Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Acard®

Acetylsalicylic acid

tabl. dojelitowe
75 mg
60 szt.
Doustnie
OTC
100%
12,67
Acard®
tabl. dojelitowe
75 mg
30 szt.
Doustnie
OTC
100%
10,14
Acard®
tabl. dojelitowe
75 mg
120 szt.
Doustnie
OTC
100%
29,84

Acard® - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Acard® jest wskazany w chorobie niedokrwiennej serca oraz w sytuacjach klinicznych wymagających hamowania agregacji płytek krwi, takich jak:

  • Zapobieganie zawałowi serca u osób z grupy wysokiego ryzyka
  • Świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca
  • Niestabilna choroba wieńcowa
  • Prewencja wtórna u pacjentów po przebytym zawale serca
  • Stan po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych lub angioplastyce wieńcowej
  • Zapobieganie napadom przejściowego niedokrwienia mózgu (TIA) i udarom niedokrwiennym u pacjentów z TIA
  • Po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z TIA
  • U osób z zarostową miażdżycą tętnic obwodowych
  • Zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z mnogimi czynnikami ryzyka
  • Zapobieganie zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych (jako uzupełnienie innych metod profilaktyki)

Acard® wykazuje szerokie spektrum wskazań w profilaktyce pierwotnej i wtórnej chorób sercowo-naczyniowych, co czyni go ważnym lekiem w codziennej praktyce kardiologicznej i neurologicznej.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie
Zapobieganie zawałowi serca u osób wysokiego ryzyka Zwykle 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca Jednorazowo 4 tabletki dojelitowe (300 mg)
Niestabilna choroba wieńcowa, prewencja wtórna po zawale serca Zwykle 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Stan po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, angioplastyce wieńcowej Zwykle 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Zapobieganie TIA i udarom niedokrwiennym u pacjentów z TIA Zwykle 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z TIA 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Zarostowa miażdżyca tętnic obwodowych Zwykle 1 tabletka dojelitowa (75 mg) na dobę
Zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z mnogimi czynnikami ryzyka 1-2 tabletki dojelitowe (75-150 mg) na dobę
Zapobieganie zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów unieruchomionych 1-2 tabletki dojelitowe (75-150 mg) na dobę

Tabletki dojelitowe należy przyjmować po posiłku, połykając w całości. W przypadku świeżego zawału serca lub jego podejrzenia, tabletki należy bardzo dokładnie rozgryźć w celu uzyskania szybkiego wchłaniania.

Dawkowanie Acardu® jest zróżnicowane w zależności od wskazania, ale najczęściej stosuje się jedną tabletkę 75 mg na dobę. W niektórych sytuacjach klinicznych, takich jak ostry zespół wieńcowy, może być konieczne zastosowanie dawki nasycającej.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) wymaga zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach:

  • I i II trymestr ciąży
  • Okres karmienia piersią
  • Nadwrażliwość na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub inne substancje alergizujące
  • Jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych
  • Jednoczesne stosowanie ibuprofenu
  • Zaburzona czynność wątroby lub nerek
  • Choroba wrzodowa lub krwawienia z przewodu pokarmowego w wywiadzie
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
  • Ciężka niewydolność serca

ASA może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego i katar sienny z polipami błony śluzowej nosa. U pacjentów ze zwiększoną skłonnością do krwawień lub przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, zastosowanie ASA należy rozważyć, uwzględniając stosunek ryzyka do korzyści.

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu ASA u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek oraz u osób z chorobą wrzodową w wywiadzie. ASA może powodować wydłużenie czasu krwawienia podczas lub po zabiegach chirurgicznych. Nie należy podawać ASA na 5 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, zwłaszcza okulistycznym i otologicznym.

