Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Acesan®

Acetylsalicylic acid

tabl.
30 mg
63 szt.
Doustnie
OTC
100%
18,00

Acesan® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Acesan® jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka
  • Zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po interwencjach na naczyniach (np. pomostowanie aortalno-wieńcowe, CABG)
  • Zapobieganie udarowi mózgu
  • W dławicy piersiowej
  • Zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po świeżym zawale mięśnia sercowego

Acesan® wykazuje działanie przeciwpłytkowe i przeciwzakrzepowe, co czyni go skutecznym w profilaktyce incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie
Wszystkie wskazania Zwykle 1 tabletka raz na dobę

O dokładnym doborze dawki decyduje lekarz na podstawie wywiadu z pacjentem.

Sposób podawania: Tabletki należy przyjmować doustnie, najlepiej przed posiłkami, popijając dużą ilością płynu.

Przeciwwskazania

Stosowanie produktu Acesan® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną (kwas acetylosalicylowy), inne salicylany lub którykolwiek składnik produktu
  • Skaza krwotoczna
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężka niewydolność nerek
  • Ciężka niewydolność serca
  • Napady astmy oskrzelowej w wywiadzie, wywołane podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)
  • Jednoczesne stosowanie metotreksatu w dawkach 15 mg na tydzień lub większych
  • III trymestr ciąży
  • Dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye'a

Przeciwwskazania do stosowania Acesanu® obejmują szerokie spektrum stanów klinicznych, w których podawanie kwasu acetylosalicylowego może być niebezpieczne dla pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko krwawień oraz potencjalne interakcje z innymi lekami.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Acesan® należy stosować ze szczególną ostrożnością w następujących przypadkach:

  • I i II trymestr ciąży
  • Okres karmienia piersią
  • Nadwrażliwość na NLPZ, leki przeciwreumatyczne lub inne substancje alergizujące
  • Jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych
  • Zaburzona czynność nerek
  • Zaburzona czynność wątroby
  • Choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy lub krwawienia z przewodu pokarmowego w wywiadzie
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu ibuprofenu, który może zmniejszać skuteczność terapeutyczną Acesanu®. Pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem ibuprofenu.

Kwas acetylosalicylowy może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego, katar sienny z polipami błony śluzowej nosa.

Ze względu na działanie antyagregacyjne, Acesan® może prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia podczas lub po zabiegach chirurgicznych, nawet niewielkich (np. ekstrakcja zęba).

U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego Acesan® może wywołać napad dny moczanowej.

Dzieci i młodzież z objawami infekcji wirusowej nie powinni przyjmować Acesanu® bez uprzedniej konsultacji z lekarzem ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye'a.

Warto zapamiętać
  • Acesan® wykazuje silne działanie przeciwpłytkowe już w małych dawkach (od 30 mg)
  • Stosowanie Acesanu® jest przeciwwskazane u dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko zespołu Reye'a

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Acesan® wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne:

  • Metotreksat: Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach ≥15 mg/tydzień ze względu na zwiększenie toksyczności metotreksatu
  • Ibuprofen: Może antagonizować działanie przeciwpłytkowe Acesanu®
  • Leki przeciwzakrzepowe: Zwiększone ryzyko krwawień
  • NLPZ: Zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Digoksyna: Zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu
  • Leki przeciwcukrzycowe: Nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Leki moczopędne: Zmniejszenie działania moczopędnego w wysokich dawkach Acesanu®
  • Glikokortykosteroidy: Zwiększone ryzyko choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Inhibitory ACE: Zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego w wysokich dawkach Acesanu®
  • Kwas walproinowy: Wzajemne nasilenie działania
  • Alkohol: Zwiększone ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego

Znajomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Acesanu® w praktyce klinicznej. Lekarz powinien dokładnie przeanalizować farmakoterapię pacjenta przed włączeniem tego leku.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Acesanu® w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności:

