6,3% (56/884) wśród pacjentów otrzymujących dawkę 70 mg erenumabu (z których u 3 przeciwciała miały działanie neutralizujące w warunkach in vitro) oraz 2,6% (13/504) wśród pacjentów otrzymujących dawkę 140 mg erenumabu (w żadnym przypadku nie stwierdzono aktywności neutralizującej w warunkach in vitro). Powstanie przeciwciał przeciwko erenumabowi nie miało wpływu na skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania.

W badaniach klinicznych nie zgłaszano przypadków przedawkowania. W badaniach klinicznych pacjentom podawano podskórnie dawki do 280 mg, nie stwierdzając dowodów na toksyczność ograniczającą dawkę. W przypadku przedawkowania pacjenta należy leczyć objawowo i stosować środki podtrzymujące, w zależności od potrzeb.

Erenumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże się z receptorem peptydu związanego z genem kalcytoniny (CGRP). Receptor CGRP jest zlokalizowany w miejscach istotnych dla patofizjologii migreny, takich jak zwój nerwu trójdzielnego. Erenumab silnie i swoiście konkuruje o wiązanie z CGRP oraz hamuje jego aktywność w receptorze CGRP, i nie wykazuje istotnego działania na inne receptory z rodziny kalcytoniny. CGRP jest neuropeptydem modulującym nocyceptywny szlak sygnałowy oraz substancją rozszerzającą naczynia, związaną z patofizjologią migreny. W przeciwieństwie do innych neuropeptydów wykazano, że stężenie CGRP istotnie zwiększa się podczas migreny i powraca do normy, gdy ból głowy ustępuje. Dożylna infuzja CGRP wywołuje migreno-podobny ból głowy u pacjentów. Hamowanie działania CGRP może teoretycznie osłabiać kompensacyjne rozszerzanie naczyń krwionośnych w przypadku schorzeń niedokrwiennych. W badaniu oceniano wpływ pojedynczej dożylnej dawki 140 mg produktu leczniczego u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową w warunkach kontrolowanego wysiłku. wykazywał podobny czas trwania wysiłku, jak placebo i nie pogarszał niedokrwienia mięśnia sercowego u tych pacjentów.

1 amp.-strzyk. zawiera 70 mg erenumabu. 1 wstrzykiwacz zawiera 70 mg erenumabu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.