Warto zapamiętać
  • Acard® w dawce 75 mg jest skuteczny w hamowaniu agregacji płytek krwi, co ma kluczowe znaczenie w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych.
  • Stosowanie Acardu® wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia, chorobą wrzodową oraz przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Kwas acetylosalicylowy wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które należy uwzględnić podczas terapii:

  • Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie: metotreksat w dawkach ≥15 mg/tydzień (nasilenie toksycznego działania na szpik)
  • Wymagające szczególnej ostrożności: metotreksat w dawkach <15 mg/tydzień, ibuprofen (możliwe osłabienie działania przeciwpłytkowego ASA), leki przeciwzakrzepowe, inne NLPZ, leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego, digoksyna, leki przeciwcukrzycowe, leki trombolityczne, leki moczopędne, glikokortykosteroidy systemowe, inhibitory ACE, kwas walproinowy
  • Alkohol: może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego

Znajomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Acardu® w praktyce klinicznej, szczególnie u pacjentów przyjmujących wiele leków jednocześnie.

Ciąża i laktacja

Stosowanie ASA w I i II trymestrze ciąży jest dopuszczalne tylko po dokładnej ocenie stosunku ryzyka do korzyści. W III trymestrze ciąży stosowanie ASA jest przeciwwskazane. ASA przenika w niewielkich ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Przy krótkotrwałym stosowaniu małych dawek, przerwanie karmienia piersią zazwyczaj nie jest konieczne. Jednak w przypadku regularnego przyjmowania dużych dawek ASA, karmienie piersią powinno być wcześniej przerwane.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Acardu® obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha (często); stany zapalne żołądka i jelit, choroba wrzodowa (rzadko)
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: przemijające zaburzenia czynności wątroby (rzadko)
  • Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy i szumy uszne (objawy przedawkowania)
  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia
  • Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zaburzenia czynności nerek (bardzo rzadko)
  • Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipoglikemia (bardzo rzadko)

Monitorowanie pacjentów pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego i układu krwiotwórczego, jest istotnym elementem bezpiecznej terapii Acardem®.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Acardu® może prowadzić do poważnych konsekwencji, szczególnie u osób w podeszłym wieku i małych dzieci. Objawy przedawkowania mogą obejmować: szumy uszne, hiperwentylację, gorączkę, nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, bóle i zawroty głowy, stan splątania, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej, hipoglikemię. W ciężkich przypadkach może wystąpić delirium, drżenie, duszność, nadmierna potliwość, pobudzenie lub śpiączka.

Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Zmniejszenie wchłaniania leku (płukanie żołądka, jeśli od przyjęcia nie upłynęła 1 godzina)
  • Przyspieszenie wydalania leku
  • Monitorowanie równowagi wodno-elektrolitowej
  • Normalizację temperatury ciała i czynności oddechowej

W przypadku podejrzenia przedawkowania Acardu®, pacjent powinien być niezwłocznie skierowany do szpitala w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia.

Mechanizm działania

Kwas acetylosalicylowy jest nieodwracalnym inhibitorem cyklooksygenazy, enzymu odpowiedzialnego za syntezę prostaglandyn z kwasu arachidonowego. Ten mechanizm odpowiada za działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe ASA. W dawce 75 mg, najważniejszym efektem jest hamowanie syntezy tromboksanu A2, co prowadzi do zmniejszenia agregacji płytek krwi.

Zahamowanie cyklooksygenazy płytkowej skutkuje zmniejszeniem ich zdolności do agregacji, co jest kluczowe w profilaktyce zdarzeń sercowo-naczyniowych. Agregacja płytek jest podstawowym procesem w patogenezie choroby niedokrwiennej serca, prowadzącym do stopniowego zwężania się naczyń wieńcowych i potencjalnie do zawału mięśnia sercowego.

Skład

Jedna tabletka dojelitowa Acardu® zawiera 75 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA) jako substancję czynną.

Acard® jest cennym narzędziem w profilaktyce i leczeniu chorób sercowo-naczyniowych. Jego skuteczność w hamowaniu agregacji płytek krwi, przy relatywnie niskim ryzyku działań niepożądanych w dawce 75 mg, czyni go lekiem pierwszego wyboru w wielu sytuacjach klinicznych. Jednakże, ze względu na potencjalne interakcje i działania niepożądane, stosowanie Acardu® wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta i starannego monitorowania terapii.



Wskazania

Choroba niedokrwienna serca oraz wszelkie sytuacje kliniczne, w których celowe jest hamowanie agregacji płytek krwi: zapobieganie zawałowi serca u osób dużego ryzyka; świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca; niestabilna choroba wieńcowa; prewencja wtórna u osób po przebytym zawale serca; stan po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, angioplastyce wieńcowej; zapobieganie napadom przejściowego niedokrwienia mózgu (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA; po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z TIA; u osób z zarostową miażdżycą tętnic obwodowych; zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z mnogimi czynnikami ryzyka; zapobieganie zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych jako uzupełnienie innych sposobów profilaktyki.