  • I i II trymestr ciąży: Stosować tylko w razie zdecydowanej konieczności po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka
  • III trymestr ciąży: Przeciwwskazane
  • Karmienie piersią: Krótkotrwałe stosowanie zwykle nie wymaga przerwania karmienia, ale przy regularnym przyjmowaniu dużych dawek należy rozważyć przerwanie karmienia piersią

Badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko wad wrodzonych przy stosowaniu salicylanów w I trymestrze ciąży, jednak przy zalecanych dawkach ryzyko to wydaje się małe. Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu Acesanu® u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Acesanu® obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: Niestrawność, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha; rzadziej stany zapalne i choroba wrzodowa
  • Zaburzenia wątroby: Przemijające zaburzenia czynności wątroby
  • Zaburzenia układu nerwowego: Zawroty głowy, szumy uszne
  • Zaburzenia krwi: Zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia
  • Reakcje nadwrażliwości: Astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd
  • Zaburzenia nerek: Rzadko zaburzenia czynności nerek
  • Zaburzenia metabolizmu: Bardzo rzadko hipoglikemia

Monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego i układu krwiotwórczego, jest istotne dla bezpiecznego stosowania Acesanu®.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Acesanu® może prowadzić do zatrucia salicylanami, które może być ostre lub przewlekłe. Objawy zatrucia obejmują:

  • Zawroty głowy, szumy uszne, głuchotę
  • Nadmierne pocenie się, nudności, wymioty
  • Ból głowy, dezorientację
  • Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej

W przypadku przedawkowania należy natychmiast przewieźć pacjenta do szpitala. Leczenie obejmuje płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, kontrolę równowagi kwasowo-zasadowej, diurezę alkaliczną, a w ciężkich przypadkach hemodializę lub dializę otrzewnową.

Właściwości farmakologiczne

Acesan® zawiera jako substancję czynną kwas acetylosalicylowy (ASA), który jest inhibitorem enzymu cyklooksygenazy (COX). ASA wykazuje selektywne działanie hamujące na COX-1, szczególnie w płytkach krwi, co prowadzi do zahamowania syntezy tromboksanu A2 - silnego czynnika agregacyjnego. Działanie to jest nieodwracalne w płytkach krwi, utrzymując się przez cały okres ich życia (8-10 dni).

Dzięki selektywnemu działaniu na COX-1 w płytkach krwi, już bardzo małe dawki Acesanu® (od 30 mg) skutecznie hamują agregację płytek, co stanowi podstawę jego działania przeciwzakrzepowego i kardioprotekcyjnego.

Skład

Acesan® dostępny jest w trzech dawkach:

  • 30 mg kwasu acetylosalicylowego
  • 50 mg kwasu acetylosalicylowego
  • 75 mg kwasu acetylosalicylowego

Wybór odpowiedniej dawki zależy od wskazania i decyzji lekarza prowadzącego.



Wskazania

Zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka. Zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po interwencjach na naczyniach (pomostowanie aortalno-wieńcowe - ang. CABG). Zapobieganie udarowi mózgu. W dławicy piersiowej. Zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po świeżym zawale mięśnia sercowego.

O doborze dawki leku decyduje lekarz na podstawie wywiadu. Zwykle stosuje się 1 tabl. raz/dobę.

Tabletki należy przyjmować doustnie, najlepiej przed posiłkami, z dużą ilością płynu.

Nadwrażliwości na substancję czynną - ASA, inne salicylany lub jakikolwiek składnik produktu. Produktu nie należy stosować: u pacjentów ze skazą krwotoczną, u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy, u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u pacjentów z napadami astmy oskrzelowej w wywiadzie, wywołanymi podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie NLPZ, jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydz. lub większych, w III trymestrze ciąży, u dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a - rzadkiej, ale ciężkiej choroby powodującej uszkodzenie wątroby i mózgu.

