Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Agrypin

Dextromethorphan hydrobromide + Paracetamol + Pseudoephedrine hydrochloride

tabl. powl.
325 mg+ 30 mg+ 10 mg
10 szt.
Doustnie
OTC
100%
8,00

Agrypin - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Agrypin jest wskazany do doraźnego leczenia objawów przeziębienia, grypy, stanów grypopodobnych oraz zapalenia zatok przynosowych. Lek łagodzi takie objawy jak:

  • Gorączka
  • Katar
  • Kaszel
  • Ból głowy
  • Ból gardła
  • Bóle mięśniowe i kostno-stawowe

Preparat wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwkaszlowe oraz udrażniające przewody nosowe i ujścia zatok przynosowych. Efekt ten wynika z właściwości farmakodynamicznych trzech substancji czynnych zawartych w leku.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie Maksymalna dawka dobowa
Dorośli i młodzież powyżej 12 lat 2 tabletki 3-4 razy na dobę 8 tabletek
Dzieci 6-12 lat 1 tabletka 3-4 razy na dobę 4 tabletki

Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat odpowiada 2600 mg paracetamolu, 240 mg pseudoefedryny chlorowodorku i 80 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Dla dzieci w wieku 6-12 lat maksymalna dawka dobowa to odpowiednio 1300 mg paracetamolu, 120 mg pseudoefedryny chlorowodorku i 40 mg dekstrometorfanu bromowodorku.

Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem.

Przeciwwskazania

Stosowanie leku Agrypin jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Jednoczesne stosowanie innych leków zawierających paracetamol
  • Stosowanie inhibitorów MAO i okres do 2 tygodni od zaprzestania ich przyjmowania
  • Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
  • Ciężka niewydolność nerek lub wątroby
  • Ciężkie nadciśnienie tętnicze
  • Choroba niedokrwienna serca
  • Choroba alkoholowa
  • Astma oskrzelowa
  • Ciąża i okres karmienia piersią
  • Dzieci poniżej 6 lat

Przeciwwskazania do stosowania Agrypinu obejmują szeroki zakres stanów klinicznych, ze szczególnym uwzględnieniem chorób układu sercowo-naczyniowego, wątroby i nerek. Istotne jest również zwrócenie uwagi na interakcje z inhibitorami MAO oraz innymi lekami zawierającymi paracetamol.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania leku Agrypin należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Niewydolność wątroby lub nadużywanie alkoholu - ryzyko uszkodzenia wątroby
  • Niewydolność nerek
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Rozedma płuc
  • Zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe
  • Rozrost gruczołu krokowego
  • Nadczynność tarczycy
  • Cukrzyca

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów stosujących leki przeciwlękowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz inne leki sympatykomimetyczne. Produkt należy ostrożnie stosować u osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe.

Nie należy stosować leku w przypadku przewlekłego kaszlu z odkrztuszaniem wydzieliny oraz u pacjentów z niewydolnością oddechową lub ryzykiem jej wystąpienia.

Warto zapamiętać
  • Agrypin zawiera trzy substancje czynne: paracetamol, pseudoefedrynę i dekstrometorfan
  • Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych to 8 tabletek, co odpowiada 2600 mg paracetamolu

Podczas stosowania dekstrometorfanu i leków serotoninergicznych (np. SSRI, inhibitory MAO) odnotowano przypadki zespołu serotoninowego. W razie podejrzenia tego zespołu należy przerwać leczenie Agrypinem.

Odnotowano rzadkie przypadki niedokrwiennego zapalenia jelita grubego związane ze stosowaniem pseudoefedryny. W przypadku wystąpienia nagłego bólu brzucha lub krwawienia z odbytu należy przerwać stosowanie leku.

Zgłaszano również przypadki niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego związanej z pseudoefedryną. W razie nagłej utraty wzroku lub pogorszenia ostrości widzenia należy zaprzestać stosowania leku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Agrypin wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego przepisywaniu:

  • Nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol
  • Leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) przyspieszają wchłanianie paracetamolu
  • Leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. propantelina) mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu
  • Jednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i gorączkę
  • Paracetamol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny)
  • Równoczesne stosowanie z lekami indukującymi enzymy wątrobowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna) może prowadzić do uszkodzenia wątroby
  • Alkohol zwiększa ryzyko hepatotoksyczności paracetamolu
  • Pseudoefedryna może nasilać działanie innych leków sympatykomimetycznych
  • Pseudoefedryna zmniejsza działanie leków przeciwnadciśnieniowych
  • Dekstrometorfan nie powinien być stosowany jednocześnie z inhibitorami MAO

Znajomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Agrypinu, szczególnie u pacjentów przyjmujących wiele leków.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Agrypin jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i podczas karmienia piersią. Brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku w tych okresach, a potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia przewyższa korzyści z terapii.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Agrypinu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia serca: tachykardia (częstość nieznana)
  • Zaburzenia krwi: granulocytopenia, agranulocytoza, małopłytkowość (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia układu nerwowego: senność, zawroty głowy (częstość nieznana)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty (rzadko), niedokrwienne zapalenie jelita grubego (częstość nieznana)
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia skóry: reakcje alergiczne, zaczerwienienie, wysypka (rzadko)
  • Zaburzenia naczyniowe: nieznaczne podwyższenie ciśnienia krwi (częstość nieznana)
  • Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości typu I (rzadko)
  • Zaburzenia układu oddechowego: napad astmy oskrzelowej (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia wątroby: uszkodzenie wątroby, zwłaszcza przy przedawkowaniu (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia psychiczne: omamy, szczególnie u dzieci (częstość nieznana)
  • Zaburzenia oka: niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego (częstość nieznana)

Monitorowanie pacjentów pod kątem wystąpienia tych działań niepożądanych jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa terapii.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Agrypinu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych ze względu na zawartość trzech substancji czynnych. Objawy przedawkowania mogą wynikać z działania jednej lub wszystkich substancji:

Przedawkowanie paracetamolu: Może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Wczesne objawy to nudności, wymioty, nadmierna potliwość i ogólne osłabienie. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się żółtaczka i niewydolność wątroby.

Przedawkowanie pseudoefedryny: Może powodować objawy pobudzenia OUN, takie jak drażliwość, niepokój, drżenia, a także zaburzenia sercowo-naczyniowe (tachykardia, podwyższenie ciśnienia tętniczego).

Przedawkowanie dekstrometorfanu: Może prowadzić do nudności, wymiotów, dystonii, pobudzenia, splątania, senności, zaburzeń sercowych (tachykardia, nieprawidłowości w EKG) oraz neurologicznych (ataksja, psychoza toksyczna z omamami).

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Leczenie przedawkowania powinno odbywać się w warunkach intensywnej terapii.

Właściwości farmakodynamiczne

Agrypin zawiera trzy substancje czynne o różnych mechanizmach działania:

Paracetamol: Wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn. Nie wpływa na agregację płytek krwi.

Pseudoefedryna: Jest dekstroizomerem efedryny, działającym na receptory α-adrenergiczne. Powoduje skurcz naczyń krwionośnych, zmniejszając przekrwienie błony śluzowej nosa.

Dekstrometorfan: Działa na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym, zmniejszając wrażliwość receptorów na bodźce z dróg oddechowych. Wykazuje również niewielkie właściwości przeciwbólowe.

Kombinacja tych substancji zapewnia kompleksowe działanie w leczeniu objawów przeziębienia i grypy.

Skład

Każda tabletka Agrypinu zawiera:

  • 325 mg paracetamolu
  • 30 mg pseudoefedryny chlorowodorku
  • 10 mg dekstrometorfanu bromowodorku

Znajomość dokładnego składu leku jest istotna dla oceny potencjalnych interakcji i ryzyka przedawkowania, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania innych preparatów zawierających te same substancje czynne.



Wskazania

Doraźne leczenie objawów przeziębienia, grypy, stanów grypopodobnych, zapalenia zatok przynosowych (gorączka, katar, kaszel, ból głowy, ból gardła, bóle mięśniowe i kostno-stawowe).

Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 2 tabl. 3-4x/dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 8 tabl./dobę (odpowiadającej 2600 mg paracetamolu, 240 mg pseudoefedryny chlorowodorku i 80 mg dekstrometorfanu bromowodorku). Dzieci 6-12 lat: doustnie, 1 tabl. 3-4x/dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 4 tabl./dobę (odpowiadającej 1300 mg paracetamolu, 120 mg pseudoefedryny chlorowodorku i 40 mg dekstrometorfanu bromowodorku). Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach pacjent powinien skontaktować się z lekarzem.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie innych leków zawierających paracetamol. Stosowanie inhibitorów MAO i okres do 2 tyg. od zaprzestania ich przyjmowania. Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby. Ciężkie nadciśnienie tętnicze. Choroba niedokrwienna serca. Choroba alkoholowa. Astma oskrzelowa. Nie stosować w ciąży i w okresie karmienia piersią. Nie stosować u dzieci poniżej 6 lat.