Zapobieganie zawałowi serca u osób dużego ryzyka: zwykle 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. Świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca: jednorazowo 4 tabl. dojelitowe (300 mg). Tabl. dojelitowe należy bardzo dokładnie rozgryźć, aby uzyskać szybkie wchłanianie! Niestabilna choroba wieńcowa, prewencja wtórna u osób po przebytym zawale serca: zwykle 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. Stan po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, angioplastyce wieńcowej: zwykle 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. Zapobieganie napadom przejściowego niedokrwienia mózgu (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA (ang. TIA): zwykle 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. Po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z TIA: 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. U osób z zarostową miażdżycą tętnic obwodowych: zwykle 1 tabl. dojelitowa (75 mg)/dobę. Zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z mnogimi czynnikami ryzyka: zalecana dawka dobowa 1-2 tabl. dojelitowe (75-150 mg). Zapobieganie zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych jako uzupełnienie innych sposobów profilaktyki: 1-2 tabl dojelitowe (75-150 mg)/dobę.

Tabl. dojelitowa produktu leczniczego ma otoczkę i nie rozpada się w żołądku, przez co zmniejsza się drażniące działanie ASA na błonę śluzową żołądka. Tabl. dojelitowe należy przyjmować po posiłku - połykać w całości. Uwaga: w świeżym zawale serca lub podejrzeniu świeżego zawału serca tabl.i dojelitowe mogą być stosowane, gdy nie jest dostępny ASA w tabl. niepowlekanych. W takim przypadku tabl. dojelitowe należy bardzo dokładnie rozgryźć, aby uzyskać szybkie wchłanianie.

ASA nie należy stosować: w przypadku nadwrażliwości na ASA, inne salicylany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; u pacjentów ze skazą krwotoczną; u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy; u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek; u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby; u pacjentów z napadami tzw. astmy aspirynowej w wywiadzie, wywołanymi podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie NLPZ; jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg/tydz. lub większych; w ostatnim trymestrze ciąży; u dzieci w wieku do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a - rzadko występującej, ale ciężkiej choroby powodującej uszkodzenie wątroby i mózgu.