ASA należy stosować ostrożnie: w I i II trymestrze ciąży, w okresie karmienia piersią, w przypadku nadwrażliwości na NLPZ i przeciwreumatyczne lub inne substancje alergizujące, podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby, u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lub krwawieniami z przewodu pokarmowego w wywiadzie, u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Ibuprofen przyjmowany jednocześnie z produktem, może zmniejszać jego skuteczność terapeutyczną. Przed zastosowaniem ibuprofenu, pacjent stosujący preparat powinien skontaktować się z lekarzem. ASA może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują: astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego, katar sienny z polipami błony śluzowej nosa. Ostrzeżenie to odnosi się także do pacjentów wykazujących reakcje alergiczne (np. odczyny skórne, świąd, pokrzywka) na inne substancje. ASA, ze względu na działanie antyagregacyjne, może prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia w czasie lub po zabiegach chirurgicznych (włącznie z niewielkimi zabiegami, np. ekstrakcją zęba). ASA, nawet w małych dawkach, zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego produkt może wywołać napad dny moczanowej. Dzieci i młodzież z objawami infekcji wirusowej, występującej z gorączką lub bez nie powinni przyjmować ASA bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. W przypadku infekcji wirusowych, szczególnie takich jak: grypa typu A i B oraz ospa wietrzna, istnieje ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a - rzadkiej, ale zagrażającej życiu choroby wymagającej natychmiastowej interwencji lekarskiej. Ryzyko może zwiększyć się, jeżeli w trakcie tych chorób, zostanie podany ASA. Nie udowodniono, jednak związku pomiędzy chorobami wirusowymi a przyjmowaniem ASA. Uporczywe wymioty występujące w czasie trwania chorób wirusowych mogą być objawem zespołu Reye’a.

Leki przeciwwskazane do jednoczesnego stosowania z ASA: metotreksat w dawkach 15 mg na tydzień lub większych. Zwiększenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza). Interakcje wymagające zachowania szczególnej ostrożności: metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydzień. Zwiększenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza - patrz wyżej). Jednoczesne stosowanie ibuprofenu antagonizuje nieodwracalne hamowanie agregacji płytek krwi przez ASA. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych leczenie ibuprofenem może zmniejszać działanie kardioprotekcyjne ASA. Jednoczesne stosowanie ASA z lekami przeciwzakrzepowymi może powodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego: zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków, wynikające z wypierania leków przeciwzakrzepowych z ich połączeń z białkami osocza oraz właściwości antyagregacyjnych ASA. Jednoczesne stosowanie NLPZ z ASA zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy i krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek, na skutek synergicznego działania tych leków. ASA stosowany jednocześnie z lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego, powoduje zmniejszenie działania leków przeciwdnawych (konkurencja w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe). Jednoczesne stosowanie ASA z digoksyną powoduje zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu, wynikające ze zmniejszonego wydalania digoksyny przez nerki. Ze względu na właściwości hipoglikemizujące oraz wypieranie pochodnych sulfonylomocznika z połączeń z białkami osocza ASA nasila działanie leków przeciwcukrzycowych. Leki trombolityczne lub inne leki hamujące agregację płytek krwi, np. tyklopidyna, stosowane jednocześnie z ASA mogą powodować zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków. Leki moczopędne stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - zmniejszenie działania moczopędnego poprzez zatrzymanie sodu i wody w organizmie na skutek zmniejszenia filtracji kłębuszkowej, spowodowanej zmniejszoną syntezą prostaglandyn w nerkach. ASA może nasilać działanie ototoksyczne furosemidu. Glikokortykosteroidy systemowe, z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowanego jako terapia zastępcza w chorobie Addisona, stosowane jednocześnie z ASA - zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszenie stężenia salicylanów w osoczu w trakcie kortykoterapii i zwiększenie ryzyka przedawkowania salicylanów po zakończeniu przyjmowania glikokortykosteroidów. Inhibitory ACE stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, wynikające z hamowania produkcji prostaglandyn, działających rozszerzająco na naczynia krwionośne. ASA zwiększa toksyczność kwasu walproinowego, poprzez wypieranie go z połączeń z białkami osocza. Kwas walproinowy zwiększa działanie antyagregacyjne ASA ze względu na synergiczne działanie antyagregacyjne obu leków. Alkohol może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, tj. owrzodzenie błony śluzowej lub krwawienia.

