Aciclovir Aurovitas

Wyszukaj produkt

Aciclovir

tabl.

200 mg

30 szt.

Doustnie

100%

14,31

50% ⁽¹⁾

7,97

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Aciclovir Aurovitas

tabl.

800 mg

30 szt.

Doustnie

100%

42,77

50% ⁽¹⁾

21,39

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Aciclovir Aurovitas

tabl.

400 mg

30 szt.

Doustnie

100%

23,14

50% ⁽¹⁾

11,57

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Aciclovir Aurovitas - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Aciclovir Aurovitas jest wskazany w następujących przypadkach:

Leczenie zakażeń skóry i błon śluzowych wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus), w tym:
- Pierwotne i nawracające opryszczkowe zakażenia narządów płciowych
- Z wyjątkiem zakażeń u noworodków i ciężkich zakażeń u dzieci z obniżoną odpornością
Hamowanie nawrotów zakażeń wywołanych przez HSV u pacjentów z prawidłową odpornością
Profilaktyka zakażeń HSV u pacjentów z obniżoną odpornością
Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus)

Aciclovir Aurovitas wykazuje szerokie spektrum działania przeciwwirusowego w zakresie zakażeń herpeswirusami, zarówno w aspekcie leczniczym jak i profilaktycznym. Szczególnie istotne jest jego zastosowanie u pacjentów z zaburzeniami odporności.

Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli

Wskazanie	Dawkowanie	Czas trwania terapii
Leczenie zakażeń HSV	200 mg 5x/dobę co 4h (z przerwą nocną)	5 dni (może być wydłużone w ciężkich przypadkach)
Zapobieganie nawrotom HSV	200 mg 4x/dobę co 6h lub 400 mg 2x/dobę co 12h	Długotrwale, z przerwami co 6-12 miesięcy
Profilaktyka HSV u pacjentów z obniżoną odpornością	200 mg 4x/dobę co 6h	Zależnie od okresu zagrożenia
Leczenie ospy wietrznej i półpaśca	800 mg 5x/dobę co 4h (z przerwą nocną)	7 dni

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami odporności lub wchłaniania dawki mogą być podwojone lub należy rozważyć podanie dożylne.

Dzieci i młodzież

W leczeniu HSV:

Od 2 lat: dawki jak u dorosłych
Poniżej 2 lat: połowa dawki dla dorosłych

W leczeniu ospy wietrznej:

Od 6 lat: 800 mg 4x/dobę
2-5 lat: 400 mg 4x/dobę
Poniżej 2 lat: 200 mg 4x/dobę

Leczenie należy prowadzić przez 5 dni. Alternatywnie można stosować dawkę 20 mg/kg mc. (maks. 800 mg) 4x/dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Należy rozważyć możliwość wystąpienia zaburzeń czynności nerek i odpowiednio dostosować dawkowanie. Konieczne jest utrzymywanie właściwego nawodnienia organizmu, szczególnie przy stosowaniu dużych dawek doustnych.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Wymagana jest ostrożność i odpowiednie dostosowanie dawkowania:

Ciężkie zaburzenia (ClCr <10 ml/min): 200 mg 2x/dobę co 12h w leczeniu HSV
Ciężkie zaburzenia: 800 mg 2x/dobę co 12h w leczeniu ospy/półpaśca
Umiarkowane zaburzenia (ClCr 10-25 ml/min): 800 mg 3x/dobę co 8h w leczeniu ospy/półpaśca

Kluczowe jest utrzymywanie odpowiedniego nawodnienia pacjenta podczas terapii acyklowirem.

Warto zapamiętać

Aciclovir Aurovitas wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu i profilaktyce zakażeń herpeswirusami, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami odporności.
Dawkowanie leku należy dostosować do funkcji nerek pacjenta, zwłaszcza u osób starszych i z zaburzeniami czynności nerek.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na acyklowir, walacyklowir lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Przeciwwskazanie to ma na celu zapobieganie potencjalnym reakcjom alergicznym u pacjentów uczulonych na składniki leku. Należy dokładnie zebrać wywiad alergologiczny przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i osób starszych konieczne jest dostosowanie dawki
Należy monitorować pacjentów pod kątem neurologicznych działań niepożądanych
Zapewnić odpowiednie nawodnienie, szczególnie przy dużych dawkach doustnych
Długotrwałe stosowanie u osób z obniżoną odpornością może prowadzić do selekcji szczepów opornych
Produkt zawiera mniej niż 1 mmol sodu na tabletkę

Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawkowania i ścisłe monitorowanie pacjentów z grup ryzyka podczas terapii acyklowirem. Szczególną uwagę należy zwrócić na stan nawodnienia oraz funkcję nerek.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Acyklowir może wchodzić w interakcje z:

Lekami wydzielanymi przez kanaliki nerkowe (np. probenecyd, cymetydyna) - mogą zwiększać stężenie acyklowiru w osoczu
Mykofenolanem mofetylu - obserwowano wzajemne zwiększenie stężeń w osoczu
Teofiliną - acyklowir może zwiększać jej AUC o około 50%

Interakcje te wynikają głównie z konkurencji o wydalanie nerkowe lub wpływu na metabolizm wątrobowy. W przypadku łącznego stosowania tych leków może być konieczne dostosowanie dawkowania i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie acyklowiru w ciąży należy rozważyć tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Dotychczasowe dane nie wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych, jednak zaleca się ostrożność.