Znaczna część podanych poniżej ostrzeżeń i środków ostrożności dotyczy ASA stosowanego w dawkach konwencjonalnych, tj. 1-3 g/dobę i wystąpienie tych reakcji jest mało prawdopodobne przy stosowaniu małych dawek produktu. ASA należy stosować ostrożnie: w I i II trymestrze ciąży; w okresie karmienia piersią; w przypadku nadwrażliwości na NLPZ i przeciwreumatyczne lub inne substancje alergizujące; podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych; podczas jednoczesnego stosowania ibuprofenu; u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek; u pacjentów z chorobą wrzodową lub krwawieniami z przewodu pokarmowego w wywiadzie; u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; u pacjentów z ciężką niewydolnością serca. ASA może być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na NLPZ lub inne substancje alergizujące wyłącznie po rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. ASA może powodować skurcz oskrzeli i wywoływać napady astmy lub inne reakcje nadwrażliwości. Czynniki ryzyka obejmują: astmę oskrzelową, przewlekłe choroby układu oddechowego, katar sienny z polipami błony śluzowej nosa. Ostrzeżenie to odnosi się także do pacjentów wykazujących reakcje alergiczne (np. odczyny skórne, świąd, pokrzywka) na inne substancje. U pacjentów ze zwiększoną skłonnością do krwawień (hemofilia, niedobór wit. K), przyjmujących leki przeciwzakrzepowe (np. pochodne kumaryny lub heparynę - z wyjątkiem leczenia heparyną w małych dawkach) zastosowanie ASA należy rozważyć, uwzględniając stosunek ryzyka do korzyści. ASA należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek. Należy rozważyć stosowanie produktu leczniczego u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono owrzodzenie żołądka i/lub dwunastnicy, ponieważ może się uczynnić choroba wrzodowa oraz mogą wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego. ASA, ze względu na działanie antyagregacyjne, może powodować wydłużenie czasu krwawienia podczas lub po zabiegach chirurgicznych (włącznie z niewielkimi zabiegami, np. ekstrakcją zęba). Nie należy podawać ASA na 5 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, zwłaszcza okulistycznym i otologicznym. ASA, nawet w małych dawkach, hamuje wydalanie kwasu moczowego. U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego produkt leczniczy może wywołać napad dny moczanowej. Produkt nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Częstość występowania interakcji ASA stosowanego w małych dawkach nie jest dokładnie poznana. Większość dotychczas opisanych interakcji dotyczy podawania ASA w dawkach konwencjonalnych, tj. 1-3 g/dobę. Leki przeciwwskazane do jednoczesnego stosowania z ASA: metotreksat w dawkach 15 mg na tydzi. lub większych. Nasilenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza). Interakcje wymagające zachowania szczególnej ostrożności: metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg na tydz. Zwiększenie toksycznego działania metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza). Dane doświadczalne wskazują na możliwość hamowania przez ibuprofen wpływu małych dawek ASA na agregację płytek krwi w przypadku jednoczesnego podawania obu leków. Z uwagi jednak na ograniczenia wspomnianych danych oraz wątpliwości związane z ekstrapolacją danych uzyskanych ex vivo do warunków klinicznych, sformułowanie jednoznacznych wniosków dotyczących regularnego stosowania ibuprofenu nie jest możliwe, a kliniczne następstwa interakcji w przypadku doraźnego podawania ibuprofenu są mało prawdopodobne. Jednoczesne stosowanie ASA z lekami przeciwzakrzepowymi może powodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego: zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków, wynikające z wypierania leków przeciwzakrzepowych z ich połączeń z białkami osocza oraz właściwości antyagregacyjnych ASA. inne NLPZ, w tym salicylany w dużych dawkach (≥3 g/dobę). Jednoczesne stosowanie NLPZ z ASA zwiększa ryzyko wystąpienia uszkodzeń błony śluzowej żołądka i/lub dwunastnicy i krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek, na skutek synergicznego działania tych leków. Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego z moczem, np. benzbromaron, probenecyd: ASA stosowany jednocześnie z lekami nasilającymi wydalanie kwasu moczowego, powoduje osłabienie działania leków przeciwdnawych (konkurencja w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe). Jednoczesne stosowanie ASA z digoksyną powoduje zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu, wynikające ze zmniejszonego wydalania digoksyny przez nerki. Ze względu na właściwości hipoglikemizujące oraz wypieranie pochodnych sulfonylomocznika z połączeń z białkami osocza ASA nasila działanie leków przeciwcukrzycowych. leki trombolityczne lub inne leki hamujące agregację płytek krwi, np. tyklopidyna, stosowane jednocześnie z ASA mogą powodować zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków. Leki moczopędne stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - osłabienie działania moczopędnego poprzez zatrzymanie sodu i wody w organizmie na skutek zmniejszenia filtracji kłębuszkowej, spowodowanej zmniejszoną syntezą prostaglandyn w nerkach. ASA może nasilać działanie ototoksyczne furosemidu. Glikokortykosteroidy systemowe, z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowanego jako terapia zastępcza w chorobie Addisona, stosowane jednocześnie z ASA - zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy, krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszenie stężenia salicylanów w osoczu w trakcie kortykoterapii i zwiększenie ryzyka przedawkowania salicylanów po zakończeniu przyjmowania glikokortykosteroidów. Inhibitory ACE stosowane jednocześnie z ASA w dawkach 3 g/dobę i większych - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, wynikające z hamowania produkcji prostaglandyn, działających rozszerzająco na naczynia krwionośne. ASA zwiększa toksyczność kwasu walproinowego, poprzez wypieranie go z połączeń z białkami osocza. Kwas walproinowy nasila działanie antyagregacyjne ASA ze względu na synergiczne działanie antyagregacyjne obu leków. Alkohol może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, tj. owrzodzenie błony śluzowej lub krwawienia.