W kilku badaniach epidemiologicznych wykazano, że stosowanie salicylanów w I trymestrze ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania wad wrodzonych (rozszczep podniebienia, wady wrodzone serca). Aktualne dane liczbowe nie są wystarczające, aby ocenić jakąkolwiek możliwość wad wrodzonych będących skutkiem długotrwałego przyjmowania ASA w dawce większej niż 150 mg/dobę. Podczas stosowania zalecanych dawek ryzyko wydaje się małe, a badania prospektywne, które objęły 32 000 par matka - dziecko, nie wykazały związku między zwiększeniem częstości występowania wad wrodzonych a stosowaniem ASA. Salicylany można stosować w I i II trymestrze ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści wynikających z leczenia. Zaleca się, aby nie przyjmować ASA długotrwale, w dawce większej niż 150 mg/dobę. Stosowanie ASA w dawkach większych niż 300 mg/dobę, w III trymestrze ciąży może prowadzić do przedłużania czasu trwania ciąży, przedwczesnego zamknięcia przewodu tętniczego u płodu oraz hamowania czynności skurczowej macicy. Zarówno u matki jak i u dziecka obserwowano zwiększoną skłonność do krwawień. Stosowanie ASA w dawkach większych niż 300 mg/dobę w okresie okołoporodowym może - szczególnie u wcześniaków - prowadzić do krwotoków wewnątrzczaszkowych. Stosowanie ASA w III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. ASA i jego metabolity przenikają w niewielkich ilościach do pokarmu kobiet karmiących piersią. Ponieważ jak dotąd, podczas krótkotrwałego stosowania salicylanów przez matki, nie stwierdzono występowania działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, przerywanie karmienia piersią z reguły nie jest konieczne. Jednakże w przypadku regularnego przyjmowania dużych dawek ASA, karmienie piersią powinno być wcześniej przerwane.

Zaburzenia żołądka i jelit: (często0 objawy niestrawności, (zgaga, nudności, wymioty), i bóle brzucha; (rzadko) stany zapalne żołądka i jelit, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy bardzo rzadko prowadzące do krwotoków i perforacji charakteryzujące się odpowiednimi objawami klinicznymi i wynikami badań laboratoryjnych. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) opisano przemijające zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy i szumy uszne, będące zazwyczaj objawami przedawkowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia. Obserwowano krwawienia takie jak: krwotok okołooperacyjny, krwiaki, krwawienie z nosa, krwawienia z dróg moczowo-płciowych, krwawienia dziąseł Rzadko lub bardzo rzadko raportowano poważne krwawienia takie jak: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok mózgowy (szczególnie u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i/lub współistnieniu przypadku równoczesnego podawania leków hemostatycznych), które, w pojedynczych przypadkach mogą potencjalnie zagrażać życiu. Krwotok może prowadzić do ostrej lub przewlekłej niedokrwistości w wyniku krwotoku i/lub niedokrwistości z niedoboru żelaza (na przykład w wyniku utajonych mikrokrwawień) z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi, takimi jak osłabienie, bladość, hypoperfuzja. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi w tym: astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd, zaburzenia serca i układu oddechowego. Bardzo rzadko: ciężkie reakcje alergiczne włączając wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia nerek: (bardzo rzadko) zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia. W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca.