Stosowanie produktu przez osoby z niewydolnością wątroby, nadużywające alkoholu oraz głodzone stwarza ryzyko uszkodzenia wątroby. Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek, nadciśnieniem tętniczym, zaburzeniami rytmu serca, rozedmą płuc, zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, rozrostem gruczołu krokowego, nadczynnością tarczycy, cukrzycą oraz u stosujących leki przeciwlękowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne leki sympatykomimetyczne, tj. zmniejszające przekrwienie, hamujące apetyt i leki psychostymulujące podobne do amfetaminy. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe. Produktu nie należy stosować w przypadku przewlekłego kaszlu z odkrztuszaniem wydzieliny. Produktu nie należy stosować u pacjentów z niewydolnością oddechową, astmą oskrzelową oraz u chorych z ryzykiem wystąpienia niewydolności oddechowej. W czasie przyjmowania produktu nie wolno pić alkoholu. Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Podczas jednoczesnego podawania dekstrometorfanu i leków o działaniu serotoninergicznym, takich jak leki selektywnie hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (SSRI), leki osłabiające metabolizm serotoniny (w tym inhibitory MAO) oraz inhibitory CYP2D6, odnotowano działanie serotoninergiczne, w tym wystąpienie mogącego zagrażać życiu zespołu serotoninowego. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i/lub objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy przerwać leczenie produktem. Podczas stosowania pseudoefedryny odnotowano kilka przypadków niedokrwiennego zapalenia jelita grubego. Jeśli u pacjenta wystąpi nagły ból brzucha, krwawienie z odbytu lub inne objawy świadczące o rozwoju niedokrwiennego zapalenia jelita grubego, należy odstawić pseudoefedrynę, a pacjent powinien zasięgnąć porady lekarza. Podczas stosowania pseudoefedryny zgłaszano przypadki niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego. Należy zaprzestać podawania pseudoefedryny, jeśli u pacjenta wystąpi nagła utrata wzroku lub pogorszenie ostrości widzenia, np. w postaci mroczków. W przypadku przedawkowania u dzieci mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, w tym zaburzenia neurologiczne. Należy doradzić opiekunom, aby nie podawali dawki większej niż zalecana. Przyjmując produkt należy zachować ostrożność w trakcie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produktu leczniczego nie należy stosować równocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) przyspieszają wchłanianie paracetamolu, natomiast leki opóźniające jego opróżnianie (np. propantelina), mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z lekami z grupy inhibitorów MAO oraz w ciągu 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stan pobudzenia i gorączkę. Równoczesne stosowanie paracetamolu z zydowudyną (AZT) może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny. Paracetamol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny). Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub leki przeciwpadaczkowe, np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, jak również ryfampicyna może prowadzić do uszkodzenia wątroby, nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu. Picie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstawania toksycznego metabolitu wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby. Podawanie paracetamolu w skojarzeniu z chloramfenikolem może spowodować zwiększenie stężenia chloramfenikolu w osoczu. Stosowanie jednocześnie z albuterolem może nasilać działanie obkurczające naczynia krwionośne. Nie stosować jednocześnie z amitryptyliną oraz sympatykomimetykami. Jednoczesne stosowanie z innymi sympatykomimetykami tj. leki zmniejszające przekrwienie, hamujące apetyt i leki psychostymulujące podobne do amfetaminy może wywołać podwyższenie ciśnienia krwi. Chlorek amonu poprzez alkalizację moczu zwiększa zwrotną resorpcję metabolitów pseudoefedryny w nerkach i wydłuża czas jej działania. Leki zobojętniające mogą zwiększać wchłanianie pseudoefedryny. Inhibitory MAO powodują wolniejszą eliminację pseudoefedryny z ustroju i zwiększają jej biodostępność. Pseudoefedryna zmniejsza działanie leków przeciwnadciśnieniowych i może modyfikować działanie glikozydów naparstnicy. Nie stosować jednocześnie z furazolidonem. Dekstrometorfan: nie stosować z inhibitorami MAO.