Acyklowir przenika do mleka matki. Stężenie w mleku może wynosić 0,6-4,1 stężenia w osoczu. Należy zachować ostrożność podczas karmienia piersią.

Brak danych o wpływie na płodność kobiet. U mężczyzn nie zaobserwowano istotnego wpływu na parametry nasienia przy dawkach do 1 g/dobę przez 6 miesięcy.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha
Zaburzenia neurologiczne: bóle i zawroty głowy
Zaburzenia skórne: świąd, wysypka (w tym fotodermatoza)
Zmęczenie, gorączka

Rzadziej obserwuje się zaburzenia hematologiczne, wątrobowe, nerkowe oraz ciężkie reakcje skórne. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalne neurologiczne działania niepożądane, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Przedawkowanie

Acyklowir ma szeroki indeks terapeutyczny. Jednorazowe przyjęcie do 20 g zwykle nie wywołuje objawów toksyczności. Przy powtarzającym się przedawkowaniu mogą wystąpić objawy żołądkowo-jelitowe i neurologiczne.

Postępowanie:

Obserwacja pacjenta pod kątem objawów toksyczności
Leczenie objawowe i podtrzymujące
W ciężkich przypadkach można rozważyć hemodializę

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego o działaniu przeciwwirusowym. Wykazuje wysoką selektywność wobec wirusów HSV-1, HSV-2 i VZV. Mechanizm działania polega na hamowaniu replikacji wirusowego DNA poprzez wbudowywanie się trifosforanu acyklowiru do łańcucha DNA wirusa.

Acyklowir jest przekształcany do aktywnej postaci (trifosforanu) głównie w komórkach zakażonych wirusem, co zapewnia wysoką selektywność działania i niską toksyczność dla komórek gospodarza.

Lek jest częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. Wydalany jest głównie przez nerki w postaci niezmienionej, na drodze aktywnego wydzielania kanalikowego.

Skład

Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 200 mg acyklowiru.

Aciclovir Aurovitas to skuteczny lek przeciwwirusowy o szerokim zastosowaniu w leczeniu i profilaktyce zakażeń herpeswirusami. Wymaga jednak indywidualnego dostosowania dawkowania, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz osób starszych.

1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Aciclovir Aurovitas

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu zakażeń skóry i błon śluzowych wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) , w tym pierwotnego i nawracającego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u noworodków i ciężkich zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u dzieci ze zmniejszoną odpornością). Produkt leczniczy jest wskazany w hamowaniu nawracających zakażeń (zapobieganiu nawrotom) wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów z prawidłową odpornością. Produkt leczniczy jest wskazany w zapobieganiu zakażeniom wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus).