Stosowanie ASA w I i II trymestrze ciąży jest dopuszczalne tylko pod warunkiem dokładnej oceny stosunku ryzyka do korzyści wynikających z leczenia. Stosowanie ASA w III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Zastosowanie bezpośrednio przed porodem może spowodować zahamowanie czynności porodowej lub nadmierne krwawienie. ASA i jego metabolity przenikają w niewielkich ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Ponieważ jak dotąd, podczas krótkotrwałego stosowania salicylanów przez matki, nie stwierdzono występowania działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, przerywanie karmienia piersią z reguły nie jest konieczne. Jednakże w przypadku regularnego przyjmowania dużych dawek ASA, karmienie piersią powinno być wcześniej przerwane.

Zaburzenia żołądka i jelit: (często) objawy niestrawności (zgaga, nudności, wymioty) i bóle brzucha; (rzadko) stany zapalne żołądka i jelit, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy bardzo rzadko prowadzące do krwotoków i perforacji charakteryzujące się odpowiednimi objawami klinicznymi i wynikami badań laboratoryjnych. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) przemijające zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy i szumy uszne, będące zazwyczaj objawami przedawkowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia. Obserwowano krwawienia takie jak: krwotok okołooperacyjny, krwiaki, krwawienie z nosa, krwawienia z dróg moczowo-płciowych, krwawienia dziąseł. Rzadko lub bardzo rzadko raportowano poważne krwawienia takie jak: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok mózgowy (szczególnie u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i/lub podczas równoczesnego podawania leków hemostatycznych), które w pojedynczych przypadkach mogą potencjalnie zagrażać życiu. Krwotok może prowadzić do ostrej lub przewlekłej niedokrwistości w wyniku krwotoku i/lub niedokrwistości z niedoboru żelaza (na przykład w wyniku utajonych mikrokrwawień) z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi, takimi jak osłabienie, bladość, hypoperfuzja. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi, w tym: astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd, zaburzenia serca i układu oddechowego; (bardzo rzadko) ciężkie reakcje alergiczne włączając wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia.

Przedawkowanie u osób w podeszłym wieku i u małych dzieci wymaga szczególnej uwagi, gdyż może ono w tych grupach pacjentów prowadzić do zgonu. Z uwagi na niewielką dawkę ASA, przypadkowe przedawkowanie produktu leczniczego jest mało prawdopodobne. Celowe zażycie znacznej liczby tabl. może doprowadzić do wytworzenia się stężeń toksycznych we krwi, które mogą pojawiać się z opóźnieniem nawet do 12 h. Przyjęcie znacznej ilości tabl. dojelitowych zawierających otoczkę może doprowadzić do powstania w żołądku agregatu złożonego ze sklejonych tabl., trudnego do usunięcia. Objawami przedawkowania są zwykle: szumy uszne, hiperwentylacja, gorączka, nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, bóle i zawroty głowy, stan splątania, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej, hipoglikemia, wykwity skórne. W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić: delirium, drżenie, duszność, nadmierna potliwość, pobudzenie, śpiączka. Postępowanie lecznicze polega na zmniejszeniu wchłaniania produktu leczniczego poprzez usunięcie zawartości żołądka (wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka - jeśli od połknięcia tabl. nie upłynęła 1 h), przyspieszeniu wydalania produktu leczniczego, monitorowaniu równowagi wodno-elektrolitowej oraz unormowaniu temperatury ciała i czynności oddechowej.

ASA jest nieodwracalnym inhibitorem cyklooksygenazy, enzymu powodującego syntezę prostaglandyn z kwasu arachidonowego. Mechanizm ten jest odpowiedzialny za działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe oraz przeciwbólowe. Najważniejszym działaniem ASA w dawce 75 mg jest hamowanie syntezy tromboksanu A2, związku zwiększającego agregację płytek i kurczącego naczynia. Zahamowanie cyklooksygenazy płytek prowadzi do zmniejszenia ich zdolności do agregacji. Agregacja płytek jest podstawowym procesem, od którego zależy stopniowe zwężenie się naczynia wieńcowego w przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Osadzanie się agregatów płytkowych na zmienionym miażdżycowo odcinku naczynia prowadzi do powstania zakrzepów, stopniowo pogarszających perfuzję mięśnia sercowego aż do jego zawału.

1 tabl. dojelitowa zawiera 75 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA).

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.