Nie należy stosować produktu leczniczego w ciąży. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Zaburzenia serca: (nieznana) przyspieszenie akcji serca (tachykardia). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) granulocytopenia, agranulocytoza, małopłytkowość. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) senność, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, wymioty; (nieznana) niedokrwienne zapalenie jelita grubego. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek, kamica moczowa, mogą wystąpić zaburzenia w oddawaniu moczu, zatrzymanie moczu, zwłaszcza u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) skórne reakcje alergiczne, zaczerwienienie skóry, wysypka. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) nieznaczne podwyższenie ciśnienia krwi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) zmęczenie. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości typu I: obrzęk alergiczny, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) napad astmy oskrzelowej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) uszkodzenie wątroby występujące najczęściej w wyniku przedawkowania. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) omamy (szczególnie u dzieci). Zaburzenia oka: (nieznana) niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego.

Produkt zawiera 3 substancje czynne. Objawy przedawkowania mogą wynikać z działania 1 lub wszystkich substancji. Przedawkowanie paracetamolu. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godz. objawy takie jak nudności, wymioty, nadmierną potliwość, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej należy sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęło więcej niż 1 h i skontaktować się natychmiast z lekarzem. Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywnego, najlepiej rozmieszanego z wodą. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne. Jeśli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie N-acetylocysteiną i/lub metioniną, które są bardzo skuteczne w 1-szych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także pożyteczne i po 24 h. Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu, w warunkach intensywnej terapii. Przedawkowanie pseudoefedryny. Po przedawkowaniu pseudoefedryny mogą wystąpić objawy wynikające z nadmiernego pobudzenia OUN, drażliwość, niepokój, drżenia. Może wystąpić oczopląs, zaburzenia snu, nudności i wymioty, rzadko omamy. Obserwowano podwyższenie ciśnienia tętniczego, tachykardię, drgawki, trudności w oddawaniu moczu oraz niewydolność oddechową. Eliminację pseudoefedryny można przyspieszyć stosując diurezę forsowaną lub dializoterapię. Przedawkowanie dekstrometorfanu. Przedawkowanie dekstrometorfanu może się wiązać z nudnościami, wymiotami, dystonią, pobudzeniem, splątaniem, sennością, osłupieniem, oczopląsem, kardiotoksycznością (tachykardia, nieprawidłowe EKG z wydłużeniem odstępu QTc), ataksją, psychozą toksyczną z omamami wzrokowymi, wzmożoną pobudliwością. W razie dużego przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy: śpiączka, depresja oddechowa, drgawki. Pacjentom bez objawów, którzy przyjęli zbyt dużą dawkę dekstrometorfanu w ciągu poprzedniej godz., można podać węgiel aktywny. U pacjentów, którzy przyjęli dekstrometorfan i wystąpiło u nich uspokojenie lub śpiączka,można rozważyć zastosowanie naloksonu, w dawkach zwykle stosowanych w leczeniu przedawkowania opioidów. Jeśli wystąpią drgawki, można zastosować benzodiazepiny, a w razie wystąpienia hipertermii wynikającej z zespołu serotoninowego - benzodiazepiny i zewnętrzne ochładzanie. Ponadto mogą wystąpić: zawroty głowy, letarg. Leczenie zatrucia powinno być prowadzone w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.

Produkt leczniczy działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, przeciwkaszlowo, przywraca drożność przewodów nosowych i ujść zatok przynosowych. Działanie to wynika z właściwości farmakodynamicznych substancji czynnych. Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Hamuje syntezę prostaglandyn w wyniku hamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. Skutkiem tego oddziaływania jest zmniejszenie wrażliwości na działanie takich mediatorów jak kininy i serotonina, które zaznacza się podwyższeniem progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu jest odpowiedzialne za działanie przeciwgorączkowe. Nie hamuje agregacji płytek krwi. Pseudoefedryna jest dekstroizomerem efedryny, wykazującym ok. 1/4 jej siły działania na naczynia krwionośne. W dawkach o podobnym działaniu obkurczającym naczynia jej działanie rozszerzające oskrzela jest około połowę słabsze od efedryny. Stymuluje receptory α-adrenergiczne mięśniówki gładkiej naczyń krwionośnych, w wyniku czego następuje skurcz tętniczek końcowych i zmniejsza się przekrwienie błony śluzowej nosa. Dekstrometorfan jest D-izomerem analogu kodeiny, leworfanolu. Działa na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym poprzez zmniejszenie wrażliwości receptorów na bodźce z dróg oddechowych. Ma również niewielkie właściwości przeciwbólowe. W zwykle stosowanych dawkach nie wykazuje znamiennego zmniejszenia częstości oddechów. Dekstrometorfan może powodować niewielkie podwyższenie ciśnienia krwi.

1 tabl. zawiera 325 mg paracetamolu, 30 mg pseudoefedryny chlorowodorku i 10 mg dekstrometorfanu bromowodorku.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.