Dawkowanie

Dorośli. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej: należy przyjmować 200 mg acyklowiru 5x/dobę, z zachowaniem 4 godz. odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 5 dni, ale w przypadkach ciężkich zakażeń pierwotnych czas ten może ulec wydłużeniu. U pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru lub alternatywnie można rozważyć podanie dożylne. Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia; w przypadku zakażeń nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian. Zapobieganie nawrotom zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z prawidłową odpornością: należy przyjmować 200 mg acyklowiru 4x/dobę, z zachowaniem 6 godz. odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami. U wielu pacjentów wygodniejsze może być leczenie według schematu 400 mg acyklowiru 2x/dobę w odstępach ok. 12-godz. Stopniowe zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru przyjmowanego 3x/dobę w ok. 8 godz. odstępach lub nawet 2x/dobę w około 12 godz. odstępach może okazać się skuteczne. U niektórych pacjentów zatrzymanie rozwoju zakażenia może wystąpić po zastosowaniu całkowitej dawki dobowej wynoszącej 800 mg acyklowiru. Terapia powinna być przerywana okresowo w odstępach od 6 do 12 m-cy, w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby. Zapobieganie zakażeniom wirusem opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: należy przyjmować 200 mg acyklowiru 4x/dobę, z zachowaniem 6 godz. odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami. U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru lub alternatywnie można rozważyć podanie dożylne. Czas podawania profilaktycznego zależy od tego, jak długo występuje zagrożenie dla pacjenta. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca: należy przyjmować 800 mg acyklowiru 5x/dobę, z zachowaniem 4 godz. odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 7 dni. U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego należy rozważyć podanie dożylne. Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia: leczenie półpaśca daje lepsze wyniki, jeśli zostanie rozpoczęte jak najszybciej po wystąpieniu wysypki. Leczenie ospy wietrznej u pacjentów z prawidłową odpornością powinno rozpocząć się w ciągu 24 h od wystąpienia wysypki. Dzieci i młodzież. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej oraz zapobieganie zakażeniom wywołanych przez wirus opryszczki u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. Dzieci w wieku od 2 lat: podawać dawki dla dorosłych. Dzieci poniżej 2 lat: podać połowę dawki dla dorosłych. Do leczenia zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u noworodków zaleca się podanie acyklowiru dożylnie. Leczenie zakażenia wirusem ospy wietrznej. Dzieci od 6 lat: 800 mg acyklowiru 4x/dobę. Dzieci 2-5 lat: 400 mg acyklowiru 4x/dobę. Dzieci poniżej 2 lat: 200 mg acyklowiru 4x/dobę. Leczenie należy kontynuować przez 5 dni. Dawkę acyklowiru można dokładniej określić, jako 20 mg/kg mc. (nie więcej niż 800 mg) 4x/dobę. Brak szczegółowych danych na temat zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością. Pacjenci w podeszłym wieku. Należy rozważyć możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek u osób w podeszłym wieku i odpowiednio dostosować dawkę. Podczas stosowania doustnie dużych dawek acyklowiru należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zachowanie ostrożności stosując acyklowir. Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, stosowanie zalecanych dawek doustnych nie prowadzi do kumulacji acyklowiru w organizmie w stężeniach większych niż uznane za bezpieczne dla podania dożylnego. Jednak u pacjentów z ciężkim zanurzeniem czynności nerek (Cl_Cr <10 ml/min.) zaleca się zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru 2x/dobę co ok. 12h. W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg acyklowiru 2x/dobę, co około 12 h, u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr <10 ml/min) i do 800 mg acyklowiru 3x/dobę, co około 8 h, u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr 10-25 ml/min).

Uwagi

Tabl. należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Należy upewnić się, że pacjenci przyjmujący duże dawki acyklowiru są odpowiednio nawodnieni.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na acyklowir lub walacyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku. Acyklowir jest wydalany z organizmu przez nerki, dlatego dawkę należy dostosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Pacjenci w podeszłym wieku prawdopodobnie mają zmniejszoną czynność nerek i dlatego w tej grupie pacjentów należy rozważyć konieczność dostosowania dawki. Zarówno pacjenci w podeszłym wieku, jak i pacjenci z zaburzeniem czynności nerek należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia neurologicznych działań niepożądanych i z tych względów obie te grupy powinny być uważnie obserwowane. W zgłoszonych przypadkach, objawy te były na ogół ustępowały po przerwaniu leczenia. Długotrwałe lub powtarzające się cykle stosowania acyklowiru u osób ze zmniejszoną odpornością może spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować na dalsze leczenie acyklowirem. Stan nawodnienia: należy zapewnić właściwy stan nawodnienia organizmu u pacjentów otrzymujących duże dawki doustne acyklowiru. Ryzyko wystąpienia zaburzenia czynności nerek zwiększa się podczas stosowania innych leków nefrotoksycznych. Dostępne obecnie dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby stwierdzić, że leczenie acyklowirem zmniejsza częstość występowania powikłań związanych z ospą wietrzną u pacjentów z prawidłową odpornością. Sód. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy, że jest zasadniczo „wolny od sodu”. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu acyklowiru na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na wykonywanie tych czynności na podstawie właściwości farmakologicznych substancji czynnej, natomiast należy brać pod uwagę profil działań niepożądanych.

Interakcje

Acyklowir jest wydalany głównie w postaci niezmienionej, na drodze czynnego wydalania kanalikowego. Inne leki podawane jednocześnie, które też są wydalane w ten sposób, mogą prowadzić do zwiększenia stężenia acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna w wyniku działania takiego mechanizmu zwiększają pole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszają klirens nerkowy acyklowiru. Podobne zwiększenia stężeń acyklowiru w osoczu i nieczynnego metabolitu, mykofenolatu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepach, zostały zaobserwowane w przypadku jednoczesnego podawania tych leków. Jednakże nie jest konieczna modyfikacja dawkowania, ze względu na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru. Doświadczenie przeprowadzone u pięciu pacjentów płci męskiej wskazuje, że jednoczesne leczenie acyklowirem zwiększa AUC podawanej ogólnie teofiliny o około 50%. Zaleca się kontrolowanie stężenia w osoczu podczas jednoczesnego leczenia acyklowirem.