Zatrucie salicylanami (może wystąpić w przypadku przyjmowania dawki >100 mg/kg m.c./dobę przez więcej niż 2 dni) może być spowodowane długotrwałym przyjmowaniem dawek terapeutycznych lub zatruciem ostrym (w wyniku przedawkowania) potencjalnie zagrażającym życiu, np. po przypadkowym przyjęciu produktu leczniczego przez dzieci. Objawy zatrucia w wyniku długotrwałego przyjmowania produktu leczniczego są niespecyficzne, przez co łatwe do zbagatelizowania. Lekkie zatrucie, lub salicylizm, występuje zwykle po wielokrotnym przyjęciu zbyt dużych dawek. Objawy zatrucia obejmują: zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), szumy uszne, głuchotę, nadmierne pocenie się, nudności i wymioty, ból głowy, dezorientację i mogą przeminąć po zmniejszeniu dawki przyjmowanego produktu leczniczego. Szumy uszne mogą pojawić się po wystąpieniu stężenia produktu leczniczego we krwi od 150 do 300 µg/ml. Poważniejsze działania niepożądane występują gdy stężenie ASA we krwi jest powyżej 300 µg/ml. Ciężkie zatrucie charakteryzuje się poważnymi zaburzeniami równowagi kwasowej, a objawy różnią się w zależności od wieku i ciężkości zatrucia. U dzieci objawia się najczęściej kwasicą metaboliczną. Stężenie ASA we krwi nie pozwala oszacować stopnia zatrucia. Wchłanianie ASA może być zmniejszone w wyniku opóźnionego opróżniania żołądka, tworzenia się złogów w żołądku lub w wyniku przyjęcia produktu leczniczego w postaci tabletek powlekanych. Leczenie ciężkiego zatrucia jest uzależnione od przyjętej dawki, stadium i objawów klinicznych. Należy zastosować standardowe techniki postępowania w przypadku zatrucia. Podstawowe działania, które należy podjąć to zwiększenie wydalania substancji czynnej oraz przywrócenie równowagi elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Postępowanie po przedawkowaniu. Pacjenta należy natychmiast przewieźć do szpitala. Postępowanie zależy od wielkości przyjętej dawki, stadium i objawów klinicznych. Należy zastosować środki, mające na celu zmniejszenie wchłaniania substancji czynnej: płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego oraz kontrolować równowagę kwasowo-zasadową (niezbędna jest kontrola następujących parametrów krwi: pH, pCO2, stężenia wodorowęglanów, stężenia potasu). Jeśli zachowana jest prawidłowa czynność nerek, można zastosować diurezę alkaliczną aż do uzyskania pH moczu w zakresie 7,5-8; w przypadku stężenia salicylanów w osoczu powyżej 500 mg/l (3,6 mmol/l) u dorosłych lub 300 mg/l (2,2 mmol/l) u dzieci należy rozważyć możliwość zastosowania forsowanej diurezy alkalicznej. Należy stosować wlewy dożylne zawierające NaHCO3, KCl oraz leki moczopędne. W przypadkach ciężkiego zatrucia można zastosować hemodializę lub dializę otrzewnową. Należy uzupełniać płyny oraz prowadzić ogólne postępowanie objawowe.

Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest inhibitorem enzymu cyklooksygenazy, aktywującego jeden ze szlaków przemiany kwasu arachidonowego zwanego potocznie COX, który może istnieć w dwóch odmianach: jako zawsze obecna w komórce COX1 oraz pojawiająca się tylko po indukcji czynnikami zapalnymi COX2. COX1 i COX2 występują w różnych typach komórek. Zadaniem COX1 jest utrzymanie homeostazy w układzie krążenia oraz cytoprotekcja w żołądku i nerkach. Rola COX2 polega na wywoływaniu lub podtrzymywaniu odczynu zapalnego. ASA jest selektywnym inhibitorem COX1 zwłaszcza w płytkach krwi, dzięki czemu już bardzo małe dawki od 30 mg skutecznie hamują syntezę tromboksanu A2 (TXA2) - bardzo silnego biologicznie czynnika agregacyjnego i kurczącego naczynia krwionośne. W znacznie mniejszym stopniu ASA hamuje COX1 w śródbłonku naczyń, gdzie jego działanie byłoby niekorzystne ze względu na hamowanie syntezy prostacykliny (PGI2) - najsilniejszego biologicznie czynnika antyagregacyjnego. Działanie produktu leczniczego na płytki krwi jest nieodwracalne co oznacza, że tracą one swoją aktywność przez cały okres przebywania w układzie krążenia (8-10 dni), natomiast na śródbłonek naczyń jest krótkotrwałe i odwracalne.

1 tabl. zawiera 30 mg, 50 mg lub 75 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA).

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.