Ciąża i laktacja

Stosowanie acyklowiru należy rozważyć tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści przewyższają możliwość wystąpienia nieznanego ryzyka. Rejestr ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawia dane dotyczące przebiegu ciąży u kobiet narażonych na jakąkolwiek postać acyklowiru. Analiza danych nie wykazała zwiększenia liczby wad wrodzonych wśród pacjentek narażonych na acyklowir w porównaniu do ogólnej populacji, a stwierdzone przypadki wad wrodzonych nie wykazywały cech umożliwiających potwierdzenie ich związku przyczynowego z leczeniem. Ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru w międzynarodowo uznawanych badaniach standardowych nie powodowało działania embriotoksycznego ani teratogennego u królików, szczurów i myszy. W niestandardowym badaniu przeprowadzonym u samic szczurów obserwowano wady płodów, jedynie po podskórnym podaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określono klinicznego znaczenia tych obserwacji. Należy jednak zachować ostrożność, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści leczenia a możliwość wystąpienia zagrożeń. Dane z badań toksyczności dotyczących reprodukcji, patrz ChPL. Po doustnym podaniu acyklowiru w dawce 200 mg, 5x/dobę, stężenie acyklowiru w mleku kobiecym wynosiło od 0,6 do 4,1 stężenia leku mierzonego w osoczu. Takie stężenie leku w mleku matki mogłoby spowodować przyjmowanie leku przez oseska w dawce dobowej do 0,3 mg/kg. Dlatego należy zachować ostrożność podając produkt leczniczy kobietom karmiącym piersią. Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet. W badaniu z udziałem 20 pacjentów płci męskiej z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, którym podawano doustnie acyklowir w dawkach do 1 g/dobę przez okres do 6 m-cy, nie obserwowano znaczącego klinicznie wpływu na liczbę plemników, ich ruchliwość lub morfologię.

Działania niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy; (bardzo rzadko) pobudzenie, dezorientacja, drżenia, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy, objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka. Powyższe zaburzenia są zwykle przemijające i obserwowane zazwyczaj u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, lub u których występują inne czynniki predysponujące. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych we krwi. Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka w tym nadwrażliwość na światło; (niezbyt często) pokrzywka, przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów. Przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów jest kojarzone z wieloma chorobami oraz ze stosowaniem wielu leków, przez co związek zaburzenia z przyjmowaniem acyklowiru nie jest pewny; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko ostra niewydolność nerek, ból nerek. Ból nerek może być związany z niewydolnością nerek i krystalurią. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, gorączka.

Przedawkowanie

Acyklowir jest tylko częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jednorazowe przyjęcie przez pacjenta dawki acyklowiru do 20 g zwykle nie wywołuje objawów toksyczności. Przypadkowe, powtarzające się przedawkowanie podawanego doustnie acyklowiru przez okres kilku dni związane jest z objawami ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i objawami neurologicznymi (ból głowy, splątanie). Przedawkowanie acyklowiru podawanego dożylnie spowodowało zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi, co następnie prowadziło do niewydolności nerek. Objawy neurologiczne, w tym splątanie, omamy, pobudzenie, drgawki i śpiączka zostały opisane w związku z przedawkowaniem po podaniu dożylnym. Postępowanie po przedawkowaniu. Należy obserwować czy u pacjenta nie występują objawy toksyczności. Hemodializa znacząco zwiększa usuwanie acyklowiru z krwi i może być rozważana jako sposób postępowania w przypadku wystąpienia objawów przedawkowania.

Działanie

Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który in vitro i in vivo hamuje namnażanie patogennych dla człowieka wirusów z grupy herpes, takich jak wirus Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2 oraz wirus Varicella-zoster (VZV). Hamujące działanie acyklowiru na wirusy HSV 1, HSV 2 i VZV jest wysoce wybiórcze. W zdrowych, niezakażonych komórkach enzym kinaza tymidyny (TK) nie wykorzystuje skutecznie acyklowiru jako substratu, dlatego jego toksyczność w odniesieniu do komórek ssaków jako gospodarzy jest niewielka; jednak TK kodowane przez HSV i VZV przekształca acyklowir do monofosforanu acyklowiru, analogu nukleozydu, który jest następnie przekształcany przez enzymy komórkowe, kolejno do difosforanu i ostatecznie do trifosforanu. Trifosforan acyklowiru stanowi substrat wirusowej polimerazy DNA i po jego wbudowaniu w wirusowy DNA hamuje replikację wirusowego DNA wskutek czego powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA.